(2) Zoutleeuw
S
Dag 2. Op de fiets naar Mâcon, zaterdag 17 juli 2010. Van Diest naar Namen, 96 km. Tot en met vandaag 190 km.
De camping ligt 5 km vanaf de binnenstad van Diest. De Grote Markt is vandaag “opgesierd” met attracties van de kermis. Nu, vóór 9 uur, geeft dat geen drukte bij mijn ontbijtje op een bank bij het stadhuis. Ze hebben hier een heel mooie Begijnhof. Ik laat de fiets buiten de poort staan en kuier door de rustige straatjes. Na dit bezoek ga ik voor een tas koffie naar de Grote Markt terug. Eén restaurant is daar al open.
Vanmorgen is het nog wat bewolkt. zo nu en dan piept de zon erdoor. In Geetbets doe ik boodschappen bij Delhaize. Eerder probeerde ik het in Halen, maar daar is niet veel te halen. Er is daar wel een politiebureau, een jongerencentrum, een sporthal, maar geen supermarkt.
Zoutleeuw ligt als een middeleeuws stadje te midden van het ingeslapen landschap. Om in dit stadje te komen moet ik een kilometer over een weg rijden, waarvan het wegdek is verwijderd in verband met een reconstructie. Het stadje ligt er rond het middaguur somber bij. De straten zijn nat en de vraag is of het verder gaat regenen of dat het blijft bij dat ene kleine buitje.
De storm van het afgelopen weekend heeft hier ook aardig huisgehouden. De rommel is nog niet overal opgeruimd. Voorbij Tienen moet ik op enkele plaatsen een stukje door het bietenland, door een maisveld of door het struikgewas langs het fietspad. In één geval moet ik onder een boom doorkruipen met een fiets die ik bijna plat houd. Het lukt allemaal.
Een flink stuk, van Hoegaarden naar Namen gaat de route voor 95 % over een voormalige spoorbaan.
Onderweg spreek ik verschillende Nederlanders en Vlamingen die en route zijn naar Parijs met een boekje van dezelfde schrijver als van mijn routeboekje. Met een Belgische jonge vrouw rijd ik een stukje op. Zij gaat vrijwilligerswerk doen in een hotel van een Belgisch ziekenfonds ergens in Frankrijk.
In Namen vind ik onderdak in de jeugdherberg. Het is een vijfpersoonskamer. Alle gasten op mijn kamer hebben hun verhaal. Bas uit Utrecht is lopend onderweg van Pieterburen naar Santiago de Compostela.
’s Avonds ga ik te voet naar het centrum van Namen en eet mijn avondhap op het plein voor het stadhuis. Langzamerhand wordt het wat fris zonder jas. Het is nog een half uur wandelen naar de JH, waar ik de weblog kan bijwerken.
4 augustus 2010:
(*) Voetnoot. De sprinkhaan die je in dit bericht op een foto ziet is een “Grote groene sabelsprinkhaan”. Dit leid ik af uit een artikel in het Parool van zaterdag 24 juli 2010 met de titel “Een park vol kleurige immigranten” over de insectenkenner Wijnand Heitmans.
(1) Beringen Mijn
S
Dag 1. Op de fiets naar Mâcon (F). Dag 1, vrijdag 16 juli 2010, van Eindhoven naar Diest (B), 94 km.
De conductrice in de trein vraagt mij of ik ook een fietskaartje heb. ′Helemaal vergeten′, zeg ik eerlijk. ′Zal ik er het volgende station uitstappen om alsnog een kaartje te kopen?′ Ze vraagt of ik naar Eindhoven ga. Als ik dat bevestig, zegt ze dat ik het fietskaartje maar moet laten zitten. Ze blijft ook tot Eindhoven op de trein. ′Koop er maar een kop koffie voor in Eindhoven en denk even aan me′
In Utrecht komt een stel uit Hasselt (Ov) de trein binnen. Ze gaan vanaf Eindhoven Airport met Ryan Air naar Spanje. Hun camping staat in Blanes. Ze hebben geen zin meer om met de auto naar Spanje te rijden. De caravan blijft daar staan. Ze hebben er vier weken vakantie. Vroeger gingen ze via de tolwegen, later via de routes nationales en de laatste jaren vliegen ze. De vrouw, Greet, heeft koffie gemorst op haar spierwitte XXL-truitje. Ze kwamen namelijk met twee koffers, twee stuks handbagage en twee bakkies koffie de trein binnen. De man kijkt wat boos. Ze zegt dat ze nog een schoon truitje in de handbagage heeft.
In Eindhoven op het station vraagt de mevrouw van de broodwinkel of ik voor 50 eurocent meer een kokosmakron bij mijn koffie wil. Dat doe ik. In totaal ben ik daar dan euro 2,50 voor kwijt. Ik vergeet aan de conductrice te denken.
Als ik om 11.30 uur door het dorp Schaft kom, moet ik denken aan het nuttigen van de lunch (schaften). Een paar km verder als ik net in België ben, neem ik een broodje. Daar bij een picknicktafel van gerecycled plastic maak ik een praatje met een man uit Helmond, die hier in de buurt op een camping staat en met zijn racefiets een ritje via knooppunten maakt. Vooral het stuk over een oude spoorbaan vond hij lekker rijden. Straks kom ik ook daar een stuk te rijden.
′Kom hier rusten en of bidden, maar houd eerbied in ′t midden′ staat bij het kapelletje van OL Vrouw van Rozen, iets van het fietspad op de voormalige spoorlijn af. Het is er erg rustig. Ik neem weer wat te eten en te drinken uit m′n meegenomen voorraad. Een half uur later kom ik langs een terras (het Terraske) wat net open gaat. ′Gelieve binnen aan de toog te bestellen en af te halen′ staat er aangegeven. Dat doe ik dan ook. Bij mijn koffie krijg ik ook een plakje cake en een glaasje advocaat. Dat glaasje laat ik onaangeroerd. Ook de weinige andere gasten op het terras doe ik er geen plezier mee. Het valt me op dat vrij veel horecagelegenheden hier in de buurt van het fietspad zijn. Of ze allemaal een goede boterham kunnen verdienen, vraag ik me af.
Er gaat een fietsverbinding over een militair terrein. Daar voorbij is er een ander soort natuur. Hier aan de rand van de Limburgse Kempen in het dorp Koersel barst het van de horeca ′De Uitzichttoren′, ′Het fonteintje′, ′Oma′s ijsco′, enz. Het lijkt hier wel een soort Lage Vuursche.
Verder kom ik door een dorp, Beringen Mijn, waar bijna alleen Turkse mensen wonen. De moskee domineert in het centrum. In de verte zie je nog de spits van de katholieke kerk.
Winkels en cafés dragen bijna allemaal Turkse namen. De spoorbaan naar de voormalige kolenmijnen is overwoekert met bramen. Je kunt hiervan aardig wat potjes jam maken.
Als ik in de buurt van Diest kom, wordt de lucht wat donker. Het zou kunnen gaan regenen. Ik besluit eerst maar door te rijden naar camping ′De Stille Kempen′ voordat ik naar de stad ga. De campingbaas is het gras van de berm langs de straat aan het maaien. Reken maar even bij mijn vrouw af. Het is 10 euro inclusief een douchemunt.
Gezien 