La France

Woensdag 4 mei 2011

Fietsen dwars door Frankrijk van zuidwest naar noordoost. Dag 7, van Cahors naar Rocamadour 68 km. Tot en met vandaag 463 km

Het centrum van Cahors is omgeven door een lus van de rivier de Lot. De jeugdherberg is een oud klooster in het centrum van de stad.

Aan het ontbijt in de JH zit ik samen met twee Nederlandse stellen, die een wandeling van twee weken maken richting het zuiden. Eerder wandelden ze al van St. Jean-Pied-de-Pont naar Santiago de Compostela. Nu wandelen ze steeds een paar weken door Frankrijk.

In Cahors loop ik met de fiets aan de hand nog even een stuk dwars door de oude binnenstad. Op de markt koop ik voor de lunch later op de dag een pain (een brood anders dan een stokbrood) en bij de groentekraam radijzen. Je moet wat variëren.

In Vers drink ik een grote bak koffie en werk mijn weblog bij. In plaats van draadloos internet hebben ze hier een klein kastje dat ze in het stopcontact steken. Hieraan zit een kabeltje dat in de computer moet worden geplugd. Het werkt hier goed en snel.

St. Martin-de-Vers is een soort Anton Pieckdorpje. Geen sterveling te bekennen maar lekker kneuterig om te zien. Ik doe mijn lunch in een parkje kleiner dan het park van het dorp Buitenkaag. Het ligt tussen de openbare telefooncel en de begraafplaats. Het begint een beetje te regenen. Het bladerdek van de bomen houdt me droog, want de regen zet niet door.

Labastide-Murat lijkt op de kaart een iets groter dorp. Er is een café. De baas maakt een sudoku aan het enige tafeltje buiten voor de zaak. Ik ga binnen zitten voor mijn middagthee. Vandaag neem ik er een tosti bij. Ze hebben eenvoudige witte tafels hier; daarop zijn foto’s op ansichtkaartformaat van filmsterren en zangers en zangeressen geplakt met fotohoekjes. Het zijn allemaal zwartfoto’s uit de jaren vijftig en zestig. Bovenop de tafels ligt een glasplaat. Leuk idee. Aan de muren hangen ook zwart/witfoto’s. Deze zijn groter en ingelijst. Ik zie Serge Gainsburg, Jacques Higelin en Juiliet Greco.

Vandaag hoor ik verschillende keren een koekoek. Eerdere dagen hoorde ik er geen of het viel me niet op. Ik zal de volgende dagen opletten of hij me volgt.

Rocamadour is een leuk stadje, maar het is een beetje Valkenburgachtig. Heel veel eettentjes, prullaria winkeltjes en souvenirzaakjes en natuurlijk lopen er hier heel veel toeristen door de smalle hoofdstraat.

Als ik ’s avonds in een restaurant zit voor mijn avondeten vraagt een groep Nederlandse Lourdesgangers stilte en gaat staan. Ik denk: wat een vrome mensen. Het duurt wel erg lang hun gebed. Ze sluiten af met een stukje van het Wilhelmus. Omdat het zolang duurde en ik op mijn horloge zag dat het 20 uur is, ging er bij mij al een lichtje branden. Het is 4 mei.

De bus van Bak Alkmaar staat tegenover mijn hotel geparkeerd.