[2] Zonnebloemen
S
Dinsdag 5 juli 2011. Fietsen met broer Bert in Duitsland van Berlijn naar Nederland. Vandaag van Bad Belzig via Lutherstadt Wittenberg naar Dessau, 104 km. Tot en met vandaag 222 km
De eerste kilometers voeren door een rustig landschap van akkerbouw afgewisseld met bossen. We zien hier en daar velden met zonnebloemen. Het lijkt hier wel Frankrijk.
Eerst in Lutherstadt Wittenberg is er veel gezellige drukte. Je ziet hier veel fietsers met langeafstandtassen, waarschijnlijk hoofdzakelijk van de Elberadweg. Vooral Duitsers maar ook een enkele Nederlander. Ook zijn er veel groepen schoolkinderen met juffen en/of meesters. We nemen een kopje koffie op het belangrijkste plein van de stad. Het is leuk om de inwoners en de toeristen, veelal fietsers dus, langs te zien lopen en fietsen. Er is helaas hier niet zo′n sfeertje als in plaatsen in Frankrijk en Spanje waar Santiago-gangers doorheen komen. Het is meer ieder op zichzelf of met zijn eigen groepje.
Vanmorgen in het hotel spraken we een stel dat tussen Dassau en Wittenberg de Elberoute fietste in plaats van de langere route via Europaradweg 1. Omdat het heel aardig weer is in Wittenberg besluiten wij gewoon de route volgens het boekje te rijden. Vanuit Lutherstadt Wittenberg gaan we eerst zuidwaarts en komen langs meren met de namen Bergwitzsee en Gremmersee. Aan dit laatste meer wordt een terrein in gereedheid gemaakt voor een popfestival dat waarschijnlijk aanstaande weekend hier zal plaatsvinden.
In Oranienbaum is het tijd voor onze middagthee. Deze stad is gesticht door Henriette Catharina, prinses van Oranje-Nassau. Ze liet een slot, een park en de stad bouwen door de Nederlandse architect Cornelis Ryckwaerth. De sinaasappelboom (oranjeboom) op het markplein heeft negen vruchten, één voor ieder van haar kinderen. De grootste sinaasappel stelt haar enige zoon Leopold I voor.
Bij Vockerode gaan onze route een stuk gelijk op met de Elberadweg. Hier waren Joke en ik in augustus 2009 ook. Toen fietsten we van Hamburg naar Wittenberg.
We boeken onze overnachting bij de jeugdherberg van Dessau. Als de dame van de receptie mijn gegevens intoetst, zegt ze: ′Bent u hier al eerder geweest?′ Mijn adres staat al in hun computer. Dat klopt. Joke en ik waren hier in deze JH twee jaar geleden ook voor een nacht.
We willen de fiets graag wat rust geven en lopend naar een restaurantje. Ik vraag Anita van de receptie of er in de buurt een restaurantje is. Die blijkt er te zijn. We komen uit bij een eethuis op een volkstuincomplex. Dit is een soort déja vu. Een paar jaar geleden maakte Bert en ik iets dergelijks ook mee in een andere plaats in de voormalige DDR. Toen kregen we een adres van de dame van een B&B.
Wij eten hier in Dessau lekker buiten aan robuste houten tuinmeubelen. We hebben begrepen dat het morgen nog warmer wordt. Dat wordt dan zonnebrandcrème gebruiken.
[1] Stad, meren, bossen en akkers
S
Maandag 4 juli 2011. Fietsen met broer Bert van Berlijn naar Nederland. Vandaag van Berlijn Spandau naar Belzig, 100 km
Afgelopen nacht regende het behoorlijk, maar het is droog als we opstaan. Na een uur fietsen begint het te regenen en dat blijft het bijna de hele dag. Ook vandaag komen we langs het Olympisch stadion, dat in het teken staat van het internationale damesvoetbal (wereld kampioenschappen).
Potsdam is een mooie stad met diverse grote gebouwen. We komen langs twee musea. Daarna fietsen we langs een paar grote meren, een deel van de route over zandpaden. Door de regen liggen hier plassen, soms van links naar rechts. Mijn pas schoongemaakte fiets ziet er weer behoorlijk vies uit.
Vervallen huis in de voormalige DDR
Verder rijden we vooral door bossen en door armoedige dorpen. Je kunt goed zien dat het hier vroeger DDR was. Het wegdek in de dorpen is soms slecht. Bij de flats zijn de straten soms niet bestraat of geasfalteerd, zeker niet bij de troosteloze garageboxen van de bewoners van de sociale stapelwoningen. Het valt ons op dat in de bossen speciale schuilhutten zijn gebouwd voor de R-1-fietsers. Op droge bankjes kan je daar aan een tafel je meegenomen broodjes nuttig.
We stoppen in Bad Belzig. De hotelletjes in de historische binnenstad zijn allemaal bezet. We komen daarom na wat gevraag terecht in het Burghotel. Dit is gevestigd in de gerestaureerde burcht aan de rand van de stad.
Nadat we ons hebben omgekleed kiezen we ervoor in het centrum te gaan eten en niet in het chique restaurant van de burcht. In ons restaurantje annex hotel in de binnenstad ontmoeten we een Nederlands stel dat de laatste kamer boekte, vijf minuten voordat we ons hier tevergeefs meldden aan het eind van de middag.
[0] Berlijn
Fietsen van Berlijn naar Nederland met broer Bert
Zondag 3 juli 2011. Van Berlijn CS naar Berlijn Spandau, 18 km.
In de trein van Schiphol naar Berlijn komen we een mevrouw uit Barendrecht tegen net als wij vanaf Berlijn terug gaat fietsen naar Nederland. Zij doet het in haar eentje. Ze blijft twee dagen in Berlijn en doet er dan drie weken over om naar Barendregt te fietsen. Met zijn drieën, de mevrouw, Bert en ik, gaan koffie drinken in de treinbistro helemaal aan de andere kant van de extreem lange trein. De Barendrechtse vertelt over haar wandelingen en fietstochten.
Ook spreken we met een stel uit Amsterdam. Hij is 77 jaar en de vrouw iets jonger. Ze gaan een rondreis met de fiets maken vanuit Zuid-Duitsland. Ze blijven twee maanden onderweg en overnachten in een tentje op campings. De vrouw vertelt mij dat zij en haar man al vele landen van de wereld gezien hebben. Mijn man spreek diverse talen vloeiend en ik spreek geen vreemde talen. Ze vertellen over een ongeluk onderweg toen ze naar Santiago waren fietsen. De man werd aangereden door een motorfietser, die nota bene doorreed. Hij kwam in hachelijke toestand op de intens care in een ziekenhuis in Frankrijk terecht. Na een week werd hij met een ambulance overbracht naar het OLVG. Het jaar erop gingen ze weer onderweg naar Santiago en wel heen en terug. Toen ze enige dagen op de terugweg waren werden ze gebeld met de mededeling dat hun schoonzoon een opgenomen was in het ziekenhuis. Hij bleek een gescheurde aorta te hebben. Deze man was vroeger profvoetballer en op dat moment trainer bij Ajax. Omdat Ajax speciale afspraken heeft met een Amsterdams ziekenhuis werd hij heel snel geholpen en overleefde het. Het Amsterdamse stel werd met een busje gerepatrieerd naar Nederland.
In Berlijn stappen we uit de trein op de onderste etage van het centraal station (Hauptbahnhof). We groeten de mevrouw uit Barendrecht; zij boekte een kamer in Berlijn Mitte. Het regent in Berlijn. We gaan op weg naar het hotel in Berlijn Spandau dat wij vooraf via internet boekte. We komen langs de Bondsdag en het Olympisch stadion. We moeten onderweg een aantal keren de weg vragen. Om half zeven zijn we bij ons hotel. Omdat het hotel nogal ver weg ligt van het openbaar vervoer en het te slecht weer is om weer terug te fietsen naar het centrum zien we af van het voorgenomen avondbezoek aan de binnenstad van de hoofdstad van Duitsland.
(P 9) Porto
S
Zondag 26 juni 2011, vakantie in Portugal
Met de bus en met een Portugese reisleider maken we een rondrit door dure wijken van Porto. Hier kwamen de mensen wonen die veel geld hadden verdiend in de Portugese kolonieën, zoals Brazilië, Mozanbique en Maçao. In de buurt van de rivier de Douro is de weg versperd in verband met de jaarlijkse races met oude Portboten op de rivier ter ere van het feest van de heilige Jan. Aan de Laan van de Geallieerden drinken we koffie bij Café Guarany, een chique tent.
We brengen een bezoek aan het Palacia da Bolsa. Hier zit nu de Kamer van Koophandel. Eerder was het een beursgebouw, niet voor aandelen, maar een goederenbeurs. Het gebouw is gezet op de fundamenten van een klooster in de tijd dat congregaties in Portugal verboden werden (1834). Het is een heel mooi gebouw met allerlei verschillende zalen, de ene nog mooier dan de andere. Je mag er geen foto’s nemen.
We maken een rondvaart van een klein uur over de Douro. Hier is het nu 36 graden en daarom best wel heet. We moeten even wachten voordat uigevaren kan worden in verband met de speedboatraces op de rivier. Als afsluiting van de rondvaart bezoeken we een Porthuis aan de andere kant van de Douro.
Nadat de bus ons weer heeft afgezet bij het hotel gaan Joke en ik naar een overdekt winkelcentrum vlakbij het hotel aan Via Caterina. Boven zijn allerlei soorten cafés en eettentjes. Er is zelfs een soepenrestaurant. ’s Avonds wandelen we met een klein groepje nog een stukje door de stad. Aan de andere kant van de brug gaan we naar een hoog gelegen plein, waar vandaag helaas geen terrasjes zijn. Je hebt hier en voortreffelijk uitzicht op de verlichte dubbele Luiz 1-brug, de verlichte kaden, de binnenstad, enz.
We hadden een prima vakantie in Portogal. Obrigado (dank) aan de reisleiding, aan de medereizigers in de groep en aan de OAD.
(P 8) Braga
S
Zaterdag 25 juni 2011, vakantie in Portugal
Ook vandaag is het weer feest in de stad. Braga is versierd en feestgangers lopen over de straten. Ook hier wordt Sint Jan gevierd. Dat doen ze niet op één dag, maar ze smeren het uit over meer dagen.
Aan het eind van de middag komen we aan in ons hotel in Porto, het Rotterdam van Portugal. Hier zie je de antieke gevel van een winkel.
(P 7) Santiago
S
Vrijdag 24 juni 2011, vakantie in Portugal
Vandaag gaan we richting Spanje. Viano do Castello ligt nog net in Portugal. We zijn hier vroeg en het is nog rustig in dit prachtige stadje omringd met muren, waarop je kunt wandelen. Winkeliers zetten hun waren buiten.
Santiago in noordwest Spanje. Twee jaar geleden kwam ik hier aan na vier weken te hebben gefietst vanaf Chartres in Frankrijk. Nu zijn we hier samen met een reisgezelschap met een bus. We zien pelgrims wandelend of met een fiets aan de hand in het centrum, alleen of in groepjes.
In de kathedraal hangt het beroemde wierookvat. Is hij vandaag door de kerk gezwaaid? We gaan ook de spelonken in achter het altaar. Je mag hier absoluut niet fotograferen. Er staat een beeld van Sint Jacob. Sommige mensen omhelzen het beeld. Een stukje verder ga je naar beneden en kom je langs de kist van heilige Jacobus.
Een non zit devoot te bidden. Wij lopen er rustig omheen. Dan zie ik ineens dat de non stiekem een foto heeft gemaakt met haar telefoontoestel. Ze kijkt namelijk naar haar schempje om te zien of hij goed gelukt is. Het zijn net mensen, die nonnen.
Als we weer buiten staan zien we dat niet ver van de stad er een bosbrand is. Blusvliegtuigen vliegen af en aan over de stad om de brand te kunnen blussen.
Gezien 