Dinsdag 27 mei 2008. Fietsen van Verona naar Lendinara, 96 km

We krijgen een eenvoudig ontbijt in de jeugdherberg. ‘Broodrolletjes met maximaal 2 boter en 2 jam per persoon’ staat op een bord aan de muur van de kantine. We eten natuurlijk wel wat meer. De koffie moet je hier met een soeplepel opscheppen uit een stalen gamel.

Iedere morgen zoeken we een klein plaatselijk koffiebarretje op. Daar zit je dan uitsluitend tussen de Italiaanse mannen, die een krantje lezen of wat nieuwtjes uitwisselen. We nemen meestal cappuccino. De opgeklopte melk wordt voorzichtig vanuit een kannetje op de koffie gedrapeerd.

Het landschap is vlak. We zien appelboomgaarden, druiven, mais, aardappelen en tarwe. Koeien staan op stal en hier en daar liggen grote stapels stalmest. Dan kan je ook ruiken.

Ommuurde stad Mantagna

Het is middag. Montagna is een ommuurde stad. Daar zitten twee Friese stellen aan de cola. Ze zijn onderweg van Nederland naar Rome. We nemen ook een cola op hun terras. Ze zijn net als wij vanmorgen vertrokken uit Verona. Ze blijven hier overnachten. Wij besluiten om nog 30 km verderop te gaan naar Lendinara.

Bijna alle boerderijen en tuinderswoningen hebben een of meer honden. Ze zijn er gek op en wij worden gek van het geblaf als we langs de woningen komen. De honden lopen gelukkig niet op de weg. Ze hollen meestal blaffend op het erf van de boer in onze rijrichting mee tot aan de rand van het erf en kunnen dan niet verder. Eén keer ging een hond precies de andere kant op. Die was waarschijnlijk wat in de war.

Cypressen in Toscane

We gaan in Lendinara naar het pension dat door Reitsma op internet wordt aanbevolen. De dochter des huizes woont nog niet zo lang in Maastricht met haar man die daar een baan heeft. Ze is een paar dagen over. Ze spreekt een aardig woordje Engels. Het huis is een echte aristocratenwoningen met veel schilderijen, geschilderde borden en dikke boeken. We worden hartelijk ontvangen en de overnachting is vrij goedkoop.

Lendinara is niet toeristisch en heeft een mooi plein met oude kerken, ijs-, drink- en koffiebars. De toren van de Duomi Santa Sofia is een van de hoogste torens van Noord-Italië. Restaurants zijn er weinig. De twee in het centrum zijn allebei vanavond dicht. Na veel vragen, wandelen en zoeken vinden we een Chinese Italiaan. Het Chinese meisje dat daar bedient kan een paar woorden Engels en vindt het mooi dat er buitenlanders eten. Ze ziet zichzelf niet als buitenlanders, maar als Italianen.