Anklam, dinsdag 4 september 2007

Fietsen van Groningen naar Polen

De gele lijn is de route van Heringdorf naar Anklam vastgelegd in mijn Garmin

Gisterenavond rond 11 uur kwamen nog twee gasten op mijn 4-bedskamer in de jeugdherberg. Een man was met de auto; hij moet een klus doen voor zijn werk. Een motor van iets reviseren. Daarna gaat hij weer terug naar Keulen. Hij vertelt dat hij binnenkort met vrouw en kinderen naar de jeugdherberg in Koblenz gaat om daar ongeveer 60 kilometer te gaan fietsen langs de Rijn. Trouwe lezers van mijn weblog weten dat ik daar in mei van dit jaar ook was. De andere kamergenoot is op de fiets en gaat een stukje langs de Oostzeekust van Polen fietsen. Na het ontbijt groet ik ze en zij mij.

In de bossen zie ik een man en een vrouw met mandjes, paddenstoelen oogsten. Ze kijken goed naar de grond. In het mandje van de vrouw zitten langere met kleine kopjes. Ze zegt dat het canderellen zijn. De man heeft paddenstoelen met bruine koppen. Ik mag deze mensen absoluut niet op de foto zetten met hun paddenstoelen. Of ze vinden zichzelf niet fotogeniek genoeg of het is niet toegestaan om paddenstoelen te ´plukken´. De vrouw zegt nog dat ze me eerder vanmorgen heeft zien fietsen in Korswandt. Zij was met de auto. Ik zeg dat dat zou kunnen, want ik was daar inderdaad.

Zecheriner brug

Tien km na het dorp Usedom ga ik de Zecheriner brug over. Nu ben ik weer op het vaste land. Even verderop zie ik een vreemd bouwsel, een insectenhotel. Allemaal paaltjes, waar gaten in zijn geboord, op zijn kant en bossen rietstengels ertussen opgetast in een houten frame.

De jeugdherberg annex camping ten noorden van Anklam ziet er uitgestorven uit. Er hangt een bordje dat de receptie pas om 17.00 uur open is. Het is nu 14.30 uur. Vlak voor Anklam zie ik langs het fietspad een reclamebord van een fietsvriendelijk pension in die stad. Ik schrijf het adres en de aangegeven route ernaartoe op in mijn schriftje en besluit niet meer terug te gaan naar de jeugdherberg in Murchin, ten noorden van de stad.

Nadat ik mijn spullen heb gedropt in het pension in Anklam ga ik op weg naar het station om een kaartje te kopen voor de reis van morgen van deze Hanzestad naar huis. Aan de buitenkant ziet het station er even groot uit als dat van Hoofddorp, maar dan een stuk ′ouwer en grouwer′.  Als ik door de deur van het station de hal binnenkom ziet het er bij het loket erg donker uit. Op het raam staat dat het loket open zou zijn van 08.00 – 17.30. Als er in die tijd eventueel niemand is, dan kan je een kaartje kopen uit de automaat. Dat wordt niets vandaag bij de Bahnhof. Ik besluit naar de VVV te gaan zoeken. Na wat navragen blijkt die in het stadhuis te zijn. Zij kunnen mij daar niet helpen. Hierna ga ik naar het reisbureau bij de stenen poort, daarna naar het reisbureau bij het stadspark. Niemand kan me helpen aan een treinkaartje.

Met de baas van het pension heb ik afgesproken dat ik om 7 uur wil ontbijten. Dan kan ik rond 8 uur op het station zijn. Ik wil graag de intercity van 10 uur hebben naar Berlijn.

’s Avonds maak ik een rondje te voet door de stad. Er zijn twee waardevolle oude kerken, die in de oorlog flink zijn getroffen. De Mariakerk is na de tweede wereldoorlog gerestaureerd. De St. Nicolaaskerk is nu een ruïne met een dak los er boven op ijzeren palen, zoals je normaal ziet bij grote loodsen of ouderwetse fabrieken. Nergens is aan te zien dat ze binnenkort van plan zijn om deze kerk te gaan restaureren. Vanuit het centrum, het stadhuisplein en het jaren zeventig winkelcentrum is de Stenen Poort (die Steintor) goed te zien. Ik maak ook nog een foto van de voet-fietsbrug, waarover ik de stad was binnen gefietst. Ze zijn daar aan het oefenen voor een openluchtvoorstelling die hier komend weekend wordt opgevoerd. De naam het stuk dat in de middeleeuwen speelt is ‘De Peene brandt’. De Peene is de rivier die aan de noordkant door de stad gaat.

Als ik ´s avonds bij de Griek zit, een soor Mykanos, die hier Marathon heet, belt Piet mij. Hij is aanwezig bij de SPOC-run in Noordwijkerhout. Best leuk als ik zo nu en dan een berichtje ontvang – meestal een sms – van deez′ of geen.  Bedankt daarvoor.

Na het eten drink ik een biertje bij Vis-a-vis, een leuk café-restaurant in een verder weinig opwindende stad. Van de serveerster van het Griekse restaurant had ik gehoord dat je daar kunt internetten.