Woensdag 2 september 2015.

Als ik ‘s morgens de fiets buiten zet, voel ik iets aanlopen. Wat er aan scheelt, kan ik niet plaatsen. Gisterenavond pompte ik de banden nog even bij. Zou dat het zijn? Als ik wat lucht uit mijn voorband laat lopen blijft het euvel. Bert en Annie komen zoals afgesproken langs bij ons voordat we naar Station Sassenheim fietsen. Bert, die een stuk technischer is dan ik, constateert dat de plastic aanhechting van het spatbord tegen het loopvlak van mijn band schuurt. Dat is snel te verhelpen.

De treinreis verloopt voorspoedig. In Heerlen hebben we ongeveer een half uur overstaptijd. Het kopen van Duitse kaartjes voor de Euroregiotrein kost wat moeite, maar ook dat lukt. We hebben nog even tijd om koffie te drinken in een café vlak bij het station.

In de Duitse boemel naar Aken is het niet druk. Een jonge vrouw met sportieve fiets en weinig bagage gaat ook de Vennbahn  fietsen. We komen haar later onderweg naar Monschau nog een keer tegen. De conducteur heeft een stukje van een huishoudelijk meetlint (een ‘centimeter’) uit het borstvakje van zijn uniform hangen. Hij is een ‘oude stomp’. Nog 120 dagen dan gaat hij met pensioen.

Op de Vennbahn, een rijwielpad aangelegd op een vroegere spoorbaan, fietsen we het ene moment in Duitsland om even later weer in België te fietsen. Aan beide zijden van de grens wordt hier Duits gesproken.

Om in Monschau te komen moeten we vanaf de Vennbahn een stuk naar beneden. Het is hier niet prettig fietsen. Naast dat het nogal steil is hebben we te maken met hobbels en kuilen.

Het is best aardig om nog eens in dit erg toeristische stadje rond te lopen. Het zal overdag hartje zomer wel drukker zijn dan nu. Overal staan vuilnisbakken en afvalzaken opgestapeld. Morgenochtend wordt het vuil opgehaald.

Dag 1 van fietsen in Oost-België met Joke en met Bert en Annie, 40 km.