Boekbespreking Teringzooi.

Mijn waardering: drie sterren * * *

‘Marseille is geen stad voor toeristen. Er valt niets te bezichtigen. Zijn schoonheid valt niet te fotograferen. Je wordt erdoor gegrepen. Hier moet je stelling nemen. Je inzetten. Voor zijn, tegen zijn. Zijn, heftig zijn. Alleen dan geeft het zich bloot. En dan, te laat, beland je midden in het drama. Een antiek drama waarin de dood de held is. In Marseille moet je zelfs om te verliezen nog kunnen vechten’.

Het boek geeft een ruig beeld van de smeltkroes Marseille met maffia, jeugdbendes en racisme. De hoofdpersoon heeft daarbij een zwak voor mooie vrouwen maar zijn verhoudingen hiermee zijn moeizaam. De hoofdpersoon houdt van lekker eten met een goed glas wijn en drinkt zo nu en dan ook een stevige hoeveelheid whiskey. Wat mij opvalt is dat in het boek noch mobiele telefoons voorkomen noch e-mail en internet. Overigens is wel sprake van (het Franse) Minitel in het verhaal.

Jean-Claude Izzo werd in 1946 geboren als zoon van een Italiaanse vader en een Spaanse moeder. Vanaf zijn jeugd schrijft hij gedichten en is hij politiek geëngageerd. Zijn literaire doorbraak komt met het boek  Teringzooi. In 1996 en 1998 verschijnen nog twee boeken met dezelfde hoofdpersoon, Fabio Montale.