S

Fietsen naar Santiago. Dag 19, vrijdag 22 mei 2009. Van Castrojeriz naar Sahagun, 95 km

Vanmorgen worden we gewekt met Gregoriaanse muziek. Gisteren was het nog een modern pelgrimslied. Aan het begin van de dag gaat de weg over een paar oude boogbruggen. Er is veel riet en de vogels en kikkers maken al veel geluid. De zon komt al vroeg door.

Het dorp Bodilla heeft een rechtelijke zuil voor de kerk staan. Hier werden misdadigers als deel van hun straf te kijk gezet voor de burgers. Ik ga voor een koffie met een bocadilla (belegd broodje) naar een dorpscafé met een mooie binnentuin. De ober kan een beetje Nederlands praten en ziet meteen dat ik een Hollander ben. Ik vraag hem later waar hij was in Nederland. Hij zegt Madurodam. Ik maak een beweging met me hand 10 cm van de grond. Hij zegt: Het was Haarlem. Van Lisse heeft hij nooit gehoord.

Verderop kom ik weer eens twee Brabantse fietsers tegen. Deze keer mannen uit Uden. Ze hebben de alleen rijdende man uit Oirschot met de witte handdoek om de nek ook een paar keer gezien en gesproken. Zij zagen onderweg vandaag een roedel wilde honden. De ene man had zijn mes al gereed. Toen er een auto kwam aanrijden gingen de honden er van door.

Carrion de los Condes is een mooie plaats. Het is net lunchpauze en bijna alle terrassen zitten vol met eters. Ik heb nu geen zin in een menu van de dag. Daarom eet ik broodjes op een bankje bij de kerk. Een non wenst me op zijn Spaans smakelijk eten. Een stel uit Den Haag spreekt me aan. Zij maken een treinreis door het Spaanse noorden. Zij begonnen in Santiago en stoppen hier en daar bij mooie steden.

Als ik een bakkie ga don in een bar kom ik nog een andere Brabander tegen. Deze fietst van Santiago naar huis. Hij had de eerste dagen erg slecht weer. Veel regen. Hij slaapt in hostels (goedkope hotels) en verzamelt geen stempels.

Vanuit Carrison de los Condes is er over een lengte van 40 km geen eten en drinken te kopen. Daarom sla ik uitgebreid in. Ik rij nu weer op de N120. Deze is hier erg rustig omdat een stuk verderop een snelweg dezelfde richting opgaat. Onderweg kom ik een schaapsherder tegen met 150 schapen en twee honden.

Het is erg heet. Zolang ik blijf fietsen heb ik er niet veel last van. Pas als ik in Sahagun voor de pelgrimsherberg sta wordt ik bijna overmeesterd door de hitte. Binnen is het lekker koel. Ze hebben hier nog een plekkie voor me. Ik vind zelfs een beneden-bed, de laatste. ’s Avonds op een terras raak ik in gesprek met vier Brabanders. Op de foto Franck van Boekel en zijn vrouw Resi.