Dag 4, donderdag 7 mei 2009. Van Chattellerault via Poitiers naar Charroux, 103 km.

Om 8:30 uur is het al lekker zonnig als ik van de camping vertrek. Toen ik opstond was de zon nog niet te bekennen. Daarom zit de tent, net als de vorige keer, nat in de zak. Als ik het campingterrein afrijd gaat hun enige klant van afgelopen nacht weg. Hopelijk voor hen komen er vandaag weer nieuwe klanten. Ik ga nog even langs de St. Jacqueskerk, want op de plattegrond heb ik gevonden waar hij precies ligt. De kerk is nog dicht. Daarom maak ik even een kiekje.

Om half elf staat de zon te branden, zoals ik de afgelopen drie dagen niet heb meegemaakt. Ik pak de zonnecrème van onderuit één van mijn tassen en smeer me goed in. Nog geen tien minuten later is de zon weg en wordt de lucht donker. Het doet me denken aan de fietstocht die ik vorig jaar met Joke maakte langs de Donau in Oostenrijk. Toen kwam er een grote onweersbui juist toen we met een ander Nederlandse stel aan de koffie met gebak zaten. Op het dorpsplein van St. Georges is een leuk terras. Ik besluit hier aan de koffie te gaan. De tafeltjes worden hier om 11.00 uur al van kleedjes voorzien. Als ik koffie bestel wordt mij vriendelijk verzocht aan een tafeltje te gaan zitten, waar nog geen kleedje ligt en nog even ook niet komt te liggen.

Als ik na een tijdje toch maar vertrek is het nog steeds droog. Hier wordt de weg drukker omdat we in de buurt van de grote stad Poitiers komen. In Poitiers nuttig ik de lunch op een bankje voor de kathedraal Notre Dame aan het gezellige hoge plein van de stad, Marché Notre Dame. Mijn vanmorgen in Chattellerault gekochte stokbrood met ‘La Vache qui rit’ smaakt weer prima. Hier zie je punkers en bedelaars, maar ook heel chique geklede dames, die vast niet de afgelopen nacht op de camping sliepen. Ik krijg bij de VVV mijn stempel. Ze willen wel mijn nationaliteit en mijn naam weten, want dat noteren ze. Voor de accountants onder mijn lezers: Ze houden een creatieregister bij. Ook voorbij Poitiers is het erg druk met auto’s.  Mijn helm gaat weer op, net als het gele hesje, zoals ik ook deed vóór Poitiers.

In Nouaillé-Maupertuis (zo’n naam krijg je toch niet uit je strot) is er een mooi uitzicht op de Abdij. Ook nu weer denk ik zo nu en dan dat het weer gaat regenen. Even later staat de zon weer te branden. De camping waar ik wil overnachten, zie ik niet. Daarom rijd ik naar een dorp 14 km verder. In Charroux kom ik uit bij een chambre d’hote (B&B) van een Engelse eigenaar. Het is al ongeveer 19:00 uur en ik heb honger als een paard en trek in een biertje van de tap. Snel ga ik na ik me gemeld heb met de fiets terug naar het dorp, ongeveer 700 m vanaf de chambre d’hote. Het restaurant wat ik eerder zag, gaat net sluiten. Aan de andere kant van de weg is een pizza-restaurant. Het ziet er hier allemaal wat sjofeltjes uit. Maar als je honger heb, zeur je daar niet over. Ik neem een vegetarische pizza. Wat kan je daar aan verknoeien?

Eenmaal terug bij de B&B praat ik nog even met de eigenaar in zijn tuin. Ik vertel hem dat het morgen nationale feestdag in Frankrijk is. Dat was hij even vergeten. Hij zegt dat de bakker in het dorp op zo’n dag ’s morgens wel een paar uur open is. Verder moet ik maar zien. Er is geen pijl op te trekken. Van Joke hoorde ik aan de telefoon dat de komende dagen veel regen wordt voorspeld in deze regionen van Frankrijk. Ik zie wel. Ik kan dan mooi de waterdichte Duitse fietstassen, het nieuwe fietsjack en de ‘rain legs’ testen. Om eerlijk te zijn heb ik liever droog weer.

Fietsen naar Santiago in 2009