[Bericht van Leo]

Voor mijn broers en zusters,

Enkele jaren geleden heb ik voor mijn werk een preventief medisch onderzoek gedaan en binnenkort mag ik weer terugkomen. Gelukkig was de uitkomst de vorige keer prima. Aan preventief medische onderzoeken zitten voordelen en nadelen. het is een prettige bevestiging te horen dat je gezond bent, maar het kan je ook ongerust maken en mogelijk voor niets.

Één van de adviezen van de internist was om na mijn 50ste verjaardag eens een coloscopie (dikkedarmonderzoek) te laten doen. Dit omdat mijn moeder op te jonge leeftijd aan dikkedarmkanker is overleden. Ik besloot dit inderdaad eens te doen, maar de afgelopen 3 jaren was het er nog niet van gekomen.

Ik wil dit verhaal met jullie delen, niet omdat het zo spectaculair is, maar omdat er wellicht broers of zusters zijn die mijn ervaring kunnen gebruiken als duwtje in de rug; immers ik had zo’n duwtje ook nodig.

Twee weken geleden ging ik met mijn verzoek naar de huisarts, hij reageerde meteen positief, een faxje naar het ziekenhuis was snel verstuurd. Ik dacht en nu begint het wachten. Dat viel tegen,  1 week later lag er een brief van het ziekenhuis op de mat. J.l. vrijdag mocht ik langskomen voor de uitleg en vandaag (maandag) zou het dan gaan gebeuren.

Het proces bestaat uit vier stappen:

a) bezoek aan de huisarts voor de verwijzing

b) een gesprek met een verpleegkundige en de arts over wat er gaat gebeuren

c) het drinken van 3 liter vocht, waaronder 2 liter laxeermiddel op zondagavond

d) de coloscopie

Ik zal mijn ervaringen chronologisch samenvatten, te beginnen bij de conclusie. Er zaten gelukkig in mijn dikkedarm geen poliepen en dat is goed nieuws. Als er wel poliepen zouden zijn gevonden, dan zouden ze zijn verwijderd. 75% van de poliepen kunnen zich nooit ontwikkelen tot een tumor. De andere 25% wel. Maar dit hoeft niet te gebeuren. Poliepen groeien meestal erg langzaam, zodat een onderzoek iedere 5 jaar de kans op dikkedarmkanker sterk vermindert. Ik kreeg een ‘roesje’ en moest op mijn zij gaan liggen, verder kan ik me niets meer herinneren. Met een slang met daarin een kleine camera en een lampje, met lucht wordt de darm wat opengeblazen. De slang gaat door tot aan waar de blinde darm zit en dan weer terug. Maar zoals ik al zei, ik lag lekker te slapen. Een dokter en twee verpleegkundigen hielden mij en het tv scherm in de gaten. Gisterenavond zat ik te staren naar 2 liter laxeermiddel, 2 bakken thee en een 1/2 liter water. In 1,5 uur heb ik dat leeggedronken – lekker is anders, maar het is te doen. Na afloop is het wachten ‘geblazen’ – in het boekje stond ‘de arts kan de binnenkant van de darm alleen beoordelen als er geen ontlasting meer aanwezig is’- maar ja hoeveel moet er dan eigenlijk uitkomen, en dan nog die 3 liter extra. Nu weet ik hoeveel – 15 keer en rond middernacht was ik leeg! Een tip voor de volgende keer, leg een pakje wetties klaar, met normaal wc- papier is het na 5 keer niet meer zo lekker vegen. 

Het belangrijkste is dat het allemaal ontzettend meeviel, zeker voor het doel dat je ermee voor ogen hebt. In het ziekenhuis vonden ze het in ieder geval héél verstandig. Ik adviseer jullie om mijn voorbeeld te volgen.

Leo