Dag 11. Naar Born in Darß
Fietsen van Groningen naar Polen (Hanzeroute)
Warnemünde en Born, 31 augustus 2007.
Ik vertrek om half negen en heb wind mee en ga alsmaar naar het oosten langs de Oostzeekust. Onderweg zie ik net als gisteren nogal wat zwaluwen. Maken die zich op om naar zonnigere oorden te gaan? Op de bospaden kruipen veel naaktslakken. Diverse sneuvelen onder mijn fietsbanden. Het regent niet erg, maar het druppelt regelmatig wat. Daarom is het niet echt lekker weer. In Warnemünde kom ik aan na twee uur fietsen. Deze stad is een soort IJmuiden. Er zwermen meeuwen boven de haven en er ligt hier ook een groot cruiseschip in de haven.
Over een pad op het strand fietsen
Tijd om even van mijn Gazelle af te stappen en boodschappen te doen, koffie te drinken en om naar het internetcafé te gaan. Het internetcafé is hier in een winkeltje waar je postpakketjes kunt inleveren voor DHL, alsmede ansichtkaarten en computeronderdelen kan kopen. Hier en daar hoor ik op straat Nederlands praten. Er is waarschijnlijk net een bus uit Nederland aangekomen.
Ik rijd een stuk langs een zgn. steilkust aan de bosrand. Soms staan er bordjes met een waarschuwing voor afbreekgevaar. De steile kusten zijn niet van steen maar van zand of klei.
Warnemünde met een AIDA-cruiseschip.
In Warnemünde blijf ik plakken in verband met een stevige regen. Later verlaat ik de stad via het pont over de Warne. Daarna kom ik langs militaire complexen. Ik raak in gesprek met een stel met fietsen uit Karintië, Oostenrijk. Die zijn gestart in Hamburg en zijn langs de Waddenkust gegaan (Noordzee), hebben per trein een doorsteek gemaakt door Sleeswijk-Holstein naar het oosten en fietsen nu langs de Oostzee.
De rit gaat dwars over de Rostocker Heide. Heide (erica) heb ik niet gezien. Regelmatig zie ik zwaluwen of kwikstaarten heel bedrijvig erg laag vliegen, soms op 10 cm hoogte. Ook nemen ze soms plaats op de rug van een andere soortgenoot.
Daarna ga ik door het Groβes Moor en later over een dijk van het schiereiland Fischland. Het is eigenlijk een smal stuk land tussen de Oostzee en een meer, de Saaler Bodden. Darβ is een natuurgebied dat deel uit maakt van een nationaal park.
De jeugdherberg ligt midden in het bos. De mobiele telefoon werkt hier niet. Het JH-complex bestaat uit losse kleine gebouwen met elk twee kamers voor maximaal vier personen (twee stapelbedden). Er is een receptie-restaurantgebouw en een gebouw met een heel grot open haard met houten banken met rugleuingen. Het ziet er prima uit.
Beeldengroep Mit Einander
′s Avonds een lang gesprek met mijn Duitse kamergenoot uit Leipzig. Over de gevolgen van de herenigng. Zijn vader werkte in de bruinkolen en was van de ene op de andere dag werkloos zonder hobby’s. Hijzelf verloor ook zijn baan. Ook het bedrijf waar hij werkte werd gesloten. Hij was 3 jaar werkloos en huisman. Hij zorgde toen voor zijn nog kleine kinderen. Hij maakte zijn part time-hogeschool opleiding niet af. Deze opleiding werd betaald door zijn werkgever. Hij had geen motivatie meer zonder werk om te studeren. Nu is hij al jaren help desk medewerker voor pc′s bij een overheidsinstelling. Hij is 47 jaar en heeft twee dochters van 24 en 21 jaar. Op school heeft hij 11 jaar naast Duits ook Engels en Russisch geleerd.
Hij geeft zijn calimero gevoel aan. DDR en West-Duitsland: grote broer en kleine zus. Destijds waren er in de DDR al groepspraktijken in de eerste lijnsgezondheidszorg en dubbeldekstreinen en toen nog niet in de BRD. Die zijn er nu in heel Duitsland.
Hij maakte ook een fietstocht door Nederland met behulp van Vrienden op de Fiets. Dat adres had hij op Internet gevonden. Hij was onder meer in Venlo en Leeuwarden. Hij kent de Nederlandse woorden: fietspad, kopje thee en dankjewel.
Vandaag 72 km. Tot en met 903 km.
Dag 10. Naar Kühlungsborn
Wismar/ Kühlungsborn, 30 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Na een prima nachtrust en een goed ontbijt ga ik om 9 uur op weg. Na een paar kilometer voert mijn rit een paar honderd meter over het strand. Dat wordt lopen. Maar het ziet er mooi uit.
Steilkust met gevaarlijke rand
Over vele smalle paadjes kom ik twee uur later aan in Wismar. Ik herken de entree van de binnenstad nog van een paar jaar geleden, toen we hier met de auto waren, terug van een reis door Finland. Best mooi om hier te mogen fietsen. Het is nog wat fris onderweg en er is (nog) geen zon. Het zal in de loop van de dag wel beter worden. Gelukkig regent het niet.
Wismar, waterpompstation
In Wismar is het markt op dinsdag, donderdag en zaterdag. Dus ook vandaag. Het is lekker druk en rommelig op het marktplein. De lucht ziet er donker uit. Zal het gaan regenen? Ik zet mijn fiets voor een bank, de Hypoteek Verein, en zoek een druk café-restaurant op aan de markt. Ik deel mijn tafel met een dame, die de opmaak (lay out) doet van een lokale weekendkrant, een plaatselijk suffertje dus. Zij houdt niet van fietsen, d.w.z. hooguit 20 km per dag. Zij heeft lunchpauze en eet een in de schil gekookte aardappel met Hollandse saus. Ik neem een tomatensoep. Later vandaag kruist me weer een ree op de weg.
Het begint met wat druppels, maar langzaam gaat het toch harder regenen. Mijn regenjack gaat aan. In het boekje staat dat bij Ravensburg een café-restaurant is. Daar wil ik gebruik van maken. Ik denk aan een koffie met een groot stuk taart. Vier km vóór Ravensburg zie ik een paar keer op bordjes staan dat in Mulsow Kirch een fietsersvriendelijk café-restaurant moet zijn. Dat lijkt me leuk. Ik denk eraan daar te vragen wat het fietsvriendelijk inhoudt. In die plaats aangekomen zie ik het restaurantje. Mooi. Nou nee, dus. Het gaat pas om 18 uur open. Lijkt me niet erg fietsersvriendelijk. Geen nood. In Ravensberg is immers ook een café. Op de belangrijkste kruising in Ravensberg zie ik een bordje, dat verwijst naar de eet- en drinkgelegenheid. Daar aangekomen ziet het er nogal stil uit. En…. ja. Ze gaan ook iedere dag ook pas om 6 uur ’s avonds open.
Het blijft maar regenen, maar de regen krijgt mij niet klein. In Westenbrügge vraag ik water voor in mijn bidon en ga in een schuilhuisje bij een bushalte een lunch nuttigen van roggebrood en kaas dat ik nog in mijn linkervoortas heb. Het smaakt me voortreffelijk en het lijkt wel of de regen minder is geworden. Even verder regent het weer als eerder. Het is niet ver meer naar mijn overnachtingsadres. In Diedrichshagen, een dorp ter grote van vijf boerderijen, spreek ik een mannetje. Hij adviseert mij niet de landweg te nemen maar de grote weg. De landweg is te slecht om te fietsen. “Over de grote weg is misschien 1 km verder”, zegt hij. Ik dank hem voor zijn advies en ga over de landweg. Die is hier best te berijden, blijkt mij. Het gaat verder redelijk vlot naar beneden naar de Oostzeekust naar Kühlungsbron.
Als een verzopen kat kom ik bij de jeugdherberg binnen. Na een douche en met droge kleren aan, kan ik er weer helemaal tegen. De JH is pal in het centrum van het dorp gelegen. Kühlungsbron is een soort groot Egmond aan Zee.
Om zeven uur ga ik naar een visrestaurant. Het is er erg druk. Dat is altijd een goed teken. De oudere man, die tegenover me zit, vraagt of ik hier voor de eerste keer eet. Hij komt hier waarschijnlijk geregeld. Ik vertel hem dat ik een fietstocht aan het maken ben en voor het eerst in deze plaats ben. Het is een goede keuze dit restaurant, zegt hij. Achteraf kan ik hem gelijk geven, alleen de serveerster is niet erg vriendelijk. Misschien heeft ze haar dag niet.
Na het eten ga ik nog even naar de Seebrücke. Dat is een soort pier in de Oostzee aan het eind van de winkelstraat met houten leuningen en een planken vloer. Deze brug dient om te flaneren en ook om de boot te kunnen nemen naar Travemünde. Deze boot gaat iedere dag één keer heen en weer.
Dag 9. Naar Berkerwitz
Lübeck, woensdag 29 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
De nacht was koud, te koud. Zelfs met met trui, lange broek en sokken aan was het niet aangenaam. Als ik om half tien langs de receptie ga, zegt een oudere man met een baard in het Nederlands tegen mij: “Naar welke camping is de reis?” Ik antwoord: “Naar geen enkele, ik ga vanavond in een jeugdherberg slapen. Het is te koud in de tent”. Hijzelf reist met een caravan en is ook de richting naar Polen uit geweest. Het moet daar erg mooi zijn en niet meer druk. De schoolvakanties zijn afgelopen. De man geeft me een visitekaartje van een leuke kleine camping vlak bij Polen. Daar had hij het erg naar zijn zin. Hij gaat vandaag naar Nieuweschans voor een nachtje. Dat doet hij ieder jaar als hij terugkomt van zijn buitenlandse vakanties. En daarna naar zijn huis in Sliedrecht.
Om kwart voor 10 zit ik aan een beker koffie met 2 broodjes kaas in een bakkerswinkel vlak voor de binnenstad van Lübeck. Drie panden verder zit een goedkope internetzaak (belwinkel).
Ten noorden van Lübeck zie ik in een buitenwijk een eekhoorn over een tuinhekje de voortuin van een huis in gaan. Een stuk verder ga ik door een bos en zie een reetje oversteken. Dus niet alleen in de duinen bij De Zilk lopen ze.
Met een shuttlebus moet ik onder de Trave door door de Herrentunnel. Fietsers mogen er niet zelf doorheen. Een kant van de bus is vrijgehouden voor fietsers. Je moet je fiets met een riempje vastzetten. In een aanhanger van de bus kunnen brommers mee en eventueel nog meer fietsen als ze niet allemaal in de bus zelf kunnen. Het is (nog) gratis.
Op het pont over de Trave in Travemünde
In Travemünde ga ik met het pont de Elbe over. Een kaartje moet ik uit een automaat halen. Abusievelijk haal ik er twee kaartjes uit en betaal ik voor twee voor in totaal € 2. Het tweede kaartje verkoop ik binnen twee minuten voor een euro aan een man met een fiets die gehaast aan komt zetten. De pont komt er aan. Op het pont zet deze man mij op de foto met mijn camera. Vorige week was er een Sail in Travemünde. Er ligt nog een grote zeilboot, de Passat.
Bij het binnenkomen in de voormalige DDR ligt een grote kei met het opschrift: Nooit meer gescheiden verder. Dit ter herinnering aan de tweedeling van Duitsland en de hereniging.
De patrouilleweg langs de Oostzeekust is voor een groot deel redelijk tot goed opgeknapt. Alleen het laatste deel is nog voorzien van betonnen platen met gaten. Om de zoveel kilometers is er een doorkijkje naar de zee, een strandopgang. Ze hebben voor met honden en voor zonder honden.
In Redewisch staat een tent ingericht als café. Van een paar rollen hooi is een mannetje gemaakt dat hier naar verwijst. Het is namelijk een stukje van de weg af. Aan een tafeltje zitten twee stellen Oostduitsers van ongeveer 65 jaar. De twee mannen kijken hun ogen uit naar mijn navigatiesysteem voor op de fiets. Ik leg ze uit hoe het werkt.
Boltenhagen is een mooie badplaats, een soort Noordwijk of Scheveningen.
De Duitse Stayokay (jeugdherberg) in Beckerwitz gemeente Grankow ligt 20 km ten westen van Wismar. Het ziet er oud uit en was vroeger een ruime boerderij. Ik krijg een kamer voor mij alleen met de optie dat er mogelijk nog andere gasten later dan ik aankomen en erbij kunnen komen.
Volgens de Garmin heb ik vandaag 73 km gereden. Mijn ′ouderwetse′ kilometerteller heeft de geest gegeven.
Dag 8. Rustdag in Lübeck
Lübeck, dinsdag 28 augustus 2007
Fietsen in het buitenland
Afgelopen nacht zijn er diverse buien gevallen. De buitentent heb ik vanmorgen van de binnentent gehaald om apart te drogen.
Het is 10 uur en mijn stapel kleren is weer schoon en droog. Om half acht zat mijn was als in de wasmachine van de camping. Ik wilde de eventuele andere wasklanten voor zijn.
Naast mijn tent staat een tent van een meisje van een jaar of 30, dat ook een fietstocht maakt en wel langs de Oostzeekust. Haar reis zit er al bijna op. Vandaag is ze nog in Lübeck, morgen gaat ze nog een dag naar Travemünde. Dan gaat ze weer met de trein naar huis.
Lübeck, oude zoutpakhuizen
Vanaf de camping is het centrum van de stad goed te vinden, zo′n vijf kilometer is het. De zon schijnt ik ga zo heerlijk aan de koffie in de oude binnenstad.
Lübeck had destijds een voortrekkersrol bij de totstandkoming van de Hanze. Rond 1358 waren 200 steden aangesloten. Pas in 1937 werd Lübeck onderdeel van Sleeswijk- Holstein. Op Palmzondag 1942 werd de binnenstad grotendeels verwoest. Na de oorlog is veel gerestaureerd of opnieuw opgebouwd. Je ziet dus veel relatief nieuwe oude gebouwen. Lübeck heeft de grootste Oostzeehaven, Travemünde, van Duitsland.
Onderweg naar het centrum koop ik een trui voor ′s nachts als pyjamajasje met lange mouwen en voor de komende dagen als het overdag fris is.
Bij de VVV haal ik een plattegrond. Via de Holstentor, in het Nederlands Holsteinpoort, kom ik de stad binnen. Daar bekijk ik de interessante gebouwen, zoals de zoutpakhuizen, het raadhuis, de Mariakerk en het zeemanshuis. De grote winkelstraat heet Breitestraße, Breedstraat, net als in Leiden en Beverwijk.Ook ga ik door wat hofjes. Daar wonen duidelijk wat armere mensen. Alleenstaande moeders? Overal hangt wasgoed aan rekjes.
Lübeck, hofje
In Nederland hadden Joke en ik gekeken voor goedkope plastic teenslippers. Daar hadden ze allemaal tierelantijnen en waren redelijk duur. Ik heb er hier niet naar gezocht, maar ik zie ze voor € 1 en zelfs voor € 0,50 per paar.
Na drieën besluit ik een brake te nemen en met een Duitse krant naar de camping te gaan. Ook koop ik bij het station nog even een kaart van Noord-Duitsland, schaal 1 cm is 5 km.
Op de camping laat ik de batterij van het fototoestel opladen bij de receptie, eet nog twee sesambroodjes met vis uit blik en lees een paar stukjes uit de krant. Shell-directeur wellicht in gevangenis in Argentinië in verband met ongeoorloofde prijsverhogingen. Rijke vrouwen uit oliestaten shoppen in drukke winkelstraten van München. Bondskanselier Merkel gaat even naar Peking.
Lübeck, zeemanshuis
´s Avonds eet ik in een restaurant aan de Am der Oberstrave, een leuke straat net even buiten het hart van de stad uit de ergste drukte.
Op de camping spreek ik nog even met mijn buurvrouw. Zij had ook wat kerken bezocht, maar had ook een rondvaart gemaakt.
Dag 7. Naar Lübeck
Lauenburg / Lübeck, maandag 27 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Als Frau Peterson mij om 8 uur goede reis wenst, is ze waarschijnlijk de tiende van vanmorgen. Ze zegt dat het wellicht droog blijft maar niet warm. Op deze camping zitten vooral oudere mensen op vaste plekken.
Lauenburg, blik vanaf de bovenstad
In Lauenburg zet ik de fiets op slot in een straat vlak bij de Elbe. Over een pittig steile stenen trap loop ik naar de bovenstad. Daar staat een oude toren en er is een VVV. Deze gaat om 10 uur open. Het is nu 9.30 uur. Hier in de bovenstad kan ik mooie foto′s maken van de benedenstad en de rivier. Ik kijk uit naar een supermarkt. Plotseling is daar een telefoon/computerwinkel. Ik kan daar internetten. Daarna ga ik naar een grote supermarkt met een bakkerij-koffie-hoekje. Dus twee vliegen in een klap.
Langs het Lübeck-Elbekanaal spreek ik een man die ruim een week fietst langs en in de omgeving van de Elbe. Dat is een weddenschap met zijn dochter. Hij gaat nu naar Lauenburg, waar ik vandaan kom. We wensen elkaar goede reis.
Bij de sluis van Witzeeze breekt een bui los. Gelukkig is er een café bij de sluis aan de overkant van het water. Wat jammer is is dat hij gesloten is op maandag (Ruhetag). Ik schuil daar onder de carport waar ook twee motoren staan. Mijn Gazelle en ik kunnen er nog net bij. Na zo′n 20 minuten is de bui over.
Ik stap weer op om mijn reis langs het kanaal te vervolgen. Zo nu en dan piept de zon er even door. Het pad is niet meer nat.
In een buitenwijk van Mölln ga ik boodschappen doen bij de Aldi. Als ik weer buiten sta zie ik dat het waarschijnlijk ieder moment kan gaan regenen. Het duurt geen twee minuten of mijn tweede bui van vandaag is er. Een man, met een schipperspetje op, zegt dat hij aan mijn uitspraak hoort dat ik uit Nederland kom. Hij is wel eens in Leiden geweest met zijn caravan. Ik vraag of hij ook naar de Noordzee is wezen kijken. Nee, zegt hij. Ik had een zeiljacht en heb veel gevaren op de Oostzee. De Noordzee is alleen maar water. Bij de Oostzee heb je vele plaatsen en eilanden, zoals Denemarken, Bornholm, Oslo, enz.
Op een terras in Lübeck
Als ik in het centrum van Mölln rijd, zie ik een bordje naar de jeugdherberg. Even overweeg ik hierheen te gaan. Als het nu zou regenen, zou ik het doen, maar het is nu droog.
De tocht gaat verder langs het Ratzeburger Meer, een groot deel door het bos. Camping Rothenhusen blijkt maandag de wekelijkse rustdag te hebben (Ruhetag). Het is absoluut verboden het terrein te betreden, staat op een bord aangegeven. Alles ziet er nogal sjappie (oud, verlopen) uit. Dus ik ga verder naar Lübeck.
”
Lübeck, de oude stad
In Lübeck is een nieuwe camping in de wijk Schöneböcken. Ik vraag aan meer dan tien mensen de weg. Om 19 uur met 100 km op de teller is dit doel bereikt.
Dag 6. Naar Scharrebeck
Scharrebeck, zondag 26 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Om half negen zit ik aan een mooi gelakte picknicktafel van de camping en heb zojuist mijn ontbijt genuttigd. Er komen hier veel campinggasten langs in ochtendjas richting het badgebouw. De meesten zijn 65-plus.
De tent nog verder afbreken, spullen inpakken en betrekkelijk laat op pad. Ik denk dat ik de doelstelling van het aantal km’s maar moet bijstellen naar ongeveer 75 per dag. Dan krijg ik een betere mix van dingen zien, mensen spreken, km’s maken de de reis beschrijven/foto′s maken.
Op het platteland vlak bij Vögelsen vraag ik bij een huis om water voor in de bidon. De mevrouw vraagt waar ik heen ga fietsen. Ook vraagt ze waar ik woon in Nederland. Ik zeg Lisse bij de Keukenhof. Dat kent ze. Daar gaan veel bussen heen voor de tulpen. Ook vraagt ze of mijn vrouw niet mee wilde. Ze zal mijn trouwring wel gezien hebben.
Even verderop staat niet duidelijk aangegeven welke kant ik op moet naar Lüneburg. Ik rij even niet op de Hanzeroute. Een dame en een heer zitten in een voorkamer, die vroeger ongetwijfeld een winkel was, helemaal vol met witte aardewerken theepotten. Ik vraag daar de weg en gelijk ook maar even of het hier een museum is. Nee, ze zitten tussen hun verzameling.
In Lüneburg ga ik eerst langs de VVV. Ik moet in elk geval de St Nicolaaskerk, de grote markt, het raadhuis en de oude kraan bezoeken. Ik vraag ook gelijk maar waar het internetcafé is. Na de mooie plekken te hebben gezien sta ik voor de dichte deur van het internetcafé. Het is op zondag gesloten.
Etalage in Lüneburg
In de winkelstraat van Lüneburg maak ik een foto van een etalage, waarin een beeldje staat van een vogeltje zoals Joke dat ook in de tuin heeft staan. Als je goed kijkt zie je het spiegelbeeld van mijn fiets en van mezelf. Je kunt de foto vergroten door erop te klikken.
Vooral de omgeving van de Ilmenau, de rivier die dwars door de stad gaat is erg mooi en gezellig druk.
Een stukje voorbij Lüneburg ga ik over een paadje langs het graan van de boer. Ik moet daar ook lopen, fietsen gaat niet. Daarna het spoor over. Dit is geen officiële overweg, staat in het boekje. Dat klopt. Je moet gewoon over de rails stappen en de fiets optillen.
Op de camping bij Scharnebeck is de eigenaar om 16.45 uur niet aanwezig. Een vaste campinggast zegt, dat het geen probleem is als ik de tent al vast neerzet. Dat doe ik graag, want er is veel nat of vochtig en de zon schijnt nu volop. Een half uur later is de heer Peterson er. Een vriendelijke man. De camping kost me 5 euro.
Als ik Joke bel denkt ze dat de batterij bijna leeg is. Dat klopt in zoverre dat hij een streepje minder aangeeft. Ik vraag de buurman of ik mijn telefoon bij hem mag opladen. Dat is goed. Hij zegt dat hij op de camping geen bereik heeft voor zijn telefoon. Vandaar dus de zwakke ontvangst bij Joke, denk ik.
De rit is 67 km plus ’s avonds naar het dorp heen en weer om te eten, 8, maakt in totaal 75 km.
Dag 5. Naar Jesteburg
Stade/Jesteburg, zaterdag 25 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Vandaag heb ik mijn ontbijt op een vlooienmarkt.Als ik net tien minuten onderweg ben, is de weg geblokkeerd door een groots opgezette rommelmarkt in Plönjeshausen. Het is om 8.30 uur al berendruk. Ik koop een koffie met een broodje kaas en laat een foto van me maken door een kraamhoudster.
Plönjeshausen, op de vlooienmarkt
Onderweg kom ik een eekhoorn tegen. Hij klimt snel een boom in. Ook in Duitsland zijn er hunebedden. Ik maak ook maar een foto van een Duitse stenen graf. Dan kan ik later de verschillen opzoeken met de Drentse.
Een uur later zit ik weer aan de koffie. Ik zie een leuk lifestyle boerderij-café. Ze zijn eigenlijk gesloten maar na wat heen en weer gepraat, zegt de eigenares: Ik zet toch koffie voor het gezin. Ik zal voor u ook een bakkie maken.
Oldendorf, op terras bij boerderijcafé
Als ik het centrum van Stade inrijd, ziet het er mooi en toeristisch uit. Ik maak weer wat foto′s. Van Stade ga ik langs de Elbe in zuidoostelijke richting. Dit dijklandschap doel heel anders aan dan de akkers en bossen de afgelopen dagen. Er worden veel appels geteeld. Het is dus een soort Betuwe. Bij Grünendeich ga ik weer van de Elbe weg. Juist op die plek, waar het pont is naar de weg naar Hamburg staat een grote groep motorrijders. Een soort motortreffen?
Een man staat In Mittelkirchen gebukt naast zijn vrouw, lijkt wel, bloemetjes te plukken. Tussen zijn benen door kijkt hij naar achteren naar mij. Hij heeft klavertjevier geplukt. Ik krijg ik er ook één. Hij adviseert me die tussen bankbiljetten te leggen in mijn portemonnee. Dat is heel fortuinlijk. Hij zegt aan mijn uitspraak te horen dat ik geen Duitser ben. Hij vraagt naar mijn van-waar-naar-waar verhaal. Hij wenst me een goede reis en zegt dat ik verder kan genieten van die vervelende Duitsers. Hijzelf is geen Duitser meer maar een Hesser, zegt hij met een lach op zijn gezicht.
Motoren bij Grünendeich
In Buxhude maak ik een foto van de Zwinger, een middeleeuwse verdedigingstoren. De deelnemers aan een avondrun begin september worden welkom geheten op een groot spandoek.
Om half zeven ben ik in Rade met 105 km op de teller. De camping is echter opgeheven. Na ampele overwegingen besluit ik om door te rijden naar Jesteburg. Daar is de volgende camping. Om 20 uur kom ik daar aan. De campingbaas een klein mannetje met een Poolse achternaam, veronderstelt dat ik de Hanzeroute doe. Hij heeft regelmatig dergelijke gasten, zegt hij.
Er staat vandaag 123 km op de teller. Wel wat veel. Ik ga snel douchen. Toen ik me aanmeldde zag ik vooraan het campingterrein een soort café met brandende lantaarns voorzien van een biermerk. Als ik daar een kijkje ga nemen om iets te eten en te drinken, blijkt de zaak op slot te zitten, dicht dus. Ik heb geen zin meer om naar het dorp te lopen of te fietsen. Gelukkig had ik brood, kaas, enz. ruim ingeslagen. Het is zaterdag brooddag bij huize Walraven.
Dag 4. Naar Deinstedt
Deinstedt, vrijdag 24 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Gisteravond, toen ik terugkwam uit de binnenstad van Bremen, was het al pikkedonker. Naast mijn tent staat op nog geen twee meter een andere kleine tent met een motor erbij. Aan de persoon te zien is hij er nog maar net. Ik zeg: Zo je bent mijn buurman. Hij zegt in het Engels. Ja sorry. Het is nogal vol en ik zag geen ander plaatsje.
Ik besluit vanmorgen wat langer te blijven liggen. Pas om 7.30 uur sta ik op. Ik spreek nog even met mijn buurman met de motor. Het is een Engelsman. Hij kwam gisterenavond vanuit Wales met een oversteek bij Dover. Hij was nogal moe gisteravond, verontschuldigt hij zich. “Ik was een beetje een sombie na die grote rit”.
Gisteren was ik helemaal enthousiast om deze grootse camping. Dat wordt al wat minder. De receptionist zou vanaf acht uur aanwezig zijn. Ik moet er wel langs want ik heb 25 euro borg betaald voor het pasje van het sanitairgebouw. Om negen uur ben ik bij het kantoortje van de camping om met af te melden. Als om 9.45 uur er nog niemand van het personeel is te zien, ga ik een wandeling maken rond het bosmeer [Waldsee] en laat de andere wachtenden zonder mij bij de receptie wachten. Tegen elf uur ben ik weer bij de receptie – ik heb een mooi meer gezien met gescheiden gebieden voor hondenuitlaters, gewone zonnebaders en textielvrije recreanten. – is de receptie zojuist bemand. Ik dank de man (de manager?) voor zijn aanwezigheid. Hij komt met duizend excuses. Hij is gebeld en is meteen naar de camping gekomen. De computer werkt niet; hij moet alles handmatig uitrekenen en niets kan uitgeprint worden. Overigens zo kan je nog steeds werken.
Sluis ten noorden van Bremen
Het is mooi weer. Inmiddels komt de zon door de ochtendnevel. Ten noorden van Bremen lijkt het landschap op Waterland ten noorden van Amsterdam. Ook lijkt het wel wat op de Ooijpolder bij Nijmegen.Verderop is een veengebied (Wilstedter Moor). Bij ons is er meestal gras op veengronden, de zgn veenweidegebieden in Noord- en Zuid-Holland. Hier groeit graan en mais.
Voorbij Tarmstedt wijk ik van de route af in verband met slechte bospaden. Dit kost met uiteindelijk 2 en een half uur, omdat ik verkeerd rijd. Ik fiets abusievelijk een soort rondje. Niet zeuren. ik wil toch graag fietsen!
Met behulp van een boer zoek ik een route, ver om de bossen heen. Nu rijd ik op fietspaden langs doorgaande wegen. De volgende dorpen ga ik door: Breddorf, Hanstedt, Rhade en Rockstedt. Aan de thee in Breddorf ontvang ik een sms van Roel. Hij meldt zijn thuiskomst van vakantie uit Frankrijk. Bij Selsingen wordt de Hanzeroute weer opgepikt. Om 6 uur ben ik bij de camping in Deinstedt. Op het passantenveldje ben ik de enige. Mijn natte was van gisteren mag ik van de buurvrouw van een vaste caravan met schuurtje onder een afdakje hangen.
Na het douchen en het dagelijkse telefoongesprek met Joke ga ik naar de kantine met terras. Ze hebben patat met curryworst in de aanbieding. Dat wil zeggen dat hebben ze. Op het terras is het uitzicht op een vijver en een bosrand schitterend. Als de zon onder is gegaan wordt het fris op het terras. Ik moet me nog officieel bij de campingbaas aanmelden en betalen. Mijn naam moet ik schrijven in een groot boek, een ouderwets boekhoudboek met tabellen. Eergisteren was er ook een passant uit Nederland. Als ik de NAW-gegevens doorkijk zie ik dat de meeste uit Nederland komen. ′Hanzeroutefietsers′ zegt de campingbaas.
Afstand vandaag 80 km.
Dag 3. Naar Bremen
Bremen, 23 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Het is licht en dus na zessen. Ik ga uit de tent om te plassen. Overal zitten konijnen op het kampeerterrein. Ze doen alsof de camping van hen is. Honderden zijn het er.
Tegen acht uur rijd ik van de camping af. De tent is nog behoorlijk nat, maar het regent gelukkig niet meer.Twee kilometer van de camping af staat een bord bij een zijweg Café geöffnet. Laat ik toch maar even gaan kijken. Een kop koffie zal er wel in gaan. Ze gaan echter pas om elf uur open. Ze waren vergeten om het bord gisterenavond weg te halen, zegt de zoon des huizes. Ze zetten niet spontaan toch een koffie voor me.
Na zes km gaat het regenen. Ik besluit om de bui maar even af te wachten in een schuilhuisje bij de bushalte. Harpstedt is het eerste dorp met winkels op de route van vandaag. Ik ga naar de konditorei om koffie te drinken. Er zitten overigens verder alleen maar dames aan de koffie met koeken of taartjes. Ook ga ik nog even langs de supermarkt.
Vandaag veel smalle weggetjes. Om 12 uur heb ik pas 32 km gefietst. Het zal moeilijk worden om vandaag de geplande camping te halen. Maar even zien hoe laat het is, als ik bij de camping in Bremen aankom.
Bremen, terras op de markt
In Leest, een voorstadje van Bremen, fiets ik een stukje op met een Leester man. Hij vertelt dat hij wel eens in Groningen is geweest en ook in Maastricht. Een vroegere buurjongen is pastor in een plaats aan de zee ten zuiden van Alkmaar. Leiden schiet hem te binnen. Later denk ik dat hij misschien Limmen bedoelt. Naar die pastor gaat hij ook zo nu en dan toe. Hij vertelt dat zijn dochter de Jacobsroute heeft gefietst naar Compostela. Als hij bij zijn zijstraat is, wenst hij mij een goede reis.
In de buurt van de Elbe kom ik een stel uit Friesland tegen. Die zijn op nieuwe Koga′s en fietsen via LF en Duitse routes. Ze zijn vanaf Friesland naar Winterswijk gegaan om daar de grens over te gaan. Daar zijn op de R1 – Radweg nummer 1- Duitsland ingetrokken.
Om 3 uur ben ik op de spiksplinternieuwe camping van Bremen. Het is in eens heerlijk zonnig. Ik kan mijn binnen- en buitentent en alle andere zaken in de zon leggen, die meer of minder klam of nat zijn.
Bremen, Schnoor
Nadat ik Joke heb gebeld komen mijn buren op de camping, Nederlanders aan. Die zijn al twee weken onderweg en gaan nog zo′n kleine twee weken verder. Ze kennen de Hanzeroute. Die hebben ze een paar jaar geleden ook gereden. Hun zwarte onder- en bovenkleding hangt aan een lijntje achter hun tent te drogen. Vandaag 63 km gereden.
Dag 2. Naar Dötlingen
Dötlingen, 22 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Als ik wakker word is het al licht. Het is kwart over zes. Voor achten ben ik weer onderweg. Bij Wippingen is een magneetzweefbaan. “Zugang auf eigenen Gefahr”. Het ziet er naar uit alsof het al een tijdje niet meer gebruikt is. In september 2006 kwamen hier 23 mensen om het leven bij een ongeluk met een testrit.
Verderop kom ik door een militair gebied. Er is weinig actie te bespeuren. Ze zijn zeker op vakantie. De wind komt uit het oosten en laat ik nu juist ook die kant op moeten.
Magneetzweefbaan bij Wippingen
In Borger zoek ik een konditorei. Er is er geen in dat dorp. Ik zie wel een Avia-benzinepomp. Ze hebben daar prima koffie in een grote kop voor maar € 1. Ik zit in de zon uit de wind voor de pompshop en neem mijn papieren door.
Een stuk verder in een bos. Een ree komt uit de struiken. Hij holt wat heen en weer op de weg om als een speer aan de andere kant van de weg het boerenland in te gaan. Voorbij Lorup voor Markhausen liggen een paar bossen. Diverse keren moet ik om grote plassen heen of zelfs afstappen. De regenbuien van gisteren hebben hun sporen achtergelaten.
De weg voert een stuk langs het Thülsfeldstuwmeer. Een groep bejaarden vraagt hoeveel km ik nog moet. Als ik vertel dat ik naar Polen onderweg ben vinden ze dat wel erg ver weg. De weg verderop is nogal stil. Veel bossen en zo nu en dan landbouwgebieden. Via mijn MP3 kan ik mijn favoriete muziek horen. Het leidt lekker af.
In het boekje staat dat het belangrijk is om in Großenkneten voorraad levensmiddelen aan te vullen. Het is bijna 6 uur en ik kom langs een kleine buurtsuper. Daarom koop ik daar mijn brood, kaas en frisdrank. Even verderop zie ik dat er nog een Aldi Markt en een andere grote super is, waar ze ongetwijfeld meer sortering hebben, goedkoper zijn en langer open zullen zijn. Ik was te snel.
Voorbij het riviertje Hunte wordt het waarachtig wat heuvelachtig. De Goldberg is 25 meter hoog. Het lijkt de Veluwe wel.
Dötlingen, oude eik
Dötlingen is een mooi dorp. Er is een heel oude eik en een oud kerkje uit ongeveer 1300. De camping ligt voorbij het dorp. Om 19.00 uur meld ik me daar. De hele dag had ik geen regen, wel tegenwind overigens. 110 km vandaag, gisteren 99.
Gezien 