Dag 5, vrijdag 8 mei 2009. Van Chaurroux naar Angoulême, 79 km

Meneer John Heaton van de chambre d’hote zegt dat ik een grappig petje heb. Op mijn pet staat “Bien Venue chez les Châtis”. Hij vraagt of ik de film gezien heb. Dat niet dus. Hij heeft de film op dvd. Hij laat mij het doosje zien. “Mooie film”, zegt hij. Nadat ik de tassen op de fiets heb gehangen, komt hij aanzetten met een bierflesje met het etiquette van Châtis. Voor de lunch, zegt hij.

In het dorp koop ik mijn dagelijkse stokbroodje bij de boulangerie. De bakkers zijn zondagmorgen altijd een paar uur open. Dus ook vandaag. Dat is mooi meegenomen.

Onderweg vlak voor Nanteuil-en-Vallee steek ik mijn hand op voor een boer. Hij roept terug: “A gauche” (linkaf). Dit is vlak voor een onoverzichtelijke kruising. Ze rijden zeker weleens verkeerd of vragen hem de weg. Het dorpje zelf lijkt uitgestorven op deze feestdag. Maar het dorpscafé is open. Het is nu kwart over tien ’s morgens. Er zitten wat mannen achter een glas bier. De barman zet een tafel en een stoel voor me bij de brandende open haard. Hij vraagt: “Een koffie?” Ik zeg: “Een koffie met melk”. In Frankrijk krijg je koffie in erg kleine kopjes, als je zwarte koffie bestelt. Daarom drink ik onderweg maar koffie met melk. Even later komt er een stamgast binnen. Hij geeft iedereen een hand, mij ook. Ik denk: dat is zeker een notabele. Even later komt er weer een gast binnen. Die geeft ook iedereen een hand. Ik had dus ook een hand moeten geven toen ik binnen kwam. Nu de volgende keer als ik hier weer kom.

Het is onderweg steeds of de rits van mijn jack omlaag (bij tegen de heuvel op) of de rits omhoog (de heuvel af). Het is vooral boerenland en erg rustig onderweg. Hier en daar een dorpje. Daar zie ik meestal ook niemand. Bij de kleine bossen onderweg staat dikwijls: Réserve de chasse. Jagen doen ze hier zeker erg graag. Tegen 2 uur kom ik door het dorp Brie. Niks te zien van de witte schimmelkaasjes. Alles is ook hier potdicht. Dan maar een slok drinken uit mijn waterfles. Dat wordt hier geen bakkie. Jammer maar helaas.

Als ik in Angoulême ben zie ik al snel de borden met Auberge de jeunesse. Prachtig. Drie km verder sta ik voor de jeugdherberg. Die is gesloten van 7 tot en met 11 mei. Ja, die mensen willen ook weleens vrij. Dan maar verder naar de binnenstad. De VVV is helaas gesloten. De kathedraal is open. Daar krijg ik een stempel, maar omdat de inkt bijna op is, lijkt hij niet erg mooi (ziet er niet uit). Het mevrouwtje in de kerk heeft haar best gedaan. Ze deed zelfs wat gewijd water op het stempelkussen, maar echt baten mocht het helaas niet. Omdat ik geen advies kan vragen bij de VVV vraag ik op een terras of ze daar weten waar de straten zijn van de hotelletjes die in mijn routeboek staan. Dat weet de ober niet, maar in elk geval niet in de binnenstad, hoog verheven boven de buitenwijken van de stad. Ik vraag hem of hij een goedkoop hotel weet. Dat weet hij. Ik vind het 1-sterrenhotel. De baas is het pand aan het schilderen. Ik kan mijn fiets in de garage zetten om de hoek een stukje lager dan de entree.

Op het terras waar ik eerder vroeg naar een hotel, kan ik wifi internetten. Dan ben ik weer helemaal bij op internet en de e-mail

Fietsen naar Santiago 2009