S

Fietsen naar Santiago. Dag 22, maandag 25 mei 2009. Van Astorga naar Ponferrade, 60 km.

Gisteravond hoorde ik van de Amerikaan in het restaurant dat er ook een andere (gemeente-)albergue in Astorga is. Die is goedkoper en beter. Oké. Je kunt niet alles hebben. In mijn  alberge kan je ´s morgens een ontbijt nemen voor 3 euro. Lekker en natuurlijk gezellig. François Hummel van gisterenavond zit ook bij mij aan tafel. Verder praat ik met een Australiër die al tien jaar in Denemarken woont en in de ICT werkt bij een grote Deense bank. Een goed gespreksonderwerp is de ABN-Amro.

Na 15 km pik ik al weer een bakkie. Het wordt zwaar vandaag. Dus je moet rustig beginnen. Ik ben de eerste klant in El Ganso. De dames van het café nemen zelf ook maar een kopje koffie en nemen samen de nieuwtjes door. Ik versta er niets van. Dat zullen jullie begrijpen.

Voorbij Foncebada staan stalen palen langs de weg. Dit is om  de weg te markeren als er ´s winters sneeuw ligt, zoals je ook in Oostenrijk wel ziet. Richting Cruz de Ferro regent het zo nu en dan. Vlak bij het ijzeren kruis is het even droog. Een Française neemt op mijn verzoek een foto van mij als ik de steentjes van Joke bij de voet van het kruis neerleg. Voorbij dit gedenkwaardige punt gaat de weg zo nu en dan nog stukjes betrekkelijk stijl omhoog, afgewisseld met afdalingen. In Marjarin is een soort refugio-café. Ik kijk even binnen. Het ziet er mij te harie-bombarie-religieus uit. Allemaal heiligenbeelden en kralenkettingen. Het spreekt mij niet aan. Ik ga door. Als het echt bergafwaarts gaat wordt het steeds slechter weer. Het regent en ik rij in de wolken. Mijn bril wordt nat en het zicht daarmee nog slechter. Ik voel me niet senang (in de wolken) hierbij. Ik gebruik veelvuldig de remmen.

Als het dorpje El Acebo er is, is hier gelukkig een restaurantje. Drijfnat ga ik, en met mij vele anderen, hier naar binnen. Het menu van de dag lijkt me wel een goed idee. De forel ligt met zijn kop op de rechterkant van de rand van het bord en de staart ligt links op de rand. Heerlijk! Pas na anderhalf uur ga ik hier weer naar buiten. Het wordt wat lichter.

De afdaling is erg spectaculair. Het wordt droog, hoewel mijn remblokjes het zwaar te verduren hebben.

In Ponferrada vind ik na wat vragen de albergue. Het staat naast een kerkje. De douches en wc´s zijn aan de achterkant van de kerk. Dat wordt dus vanavond en vannacht de lange broek aantrekken als ik even moet plassen.

Ponferrada is een betrekkelijk grote stad. In elk geval groter dan ik me had voorgesteld.