S

Zaterdag 7 mei 2011

La France, fietsen dwars door Frankrijk van zuidwest naar noordoost. Dag 10 van Uzerche naar Pont-du-Dognon 79 km. Tot en met vandaag 661 km

Als ik mijn dagelijkse boodschappen heb gedaan, rijd ik terug weer langs het hotel. De meneer van het hotel die gisteravond mijn avondeten opdiende kijkt bij de deur naar buiten. Ik steek m’n hand op. Hij groet terug.

Vanmorgen zie ik ze weer, zoals de meeste dagen, van die kleine gele bestelauto’s van de Franse posterijen. Ze rijden van boerderij naar boerderij om de post te bezorgen. Ook zie ik vanmorgen een rijdende bakker. Die zag ik de afgelopen dagen nog niet.

‘Dat moet een Nederlander zijn, want hij rijdt met een Gazelle fiets’. Een grote Nederlander met een Ortlieb-stuurtas komt binnen in het café van La Porcherie, waar ik aan de koffie zit. Het is een fietser uit Utrecht onderweg naar Santiago. Wij praten gezellig bij over fietsen e.d. Hij heeft dit jaar een nieuwe fiets, een Santos, aangeschaft. Mooi karretje.

Verder is het vandaag een vrij rustige fietsdag. Het landschap is niet lelijk, maar ook niet uitzonderlijk mooi vergeleken met dat van de laatste dagen.

Vóór St. Léonard-de-Noblat staat op verschillende plekken aangegeven dat de weg is opgebroken en dat het verkeer daarom een andere route moet nemen. Ik weet uit ervaring dat je als fietser er meestal nog wel langs kunt. Maar het blijft een gok. Ik neem die gok. Het blijkt een huis te zijn die op instorten staat. Daar mag geen verkeer meer langs. Ik kan over de stoep aan de andere kant van de weg.

Het is even klimmen om St. Léonard-de-Noblat in te komen. De buitenkant van de stad ziet er vrij lelijk uit, maar het centrum rond de kerk en de winkels oogt wel gezellig. Er lopen hier aardig wat pelgrims rond. Er is ook een pelgrimsgîte.

Ik ga nog een stukje verder. In Châtenet-en-Dognon wil ik een kamer in het plaatselijke hotelletje. Helaas is hij helemaal vol. Een klant van het café vraagt of hij voor mij zal bellen naar het hotel bij het meer van Le-Pont-du-Dognon (*). Daar hebben ze nog wel een plekje voor een pelgrim op de fiets die dringend een plekje zoekt voor de nacht.  Vier kilometer verder en tien minuten later kom ik daar. Dat gaat als een speer. Morgen moet ik die vier kilometer weer omhoog, maar dat is morgen pas.

Vanmiddag en vanavond is het daar berendruk, want er is een doopfeest. Het is min of meer apart afgehuurd. Op het terras zit een stel (man + vrouw) dat als wandelpelgrims onderweg is vanuit Vught naar Santiago. Ze zitten aan een biertje en gaan straks een stukje terug naar de camping waar ze eerder langs kwamen. Hij is met prepensioen, FLO, van de Koninklijke Luchtmacht.

Als ik om half acht meld voor het avondeten schrikt de serveerster. Ze gaat naar de kok. Die weet van mijn aanwezigheid. Ik krijg in een hoekje vooraan in het gebouw vlak bij het terras een compleet bord met patat, sla, koude fricandeau en worst. Daarbij krijg ik een kan water en een kannetje rode wijn. Vooraf bestel ik een tapbiertje.

Na het eten maak ik een wandeling naar de camping, die officieel nog dicht is, en zie dat de Brabanders daar hun stekkie inmiddels hebben. Er zijn nog meer gasten die daar een tentje hebben neergezet. Zij tweeën gaan in het washok slapen dan hoeven ze morgen geen natte tent mee te nemen. Ze zeggen tegen mij: ‘Niet verder vertellen hoor.’ Bij deze doe ik dat niet.

(*) Association rurale pour adultes inadaptés, Hotel Restaurant Domaine La Fontaine, La Pont du  Dognon, 87240 Saint-Laurent-les-Eglises.