Donderdag 26 juli 2012.

Het spiksplinternieuwe bezoekerscentrum van Meijendel in de duinen bij Wassenaar staat nieuw te zijn, maar is nog niet open. Wij, Joke en ik,  spreken een man die met grote dozen brochures onder z´n  arm het gebouw inloopt. Pas half september 2012, ruim op tijd voor het zomerseizoen 2013, wordt het officieel geopend. Volgende week gaan ze proefdraaien, wat dat ook mag voorstellen.

Café–restaurant De Boerderij is wel open. Dus doen we op deze warme dag eerst maar een glas thee voor we in de duinen gaan wandelen. Het valt op dat in dit duingebied geen gekleurde paaltjesroutes zijn uitgezet, die je bijvoorbeeld wel ziet in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Misschien komt Dunea hier nog mee.

We wandelen eerst richting het strand. Op een bepaald moment voelen we het beetje frisse briesje dat vanaf zee het land op komt. Lekker. We nemen het fietspad richting de watertoren bij Scheveningen. Het briesje is nu helaas verdwenen. Er is ook niet veel beschutting van bomen. Gelukkig zijn we de laatste dagen aardig aan het zonnige weer gewend. We besluiten het eerste pad linksaf te nemen. Dat is voorbij de watertoren, maar dat weten we nu nog niet.

Bij de watertoren staat een Italiaanse ijskar. Joke neemt een ijsje met cakesmaak, dat is iets nieuws volgens de ijsboer. Ik houd het bij aardbeismaak.

Over een smal wandelpad met aan weerskanten bomen komen we een stuk verder op de Van Alkemadelaan. Achter de pas gesloopte Alexanderkazerne langs –  een stuk verder staat de bekende kruik op een rotonde −  en het TNO gebouw komen we een paar kilometer verder langs het monument van de Waalsdorpervlakte. We nemen er even een kijkje, we zijn niet de enigen. Een paar honderd meter verder heet het duin weer Meijendel. Vanaf hier staat De Boerderij aangegeven op nieuwe roestige bordjes met uitgefreesde letters.

Het was warm maar toch een aangename wandeling, zo op de grens van Wassenaar en Den Haag.