Vrijdag 4 januari 2013.
Via Noordwijk en Katwijk fietsen we heen door de duinen richting Wassenaar. Het is een droge dag en de temperatuur is hoog voor de tijd van het jaar. Alleen veel zon zullen we vandaag niet zien. Je kan niet alles hebben.
In Katwijk staan we even stil bij het monument van de zeelieden, die niet meer terugkwamen van een zeereis. De namen van hen zijn, vanaf het jaar 1919, vermeld op het ijzeren kunstwerk. Er staat een tekst bij: ‘Naar Zee vertrokken voor dagelijks brood. Onwetend over het einde van hun leven. Geen afscheid van dierbaren gaf deze dood. Alleen de namen en herinneringen bleven’.
Veel horeca is nog niet open. Aan de boulevard op de leugenbankjes voor glasplaten die de wind van zee tegenhoudt, nemen we onze eerste kop koffie uit de thermoskan. Bert begint alvast een beetje aan zijn lunch. Ik wacht nog even met brood eten. Dat komt later wel.
In Wassenaar ongeveer op de rand van de duinen en de bebouwde kom, brengen we een bezoek aan café De Klip. Ook hier op een rustig plekje lees ik een spreuk, in meer dan één opzicht luchtiger dan de spreuk in Katwijk. ‘Some come here to sit and think. I come here tot sit and stink’. De koffie is van goede kwaliteit en kost hier slechts € 1,40 per kop.
We gaan dwars door het oude centrum van Wassenaar, over het pleintje met de pomp, vlak bij de oude kerk, en verderop door de winkelstraat. Hier zie je twee gebouwen, die ooit gemeentehuis waren van dit villadorp. Wij fietsen door naar het huidige gemeentehuis, de Pauw. Hier begint de Landgoederenroute, een fietsroute van 5 km langs chique landhuizen. Hij loopt van de Raadhuislaan tot de Zijdeweg.
Vanaf hier gaan we via Oegstgeest en Leiden weer terug naar ons bollendorp. Het totale rondje is 63 km.