(14) Olifant
S
Op de fiets naar Praag, dag 14, vrijdag 2 juli 2010. Van Ejpovice naar Zadni Treban, 72 km. Tot en met vandaag 1.254 km.
Rokycany is de eerste grotere plaats op onze route vandaag. Het centrum is beschermd stadsgezicht, hoewel de stad een paar honderd jaar geleden helemaal afbrandde. Na de stad volgt de route voor een groot deel een flink stromend beekje.
In Strašice nemen we een korte stop tegenover een mooi kerkje op het hoogste punt van het dorp. Er komt een auto aanrijden. Een oudere vrouw en een meisje van een jaar of negen stappen uit. Ze hebben een gieter bij zich en een bos bloemen. De Tsjechen besteden veel aandacht aan het graf van overleden dierbaren.
In Horovice fietsen we langs het mooi raadhuis en het stadsslot. Het is te warm om de stad uitgebreid te bezoeken. In een dorpje, Lochovice, eten we onze middagbroodje op een bank in het park vlakbij een bushalte. Het dorp straalt armoede uit. Er staan aardig wat mensen op de bus te wachten, onder andere zo′n vijftien mannen en vrouwen met een verstandelijke beperking. De bus is te laat omdat een stukje verder een ongeluk is gebeurd. Onderweg op de weg naar Lochovice kwamen al een brandweerauto en een ambulance ons al met zeer hoge snelheid voorbij scheuren.
Wij zijn onderweg naar de camping in Zadni Treban, zo′n dertig km vóór Praag. Vlak voor de camping moeten we wachten voor de overweg. Er komt een regionale trein langs met een gestileerde tekening van een olifant erop. De treindienst heet Elefant City. Als we onze tenten in rap tempo opzetten zijn we nog juist op tijd om naar Nederland-Brazilië te kijken. Ze hebben in de kantine een tv en een projectiescherm. Nederland wint met 2-1.
(13) Stadsduiven
S
Op de fiets naar Praag, dag 13, donderdag 1 juli 2010. Van Klaster Tepla naar Ejpovice, 80 km. Tot en met vandaag 1.182 km.
Gisteren aten we bij het kloosterrestaurant. Klaster Tepla (Klooster Tepla) is een enorm complex, dat maar voor een klein deel is opgeknapt. Jarenlang is er geen of bijna geen onderhoud aan gepleegd. Wij bezochten het complex vanuit de binnentuin en bekeken de gammele staat van de gebouwen. Ook gingen we nog even het dorpje Tepla in. Dat ligt op een heuvel aangebouwd met de vervallen dorpskerk op het hoogste punt.
Vanmorgen gaan we eerst omhoog het dorpje Tepla in, naar de bakker. Daar kopen we broodjes en kaas voor het ontbijt. Aan het dorp zelf is nog aardig wat achterstallig onderhoud te doen. De gebouwen zijn in slechte staat en er zijn veel gaten in het wegdek. Wel is er een schitterend fietspad gemaakt tussen de rand van het dorp en het klooster. Er staan heel wat banken en tafels voor de fietsers en wandelaars. Daar ontbijten we.
Op de route voorbij het klooster komen we in een rustig gebied, met maar weinig dorpjes, veel akkers afgewisseld met bossen. Hier en daar zijn mooie vergezichten het dal in.
Konstantinovy Lazne is een kuuroord, zoals Marienbad maar dan een stuk kleiner. Hier doen we bij de Co-op onze boodschappen. Voor het gesloten clublokaal van de plaatselijke voetbalclub van een dorpje verderop zetten we een lange bank in de schaduw van het oude houten gebouw en nuttigen hier onze lunch. Meestal doen we ons twaalfuurtje op een bankje in de buitenlucht met bij de bakker gekochte broodjes.
Rond drie uur rijden we Plzen binnen, de stad van Skoda en bier. Zo′n grote stad is altijd weer een cultuurschok, als je je zo lang buiten de steden beweegt met links en rechts akkerbouwland, bossen en hier en daar een dorpje. Op het Plein van de Republiek zijn de duiven net zo brutaal als die van de Dam in Amsterdam.
Als we het centrum van Plzen uitrijden komen we langs de bierfabrieken. De bierlucht is een paar kilometer ver te ruiken. Ruim tien km voorbij deze grote stad, aan een meer in Ejpovice, zetten we onze tent op bij een camping met de naam Diana. Het is erg warm. Voor we gaan douchen nemen we eerst een halve liter bier en een pizza in de campingkantine.
(12) Vos
S
Op de fiets naar Praag, dag 12, woensdag 30 juni 2010. Van Cheb naar Klãšter Teplá, 60 km. Tot en met vandaag 1.102 km.
Om 7 uur hebben we ons ontbijt in een pension in Cheb. Met de eigenaar praten we een beetje over koetjes en kalfjes in moeizaam Engels en Duits. We kunnen de weg naar het centrum inmiddels dromen. Als ik de batterijen van m′n Garmin verwissel ziet Bert een minisupermarkt op het marktplein. Deze zaak wordt gerund door een Vietnamees. Je ziet veel kleine winkeltjes van Vietnamezen. In de communistische tijd kwamen heel wat (Noord-) Vietnamese mensen als gastarbeiders naar Oostbloklanden.
Langs de weg zie je hier regelmatig lege plastic waterflessen liggen, die vanuit de auto in de berm zij
n gegooid. In Duitsland zie je dat niet want daar zit statiegeld op plastikflessen (en bierblikken). Veel dorpen hebben ze hier in een beneden en een boven-vorm, bijvoorbeeld Dolni Zandov (Laag Zandov) en Horni Zandov (Hoog Zandov).
Volgens het routeboek zouden er in het eerste stuk van vandaag nauwelijks voorzieningen zijn. Toch zien we hier en daar pensionnetjes. Die zien er allemaal erg armoedig uit.
Na een bocht steekt er tien meter voor ons een vos de weg over. Daar hebben we vanzelf geen foto van. Je bent altijd te laat.
We komen in de buurt van Mariánske Láznê. Ze hebben hier trolleybussen. De laatste keer dat ik die zag was op dag 1 van onze fietstocht in Arnhem. We zien een helikopter dalen. Hij landt op een landje naast de weg. Ik denk dat het een oefening is. Verderop staat ook een ambulance.
Mariánske Láznê (in het Duits Marienbad) is een wereldberoemd kuuroord met veel elegante gebouwen (vooral hotels) met veel tierelantijnen en geschilderd in pasteltinten. Al wachten enkele gevels nog op een grote opknapbeurt.
Vanuit deze stad is het een aardig stuk pittig klauteren. Behoorlijk bekaf neem ik twee glazen cola in een restaurantje langs de weg. Hier en daar zijn weiden nog niet gemaaid. Er staan ergens heel wat blauwe lupinen .
Op een camping twee km vóór Klãšter Teplá (Klooster Teplá) zetten we de tenten neer. Als we bijna klaar zijn met opzetten begint het te onweren en komt er een flinke bui uit de hemel. Gauw duwen we alle tassen in onze tenten.
Gelukkig heeft deze camping als voorziening een café-restaurant, zodat we niet in onze kleine tenten hoeven te wachten totdat de bui over is. Er is op de camping echter geen draadloos internet. Zodat de vaste lezers van mijn weblog dit bericht niet op dezelfde dag zelf kunnen lezen.
Gezien 