S

Zondag 29 april 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Dijon naar Veuvey-sur-Ouche, 51 km.

′Verboden te roken’ staat er op de deur van het ouderwetse kleine café in Fleurey-sur-Ouche. Het ruikt binnen duidelijk naar sigarettenrook. De eigenaar, een forse man met brede schouders, rookt diep over zijn longen.

Buiten het café ligt een herdershond op een tafeltje vlak bij de ingang. Als ik tien minuten binnen ben, komt er een andere klant binnen. Hij geeft alle bezoekers een hand en zegt daarbij bonjour (goedemorgen), te beginnen bij mij.

Gisteren kwam ik vanuit Nederland per trein aan in Dijon. Ik overnachtte in een soort jeugdherberg. Vanmorgen loopt mijn wekker om 7 uur af. Ik wil de dag bijtijds beginnen.

Als ik bij Ste.Marie-sur-Ouche een foto wil maken van een oude stenen brug komen twee zwanen met veel kabaal naar mij toe. Ik doe lelijk terug. Dat schrikt ze toch een beetje af. In het volgende dorp, Gissey, is een klein restaurant. De tafels zijn volgens een vierkante opstelling gedekt. Hier  ben ik echter niet welkom. De eigenaresse zegt tegen mij. ‘ We zijn wel open maar vol’. Geen probleem, dan eet ik onderweg wel het notenbrood van AH, dat ik bij me heb.

In Veuvey ga ik aan de thee in een ouderwets café. ‘Pas op voor de hond’, staat op een bord. Deze goede lobbes doet geen kip kwaad. Ze verkopen hier ansichtkaarten met postzegels. Ik mors thee op het tafeltje als ik deze uitschenkt uit  het zilverkleurige kannetje. Ik snap niet hoe andere mensen dat doen zonder te morsen. Omdat het weer gaat regenen als ik van plan ben te vertrekken, blijf ik nog wat langer en bestel een broodje kaas. Na zo’n 50 minuten ga ik toch maar weer op pad. De lucht ziet er niet erg prettig uit.

Als ik in Pont-d’Ouche, het volgende dorp, bij een soort café/winkel sta te schuilen, komt de regen echt met bakken uit de lucht. Ook valt er hagel en onweert het  zo nu en dan. Ik heb hier een gezellig gesprek met een echtpaar uit Apeldoorn. Als het een beetje opklaart overleg ik met de eigenares van de café/winkel. Het meest dichtbij zijnde hotel is ‘Bar de la Vallée, waar ik vanmiddag een tijd aan de thee zat. Er is daar plek. Daarom ga ik weer 3 kilometer terug. Het alternatief is geen optie. Het volgende hotel de andere kant op is meer dan 20 km verderop. Het weer is nu niet te vertrouwen. De man van ‘Bar de la Vallée’ vraagt of ik uit Engeland of Duitsland komt. Ik zeg dat ik uit Nederland kom. ‘Dan kan je toch gewoon Frans spreken.’ ‘Zeker weten’, zeg ik in mijn beste schoolfrans. De mevrouw van de café/winkel had hem door de telefoon verteld dat ik geen Frans spreek en hij is vergist zich wellicht tussen België en Nederland.

Mijn foto’s zijn op de pc gezet en een verhaaltje voor mijn weblog is gemaakt. In het café aan de voorzijde van het hotel hoor ik dat ze geen wifi hebben maar dat ik hier wel kan eten. Het dagmenu is Boeuf Bourgonge met kaasplankje toe. Dat wordt gereserveerd vanaf half acht. Ik bestel al vast een bier en maak een Zweedse puzzel. Er hangen in dit  café meerdere posters van Johny Hallyday, een Franse popster van lang geleden. De zon schijnt en het regent. De cafébaas roept zijn hond naar binnen en de voordeur die de hele dag openstond gaat dicht. Het eten is hier prima.