(7) Spoorlijn
S
Dag 7. Op de fiets naar Mâcon, donderdag 22 juli 2010. Van Verdun naar Saint Mihiel, 42 km. Tot en met vandaag 496 km.
In Verdun wordt aardig wat promotie gemaakt voor toeristisch fietsen, al zie ik dat de gemiddelde Fransman nog niet doen. Ze mogen dan wel de Tour de France hebben, ze rijden liever in een auto. Het zijn hier toch vooral buitenlanders die fietsen, met name Nederlanders. In de morgen bezoek ik de stad te voet. Mijn fiets liet ik in de jeugdherberg staan. Dat in overleg met de cheffin, want het is natuurlijk slordig als ik mijn fiets wil ophalen en dan dat alle deuren op slot zitten.
Er zijn veel terrassen langs de Maas, die langzaam tot leven komen. Het weer werkt nog niet erg mee. Er is een groot oorlogsmonument met een trap omhoog. In het midden stroomt water naar omlaag.
Vandaag voert mijn route volgens de schrijver van het boekje over een saaie weg. Wat is saai? Ik ga langs veel graan- en maisvelden, die al of niet al geoogst zijn, maar ook zijn er grote velden zonnebloemen. In het dorp Dugny-sur-Meuse hebben ze een aantal namaakfietsen in elkaar geknutseld en langs de weg gezet, al of niet voorzien van plantjes.
Zo nu en dan zie je evenwijdig aan de weg een vervallen spoorbaan. Hier wordt wellicht in de toekomst een fietspad aangelegd. Nu fiets ik hier op een D-weg.
In een ander dorp, Ancemont, is een cafeetje dat niet in het routeboek staat. Mannen zitten hier aan een bier of een borrel. Je kunt er ook sigaretten, snoep en ijs kopen. De tv staat in de hoek aan, maar niemand kijkt ernaar.
Onderweg heb ik een leuk gesprek met een stel uit Australië. Ze vlogen naar Parijs en kochten daar fietsen en fietstassen. Ze gaan nu langs de Maas en willen nog langs de Moezel enz. Ze werken in het onderwijs in Noord-Australië in een achtergebleven gebied, waar weinig leraren willen werken. Als ze daar een contract aangaan voor vier jaar, krijgen ze het vijfde jaar betaald verlof. Je begrijpt het: ze zijn aan dat vijfde jaar bezig.
Ik ga onder een gloednieuwe TGV-spoorbrug door. De hogesnelheidstrein hoor ik wel rijden, maar zie hem nauwelijks omdat hij in een soort bak rijdt.
Vijf km vóór Saint Mihiel gaat het regenen. Daarom snel in de regenkleren en nog even het laatste stukje fietsen. De jeugdherberg is hartje stad. Het gebouw ziet er verwaarloosd uit. Juist als ik bij de deur kom, staan er twee meisjes uit Schoonderbeek (Drenthe) die dezelfde route rijden als ik. Zij stonden afgelopen nacht op de camping in Verdun en zijn mede door de regen hier gestopt.
(6) Houten fiets
S
Dag 6. Op de fiets naar Mâcon, woensdag 21 juli 2010 van Montmédy naar Verdun ,63 km. Tot en met vandaag 454 km.
Het routeboekje laat tussen Montmédy en Verdun geen of weinig winkels of cafés zien. Het is een omgeving waar de Fransen en de Duitsers menig oorlog uitvochten. De dorpjes zien er grauw en smoezelig uit. Heel wat pandjes in de verschillende dorpjes staan leeg of er is al jaren geen onderhoud aan gepleegd.
In Javoigny is een openbaar kraantje met het opschrift ′eau potable′ (drinkwater). Vanmorgen nam ik 2,25 liter mee van de camping. Een halve liter gebruikte ik al bij het ontbijt. Ik kocht een stokbrood (baquette) in Montmédy. Beleg had ik nog bij me in mijn tas. Nu vul ik m′n water weer bij tot 2,25 liter. Altijd goed om voldoende water bij je te hebben.
Het is vandaag een bewolkte dag en het dreigt te gaan regenen. Ook staat er wat wind. Even na 12 uur ben ik in Vilosnes. Er blijkt daar een mini-buurtsuper te zijn. Aan brood hebben ze net nog een demi baquette. De laatste dus. Ik koop er een stuk brie bij en heb mijn lunch op een bankje bij een kinderspeelplaats. Er staat nu 33 km op de teller en het heeft op wat verloren spatjes na nog niet geregend vandaag. Wel heb ik een tijdje mijn fietsjack aan. Het is een stuk frisser dan de afgelopen dagen.
Bij Marre zie ik een bord met opschrift hotel en restaurant. Misschien kan je daar wel koffie drinken. Een man in ontbloot bovenlijf is een nieuwe houten fiets aan het maken aan de hand van een foto van zo′n fiets. ′U bent alleen op de fiets? Hier kunt u koffie drinken. Dat is goed voor een vermoeide fietser. ′Hij verwijst mij naar een terras. Het ziet er hier allemaal heel bijzonder uit. Als ik later naar de wc ga in het restaurant, zie ik dat bijna alles is gemaakt in middeleeuwse stijl. Misschien is het wel leuk om hier te overnachten in plaats van in Verdun. Ik vraag wat het kost voor mij alleen en of er nog plek is. Er blijkt geen plaats meer te zijn. Ook vind ik 70 euro aan de hoge kant voor een nachtje slapen. Omdat ik verschillende WIFI-bordjes hier zie hangen, vraag ik of ik de code mag gebruiken. Dat kan maar dan moet eerst mijn naam genoteerd worden. Echter na die ceremonie krijg ik geen verbinding met internet. De eigenares, die alleen Frans spreekt, weet ook niet hoe het komt. In het hotel zou het wel werken. Pas de problem! Dan schrijf ik mijn verhaal maar in Word. Daarbij komt dat het nu echt regent. Ik zit hier droog. Als ik hier wegfiets is het nog niet droog. Ik heb niet voor niets mijn regenkleding meegenomen.
In een voorstad van Verdun begint het steeds harder te regenen. Een stel Nederlanders met rode fietstassen komt van de andere kant. De man heeft een petje op, zoals ik. De vrouw heeft een ouderwets plastic haarkapje op. Het kan haar waarschijnlijk niet schelen dat het geen gezicht is. We steken de hand op bij wijze van groet.
Drijfnat kom ik Verdun binnen. Bij de jeugdherberg mag ik mijn fiets binnen in de hal laten uitdruipen. Na me opgeknapt te hebben regent het niet meer en ga ik nog even de binnenstad in richting de Maas. Verdun is een aardig grote stad, zeker vergeleken met Montmédy, waar ik gisterenavond was.
(5) Het bos bij Orval
S
Het bos bij Orval
Dag 5. Op de fiets naar Mâcon, dinsdag 20 juli 2010. Van Bertrix naar Montmédy, 85 km. Tot en met vandaag 391 km.
Vóór achten zit al weer op de fiets. Het zal een warme dag worden. In de bossen ten noorden van de Abdij van Orval word ik door het routeboekje letterlijk het bos ingestuurd. De GPS-track neemt de verkeerde onderdoorgang van de spoorrails. Hij gaat door de smalle tunnel en ik stuit direct op een met hoog onkruid overwoekerd pad. Aan de hand van het kaartje in het boek en de beschrijving denk ik te weten hoe ik moet rijden. Tot tweemaal toe loopt mijn pad dood. Daarom besluit ik daarna maar een omweg van meer dan 10 km te nemen via Jamoigne.
Dat werkt goed, hoewel op een stuk van route het wegdek flink beschadigd is (route deformé). De abdij met een grote brouwerij ligt er erg mooi bij rond dit middaguur in de brandende zon. Van Orval uit duurt het niet lang meer voor ik Frankrijk binnenrijd.
Avioth is een dorp van honderd zielen maar heeft een grote versterkte kerk. Deze enorme basiliek is ontstaan als bedevaartkerk van Maria (Notre Dame). Door de vele oorlogen in dit gebied is Avioth nooit een grote plaats geworden. In het café tegenover de kerk zit een groep Belgen te eten. Ze zijn daar met een touringcar. Ik kom aanzetten samen met drie wandelaars met rugtassen. Door de drukte met de Belgen zegt de ober dat ze verder gesloten zijn voor andere gasten. Na wat aandringen mogen we op het terras zitten en kunnen kiezen uit één soort middageten. Dat kies ik en ook de drie andere gasten. Het smaakt prima.
De camping van Montmédy ligt boven de stad bij de Citadel Ik dacht een grote camping aan te treffen, maar deze is betrekkelijk klein. Iedere klant heeft zijn ′eigen tuintje′ afgescheiden door heggen. Noch bij de camping noch bij de citadel is enige horecavoorziening.
Daarom ga ik naar beneden het dorp in. Om half zeven is het pizzarestaurant nog niet open. Ze openen om 19.00 uur. Dat geeft mij de gelegenheid om een gezellig plaatselijk café te bezoeken. Het heet ′De Industrie′ en alle klanten die binnenkomen geven de andere klanten een hand en zeggen ′bonsoir′. Ik bestel een Orval; ik kwam immers vandaag langs de brouwerij. De meeste klanten zitten aan Grimbergen Rouge van de tap. Daarom bestel ik er ook zo één. De waardin vraagt belangstellend naar mijn fietstocht. Daarna ga ik alsnog naar het pizzarestaurant voor mijn warme maaltijd. Vervolgens moet ik weer met mijn fiets, zonder bagage, de berg op, nu met bier in mijn benen. Even afstappen en een stukje wandelen is geen schande.
Gezien 