Zaterdag 19 juli 2014.

Tegenover de Mairie is inderdaad een winkel, al valt hij nauwelijks op. Er zit een groot winkelraam in, maar verder is er niks te zien in de winkel. Er is geen etalage en het is donker binnen. Op de deur staat een uiteenzetting van de nieuwe winkeltijden, wat inhoudt dat de winkel in de zomerperiode op vrijdag dicht is, maar de zaterdagen open. Er hangt nog een papiertje aan de voordeur van de bakkerswinkel. De tekst luidt: ‘Pour le Pain. Sonner chez Dongel’. Ik bel aan bij de voordeur van het huis naast de winkel. En ja hoor, het duurt even, maar daar komt een man in lichte broek met donkere riem en versleten wit onderhemd van achteren de bakkerswinkel inlopen. Hij opent de deur. Ik vraag hem om een stokbrood. Dat zal niet gaan vertelt hij me. ‘Ik verkoop alleen pain de campagne’. Beter iets dan niets. Een broodsnijmachine heeft hij niet. Dus kom ik de winkel uitzetten met een groot rond brood, zoals je die ziet op schilderijen van de oude meesters.

Net als vandaag overschrijden we een keer de grens om later weer een stukje in Frankrijk te zitten. In Frankrijk doen we nog een paar boodschappen. Eenmaal helemaal in Zwitserland komen we langs een koffietent. Ik vraag of we er met euro’s kunnen betalen. Dat blijkt het geval. Bij het afrekenen gebruikt de eigenaar van het café een app op zijn smartphone om uit te rekenen wat wij voor de twee koppen koffie moeten betalen. Hij komt uit op ongeveer € 6,45. Hij zegt: ‘Geef maar 6 euro’. Hij wil die kleine euromuntjes waarschijnlijk niet in zijn portemonnee.

De fietsroute door de voorsteden en buitenwijken van Bazel is goed te volgen met behulp van mijn Garmin maar ook door bordjes met een nummer, die goed aangeven hoe je het beste kunt rijden. Onderweg pin ik bij een bank een bedrag aan Zwitserse franken.

De fiets kunnen we voor één frank per fiets stallen in de bewaakte velogarage vlak bij het station. We bezoeken de oude binnenstad en kuieren langs de Rijn. In Bazel zien we heel wat verkoeling zoekende mensen met de stroom van de rivier mee drijven. Ze gebruiken hierbij een soort opblaasbadtas (Wickelfisch). Het lijkt een rage hier te zijn.

Onze nachttrein gaat om even over tien. Het is warm in de trein omdat de airco stuk is. Er wordt halve-liter-pakken water uitgedeeld, om te voorkomen dat reizigers in katzwijm vallen. Wij waren voorbereid en hadden zo wie zo beiden een anderhalve-liter-fles vol met water, net als tijdens het fietsen. Het valt allemaal wel mee.

Het was weer een mooie tocht met in de eerste week redelijk veel regen en in de tweede week enkele flink warme dagen.

Fietsen van Bendorf (F) naar Bazel (CH) , 40 km. Dag 14 tevens de laatste dag van de fietstocht met broer Bert van Vlissingen naar Bazel. In totaal reden we 1.316 km.