S

Dinsdag 5 juli 2011. Fietsen met broer Bert in Duitsland van Berlijn naar Nederland. Vandaag van Bad Belzig via Lutherstadt Wittenberg naar Dessau, 104 km. Tot en met vandaag 222 km

De eerste kilometers voeren door een rustig landschap van akkerbouw afgewisseld met bossen. We zien hier en daar velden met zonnebloemen. Het lijkt hier wel Frankrijk.

Eerst in Lutherstadt Wittenberg is er veel gezellige drukte. Je ziet hier veel fietsers met langeafstandtassen, waarschijnlijk hoofdzakelijk van de Elberadweg. Vooral Duitsers maar ook een enkele Nederlander. Ook zijn er veel groepen schoolkinderen met juffen en/of meesters. We nemen een kopje koffie op het belangrijkste plein van de stad. Het is leuk om de inwoners en de toeristen, veelal fietsers dus, langs te zien lopen en fietsen. Er is helaas hier niet zo′n sfeertje als in plaatsen in Frankrijk en Spanje waar Santiago-gangers doorheen komen. Het is meer ieder op zichzelf of met zijn eigen groepje.

Vanmorgen in het hotel spraken we een stel dat tussen Dassau en Wittenberg de Elberoute fietste in plaats van de langere route via Europaradweg 1. Omdat het heel aardig weer is in Wittenberg besluiten wij gewoon de route volgens het boekje te rijden. Vanuit Lutherstadt Wittenberg gaan we eerst zuidwaarts en komen langs meren met de namen Bergwitzsee en Gremmersee. Aan dit laatste meer wordt een terrein in gereedheid gemaakt voor een popfestival dat waarschijnlijk aanstaande weekend hier zal plaatsvinden.

In Oranienbaum is het tijd voor onze middagthee. Deze stad is gesticht door Henriette Catharina, prinses van Oranje-Nassau. Ze liet een slot, een park en de stad bouwen door de Nederlandse architect Cornelis Ryckwaerth. De sinaasappelboom (oranjeboom) op het markplein heeft negen vruchten, één voor ieder van haar kinderen. De grootste sinaasappel stelt haar enige zoon Leopold I voor.

Bij Vockerode gaan onze route een stuk gelijk op met de Elberadweg. Hier waren Joke en ik in augustus 2009 ook. Toen fietsten we van Hamburg naar Wittenberg.

We boeken onze overnachting bij de jeugdherberg van Dessau. Als de dame van de receptie mijn gegevens intoetst, zegt ze: ′Bent u hier al eerder geweest?′ Mijn adres staat al in hun computer. Dat klopt. Joke en ik waren hier in deze JH twee jaar geleden ook voor een nacht.

We willen de fiets graag wat rust geven en lopend naar een restaurantje. Ik vraag Anita van de receptie of er in de buurt een restaurantje is. Die blijkt er te zijn. We komen uit bij een eethuis op een volkstuincomplex. Dit is een soort déja vu. Een paar jaar geleden maakte Bert en ik iets dergelijks ook mee in een andere plaats in de voormalige DDR. Toen kregen we een adres van de dame van een B&B.

Wij eten hier in Dessau lekker buiten aan robuste houten tuinmeubelen. We hebben begrepen dat het morgen nog warmer wordt. Dat wordt dan zonnebrandcrème gebruiken.