Dag 3. Naar Bremen
Bremen, 23 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Het is licht en dus na zessen. Ik ga uit de tent om te plassen. Overal zitten konijnen op het kampeerterrein. Ze doen alsof de camping van hen is. Honderden zijn het er.
Tegen acht uur rijd ik van de camping af. De tent is nog behoorlijk nat, maar het regent gelukkig niet meer.Twee kilometer van de camping af staat een bord bij een zijweg Café geöffnet. Laat ik toch maar even gaan kijken. Een kop koffie zal er wel in gaan. Ze gaan echter pas om elf uur open. Ze waren vergeten om het bord gisterenavond weg te halen, zegt de zoon des huizes. Ze zetten niet spontaan toch een koffie voor me.
Na zes km gaat het regenen. Ik besluit om de bui maar even af te wachten in een schuilhuisje bij de bushalte. Harpstedt is het eerste dorp met winkels op de route van vandaag. Ik ga naar de konditorei om koffie te drinken. Er zitten overigens verder alleen maar dames aan de koffie met koeken of taartjes. Ook ga ik nog even langs de supermarkt.
Vandaag veel smalle weggetjes. Om 12 uur heb ik pas 32 km gefietst. Het zal moeilijk worden om vandaag de geplande camping te halen. Maar even zien hoe laat het is, als ik bij de camping in Bremen aankom.
Bremen, terras op de markt
In Leest, een voorstadje van Bremen, fiets ik een stukje op met een Leester man. Hij vertelt dat hij wel eens in Groningen is geweest en ook in Maastricht. Een vroegere buurjongen is pastor in een plaats aan de zee ten zuiden van Alkmaar. Leiden schiet hem te binnen. Later denk ik dat hij misschien Limmen bedoelt. Naar die pastor gaat hij ook zo nu en dan toe. Hij vertelt dat zijn dochter de Jacobsroute heeft gefietst naar Compostela. Als hij bij zijn zijstraat is, wenst hij mij een goede reis.
In de buurt van de Elbe kom ik een stel uit Friesland tegen. Die zijn op nieuwe Koga′s en fietsen via LF en Duitse routes. Ze zijn vanaf Friesland naar Winterswijk gegaan om daar de grens over te gaan. Daar zijn op de R1 – Radweg nummer 1- Duitsland ingetrokken.
Om 3 uur ben ik op de spiksplinternieuwe camping van Bremen. Het is in eens heerlijk zonnig. Ik kan mijn binnen- en buitentent en alle andere zaken in de zon leggen, die meer of minder klam of nat zijn.
Bremen, Schnoor
Nadat ik Joke heb gebeld komen mijn buren op de camping, Nederlanders aan. Die zijn al twee weken onderweg en gaan nog zo′n kleine twee weken verder. Ze kennen de Hanzeroute. Die hebben ze een paar jaar geleden ook gereden. Hun zwarte onder- en bovenkleding hangt aan een lijntje achter hun tent te drogen. Vandaag 63 km gereden.
Dag 2. Naar Dötlingen
Dötlingen, 22 augustus 2007
Fietsen van Groningen naar Polen
Als ik wakker word is het al licht. Het is kwart over zes. Voor achten ben ik weer onderweg. Bij Wippingen is een magneetzweefbaan. “Zugang auf eigenen Gefahr”. Het ziet er naar uit alsof het al een tijdje niet meer gebruikt is. In september 2006 kwamen hier 23 mensen om het leven bij een ongeluk met een testrit.
Verderop kom ik door een militair gebied. Er is weinig actie te bespeuren. Ze zijn zeker op vakantie. De wind komt uit het oosten en laat ik nu juist ook die kant op moeten.
Magneetzweefbaan bij Wippingen
In Borger zoek ik een konditorei. Er is er geen in dat dorp. Ik zie wel een Avia-benzinepomp. Ze hebben daar prima koffie in een grote kop voor maar € 1. Ik zit in de zon uit de wind voor de pompshop en neem mijn papieren door.
Een stuk verder in een bos. Een ree komt uit de struiken. Hij holt wat heen en weer op de weg om als een speer aan de andere kant van de weg het boerenland in te gaan. Voorbij Lorup voor Markhausen liggen een paar bossen. Diverse keren moet ik om grote plassen heen of zelfs afstappen. De regenbuien van gisteren hebben hun sporen achtergelaten.
De weg voert een stuk langs het Thülsfeldstuwmeer. Een groep bejaarden vraagt hoeveel km ik nog moet. Als ik vertel dat ik naar Polen onderweg ben vinden ze dat wel erg ver weg. De weg verderop is nogal stil. Veel bossen en zo nu en dan landbouwgebieden. Via mijn MP3 kan ik mijn favoriete muziek horen. Het leidt lekker af.
In het boekje staat dat het belangrijk is om in Großenkneten voorraad levensmiddelen aan te vullen. Het is bijna 6 uur en ik kom langs een kleine buurtsuper. Daarom koop ik daar mijn brood, kaas en frisdrank. Even verderop zie ik dat er nog een Aldi Markt en een andere grote super is, waar ze ongetwijfeld meer sortering hebben, goedkoper zijn en langer open zullen zijn. Ik was te snel.
Voorbij het riviertje Hunte wordt het waarachtig wat heuvelachtig. De Goldberg is 25 meter hoog. Het lijkt de Veluwe wel.
Dötlingen, oude eik
Dötlingen is een mooi dorp. Er is een heel oude eik en een oud kerkje uit ongeveer 1300. De camping ligt voorbij het dorp. Om 19.00 uur meld ik me daar. De hele dag had ik geen regen, wel tegenwind overigens. 110 km vandaag, gisteren 99.
Dag 1. Naar Walchum
Al je het hele verslag wilt lezen
https://dickwalraven.blog/category/2007-hanzefietsroute/
Fietsen van Groningen naar Polen
Na een grote bak koffie op het station van Groningen ga ik op weg naar Glimmen, richting Haren. Daar kom ik op de Hanzeroute. De Garmin doet zijn werk goed. Zo nu en dan volg ik de route ook op papier. Check en dubbelcheck.
Bij Anloo zie ik om half elf een picknicktafel vlak bij een hunnebed. Een mannetje met een grote baard en ongewassen kleren vertelt honderd uit over deze keien. Hij heeft een heel eigen visie. Het zijn geen grafkelders maar afbeeldingen van de vrouwelijke baarmoeder, zegt hij.
Anloo, hunebed
Niet alleen in Overijssel ligt een Gieten. Ook op de grens van Drenthe en Groningen ligt een dorp met zo′n naam. Het is nog steeds droog. De lucht wordt wel al wat donkerder.
In Stadskanaal ga ik boodschappen doen. Nadat ik bij de supermarkt geweest ben dreigt het te gaan gieten. Daarom stap ik bij een cafetaria naar binnen, nadat ik de fiets onder een afdak heb gezet. Na een patat en een broodje kroket is het weer droog. Mooi zo. Nadat ik het centrum weer bent uitgereden begint het weer te regenen. In een natuurgebied in de buurt van Stadskanaal raak ik verdwaald. Als ik een tijdje later in Musselkanaal ben, vraag ik bij een boerderij de weg naar Sellingen. Ik laat Bourtange voor wat het is. In het grensgebied van Sellingen naar Walchum blijft het maar regenen.
Stadskanaal, de spuwer
Bij camping Seepark Eiken, niet ver van de A31, krijg ik een plekje voor mijn tent op de kinderspeelplaats. Ik mag douchen in hun eigen huis. ′s Avonds aan de bar vertelt een vriendin van de eigenares uit Essen haar verhaal. Haar beide zonen hadden een dubbelhuwelijk. Binnen een jaar waren ze beiden al weer gescheiden. De tweede vrouw van de eerste zoon was al na een paar jaar dood. Ze zoop en snoof en at bijna niet. Haar dood is nooit goed uitgezocht. Mijn zoon is hoofdcommissaris van politie. Dat zal de reden zijn dat het niet is uitgezocht.
De tweede vrouw van de tweede zoon is een Thaise. Die gaat ieder jaar op vakantie naar Thailand. Hij gaat niet mee. Hij vindt het veel te warm daar. Even voor negen zoek ik de tent op en kruip in mijn nieuwe slaapzak.
Gezien 