Zaterdag 28 juli 2012.

Deze oudste brug van Leiden – hij werd in zijn huidige vorm gebouwd in 1637 – verbindt de beide oevers van de Nieuwe Rijn tussen de Hoogstraat en de Aalmarkt. De brug dankt zijn naam aan de vissers uit Katwijk en Noordwijk die hier hun waar kwamen verkopen.

In de buurt van de Visbrug zijn diverse terrassen, waarvan verschillende op platte schuiten. De bekendste is wellicht Annie’s.  Ook zijn er  leuke winkeltjes aan de Nieuwe Rijn en omgeving.  Hier is ook de V&D en de Waag. De bekende winkelstraten Haarlemmerstraat en Breestraat zijn vlakbij.

Wij zijn vandaag op de fiets naar Leiden. Het warme weer is tijdelijk voorbij, maar als we vlak bij de Visbrug een terrasje pikken, is het nog steeds goed toeven.

Terug fietsen we door het oude centrum van Warmond. Het is er niet erg druk, maar wel  zijn bijna alle winkeltjes en restaurantjes open.

Donderdag 26 juli 2012.

Het spiksplinternieuwe bezoekerscentrum van Meijendel in de duinen bij Wassenaar staat nieuw te zijn, maar is nog niet open. Wij, Joke en ik,  spreken een man die met grote dozen brochures onder z´n  arm het gebouw inloopt. Pas half september 2012, ruim op tijd voor het zomerseizoen 2013, wordt het officieel geopend. Volgende week gaan ze proefdraaien, wat dat ook mag voorstellen.

Café–restaurant De Boerderij is wel open. Dus doen we op deze warme dag eerst maar een glas thee voor we in de duinen gaan wandelen. Het valt op dat in dit duingebied geen gekleurde paaltjesroutes zijn uitgezet, die je bijvoorbeeld wel ziet in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Misschien komt Dunea hier nog mee.

We wandelen eerst richting het strand. Op een bepaald moment voelen we het beetje frisse briesje dat vanaf zee het land op komt. Lekker. We nemen het fietspad richting de watertoren bij Scheveningen. Het briesje is nu helaas verdwenen. Er is ook niet veel beschutting van bomen. Gelukkig zijn we de laatste dagen aardig aan het zonnige weer gewend. We besluiten het eerste pad linksaf te nemen. Dat is voorbij de watertoren, maar dat weten we nu nog niet.

Bij de watertoren staat een Italiaanse ijskar. Joke neemt een ijsje met cakesmaak, dat is iets nieuws volgens de ijsboer. Ik houd het bij aardbeismaak.

Over een smal wandelpad met aan weerskanten bomen komen we een stuk verder op de Van Alkemadelaan. Achter de pas gesloopte Alexanderkazerne langs –  een stuk verder staat de bekende kruik op een rotonde −  en het TNO gebouw komen we een paar kilometer verder langs het monument van de Waalsdorpervlakte. We nemen er even een kijkje, we zijn niet de enigen. Een paar honderd meter verder heet het duin weer Meijendel. Vanaf hier staat De Boerderij aangegeven op nieuwe roestige bordjes met uitgefreesde letters.

Het was warm maar toch een aangename wandeling, zo op de grens van Wassenaar en Den Haag.

Woensdag 25 juli 2012.

De Braassemroute uit de ANWB-VVV-Fietsgids, 4^e herziene druk van 1997, is niet overal meer bewegwijzerd. Ik start bij Oude Wetering bij het pontje. Het oude routeboekje heb ik mee en verder volg ik mede de knooppuntkaarten. Rond de eeuwwisseling, wat klinkt dat lang geleden, fietste ik regelmatig deze route.

De fietspaden tussen Hoogmade, Leiderdorp en Koudekerk aan de Rijn liggen tussen prachtige weilandgebieden. Voor iemand die hier nog nooit was: ga eens kijken.  Het is ook hier dan de HSL onder het Groene Hart doorrijdt. In Koudekerk staat een stukje van de weg af een oud poorthuis dat ooit deel uitmaakte van het Slot Groot Poelgeest. Dirk van Poelgeest vestigde zich hier in 1326. Omdat Gerrit van Poelgeest in 1417 zich achter Jacoba van Beieren schaarde, vernielde Jan zonder Vrees zijn kasteel. Het werd weer opgebouwd en later nog een paar keer vernield. In 1717 werd het slot behalve het ene poorthuis definitief gesloopt.

De dijk van de Wijde Aa is en wordt versterkt. Je ziet tegenwoordig veel dijkversterkingen en –verhogingen. Vandaag wordt door kinderen en jongelui in dit water gezwommen. Op een grasveld in de laagte liggen moeders te zonnen terwijl de ukkies zonder uit te kijken het smalle fietspad naar het water oversteken.

De brug van Woubrugge is een keerpunt in de route, eerste rijdt je aan de westkant en daarna aan de oostkant van de Woudwetering. Restaurant Disgenoten doet goede zaken. Overigens het bakkertje aan de andere kant van de wetering schenkt tegenwoordig ook koffie met of zonder gebak. Vroeger kochten we daar onderweg nog weleens krentenbollen. Als het erg mooi weer was, waren ze dikwijls uitverkocht. Vandaag neem ik ice tea op het terras van Disgenoten.

Bij Rijnsaterswoude fiets ik richting Leimuiden om bij de kerk de Heilige Geestweg te nemen naar het pontje van Oude-Wetering. Het meest oostelijke deel van de route, over het Kerkepad van Langeraar en langs de Drecht bij Vriesekoop laat ik even voor wat het is.