S

Dag 8, maandag 11 mei 2009. Van Espiet naar Pissos, 100 km

Ik zit vandaag niet helemaal op de route van het boekje van Clemens. Na tien km kom ik op een fietspad dat is aangelegd op een voormalige spoorlijn. Het pad gaat zelfs door een spoortunnel.

In Cadillac kom ik de drie Nederlanders tegen, die ik gisteren in St. Emilion zag, weer tegen. Twee komen uit Naaldwijk. De derde is door hen geadopteerd. Die komt uit Zutphen. Het zijn niet erg spraakzame mannen. We wensen elkaar een goede reis. Cadillac ziet er verpauperd uit, heel anders dan een dorp als Saint Emilion en de omgeving daarvan. Daar is de rijkdom overal vanaf te zien. De horeca heeft het hier goed met elkaar afgesproken. Alle cafés zijn dicht in Cadillac, omdat het maandag is. Gelukkig had ik in het landhuis bij het ontbijt al ruim koffie gedronken. Brood, beleg en water heb ik onderweg al ingeslagen. Voor Cadillac heet de streek ‘Entre deux mers’.  Nu begint Les Landes. De route gaat nu een stuk naar het zuidwesten. Vandaag is het een en al dennenbossen. Die zijn in opdracht van Napoleon aangelegd. Daarvoor waren hier onherbergzame moerassen.

Ik kom een fietsende pelgrim tegen. Ik denk eerst dat het een  Nederlander is. Het is een Vlaming Dirk en woont tussen Antwerpen en Gent. Hij heeft een Nederlandse fiets en AGU-tassen. Hij had de drie Nederlanders een paar dagen eerder ook ontmoet en ook stukje mee opgereden. De Nederlanders maken iedere morgen een plan waar ze heen gaan en bellen dan direct of er plek is. De Belg houdt daar niet van. Die wil gewoon kijken wat de dag brengt. Overigens rijdt hij meestal zo’n  120 á 130 km per dag.

In Pissos kom ik mede na inschakeling van het gemeentehuis op een kajakcamping terecht. Ongeveer gelijk met mij komt ook een stel uit Vlissingen met de caravan aan. De man is twee keer naar Santiago gefietst. De eerste keer toen hij 61 jaar was. Het is hard gaan regenen en het onweert daar nog bij. De Vlissingers nodigen mij uit om bij hen in de caravan met hen mee te eten. Daar zeg ik geen nee tegen. Ze hebben eigenlijk pasta voor twee personen, zegt de mevrouw. Ik heb nog tomaten in mijn tent. Dat kan er mooi bij zegt ze. Er is volgens mij al met al zat voor drie personen. Het wijntje erbij smaakt ook goed bij. Daarna drinken we nog een bakkie in de caravan. Ondertussen hoor ik aardig wat ervaringen over de fietsreizen naar Santiago. Om 21.30 uur neem ik afscheid en kruip in het pikkedonker nog in mijn fietskleren in mijn slaapzak in mijn tentje. Pas tegen de morgen wordt het droog.

Fietsen naar Santiago in 2009