Dag 9. De Po
Woensdag, 28 mei 2008. Fietsen van Lendinara naar Ferrara, 45 km.
Vandaag doen we rustig aan. We zitten anderhalve dag voor op het schema. Daarom maar eerst een cappuccino op een terras met oude mannen op het dorpsplein.
Lendinara, het dorpsplein
Mijn armen zijn gisteren tijdens het fietsen een beetje verbrand. Daarom heb ik nu een shirt aan met een stukje langere korte mouwen dan gisteren.
Toren van de Duomo Santa Sofia in Lendinara
Als we onze siësta houden aan de oever van de Po fietsen de vier Friezen bovenop de dijk langs. We groeten ze en ze groeten terug. Later zullen we ze niet meer tegenkomen.
Ferrara, 12e eeuwse dom
Vanaf ons hostel in Ferrara lopen we door het historisch erfgoed, veel grote gebouwen, naar het gezellige centrum. In de avond nog even een glaasje droge witte wijn en even na 8-en warm eten. We zitten daar naast een Engels stel dat voor een half jaar op weg is van Londen naar Griekenland en gaan dan terug via Frankrijk.Ze ontmoetten elkaar ongeveer een jaar geleden, hadden wat geld en kochten een stokoude VW-camper en namen een soort sabbatical op.
Avond in Ferrara
Op onze kamer in het student hostel is een Italiaan uit het zuiden die goed Engels spreekt. Met hem babbelen we nog wat voordat we in slaap proberen te komen. Het hostel is erg luxe, maar ondanks de airco op onze zolderkamer is het flink warm. De anti-muggenolie komt dan ook goed van pas.
De regen, die in de nacht valt, brengt niet veel verkoeling.
Dag 8. Italiaans eten bij de Chinees
Dinsdag 27 mei 2008. Fietsen van Verona naar Lendinara, 96 km
We krijgen een eenvoudig ontbijt in de jeugdherberg. ‘Broodrolletjes met maximaal 2 boter en 2 jam per persoon’ staat op een bord aan de muur van de kantine. We eten natuurlijk wel wat meer. De koffie moet je hier met een soeplepel opscheppen uit een stalen gamel.
Iedere morgen zoeken we een klein plaatselijk koffiebarretje op. Daar zit je dan uitsluitend tussen de Italiaanse mannen, die een krantje lezen of wat nieuwtjes uitwisselen. We nemen meestal cappuccino. De opgeklopte melk wordt voorzichtig vanuit een kannetje op de koffie gedrapeerd.
Het landschap is vlak. We zien appelboomgaarden, druiven, mais, aardappelen en tarwe. Koeien staan op stal en hier en daar liggen grote stapels stalmest. Dan kan je ook ruiken.
Ommuurde stad Mantagna
Het is middag. Montagna is een ommuurde stad. Daar zitten twee Friese stellen aan de cola. Ze zijn onderweg van Nederland naar Rome. We nemen ook een cola op hun terras. Ze zijn net als wij vanmorgen vertrokken uit Verona. Ze blijven hier overnachten. Wij besluiten om nog 30 km verderop te gaan naar Lendinara.
Bijna alle boerderijen en tuinderswoningen hebben een of meer honden. Ze zijn er gek op en wij worden gek van het geblaf als we langs de woningen komen. De honden lopen gelukkig niet op de weg. Ze hollen meestal blaffend op het erf van de boer in onze rijrichting mee tot aan de rand van het erf en kunnen dan niet verder. Eén keer ging een hond precies de andere kant op. Die was waarschijnlijk wat in de war.
Cypressen in Toscane
We gaan in Lendinara naar het pension dat door Reitsma op internet wordt aanbevolen. De dochter des huizes woont nog niet zo lang in Maastricht met haar man die daar een baan heeft. Ze is een paar dagen over. Ze spreekt een aardig woordje Engels. Het huis is een echte aristocratenwoningen met veel schilderijen, geschilderde borden en dikke boeken. We worden hartelijk ontvangen en de overnachting is vrij goedkoop.
Lendinara is niet toeristisch en heeft een mooi plein met oude kerken, ijs-, drink- en koffiebars. De toren van de Duomi Santa Sofia is een van de hoogste torens van Noord-Italië. Restaurants zijn er weinig. De twee in het centrum zijn allebei vanavond dicht. Na veel vragen, wandelen en zoeken vinden we een Chinese Italiaan. Het Chinese meisje dat daar bedient kan een paar woorden Engels en vindt het mooi dat er buitenlanders eten. Ze ziet zichzelf niet als buitenlanders, maar als Italianen.
Dag 7. Verona
Maandag 26 mei 2008. Fietsen van Bardelino naar Verona, 40 km
Brug in Verona
In Bardelino zien we al gauw een fietsenmaker. Deze corrigeert mijn derailleur. Ook stelt hij de versnelling goed af. De rit gaat over niet al te hoge heuvels naar Verona. Het is daar behoorlijk druk met toeristen.
Doorkijkje in Verona
De jeugdherberg ligt in een oud kloostercomplex in een deel van de stad aan de andere kant van de rivier tegen een heuvel op. We worden ingeschreven zonder computer. Die hebben ze hier nog niet. Overdag zijn de jeugdherbergen in Italië in principe dicht. De fietsen kunnen alvast in de tuin binnen het afgesloten hek worden gestald. Daar staan ze redelijk veilig.
De Arena van Verona
We trekken een lange broek aan en een ander T-shirt en gaan de Arena, de oude straatjes en de pleinen bezoeken.
Bloemenzaak in Verona
Op advies van het boek van Reitsma zitten we ’s middags een uurtje in een tuinterras achter Cappe Café vlak bij de Ponte Pietra (de Pietersbrug), de stenen brug uit de eerste eeuw van onze jaartelling. Hier hebben we uitzicht op de rivier en een oud Romeins theater, het Teatro Romano.
Dag 6. Naar het Gardameer
Zondag 25 mei 2008. Fietsen van Trento naar Bardolino, 80 km
Binnenplaats van het Castello in Mattarello
’s Morgens komen we Henri Goverde uit Nijmegen tegen. Hij is per fiets onderweg van het zuidelijkste puntje van Italië naar huis. Het vertelt ons zijn ervaringen. Bij hem zijn wij maar kleine jongens.
Het is vandaag “Fietsen voor leven” in deze regio, een soort nationale fietsdag. Er zijn veel wielrenners onderweg. Bij een speciaal fietscafé doen we een bakkie.
Oud Mattarello
’s Middags krijgen we wat tegenwind en het regent ook een beetje. Er is hier een wielerwedstrijd gaande. Die heet de Eddie Merkxs Race.
De etappe van de Giro d’ Italia startte gisteren in Verona. Dus aardig in de regio.
Om 14.00 uur drinken we koffie in een klein dorpje in de buurt van Belluno Verosse. De koffie in Italië is erg lekker. Daar kan geen DE tegenop.
Bellen met het thuisfront
We nemen een pension vijf kilometer voor Bardolino met een prachtig uitzicht op het Gardameer drie kilometer verderop. Daarna gaan we zonder bepakking naar het meer. Daar fietsen we op ons gemak wat over een promenade en nemen we een biertje en nuttigen ons avondmaal.
Dag 5. Wijn drinken in Trento
Zaterdag 24 mei 2008. Fietsen van Meranno naar Trento, 114 km
We nemen het fietspad naar Bolzano. Daar voert onze tocht door St. Michele. We moeten wel wat klimmen en gaan twee keer door een tunneltje. We vragen in St Michele een toevallige passante waar we ergens koffie kunnen drinken. Ze adviseert ons Heidy net om de hoek en dan 100 m verder. Hier zitten alleen (Duitssprekende) Italianen. Heidy zelf hebben we niet gezien. We worden geholpen door een man. In St. Michele is het “Bei Heidy” goed koffie drinken.
Kaltener See
De Kalterer See, het Lago di Caldaro, trekt erg veel toeristen. We komen hier dan ook aardig wat wandelaars tegen.
Herder met schapen en honden
Later fietsen we een heel stuk stroomafwaarts langs de Adige/ Etsch. In Trento verwijst de VVV ons naar een kamer een stuk buiten de stad. Na veel zoeken en vragen en een lange en pittige klim komen bij een prachtig landhuis/wijnchateau in Mattarello, een voorstadje van Trento.
Castello van wijnboer in Mattarello bij Trento
De eigenaar, een tandarts, maakt wijn in zijn vrije tijd. Er is ook een fraai restaurant bij. Het huis is omgeven met wijngaarden. Een prachtig uitzicht. Het is de behoorlijke klim waard.
Dag 4, Hans Reitsma
Vrijdag, 23 mei 2008. Fietsen van Nauders naar Merano, 93 km
Het is vandaag zonnig, echt Italiaans weer.
In Sankt Valetin ten zuiden van de Reschensee lopen we Reitsma, de schrijver van het routeboek, tegen het lijf bij een terras van een restaurant. Hij is een maand onderweg om boekje 2 te updaten.
Gezicht ten zuiden van Nauders
Hier in noord Italië zien we veel fietsers. Na een kilometerslange afdaling gaan we oostwaarts richting Merano. De weg wordt goed aangegeven met bruine bordjes.
Drie keer steekt een slang het fietspad over. Ze zijn hier ongeveer 1 m lang. Later horen we dat deze slangen levensgevaarlijk zouden zijn. In het dal richting Mernano hebben we een lang stuk tegenwind, maar we gaan geleidelijk naar beneden. Dat compenseert voor een deel.
Piet met Hans Reitsma, de schrijver van het routeboek
De jeugdherberg is volgeboekt en de VVV is dicht. We komen na wat zoeken terecht in een hotel-pension met drie sterren, waarvan de prijs wat aan de hoge kant is. We besluiten hier toch maar te overnachten.
Na een douche bezoeken we de binnenstad met veel mooie gebouwen. Merano is een mondain kuuroord. Langs de Passer is een mooie promenade.
Boer met koeien
Piet ziet vleermuizen vliegen boven de rivier, maar ook in de wijk waar ons pension staat.
’s Avonds zitten we nog een paar uur in de tuin van het pension samen met de eigenaar, zijn vrouw en enkele andere gasten.
Gezien 