Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 10, donderdag  7 september 2017, 77 km. Totale afstand 888 km.

Bij het ontbijt heb ik een gesprek met de eigenaar. Hij vertelt me over de lange dagen die hij altijd maakte, met name in zijn restaurant en bij feesten en partijen, en over de nieuwbouwplannen. Bijna de hele zaak wordt gesloopt. Hiervoor in de plaats komt er nieuwbouw. Het restaurant wordt kleiner en de feestzaal verdwijnt. De belastingadviseur van het hotel krijgt een kantoor op een deel van de begane grond. Het aantal hotelkamers wordt niet minder. Eerst gaat de eigenaar met zijn gezin volgende maand een weekje op vakantie naar Berlijn. Daarna begint de sloop en bouw van het hele gebeuren.

De enige wat grotere plaats in Duitsland waar ik vandaag door kom is Stadtlohn. Ik blijf hier netjes de route van de R1 volgen, die de stad alleen maar langs de noordrand aandoet. Hier fiets ik regelmatig langs of in de buurt van de Berkel.

De Stad Vreden wordt wel door de R1 doorkruist. Ik neem echter een andere route naar Winterwijk. Via een bospaadje kom ik Nederland binnen. Bij een boerderij is hier een Rust.punt. Hier zit een Nederlandse wandelaar aan een bakkie koffie. Ik schuif aan bij zijn tafeltje. We praten over zijn en mijn wandelingen.

In Winterswijk vraag ik de weg naar het treinstation. De jongeman die ik aansprak is waarschijnlijk een bewoner van het AZC. In het Engels zegt hij mij hem te volgen. Hij loost mij naar het station. Een Arriva-trein brengt me in Arnhem, van waar de NS met verder naar de Bollenstreek brengt.

Ook deze fietsreis was weer een mooie belevenis.

Hierbij een feitenoverzicht:

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 9, woensdag  6 september 2017, 77 km. Tot en met vandaag 828 km.

Afgelopen nacht heeft het flink geregend. Als ik om 8.30 uur vertrek uit mijn hotel is het droog. Onderweg begint het weer te regenen. Mijn regenkleding houdt zich kranig. In de buurt van Pleistermühle, 4 kilometer voor Münster, komt de regen met bakken uit de hemel. Ik besluit een paar honderd meter terug te rijden. Daar had ik een café-restaurant gezien. Mijn fiets zet ik onder een zonnescherm. Die staat droog. Het restaurant zelf is nog gesloten. Strak tegen het gebouw aan zit ik droog onder een afdak op hun terras. Ik wacht tot de bui over is.

De binnenstad van Münster ziet er niet zo gezellig uit als op een droge dag. Alle terrassen zijn leeg en de mensen lopen onder paraplu’s of in regenkleding. Na mijn bakkie cappuccino binnen in een zaakje op de hoek tegenover een grote kerk komt de zon weer een beetje door.

De regenkleding kan weer worden opgeruimd. Ten westen van Münster liggen kom ik hier en daar langs landhuizen en kasteeltjes.

In Billerbeck heb ik via een boekingssite een hotelkamer geboekt. Billerbeck ligt niet aan de hoofdroute van de R1, maar het is wat groter plaats met meer overnachtingsmogelijkheden. Billerbeck is een bedevaartsoord. Er is een dom gewijd aan Ludgerus. Ook is er de Ludgerusbron. Mijn hotel staat naast deze bron. Ludgerus leefde van rond 742 tot 809. Hij was de eerste bisschop van Münster. Er zijn allerlei sagen rond deze man.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 8, dinsdag 5 september 2017, 126 km. Tot en met vandaag 751 km.  

Bij het ontbijt in de jeugdherberg kom ik in gesprek met twee mannen in fietskleding uit Berlijn. Zij zijn met de trein deze kant opgekomen en gaan een dag of vier vijf een rondje fietsen. Ze moeten daarna snel weer naar huis. Ze moeten dan weer aan het werk.

Ik kom een Nederlandse fietser uit Eelde tegen met een Santosfiets. We wisselen ervaringen uit. Hij rijdt de Weser Radweg. Hij is ook erg trots op zijn fiets met Rohlofnaaf en riem in plaats van ketting.

Rietberg is een alleraardigste stad. Ik bezoek het oude stadscentrum. Gütersloh ligt wel in de buurt maar niet aan de hoofdroute van de R1. De stad is groot geworden door Miele en Bertelsmann. Omdat ik vandaag naar Warendorf wil, wat een flink end weg is, maak ik geen ommetje naar die stad. De route gaat wel door de tweelingstad Rheda-Wiederbrücke. Ik fiets hier regelmatig langs het riviertje de Ems.

Hier in Duitsland zie je veel kapelletjes, kruisbeelden en Mariabeelden. Het is of was hier waarschijnlijk een nogal katholiek gebied.

In Harzewinkel staan de fabrieken van CLAAS. Dit bedrijf maakt landbouwmachines. Het is tegen 16.00 uur en veel werknemers hier hebben hun dagtaak er op zitten. Aan de andere kant van de weg is de parkeerplaats voor medewerkers. Een man met een mobieltje in zijn handen komt uit één van de fabriekspoorten rechts van het fietspad. Hij steekt het fietspad over zonder te kijken. Ik moet stevig remmen om hem niet aan te rijden.

Na deze stad is er een groot landbouwgebied met geen of erg weinig dorpen. Na een lange dag-etappe kom ik aan in Warendorf aan. ‘Aust Das Landhotel’ is mijn bestemming vandaag. Het ligt niet ver van het centrum verwijderd.

Het stadscentrum is nu niet zo mooi als normaal. De Markt, het centrale plein, wordt gereconstrueerd. Zo hier en daar staan geschilderde kunststofpaarden. De stad heeft iets met paarden.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 7. Van Holzminden naar Detmold, maandag  4 september 2017, 77 km. Tot en met vandaag 625 km.

Voordat ik na het ontbijt in het pension echt op pad ga, neem ik nog even een kijkje in de binnenstad van Holzminden. Zo ’s morgens ziet het er altijd weer anders uit dan ’s avonds. Als ik eenmaal buiten de stad ben en langs de rivier de Weser rijd, merk ik dat het nog redelijk koud is. Ik vis m’n trui uit één van de achtertassen en trek die aan. Ik kom niet ver weg van de stad langs een schuilhut voor fietsers. Hij is beklad met schimpende teksten richting vluchtelingen en pro de politieke partij AfD.

In Höxter ben ik zo’n uur onderweg. De zon kom door. Omdat er vandaag alleen maar dorpen op mijn route liggen, ga ik in deze stad uitgebreid een bakkie koffie drinken op een terras in de zon.

In de loop van de middag zit ik weer in een heuvelachtig gebied, ten zuiden van Horn. Hier kom ik voorbij de Externsteine. Dit zijn omhoogstekende rotsen zo maar in het niks. Je kan een kaartje kopen en daarna via een ijzeren trap omhoog lopen. Over een brug kan je zelfs van de ene rots naar de andere lopen. Ik hoef niet zonodig.

Om 14.00 uur gebruik ik op het zonnige terras een warme lunch bij een min of meer deftige zaak, Waldhotel Bärenstein. Aan de zuidkant van Detmold ligt de jeugdherberg op een behoorlijk hoog gedeelte van deze plaats. Ik kies ervoor om me in te schrijven voor de warme avondhap hier. Het blijkt zeer eenvoudige kost te zijn: aardappelsalade met onooglijke worstjes en schijfjes wortel. Daarbij mag je een schaaltje met groene sla en plakjes tomaten vullen. Er staan drie bakjes met sausen. Hieruit kan je een keuze maken om over de sla te gieten.

Na deze eenvoudige maar voedzame maaltijd ga ik nog even de binnenstad bezoeken. Ik kies er nu voor om met de fiets heen en weer te gaan. Detmold is een mooie stad.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 6. Van Goslar naar Holzminden, zondag 3 september 2017, 111 km. Tot en met vandaag 548 km.

Door het vocht in de lucht liggen er aan het begin van de morgen ‘witte gazen kleedjes’ over de planten in de berm. Er zijn regelmatig weidse uitzichten met heuvels/bergen op de achtergrond.

Vandaag kom ik door diverse leuke stadjes, zoals Bad Gandersheim en Einbeck. Ik neem er een kopje koffie, een glas thee of een lunch en doe overal indrukken op.

Als ik in de loop van de dag 200 euro pin bij een geldautomaat van een bank komt er een biljet van 100 en twee van 50 uit. Met dat biljet van 100 ben ik niet blij. Die kan je in Nederland bijna niet uitgeven. Ik zal me best doen om dat biljet zo snel mogelijk ‘stuk’ te maken.

Rond de klok van 6 uur ben ik in Holzminden. Ik moet nog een slaapplaats vinden. De serveerster van een Italiaans café-restaurant verwijst met naar een pension niet ver van de Markt. Ze belt voor me. Er is nog plaats. Het ziet er prima uit en dat alles voor een billijke prijs.

Na het bezoek aan de stad voor een maaltijd en wat rondkijken, zie ik op mijn kamer in het pension een deel van het tv debat tussen Angela Merkel en Martin Schultz.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 5. Van Thale naar Goslar, zaterdag 2 september 2017, 67 km. Tot en met vandaag 437 km.

Deze morgen vertrek ik met trui, lange broek, jas en fietshandschoenen aan. Het is nogal fris buiten. Ik krijg te maken met heel wat stukken slechte weg. Werningrode lijkt me een aardige stad. Helaas is de belangrijkste winkelstraat afgesloten in verband met werkzaamheden. In een plaats verder, Darlingrode, ga ik aan de koffie bij een broodzaakje voorin een supermarkt.

Er wordt in een ander dorp een hardloopwedstrijd georganiseerd van ruim een halve Engelse mijl. De straten zijn afgezet. Met de fiets aan de hand meng ik me tussen de toeschouwers en klap met ze mee voor de lopers die bijna bij de finish zijn. De sponsor van dit gebeuren is de regionale krant ‘’Stimme des Volkes.

Als ik in een bos, in de buurt van een begraafplaats voor huisdieren, aan een picknicktafel zit kruipt er een muis over de grond vlak bij mijn zitplek. Hij loopt zelfs over de velg van mijn fiets heen. Weer op pad moet ik al snel mijn regenkleding aan. De bui houdt ongeveer een uur aan.

Vandaag ben ik de grens overgegaan van voormalig Oost- en voormalig West-Duitsland. Ik was in Sachsen-Anhalt en ben nu in Nieder-Sachsen. De dorpen en steden hangen in heel Duitsland vol met verkiezingsposters. Die van de CDU en de SPD zie je het meest.

Goslar is een plaatje van een stad. In een leuk restaurantje tegenover een watermolen vind ik een tafeltje vrij. In dit zaakje zitten naast toeristen ook aardig wat mensen vanuit de stad zelf die op de vrijdagavond uit eten gaan.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 4. Van Staßfurt naar Thale, vrijdag 1 september 2017, 85 km. Tot en met vandaag 370 km.

Ook vandaag kom ik weer langs vele volkstuincomplexen. Daarna rijd ik ongeveer 15 kilometer door een rustig akkerbouwgebied. De gewassen zijn al geoogst.

Op de website van Radweg R1 had ik gelezen dat een rondje om het Concordiameer een aanrader is, onder andere omdat er onderweg een prachtig informatiecentrum is gevestigd. Ik volg dit advies op en neem bij Königsee de variant op de hoofdroute. Rond 10.15 uur ben ik bij het infocentrum dat pas om 11.00 uur opengaat. Van een voorbijganger die bekend is in de omgeving hoor ik dat je een kilometer verderop ook koffie kunt drinken. Ik zal nooit weten hoe interessant het informatiecentrum is.

Je hebt hier langs het meer een mooi uitzicht, maar het meer zelf en de randen eromheen mag je niet betreden. Er staanom de 25 meter  bordjes met de tekst: ‘Lebensgefahr! Bergbaugelände. Unbefugtes Betreten verboten.’

Bij Meisdorf ben ik inmiddels bij de rand van het Harzgebergte aangekomen. Het landschap ziet er daarom heel anders uit dan op eerdere dagen. In Thale stroomt het riviertje de Bode. De jeugdherberg ligt aan het eind van een doodlopende weg langs de Bode. Aan de achterkant van het gebouw en aan de overkant van het water steken rotsen omhoog.

Die avond doe ik me te goed aan forel in Gasthaus Forelle aan de Karl Marx Straβe.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 3. Van Dessau naar Staßfurt, donderdag 31 augustus 2017, 85 km. Tot en met vandaag 285 km.

Bij de jeugdherberg heb ik een gesprek met een Duitser die een rondje Duitsland gaat fietsen. Hij doet daar zo’n vijf á zes weken over. Nu is het zijn tweede dag. Eerst gaat hij richting Berlijn en daarna naar Usedom in het noorden van de voormalige DDR.

Ik kom langs het Technikmuseum Hugo Junkers. Junkers was een soort Fokker voor de Duitsers. Verder zijn er veel volkstuincomplexen hier langs mijn route.

Aan de rand van Köthen neem ik een kop thee bij MacDonalds en kan daar dan gelijk gebruik maken van wifi. Als ik weer naar buiten ga krijg ik te maken met de eerste druppels van een regenbuitje. In de binnenstad worden er allerlei zaken opgebouwd. Het komende weekend is er in Köthen namelijk een vliegshow. Op de binnenplaats van het kasteel, dat wordt ontsiert door bouwsteigers, worden bierwagens geïnstalleerd.

De regen valt alles mee. Als ik in het dorpje Cörmigk ben neem ik een kop koffie bij een ouderwetse bakkerswinkel. Een huiskamer uit grootmoedertijd is ingericht als koffiedrinkzaakje.

Ik heb me voorgenomen om in Staβfurt te overnachten. Voordat je de stad ingaat is er een prachtig kasteel met de mooie naam Hohenerxleben, waar je ook kunt overnachten. Dat lijkt me te duur en te luxe. Verder in het centrum van de stad vind ik na wat zoeken een gewoon hotel boven een restaurant waar plek voor me is. Ze hebben bij dit hotel een spiksplinternieuwe fietsenschuur van ijzer of blik. Mijn fiets is wellicht de eerste die er in mag staan. Steeds meer hotels in Duitsland willen het predicaat ‘Fietsvriendelijk hotel’ krijgen. Dat noemen ze hier ‘Bett und Bike’. Ze moeten aan een aantal vereisten voldoen zoals het hebben van een doos met reparatiemateriaal en een fietspomp voor lekke banden en een goed afsluitbare ruimte voor de fietsen.

Ook in deze stad is er een enorm postkantoorgebouw. Er staan op het parkeerterrein gele busjes van de Duitse posterijen. Het gebouw staat te koop. De stad doet nogal povertjes aan. Er is wel een schouwburg. Bij de ingang hangt een schilderij van Herman van Veen.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 2. Van Bad Belzig via Lutherstadt Wittenberg naar Dessau, woensdag 30 augustus 2017, 105 km. Tot en met vandaag 200 km.

Als ik ’s morgens mijn kamer af kom, staan er drie kinderen, 2 jongens en een meisje in de gang. Het meisje vraagt mij in het Duits of ik alleen maar Engels kan spreken. Ik help haar op dit punt uit de brand. Ze vraagt daarna of ik met mijn kamersleutel wil proberen hun kamer open te maken. Ze hebben zich buiten gesloten. Ik wil het wel proberen, maar geloof niet dat mijn sleutel op hun kamerdeur zal passen. De kinderen gaan vervolgens verder zoeken en treffen iemand die het telefoonnummer weet dat gebeld kan worden, als je iemand van het pension wilt bereiken. Hoe en wat over de ouders van de kinderen weet ik niets.

Zoals gisteren gezegd, ontbijt ik in de stad bij een bakkerswinkel met cafégedeelte. Tussen Bad Belzig en Lutherstadt Wittenberg is het erg rustig. In Wittenberg kan je echter over de hoofden van de mensen lopen. 2017 is het Lutherjaar, 500 jaar reformatie wordt gevierd. Hier kijk ik wat rond en doe boodschappen bij REWE in het nieuwe winkelcentrum ‘Die Arsenal’.

Tegen drieën ben ik in Oranienbaum. Deze plaats is gesticht door Henriette Catharina, prinses van Oranje Nassau. Als ik daar op het terras zit, gaan om precies 15.00 uur sirenes af, te vergelijken met die van ons om 12.00 uur op de eerste maandag van de maand. Als ik weer op weg ben loopt een deel van mijn route gelijk aan de Elberadweg.

’s Avonds eet ik in de jeugdherberg in Dessau. Daarna ga ik nog even de stad in. Er wordt aardig wat ‘getimmerd’ in het centrum. Onder andere de toren van het oude stadhuis staat in de stijgers. Het mooiste gebouw is het enorm grote postkantoor.

Van Berlijn naar Winterswijk fietsen. Dag 1. Van Berlijn naar Bad Belzig, dinsdag 29 augustus 2017, 95 km.

Om aan te haken op Radweg nummer 1 fiets ik eerst naar het midden van Tiergarten, waar de Zuil van de Overwinning staat. Bij een kruising nemen twee politieauto’s met sirenes en zwaailichten voorrang. De agenten in deze auto hebben bivakmutsen op om niet herkend te worden.

De route gaat door bossen en langs de Wansee en een aantal andere meren. Potsdam, een stad van ruim 160.000 inwoners, is de hoofdstad van de deelstaat Brandenburg. In 1945 werd de stad ernstig beschadigd door bombardementen. Na de oorlog kwam de stad in handen van Oost-Duitsland. Er zijn toen veel monumentale panden gesloopt. Pas na de val van het communisme zijn een aantal belangrijke gebouwen weer opnieuw opgebouwd.

Ik kom twee jonge Duitse fietsers tegen die ook op weg zijn naar Bad Belzig. Ze gaan vanaf die stad verder richting Leipzig. Een aantal kilometers rijden we samen op. Als ik onderweg een foto heb gemaakt, zijn zij doorgereden zonder de goede afslag te nemen. Misschien zie ik ze vanavond nog in Bad Belzig.

Bij het plaatsje Brück is er een natuurbad. Misschien is er hier een bron of er is gewoon een stuk sloot afgezet voor het zwembad. Tussen Brück en het volgende dorp staan om de paar honderd meter schuilhutten voor fietsers en wandelaars. Ze hadden zeker geld over, of het regent hier meer dan op andere plekken in Duitsland.

Het is niet ver meer naar Bad Belzig. Ik kom langs een springbeekmolen uit 1749. Hier is nu een restaurant gevestigd. Hier ga ik met een biertje in de tuin zitten op tuinstoelen onder een afdak. Even later komt er een opa aanlopen met zijn kleindochter. Hij heeft ijsjes gekocht en morst ijs op zijn eigen broek. Het kleine kind vraagt aan de opa hoe je het ijsje het beste moet vasthouden. Hij zegt dat ze moet uitkijken om geen vlekken op haar kleren te krijgen.

Ik slaap komende nacht midden in Bad Belzig in een pension boven een ijssalon. Gisteren moest ik nog een tientje borg betalen voor mijn kamersleutel. Nu vraagt de eigenaar van het pension mij om de sleutel volgende morgen in de brievenbus te gooien. Er zal geen ontbijt worden gereserveerd. Dat is niet nodig omdat je in de stad bij de bakker in de Strasse der Einheit voor een paar euro een goed ontbijt kan krijgen.

’s Avonds eet ik een vismaaltijd bij het Alte Brauhaus. Daarna kijk ik nog even rond bij het Burghotel. Daar in die chique tent overnachtten Bert en ik zes jaar terug. Er is daar nu een zakelijke bijeenkomst met uitgebreide maaltijd van Siemens met relaties.