S

Dag 12, vrijdag 15 mei 2009. Van St. Jean-Pied-de-Port (Frankrijk) naar Roncesvalles (Spanje), 30 km

Zal ik een rustdag nemen vandaag omdat ik wat zaakjes wil doen? Ik besluit nu nog niets. Dat doe ik wel later op de dag.Eerst ga ik even langs de fietswinkel om te kijken of ze een nieuwe fietsenstandaard voor me hebben en deze meteen erop willen monteren. De vorige is afgebroken op de eerste fietsdag. Dat was slechte kwaliteit van Decathlon. Hij heeft alleen lichtgewicht gevalletjes. Die voldoen niet, zegt hij eerlijk. De bagage is te zwaar. Dan maar zonder. No problem.

Bij de VVV, die pas om negen uur open gaat, vraag ik het adres van een wasserette en ik vraag waar en hoe ik bagage kan opsturen naar Nederland. Dat laatste kan hier alleen op het postkantoor. Daar koop ik een doos voor ongeveer dertig euro. Dat is inclusief de portokosten. Mijn tent, matrasje en drie boekjes gaan erin. Mijn slaapzak kan er niet meer bij. Die kan nog wel van pas komen; dus die gaat mee naar Spanje. Daarna ga ik naar de wasserette. Ik heb al een aardige zak met stinkend wasgoed. Een deel was al gewassen maar in drie dagen niet droog geworden. Dan gaat het nog erger stinken dan ongewassen vuil goed.

Omdat het om twaalf uur buiten op dat moment droog is als ik mijn was uit de droogmachine heb gehaald, besluit ik toch geen rustdag te nemen, maar de korte etappe naar Roncevalles in Spanje te maken. Het is een hele klim. Halverwege maak ik een gesprek met een Italiaan en een Engelse die in Italië woont. Zij hebben een wat lichtere fiets met minder bagage en zijn vandaag voor de eerste etappe op weg.

Twee kilometer voor het hoogste punt, de pas Ibañeta, 1.057 m, praat ik even met een wandelaar, toevallig ook uit Italië. Hij ziet mijn waterfles op de fiets. Hij vraagt, smeekt bijna, om water. Omdat mijn fles ook leeg is, kan ik hem niks geven. Hij zegt dat hij geen water had meegenomen en stikt van de dorst. Het is waarschijnlijk ook zijn eerste dag. Hij moet nog veel leren. Overigens komt er hier en daar water uit de bergen in flinke stralen. Of je dat kan drinken, weet ik niet. Maar als ik echt dorst had gehad, zou ik het zeker gedronken hebben. Ik kan hem wel uitleggen hoe lang het duurt voor het hoogste punt, de pas, er is en hoeveel kilometer het nog naar Roncevalles is.

Roncevalles is een echt bergdorpje. Bij het plaatselijk restaurant moet je reserveren als je er wilt eten. Het kan om 19.00 uur en om 20.30 uur. Ik reserveer voor zeven uur. Ook bespreek ik daar een kamer in het gerestaureerde klooster. Wel een stukje chiquer dan mijn nachtverblijf de vorige nacht. Er is zelf een apart zitkamer met platte tv en een soort keukentje. Ik zal die dingen niet gebruiken.

Fietsen naar Santiago in 2009