Home » 2009 Diversen
Categorie archief: 2009 Diversen
Utrecht
Zaterdag 22 januari 2011
Op 19 september vorig jaar waren wij met Bert en Annie in Utrecht naar de 50-plusbeurs. Toen we langs het Beatrixtheater kwamen viel onze oog reclameuitingen voor ‘We will rock you’. We spraken af om daar nog in 2010 naar toe te gaan. Het werd iets later. Het is gezellig druk op deze winterse zaterdag in hartje Utrecht.
Vier op een rij
De domtoren
De winkel van Sinkel
Bert en Annie in het theater
Fietsen in Spanje, leuke reacties
Zondag 30 januari 2010.
Vorig jaar was ik in Noord-Spanje op de fiets onderweg naar Santiago. Naar aanleiding daarvan kwamen soms leuke reacties binnen. Onderstaande foto maakte ik in Villalómez een klein dorpje in de vallei van Oca in de provincie Burgos. Gieren zweefden in de lucht boven het dorp. De belangrijkste activiteit in het dorp is het afgraven van een stuk berg. Het was er toen erg stoffig en warm. Ik schreef hierover een stukje in mijn weblog.
Ik kreeg de volgende reactie:
I am from Villalómez. I can not understand a single word that you wrote. The “house” in the middle of the picture is a garage (Canova’s garage). Those stairs were usually built to reach the upper side of houses, but nowadays there are very few of them. As a child, I have been so many times eating sweets surrounded by friends in those steps. To the left, Lorerzo’s and Priscilla’s houses (they are brothers). The house in the right of the picture is not used, as many in Villalómex and in the “Valle de Oca”. I hope you had a nice time in Burgos. We are getting used to see people like you, quite crazy “guiris” (any foreign, usually blonds) that cross our villages in summer under a terrific sun at noon times. Vanesa Villalomencio
De volgende foto maakte ik onderweg op Hemelvaartsdag in Iglesias, ook een dorpje in de provincie Burgos. De man zat heerlijk te genieten van de ochtendzon. Ik sprak hem aan en vroeg of ik hem op de foto mocht zetten. Ik vroeg daarna zijn adres (dat was alleen zijn naam en plaatsnaam) en stuurde na terugkomst in Nederland de foto op met een briefje in het Engels. De man spreekt geen woord over de Spaanse grens, maar toch ik kreeg een paar maanden later een briefje terug van zijn dochter:
Mister Walraven. Thank you very much for the foto of my father. It was very nice of you tot send one. We like it too. We were very surprised when he show it. If you have any other one, if you don’t mind, send it to my Email —————
Thank you again, Marian Gonzalez, Iglesias (Burgos), España
In een e-mail nadat ik een foto opstuurde schreef Marian:
Dear mr. W. Thank so much for send me the copy of the foto of my father. Now we can make a copy for my sister, after I come back to the States, where my sister and I live. She was very please to see the foto, since she did not see him for a few years. We live in California, so we go to Spain every two or three years. Thank again.
(14) De Regge
Marskramerpad wandelen, dag 14. Van Holten naar Rijssen, 17 km
Maandag 28 december 2009
Katja, de hond van café De Biester in Holten, komt even bij m’n tafeltje kijken. Misschien is het omdat ik een koekje bij de warme chocolademelk kreeg, of omdat zij gewoon even aangehaald wil worden. Ze krijgt geen stukje koek van me.
Op de terrassen van het Canadian War Cemetery staan 1394 stenen van begraven soldaten. Op het bordje bij de ingang staat “Gelieve het hek te sluiten, konijnen kunnen grote schade aanrichten”.
Ligtenberg ligt in de gemeente Wierden. Net als ik het bos uit ben, ruik ik de pregnante stank van varkens. Dat is ook platteland. Verderop op de Zunasche Heide staan geen ‘stink’-boerderijen meer. Hier is het weer een en al rust. Ik drink m’n koffie en geniet van m’n boterhammetjes op een bankje. Als ik weer op pad ga, kom ik een Marskramerstel uit Rijnsburg tegen. We wisselen wat ervaringen uit. Zij liepen al aardig wat langeafstandroutes in Nederland. Het Marskramerpad begonnen ze in Scheveningen, maar lopen de etappes een beetje hoe het ze uit komt. Ook wandelden ze al de etappe vanuit Bad Bentheim.
Aan de binnenkant van het schrikdraad staan twee paarden. Een pony staat gezellig aan de buitenkant van het draad bij de paarden. Als ik langs kom, komt de pony naar me toe en loopt een stukje met me op. Ik realiseer me dat ik niet te aardig moet doen, omdat ze anders straks in het centrum van Rijssen nog achter me aangaat. Ik stap een beetje door en de pony houdt toch maar de pas in.
De Regge maakt vandaag deel uit van de route. Ongeveer vier kilometer wandel ik langs dit riviertje. Bij ’t Oude Veer neem ik de afslag naar het centrum van Rijssen. Het centrum laat bij mij geen diepe indruk achter. Er is een Blokker, een Kruidvat, een Hema, een Albert Heijn en een grote Jumbo.
Op het perron bij spoor 3 wacht ik op de trein richting Amersfoort. Ik had vandaag een mooie dag zonder sneeuw, regen of ijzel, maar wel met een winters zonnetje.
Route: Holten, Holterberg, Ligtenberg, Zuna, Notter, Het Veer, Rijssen. Eigenlijk zijn alleen Holten en Rijssen echte dorpen, de rest zijn gehuchten van enkele woningen.
Naschrift: Sorry, Rijssen is geen dorp maar een stad. Het kreeg op 5 mei 1243 van Otto van Holland, de toenmalige bisschop van Utrecht, stadsrechten. Omstreeks 1350 werd Rijssen evenals Deventer lid van de Hanze.
(13) Holterberg
Marskramerpad wandelen, dag 13. Van Lettele naar Holten, 20 km
Zaterdag 12 december 2009
Voor de derde dag in minder dan een maand ben ik weer in Deventer. Ik heb een half uur om over te stappen van de trein op de buurtbus naar Lettele. Ik maak nog even een rondje over de Brink. Vorige week zaterdag toen we hier waren, begon het al donker te worden. Nu is nog niet lang licht. Aanstaand weekend is het Dickensfeest. Volgens de buschauffeur staat er dan een rij van een kilometer om het ‘Dickensstraatje’ door te kunnen lopen.
In lettele neem ik eerst een kop chocolade in het plaatstelijke café. Mevrouw Kleine Koerkamp-Walraven is de baas van deze zaak. De oude dame geniet van een kop koffie, aan een tafeltje bij het raam, en leest de krant van wakker Nederland.
De route vanaf Lettele gaat eerst door ’t Oostermaat, een bosgebied in eigendom van Stichting IJssellandschap. Een paar honderd jaar geleden was het hier een groot moerasgebied.
Het is 12:15 uur in Okkenbroek. Buurtbus 590 komt aanrijden, want die heeft een halte hier bij de kerk. Ik vraag aan de chauffeur- dezelfde als van vanmorgen naar Lettele – waar hier het plaatselijke café is. Hij wijst me waar het noaberhuus is. Een vriendelijke brede moeke runt zowel de buurtsuper als het noaberhuus. Er zijn op dit moment weinig klanten. Haar dochtertje vraagt of ze weer iets van de fruitschaal op mag eten. De beheerster vraagt mij niet op de rommel te letten. Ze had het niet hoeven zeggen. Mij valt zo iets pas op als ze erover praten. Samen met de koffie van het dorpshuis eet ik m’n meegenomen boterhammen op.
Bij Espelo staat een echte zuipkeet. De dichte achterkant is naar de weg toegekeerd. Er staan een stuk of acht fietsen tegenaan. De voorkant met de ingang kijkt uit op het koeienland.
Als ik verderop in het Natuurreservaat Holterberg ben gaat het pad steeds omhoog. Dit is een deel van de Sallandse Heuvelrug. In het bos hoor ik hoorngeschal. Er wordt geoefend voor het midwinterhoornblazen.
Omdat ik in Holten op de trein wil stappen volg ik vanaf het kruispunt van het Marskramerpad met het Pieterpad, het Pieterpad heuvelaf richting het dorp Holten. Ik heb nog een half uur over voordat de trein komt. Daarom loop ik nog even door het dorpscentrum wat in kerstsfeer is.
Zaterdag 12 december 2009. Van Lettele naar Holten, 20 km, geprojecteerd op een Google Earth Image.
——————————————————————————
Met het openbaar vervoer onderweg naar huis staat deze kerstboom op Schiphol
(12) Salland
Marskramerpad wandelen, dag 12. Van Lettele naar Deventer, 18 km
Zaterdag 5 december 2009
Joke, Greet en Ger zijn mee voor de 12e etappe van het Marskramerpad. Vandaag is Deventer – Lettele aan de beurt. De buurtbus van en naar Lettele rijdt maar een paar keer per dag. Daarom kiezen we ervoor om in Lettele te starten en vandaag van oost naar west te wandelen.
In Lettele beginnen we met een rondje om de kerk, de school en de begraafplaats. Dan gaan we echt op weg. Het regent niet hard, maar toch genoeg om de capuchon op te hebben. Hier in Salland zijn veel betrekkelijk smalle wegen omgeven met rijen doorgaans stevige bomen. In de verte horen we schoten of zijn het boerenjongens bezig met carbid in melkbussen? Soms wandelen we op asfaltwegen, dan weer op halfverharde wegen en zo nu en dan door kleine bossen. De route gaat een kilometer langs het Overijssels kanaal.
Op de rand van de gehuchten Avelo (gemeente Deventer) en Frieswijk (gemeente Deventer) ligt Nunu, een bijzonder café-restaurant. Ze hebben een indianentent en een oude woonwagen in de tuin staan. Binnen brand de houtkachel. We drinken daar een bakkie en eten een broodje. Na ongeveer drie kwartier stappen we weer op. Het regent al een tijdje niet meer.
De paden zijn hier en daar nog wel wat nat.
Verderop komen we door Diepenveen, een dorp met veel vrijstaande woningen, een soort Bloemendaal bij Deventer. Na een stukje langs de spoorlijn wandelen we over een oude IJsseldijk. Links en rechts liggen hier en daar oude wielen (meertjes ontstaan door overstromingen van de rivier). De optrekjes zien er hier nog fraaier uit dan in Diepenveen. In Deventer Noord komen we langs een Cruijff Court. Verderop staan veel fietsen geparkeerd. Dat markeert de achterkant van Station Deventer. 
.
Hier verkopen ze Deventerkoek van Jb Bussink.
In het restaurantje achter de Deventer koekwinkel, genieten we van een warme chocolademelk met een stukje warme Deventer koek.
We nemen de trein en doen de warme pot in een eetcafé in Duivendrecht. Vandaar gaan Ger en Greet met de auto naar huis en wij gaan nog een stukje verder met trein en bus. Het was een gezellige dag.
De foto’s 3 en 5 zijn genomen door Greet. Foto 6 is genomen door de mevrouw van de koekwinkel annex restaurant.
Van Lettele naar Deventer op zaterdag 5 december 2009, 18 km
(11) Bandijk
Marskramerpad wandelen, dag 11, van Klarenbeek naar Deventer, 18 km
Vrijdag 27 november 2009
De muziek uit de MP3-speler schelt in mijn oren. De “S” op de ramen van de trein betekent dat ik in een stiltecoupé zit. Buiten trekken de kale zwarte natte boomstammen de trein achterwaarts voorbij.
Een jongedame, gekleed in een nette korte rok, hijst zich in een zwarte regenbroek. De regenbroek gaat om de minirok heen. Ze stift haar lippen. Nadat ze straks in Amersfoort uitstapt, wil ze droog en verzorgd op kantoor of in de winkel aankomen.
Martien komt op station Klarenbeek vanuit de richting Zutphen en ik vanaf Apeldoorn. We zijn er op hetzelfde moment. Daar haken we aan op de route van het Marskramerpad.
De ondergrond van de Appense bossen is nat van de regen van de afgelopen nacht en vroege morgen.
Vanaf het schouwpad langs een kanaal kwamen we bij dit hek. Er zit een bordje op met het verzoek het hek te sluiten. Een heel stuk lopen we over de bandijk door bossen en velden. We spreken onderweg een Marskramerstel dat op pad is van Deventer naar Klarenbeek. Ze verblijven een paar dagen in een hotel in Deventer en hebben het Marskramerboekje van huis meegenomen. Eerder liepen ze al een stuk van het “pad”, georganiseerd door De Volkskrant.
In Wilp nemen we een broodje kroket bij de plaatselijke snackbar. Twee stucadors uit Eibergen eten daar ook hun vrijdagse lunch. Hun werk zit er voor deze week weer op. Ze gaan straks weer terug naar de Achterhoek.
Richting de Hanzestad Deventer gaan we onder de A1 door en wandelen we een stuk betrekkelijk dicht langs de IJssel.
Deventer vanaf het pont over de IJssel. De kerk wordt gerestaureerd en is daarom ingepakt.
Een steegje in Deventer
Klarenbeek, Appen, Gietelo, Bussloo, Wilp, Bolwerksmolen, Deventer, 18 km
In de buurt van Duivendrecht komt de trein in een flinke regenbui terecht. Ik realiseer me dat wij, op een paar spatjes na, een droge dag hadden. Martien had vandaag de cowboyhoed niet veel op zijn hoofd.
(10) Muziektent
Markramerpad wandelen, dag 10, van Hoenderloo naar Klarenbeek, 22 km
Vrijdag 20 november 2009
Op 12 oktober 2009 liep ik samen met Joke de eerste etappe van het Marskramerpad. We begonnen bij het Kurhaus in Scheveningen. Nu ben ik al aan de oostkant van de Veluwe aangekomen.
Muziektent van Hoenderloo
Van Hoenderloo naar Beekbergen is het vooral bos wat de klok slaat. Het is er erggg rustig, maar wel heerlijk zonnig en droog. Ideaal wandelweer. In Beekbergen kom ik langs de muziektent. Hier kwam ik meerdere keren langs tijdens fietstochten met Bert en ik geloof ook met Piet. De laatste keer was ik hier samen met Martien en Leo. Ik houd een traditie in stand en ga hier op een bankje voor een bakkie koffie uit de thermoskan.
Boerderij uit 1740 in het gehucht Oosterhuizen
.
De Verloren beek
Wandelen van Hoenderloo via Beekbergen en Oosterhuizen naar Klarenbeek, 22 km
………………………………………………………………..
Vanuit Klarenbeek ga ik met het openbaar vervoer via Apeldoorn terug naar Hoenderloo. Dit kunstwerk, de kus, is een geschenk van de gemeente Apeldoorn aan prins Willem-Alexander en prinses Maxima. Het staat op het stationsplein van Amersfoort. Ik zie het op de dag dat het prinselijk paar bekend maakt dat ze hun vakantiewoning in Afrika gaan verkopen.
(9) Mutsenweer
Marskramerpad wandelen, dag 9, van Stroe naar Hoenderloo, 27 km
Zondag, 8 november 2009
Met de auto gaan Piet en ik naar de Ravenweg, zo’n twee km buiten het centrum van Stroe. We zetten de auto op de grasstrook pal naast de bushalte van lijn 105.
Het is nog mistig en rond het vriespunt als we wandelend op pad gaan. Gisteren vertelde ik Piet dan het vandaag mutsenweer zou zijn. Daarmee doel ik op het hoofddeksel dat ik vanmorgen opheb. In Stroe gaan de spoorbomen naar beneden. Wij blijven aan de zuidkant van het spoor en lopen een stukje verder al op de hei. Aan het pad is te zien dat hier zoëven nog reeën liepen. Overal zijn pootindrukken te zien op de paden.
In Kootwijk zijn twee café’s en ze zijn beide open. Wij steken op bij ‘De Brinkhof’ dat twee jaar geleden het 70 jarig jubileum van zijn bestaan vierde. De erwtensoep is niet vies maar ook niet echt je-van-het. Hij krijgt van mij een 6.
We komen in de buurt van Radio Kootwijk en nemen nog even plaats op een bank bij de schaapskooi van Hoog Buurlo. Daar is het druk met wandelaars en fietsers. Veelal mensen met kleine kinderen. Een kilometer verder is het weer rustig in de bossen en dwars over de heidevelden.
We komen zo nu en dan mountainbikers tegen. Er is aardig wat zon de uren rond de middag. Er liggen op sommige plaatsen nog behoorlijke plassen op de paden. Gisteren heeft het immers flink geregend. Wij knopen een gesprekje aan met een Marskramerstel. Dat stel heeft onlangs een oude druk van het routeboekje gekocht. Ze wisten niet dat er deze zomer een vernieuwde uitgave was uitgekomen.
Als we Hoenderloo binnenlopen zien we de bus, die slechts één keer per uur gaat, al wegrijden van de halte. We gaan aan de overkant van de weg lopen en steken toch maar even de hand op. De buschauffeur is zo vriendelijk nog even voor ons te stoppen. Zes strippen en 25 minuten later zijn we weer bij de auto in de buurt van Stroe.
Stroe, Kootwijk, Hoog Buurlo, Hoenderloo, 27 km
(8) Den Olden Florus
Marskramerpad wandelen, dag 8, Amersfoort-Huinen, 29 km
Woensdag 4 november 2009
De route vanaf het station leidt eerst door de binnenstad, De Varkensmarkt en de Langestraat en gaat verder langs de muurwoningen. De eerste druppels komen naar beneden. In park Randenbroek komt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig heb ik een regencape meegenomen.
Aan het begin van de Engweg staat een bordje ‘Verboden toegang’ vergezeld van het wit-rode embleem van de langeafstandroutes. Aan de wolken is te zien dat er wellicht nog wat meer regen zal gaan vallen.
Aan de weg bij het pad naar de boerderij, achter molen Den Olden Florus, hangt een bordje ‘Senseo-koffie zelfbediening. Alle dagen open, zondag gesloten’. Ik ga maar eens kijken en zie de boer aan het werk. Ik vraag hem of de koffiebar open is. Hij moet even nadenken en wijst mij het prulariawinkeltje dat in een hoek van de boerenschuur is gemaakt. ‘Ik zal even de Senseo halen. Het is eigenlijk het werk van mijn vrouw, maar die is naar de kapper. Neem gerust je tijd. Ik ga weer aan het werk’. Ik eet hier mijn meegenomen boterhammetjes op. Er staat een spaarvarken waar de euro 0,50 voor een kop Senseo in kan.
Het eerste en enige dorp waar ik vandaag doorheen kom is Ter Schuur. Het beeld in een parkje vooraan in het dorp heet: ‘De voerman leidt het paard ter schuur’. Verder is er over dit dorpje niet te vertellen. Volgens de aanwijzingen op de kaart in het routeboekje zouden er nog twee café′s zijn en een bushalte. Ik heb niet gecontroleerd op de café′s vandaag op dit uur open zijn.
Het laatste stuk gaat weer langs akkers door kleine bossen en over heidevelden. De landgoederen Appel en Gerven zijn niet gemarkeerd met de bekende wit-rode aanwijzingen. Hier is het helemaal zaak de beschrijvingen in het boekje goed te lezen. Vandaag ben ik geen Marskramers tegengekomen. Dat was ook wel te verwachten, omdat de weersvoorspellingen niet erg positief waren.
(7) Zandverstuivingen
Marskramerpad wandelen, dag 7, Maartensdijk-Amersfoort, 17 km
Vrijdag 30 oktober 2009
Café-restaurant Mauritshoeve, vlakbij het imposante huis Eyckenstein, is officieel nog niet open om 9:30 uur, maar we kunnen toch al een bakkie koffie bestellen. Al gauw lopen we weer in het bos. De paden zijn niet overal goed te onderkennen door de enorme hoeveelheid beuken-, eiken- en kastanjebladeren die overal op de grond liggen.
Boerderij in de Ridderoordse Bossen
Regelschuiven
In het Willem Arendszbos is nog een irrigatiesysteem te zien, hoge irrigatiegoten rond een veld, compleet met regelschuiven. Het bevloeiingssysteem is in onbruik geraakt.
We komen in gesprek met een ander Marskramerstel. Zij wonen in een dorp vlak bij Wijchen en lopen nu steeds één dag maar deden ook wel een paar dagen achtereen. Ze sliepen dan in een hotel of pensionnetje. Van Vrienden van de Fiets hebben ze nog nooit gehoord. Ook hebben we het nog even over wandelen en fietsen naar Santiago de Compostela. Daarna moeten ze snel weer verder want ze hebben de kinderen beloofd op tijd weer thuis te zijn.
.
We lopen een stuk langs de zandverstuivingen van de Lange Duinen en later langs de een stuk kleinere Korte Duinen. We steken op bij café-restaurant Soestduinen. Het ziet er daar best chique uit. Volgens mij zijn ze toch wel gewend dat daar ook wandelaars met dikke schoenen binnenkomen. Vlak voor Amersfoort horen we de wilde dieren als we langs het dierenpark wandelen. De laatste twee km’s is links de spoorbaan en staan rechts aan de andere kant van de weg riante Amersfoortse villa’s. Voor het station kunnen we op een terras nog een kopje thee drinken. Het is nog steeds zonnig rond 15:00 uur.
Google Earth image van het traject Maartensdijk-Amersfoort, 17 km
