S

Dag 2. Op de fiets naar Mâcon, zaterdag 17 juli 2010. Van Diest naar Namen, 96 km. Tot en met vandaag 190 km.

De camping ligt 5 km vanaf de binnenstad van Diest. De Grote Markt is vandaag “opgesierd” met attracties van de kermis. Nu, vóór 9 uur, geeft dat geen drukte bij mijn ontbijtje op een bank bij het stadhuis. Ze hebben hier een heel mooie Begijnhof. Ik laat de fiets buiten de poort staan en kuier door de rustige straatjes. Na dit bezoek ga ik voor een tas koffie naar de Grote Markt terug. Eén restaurant is daar al open.

Vanmorgen is het nog wat bewolkt. zo nu en dan piept de zon erdoor. In Geetbets doe ik boodschappen bij Delhaize. Eerder probeerde ik het in Halen, maar daar is niet veel te halen. Er is daar wel een politiebureau, een jongerencentrum, een sporthal, maar geen supermarkt.

Zoutleeuw ligt als een middeleeuws stadje te midden van het ingeslapen landschap. Om in dit stadje te komen moet ik een kilometer over een weg rijden, waarvan het wegdek is verwijderd in verband met een reconstructie. Het stadje ligt er rond het middaguur somber bij. De straten zijn nat en de vraag is of het verder gaat regenen of dat het blijft bij dat ene kleine buitje.

De storm van het afgelopen weekend heeft hier ook aardig huisgehouden. De rommel is nog niet overal opgeruimd. Voorbij Tienen moet ik op enkele plaatsen een stukje door het bietenland, door een maisveld of door het struikgewas langs het fietspad. In één geval moet ik onder een boom doorkruipen met een fiets die ik bijna plat houd. Het lukt allemaal.

Een flink stuk, van Hoegaarden naar Namen gaat de route voor 95 % over een voormalige spoorbaan.

Onderweg spreek ik verschillende Nederlanders en Vlamingen die en route zijn naar Parijs met een boekje van dezelfde schrijver als van mijn routeboekje. Met een Belgische jonge vrouw rijd ik een stukje op. Zij gaat vrijwilligerswerk doen in een hotel van een Belgisch ziekenfonds ergens in Frankrijk.

In Namen vind ik onderdak in de jeugdherberg. Het is een vijfpersoonskamer. Alle gasten op mijn kamer hebben hun verhaal. Bas uit Utrecht is lopend onderweg van Pieterburen naar Santiago de Compostela.

’s Avonds ga ik te voet naar het centrum van Namen en eet mijn avondhap op het plein voor het stadhuis. Langzamerhand wordt het wat fris zonder jas. Het is nog een half uur wandelen naar de JH, waar ik de weblog kan bijwerken.

4 augustus 2010:

(*) Voetnoot. De sprinkhaan die je in dit bericht op een foto ziet is een “Grote groene sabelsprinkhaan”. Dit leid ik af uit een artikel in het Parool van zaterdag 24 juli 2010 met de titel “Een park vol kleurige immigranten” over de insectenkenner Wijnand Heitmans.