(13) Op de neus
S
Dag 13. Op de fiets naar Mâcon, woensdag 28 juli 2010. Van Lamarche-sur-Saône naar Chagny 87 km. Tot en met vandaag 961 km
Na een prima ontbijt – ze hebben wel tien soorten huisgemaakte jam – ga ik het dorp in. Nu hoorde ik gisteren dat het dorp maar 1.200 inwoners heeft. Er is een slager, een bakker en een kleine Spar. Al met al ben ik het dorp zo weer uit. Eerst een stuk door het bos en dan langs zonnebloemen, rogge en mais. De tarwe is al geoogst. En later weer stuk
Om 12 uur ben ik St.Nicolas-les-Citeaux, een dorpje met een café -restaurant. Je kunt er voor in de zaak drinken. Een opgezette kop van een hert kijkt je aan vanaf de muur. In het restaurantgedeelte, langs de toog naar achteren, staan eenvoudige stoelen en er is gedekt voor een grote groep mensen, die er niet is. Er zijn maar weinig mensen. Een goedgeklede vrouw met hond met riem aan haar stoelpoot, in witte pully en zwarte overgooierjurkje en zwarte schoenen met zeker tien cm hoge, niet al te smalle, hakken en bandjes om haar voeten is aan tafel in gesprek met een man (haar partner, haar baas of een vage kennis?). Als ze haar tafeltje verlaat om naar de wc te gaan kust ze eerst haar hond boven op zijn neus.
De bezienswaardigheid van Beaune is het Hôtel Dieu met zijn vreemde architectuur. Ik heb de indruk dat de meeste mensen voor de talloze terrassen komen. In de stad kom ik Peter uit Heemskerk tegen. Hij is onderweg vanuit Zuid-Frankrijk en verblijft vandaag hier ergens op een camping.
Beaune is een drukke stad omgeven door grote akkers met Bourgogne-druiven, vooral aan de zuidzijde van deze stad. Ze groeien op langzaam stijgende hellingen. Een helikopter sproeit de druiven. Even later ruik ik de chemicaliën in het dorpje.
De dag begon met een beetje regen en eindigt met een Zuid-Europees zonnetje.
(12) Tierelier
S
Dag 12. Op de fiets naar Mâcon, dinsdag 27 juli 2010. Van Port-sur-Saône naar Lamarche-sur-Saône, 108 km. Tot en met vandaag 884 km.
Om half elf zit ik bij ′Chez Yvette′ aan de koffie in Ray-sur-Saône. Als ik wil afrekenen roep ik naar achteren. De oudere mevrouw roept terug dat ze er zo aan komt. Als Yvette van achteren de bar binnenkomt dansen, ik schat, 50 vliegen om haar heen.
Vanmorgen vertrok ik rond acht uur uit het hotel in Port-sur-Saône met als eerste bestemming de bakker i.v.m. proviand voor de lunch. Even terug in de tijd. Toen ik om half acht aan het ontbijt zat in het hotel, dat tevens een wed- en loterijkantoor is, zag ik een bordje van de loterij met het opschrift ′Tirelire ——- euro (een bedrag)′ . Tirelire betekent dus trekking van de loterij. Wij gebruiken de uitdrukking ′tierelier′ voor als iets heel rap gaat. De klus ging als een tierelier!
Ik kom een twee keer een kanaaltunnel tegen. Er stonden al aanwijsborden. Een soort aquaduct dacht ik, Nee: er is een bult in het landschap en het kanaal gaat als een grote rioolbuis door de heuvel. Er varen bootjes doorheen. Gegeven ogenblik moet ik inhouden voor vijf pipowagens met paarden daarvoor, die net als ik de Saône volgen. Aan de waterkant zie je regelmatig mannen met een hengel. Ze wachten tot hun doppertje gaan bewegen. Je moet er maar zin in hebben. Het is vandaag weer regelmatig ′bonjour′ en ′bon voyage′ onderweg. De mensen op het platteland zijn best vriendelijk hier. Ook mensen vanaf bootjes groeten regelmatig.
Gray is geen mooie stad volgens het routeboekje. Je mist hier de gezellige winkels die eigenlijk in ieder groter dorp en stad zouden moeten zijn. Aan de rand van deze stad bezoek ik wel even een hypersupermarkt, omdat ik wat zaken nodig heb. Inderdaad gewone winkels zien er gezelliger uit.
Om 15.50 uur passeer ik de grens van twee departementen. Ik was in Haute Saône en kom nu in Côte d′Or. Vandaag was ik steeds langs, in de buurt van en in elk geval niet echt ver weg van de Saône. Een mooi gebied maar de dorpjes stellen hier niet veel voor. Je bent er zo weer doorheen.
In Lamarche-sur-Saône vind ik een leuke chambre d′ hote. Alles ziet er knus en verzorgd uit. Ik kan er ook warm eten, is me verteld. Ik ga daar voor, als weet ik echt niet wat de pot zal schaffen. We shall see.
Het is pas over tienen afgelopen. Wat het me allemaal gekost heeft hoor ik morgen wel. Alle gasten zijn Belgen, waarvan slechts één een Vlaamse is. Ook is er een Waals echtpaar uit de regio Brussel dat goed Nederlands kan spreken. De voertaal aan tafel is Frans. Aardig wat zaken ontgaan me, maar dat neemt niet weg. Overigens was er een misverstand aan het eind van de middag. Toen ik aankwam dacht de heer van de chambre d′hote dat ik de alleenreizende was die vooraf gereserveerd had. Dat bleek later de Vlaamse dame te zijn. Die kreeg daarom een kamer met vier bedden, omdat de kamer die eigenlijk voor haar bestemd was al aan mij was vergeven.
Ik hoor aan tafel dat Lamarch-sur-Saône slechts 1.200 inwoners heeft en daarmee maar een dorpje
Gezien 