Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 1. Van Berlijn naar Bad Belzig, dinsdag 29 augustus 2017, 95 km.

Om aan te haken op Radweg nummer 1 fiets ik eerst naar het midden van Tiergarten, waar de Zuil van de Overwinning staat. Bij een kruising nemen twee politieauto’s met sirenes en zwaailichten voorrang. De agenten in deze auto hebben bivakmutsen op om niet herkend te worden.

De route gaat door bossen en langs de Wansee en een aantal andere meren. Potsdam, een stad van ruim 160.000 inwoners, is de hoofdstad van de deelstaat Brandenburg. In 1945 werd de stad ernstig beschadigd door bombardementen. Na de oorlog kwam de stad in handen van Oost-Duitsland. Er zijn toen veel monumentale panden gesloopt. Pas na de val van het communisme zijn een aantal belangrijke gebouwen weer opnieuw opgebouwd.

Ik kom twee jonge Duitse fietsers tegen die ook op weg zijn naar Bad Belzig. Ze gaan vanaf die stad verder richting Leipzig. Een aantal kilometers rijden we samen op. Als ik onderweg een foto heb gemaakt, zijn zij doorgereden zonder de goede afslag te nemen. Misschien zie ik ze vanavond nog in Bad Belzig.

Bij het plaatsje Brück is er een natuurbad. Misschien is er hier een bron of er is gewoon een stuk sloot afgezet voor het zwembad. Tussen Brück en het volgende dorp staan om de paar honderd meter schuilhutten voor fietsers en wandelaars. Ze hadden zeker geld over, of het regent hier meer dan op andere plekken in Duitsland.

Het is niet ver meer naar Bad Belzig. Ik kom langs een springbeekmolen uit 1749. Hier is nu een restaurant gevestigd. Hier ga ik met een biertje in de tuin zitten op tuinstoelen onder een afdak. Even later komt er een opa aanlopen met zijn kleindochter. Hij heeft ijsjes gekocht en morst ijs op zijn eigen broek. Het kleine kind vraagt aan de opa hoe je het ijsje het beste moet vasthouden. Hij zegt dat ze moet uitkijken om geen vlekken op haar kleren te krijgen.

Ik slaap komende nacht midden in Bad Belzig in een pension boven een ijssalon. Gisteren moest ik nog een tientje borg betalen voor mijn kamersleutel. Nu vraagt de eigenaar van het pension mij om de sleutel volgende morgen in de brievenbus te gooien. Er zal geen ontbijt worden gereserveerd. Dat is niet nodig omdat je in de stad bij de bakker in de Strasse der Einheit voor een paar euro een goed ontbijt kan krijgen.

’s Avonds eet ik een vismaaltijd bij het Alte Brauhaus. Daarna kijk ik nog even rond bij het Burghotel. Daar in die chique tent overnachtten Bert en ik zes jaar terug. Er is daar nu een zakelijke bijeenkomst met uitgebreide maaltijd van Siemens met relaties.