S

Donderdag 10 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Meursault naar Dijon, 70 km. Tot en met vandaag 828 km.

Als ik mijn fiets gepakt heb moet ik de wijnboer nog zoeken om af te kunnen rekenen. Hij is op de druivenakkers en geeft zijn zoon instructies voor het spuiten van de druivenplanten.

In plaats van het ontbijt neem ik een bakkie koffie op het Place de l’Hôtel de Ville (het stadhuisplein) en koop bij de bakker twee luxe broodjes voor straks onderweg in de zon. Het stadhuis met geglazuurde, van meerdere kleuren voorziene dakpannen, vormde in 1966 het decor van verschillende films van Louis de Funés. Aan de andere kant van de weg kijkt de struise waardin op de eerste verdieping van het hotel uit het raam. Dit is bijna levensecht geschilderd.

Na 15 km fietsen eet ik mijn rozijnenbroodjes op op het plein van het gemeentehuis van Volnay. Met een Canadees stel wissel ik hier ervaringen uit over het fietsen in Bourgondië. Het wordt vandaag een echte onthaastdag.

In 2010 was ik ook op de fiets in Beaune. Ik kom de bekende hoogtepunten, Hôtel Dieua en de zonnige terrassen, weer tegen. Twee Amsterdamse mannen doen de route richting Barcelona. Het is voor het eerst dat ze een grote fietstocht maken. Eén van hen heeft een Santosfiets. Hij bracht een bezoek aan de fabriek in Sassenheim alvorens hij het rijwiel aanschafte bij de bekende fietsenwinkel in de Jordaan.

In Nuits-St. Georges pik ik om 15.00 uur een terrasje aan het begin van de Grand’ Rue. Nu eens geen koffie of thee, maar cola. Het is er weer voor. Dit stadje is de naamgever van de wijnstreek tussen Beaune en Dijon, de Côtes de Nuits. Het valt me vandaag op dat heel veel wijnboeren de druivenplanten spuiten. Waarschijnlijk is een droge zonnige dag daar goed voor. De afgelopen dagen werden er geen gewasbeschermingsmiddelen (bestrijdingsmiddelen) gespoten.

Een eind gaat de tocht nu nog door de voorsteden van Dijon. Daar is weinig leuks aan. Er is veel verkeer, geen fietsstroken en er zijn regelmatig stoplichten. Er komt nog een stukje fietspad langs het Canal de Bourgogne. Ineens heb ik door dat ik op een het fietspad zit waar ik een kleine twee weken geleden ook reed. Dan moet ik hier de stad in richting station. De cirkel is rond.

In de jeugdherberg van Dijon boek ik twee dagen. Morgen heb ik een Dijondag en overmorgen vroeg ga ik met de trein weer naar huis.

S

Woensdag 9 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Ecuisses bij Montchanin naar Meursault, 52 km. Tot en met vandaag 758 km.

Op deze 11^e dag van mijn rondje Bourgondië staan anders dan op eerdere dagen de nodige klimmetjes en afdalingen op het programma. Vanaf het hotel fiets ik eerst nog een paar km langs het Canal du Centre om daarna kuitenbijters te krijgen. Dat wordt weer beloond door zo nu en dan flinke stukken af te dalen. Het is best zwaar maar het is een mooi landschap, er zijn prachtige vergezichten en leuke dorpjes, zoals Nuit en Moray.

In St.-Léger-sur-Dheune kom ik in het eerste dorpscentrum van vandaag dat zo’n aanduiding mag hebben. Er is een kleine kruidenier, een apotheek en wat andere winkels en een paar restaurantjes waar je alleen maar kunt eten. Aan een mevrouw met kinderwagen vraag ik waar hier een café is. Die ligt over de brug net aan de andere kant van het centrum. Hier heb ik mijn koffiepauze. Straks wordt het weer langs het kanaal rijden tot Santenay.

Het gaat weer regenen. Als ik het dorpje Saint-Gilles passeer is het 12.00 uur. Er hangt een bord aan de brug met een tekst die aangeeft dat het plaatselijk restaurant een dagmenu serveert. Ik geef aan dat ik geen wijn wil bij het eten; er moet immers nog gefietst worden. Toch wordt er een karafje met dat rode spul neergezet. Als de kok langs kom zeg ik nogmaals dat ik geen wijn wil. Hij maakt een nonchalant gebaar maar laat de wijn staan. Waarschijnlijk bedoelt hij dat het gratis is. Even daarna neemt de serveerster het op mijn verzoek wel mee terug naar de keuken.

Na het middageten is het droog. Ik stop zelfs mijn jack in de achtertas van mijn fiets. Bij Santenay kom ik in een groot wijngebied. Alles staat in deze plaats in het teken van wijn. Het stadsplan geeft vooral de verschillende wijnchâteaux aan. Als je hier de wijn wegdenkt blijft er bijna niks over.

Ook de dorpen voorbij deze plaats staan in het teken van de druiventeelt. Op het land zijn veel werkers bezig met de nog zielige druivenplantjes. In Paligny-Monttrachet zie ik een beeld van druivenwerkers dat ik eerder in 2010 zag tijdens mijn fietstocht naar Mâcon.

Het is half vier als ik Meursault binnenrijd. De lucht wordt donkerder. Weer regen? Eerst breng ik hier een bezoek een café annex loten- en sigarettenwinkel. Hier ga ik voor mijn bakkie middagthee. De mevrouw van het café wijst met hoe ik bij de gîte d’étape van het dorp kan komen. Het is een soort ‘jeugdherberg’ in een (wijn-)boerderij. Er zijn hier vier stapelbedden, dus acht plekken. Boven zijn nog een stuk of 10 slaapplekken. Ik denk niet dat ze vanavond allemaal vol komen, maar je weet maar nooit.

Rond de Nederlandse etenstijd pik ik een terrasje in het centrum van dit stadje.

S

Dinsdag 8 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Paray-le-Monial naar Ecuisses bij Montchanin, 65 km. Tot en met vandaag 706 km.

Vandaag fiets ik bijna uitsluitend langs het kanaal over de hier rustige D974. Franse automobilisten rijden doorgaans met een grote boog om fietsers heen. Toch doe ik mijn oranje signaaljack om. Het weegt niets en ik heb het niet voor niets meegenomen.

Als ik bij een speciale brug een foto wil maken kom ik in gesprek met een oudere Fransman. Als ik een foto van hem wil maken verontschuldigt hij zich omdat hij zich vanmorgen niet heeft geschoren. Ik denk overigens gisteren en eergisteren ook niet. De foto zal ik hem later toesturen. Nadat ik zijn adres heb gekregen vraagt hij mij of ik hem onderweg een ansichtkaart wil toesturen.

Het Château de Digoine is in het voorseizoen alleen in de weekenden voor het publiek open. Waarschijnlijk had ik toch geen rondleiding gemaakt in dit volgens het routeboekje mooie kasteel. Wel maak ik paar foto’s voor zover ik het hek een stukje in kan. Er hangt een bordje met de tekst ‘Pas op voor de hond’. Er is echter geen hond te bekeken.

Op het marktplein van Palinges speelt een klein muziekkorps het Franse volkslied. Daarna trekt een kleine groep mensen achter de muziek en Franse vlaggen aan voor een klein rondje door het centrum. Ik denk dat ze bloemen hebben gelegd bij het monument van de Gevallenen. Vandaag is het hier dodenherdenking? De oude mannen in het café houden zich hiermee niet bezig. Zij zitten aan de ochtendborrel; ik neem er een bakkie koffie. Tegen 13.00 uur bestel ik een ‘plat de jour’ (daghap) in een klein restaurant in een dorpje van niks. Ik ben benieuwd wat ik voorgeschoteld krijg.  Ik krijg eend. De kok kwam nog even langs. Hij vroeg of ik uit Engeland kom. Toen hij hoorde dat ik uit Nederland kom, zegt hij ‘vogel’ op zijn Nederlands en maakt daarbij vogelgebaren met zijn armen. Het is hier een drukste van jewelste en allemaal mensen van hier, geen toeristen. Het toetje is kaas en ik vraag nog een kopje koffie na. Zo’n middagmaal is een hele zit. Een boekje met kruiswoordraadsels heb ik bij me. Pas na vijf kwartier ga ik weer naar buiten. De andere gasten zitten er waarschijnlijk van anderhalf uur tot twee uur. Ja, het is hier Bourgondië.

Montceau-les-Mines is een oude mijnstad, een soort Heerlen/ Parkstad. Ik maak een klein rondje door de binnenstad. Het is nog lunchtijd en daarom zijn de meeste winkels gesloten. Omdat het ook nog eens regent is er niet veel aan daar.

Het blijft maar regenen. In Montchanin wil ik een hotel nemen. Om een lang verhaal kort te maken. Na veel vragen en omzwervingen kom ik uiteindelijk uit bij een F1-hotel in Ecuisses. Internet doet het hier niet en er kan geen monteur komen, omdat het vandaag dodenherdenking in Frankrijk is.

Je zult je afvragen. Vind je het nog leuk dat fietsen in Bourgondië? Nu vanmiddag in de stromende regen en veel gezeur voor een slaapplek even niet zo erg leuk meer. Door de telefoon hoor ik van Joke dat het morgen hier een mooie dag gaat worden.

S

Maandag 7 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Bourbon-Lancy naar Paray-le-Monial, 63 km. Tot en met vandaag 641 km.

Bourbon-Lancy. Eerst maar even de stad bezoeken. Dat heb ik nog niet gedaan. Op een dwars door het park aangelegd fietspad kom je bijna bij de oude binnenstad uit. Je moet dan wel wat omhoog rijden. Er is een speciale fietsparkeerplaats vóór het centrum.

Deze bovenstad begint met de Tour de l’Horloge, een stadspoort uit 1389. Het kleine Quartier de l’Horloge is de moeite waard en nu nog erg rustig. De toeristen komen pas later op de dag.

Na een bezoek aan de supermarkt zit ik al gauw weer op de voie vert (het toeristisch fietspad). Een Franse oudere man met een fiets, vraagt uit welk land ik kom. Ik zeg ‘Nederland’. Hij: ‘O, Holland’. Ik zeg tegen hem dat Hollande (Holland) de nieuwe president van Frankrijk is. ‘Dat maakt niet uit, Sarkozy is een Roemeen’, antwoordt ie.

Vandaag zie ik heel wat salamanders, meer dan alle andere dagen hiervoor. Over zien gesproken. Er naderen me op het fietspad twee wandelende mannen met blindengeleidehonden. Ze gaan pas aan de kant als ik met mijn bel klingel. Ze zijn dus echt blind.

Om even over elf ga ik aan de koffie in een klein dorp. Bijna alle tafeltjes zijn al weer gedekt, want straks vanaf 12.00 uur komen de eters. De Fransen eten twee keer per dag warm.

In het gebied van de zuidelijke Bourgogne zie je veel meer boten in de kanalen, dan ik de afgelopen dagen zag. Het straalt ook meer welvaart uit. Het zal ook te maken hebben met het feit dat je hier veel minder sluizen hebt. De sluizen onthaasten de bootbezitters, anders gezegd: Het schiet niet op. Paray-le-Monial heeft een mooie basiliek. Die sla ik nu over. Het is mooi zonnig weer vandaag, al heb ik toch steeds mijn trui met lange mouwen aan. Het is niet echt te warm.

In een soort motel net iets ten noorden van de stad neem ik een kamer. Het hotel uit het boekje in het centrum van de stad is maandag gesloten.

S

Zaterdag 5 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Tannay naar Châtillon-en-Bazois, 55 km. Tot en met vandaag 470 km.

In Dirol staat een koe in zijn eentje op het gras bij de kerk. Wat zij hier doet is mij een vraag. Zij staat niet vast en kan bijvoorbeeld ook de weg oplopen. De zijweg naar Corbigny ben ik voorbij gereden voor ik er erg in had. Roel was vorige maand in de buurt van deze stad. Ik laat het maar zo, want ik ben van plan vandaag een rit van tussen de 80 en 90 km te fietsen naar Carcy-la-Tour. Ik wil daar niet zo laat aankomen op zaterdag.

Na 25 km ben ik bij Ecluse (sluis) 16 met volgens een bord multiservices o.a. @point-net, maar ze zijn vandaag niet open. Pas in het hoogseizoen? Het dorp Epiry ligt op drie km van het kanaal. Daar zouden voorzieningen zijn. Er is hier in een straat vlak bij elkaar een bakker en een café. In het café kan je ook asperges, fruit, loten en streekproducten kopen. In een kooi, die nodig een keer schoongemaakt mag worden, zit een papagaai. De drie kilometer terug naar het kanaal gaan stukken sneller dan naar het dorp toe.

Een sluizentrap van 16 sluizen overbrugt een hoogteverschil van 40 meter. Over een groot stuk is het kanaal diep uitgehakt en loopt in een soort spleet in de rotsen, door de begroeiing bijna niet te zien vanaf het fietspad. Ook zijn er drie tunnels voor het kanaal op een rij uitgehakt.

Een meer, genaamd Etang de Baye, werd in de 18^e eeuw gegraven als waterreservoir voor het kanaal. Hier is bij een plezierbotenhaven een nette picknickplaats onder een afdak. Een mooie plek voor mijn lunch. Enkele kilometers vóór Châtellion-en-Bazois komt het riviertje de Aron het kanaal vergezellen en krijgt het Canal de Nivernais een kronkelige loop.

Als ik Châtellion binnenrijd is het theetijd. Omdat de lucht er behoorlijk donker uitziet besluit ik niet alleen voor de thee te gaan maar ook gelijk een hotel te zoeken, hoewel het nog vroeg is. Na deze stad volgt een dunbevolkt gebied met zeer waarschijnlijk de eerste 35 km weinig of geen voorzieningen. In Auberge de l’Hôtel de France hebben ze een kamer voor me. Alleen kan ik morgen pas vanaf 8.00 uur ontbijten omdat het dan zondag is. Ik was toch niet van plan om – net als  de eerdere dagen –  vroeger dan tegen 9.00 uur te vertrekken. Dat komt dus goed uit.

S

Zondag 6 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Châtillon-en-Bazois naar Bourbon-Lancy, 108 km. Tot en met vandaag 578 km.

Bij Cercy-la-Tour heb ik 37 km op de teller staan. Bovenop het fundament van de verdwenen donjon staat  een groot wit beeld van Onze Lieve Vrouwe van Nivernais. In deze stad heb ik mijn koffiepauze, hoewel ik voor de afwisseling eens thee neem, omdat ik vanmorgen bij het ontbijt al aardig wat van dat wakkermakende donkerbruine vocht naar binnenwerkte. Ik drink de thee in een volkscafé. Eén enorme opgezette kop van een eland hangt aan de spiegelwand. Achter de besnorde barman prijkt een gele nummerplaat van Havana Cuba. Verder ziet Champvert er sjofeltjes uit en het is maar een kleine plaats.

Decize is een stad gelegen aan de Loire en ligt vijf kilometer verder van de route af. Daar ga ik heen ondanks het alsmaar dreigende weer. Richting het centrum gaat een lange stenen brug over de uiterwaarden. De binnenstad ziet er best aardig uit, maar omdat het vandaag zondag is is het niet zo levendig als waarschijnlijk doordeweeks.

Om weer op de route te komen fiets ik terug langs het Canal de Nivernois naar Champvert. Van hieruit tot Cronat gaat dit stuk over autoluwe, boerenwegen voor een deel licht heuvelachtig. Het in het boekje genoemde hotel in Cronat zit potdicht. Daarom besluit ik naar Bourbon-Lancy door te fietsen. Hier is het ook glooiend, dan eens in een lage versnelling, dan weer eens met flinke vaart naar beneden. Er zijn geen dorpen, alleen hier en daar boerderijen. De honden slaan regelmatig aan als ik langs een boerenwoning fiets.

Bourbon-Lancy is aardig toeristisch. Daarom zijn in deze stad overnachtingsmogelijkheden genoeg. Ik ga voor de eerste mogelijkheid die ik in deze stad zie. Een Chinees hotel-restaurant. Ik kan hier alleen slapen, op voorwaarde dat ik mijn verblijf, voor een all-in-prijs, combineer met een Chinese maaltijd. Dat lijkt me geen probleem.

’s Avonds volg ik een tijdje de verkiezingsuitzendingen in Frankrijk op de televisie in mijn Chinese slaapkamer. François Hollande staat om 21.40 uur op afgerond 52 %

S

Vrijdag 4 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Gravant naar Tannay, 65 km. Tot en met vandaag 415 km.

Samen met de vier andere hotelgasten ontbijt ik om 8 uur. De twee Nederlandse stellen boekten een fietsreis via de ANWB-Kampioen. Het ontbijt is vanmorgen meer dan goed. Als ik mijn tassen heb gepakt begint het te druppelen. Gelukkig zet de regen niet door.

Nog maar een paar kilometers onderweg spreek ik twee mannen die een fietstocht door Frankrijk maken van ongeveer zes weken. Ze startten in Zwolle. De ene is doof; hij kan je alleen verstaan als je hem van dichtbij aankijkt. De Ardennen vonden ze zwaar. Nu fietsen we langs het Canal de Nivernais. Net als andere jaren in Frankrijk wordt de landelijke rust een paar keer verstoord door Mirage- straaljagers.

Verder kom ik een Belg tegen die te voet onderweg is vanuit zijn land naar Rome. Hij gaat van hier naar Vézelay, in Italië zal hij via Asissie naar Rome gaan. Tot op heden heeft hij nog geen euro uitgegeven. Hij belt onderweg aan voor onderdak en eten.

Eén van de Nederlands stellen vanuit het hotel in Cravant kom ik onderweg een paar keer tegen. We eten onder meer samen een broodje Camanbert. Deze mensen uit Nieuwegein gaan niet verder dan Clamecy. Morgen vertrekken ze weer naar hun startplaats en gaan daarna met de auto naar huis. Ik ga  met de fiets aan de hand de binnenstad in. Er zijn daar leuke straatjes. Een indrukwekkende kerk steekt overal bovenuit. Het is drukkend weer in de stad. Wellicht komt er regen of zelfs onweer.

Het is nog steeds droog en daarom besluit ik nog een stukje verder te fietsen. Ik vind onderdak in een hotel in het plaatsje Tannay. Nog maar net binnen begint het te regenen en ik hoor het ook onweren. Het is hier droger en geriefelijker dan in een tent op een camping. Ik heb net als gisteren geboekt voor de combinatie avondeten, slapen en ontbijt.

Om 19 uur staat de houtkorrelhaard aan in de eetzaal. Dat is niet alleen te zien maar ook te horen. Alles ziet er in het restaurant ouderwets maar netjes uit. Na het avondeten maak ik nog even een wandeling door het centrum van het stadje. De ene winkel ziet er nog armoediger uit dan de andere. Als ik even na negen bij het hotel kom is de poort afgesloten. Omdat ik had gezien dat er ook een andere ingang is, loop ik blokje om en kom via de achterkant het erf van het hotel op.

S

Donderdag 3 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van St. Florentin naar Gravant, 75 km. Tot en met vandaag 350 km.

Mijn oudste kleindochter, 3 jaar, zei: ‘Opa is op fietsvakantie. Hij heeft een fiets met drie tassen. Papa heeft een foto van de fiets van opa op zijn telefoon.’ Nu heb ik geen drie tassen, maar vijf tassen aan mijn fiets. Een kniesoor die daar op let.

Vandaag is het droog en de zon komt door. Als snel verlaat ik het pad langs het kanaal om op boerenweggetjes en D-wegen te gaan rijden. Er liggen nog te veel plassen en het is te baggerig langs het kanaal.

In Brienon-sur-Amançon doe ik wat boodschappen in een mini-supermarkt. De hypermarchés zijn alleen te bereiken door heel ver om te rijden en eerlijk gezegd trekken ze me ook niet zo.

Migennes is een knooppunt van water- en spoorwegen. Het is gezellig druk in de bar-café vlak bij de markt. Op deze markt zijn net als in Nederland op de markt overhemden en broekriemen te koop zijn.

Van Migennes naar Auxerre is redelijk goed te rijden. Dat had ik niet verwacht, gezien de uitbundige regenval van gisteren. Nu gaat de tocht niet meer lang het Canal de Bourgogne maar langs de rivier de Yonne.In Auxerre steek ik in de Cathédrale St. Etienne een kaars op. Eén van mijn vrienden doe ik daar een groot plezier mee. Daar alle toeristen op de Place de l’Hotel de Ville in de zon zitten , kies ik voor de schaduw. Zo warm is het nu midden in de stad.

In Cravant vind ik onderdak bij Hostellerie St. Pierre. Hier zijn nog meer Nederlanders neergestreken.

S

Woensdag 2 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Tonnerres en St. Florentin, 48 km. Tot en met vandaag 275 km.

Het was al weer twee jaar geleden dat ik in een tentje lag. Het ding was gisteren snel  opgezet en ingeruimd. Vanmorgen gaat het allemaal een stuk minder vlot. Vanaf 7.00 uur regent het. Ik ben net wakker. Dan nog maar een tijdje blijven liggen. Ik heb geen haast. Rond 8.00 uur toch maar het tentje uit. Bij de ingang van de camping is een zitruimte voor tv en wifi-internet. De bedrijfsleider van de gemeentecamping is bezig om zijn oude dikke televisie te vervangen voor een moderne platte.

Een paar uur later ga ik toch maar eens mijn spullen inpakken en de tent afbreken. Douchen sla ik over. Ik heb al water genoeg gezien. De tent gaat drijfnat de tentzak in. Een stel uit Rotterdam komt aanlopen als ik de tent aan het opvouwen ben onder het afdak van het sanitairgebouw. Ik was toch niet de enige kampeerder. Hun tent staat helemaal aan de andere kant van de camping. Zij zagen mijn tentje gisterenavond laat staan toen ze een wandelrondje over het campingterrein maakte. Ik maak gezellig een praatje met ze.

Om 11.30 uur overweeg ik een museum te gaan bezoeken in de stad, maar als ik eenmaal op de fiets zit, trotseer ik de regen en ga op pad langs het kanaal.

Het kasteel van Tanlay

Als ik drie kwartier onderweg ben op een pad, dat aardig lijkt op dat ik gisteren aan het eind van de middag kom ik aan in het dorpje Tanlay. Gisteren passeerde ik dat dorp toen ik kilometers aan het maken was. Ik ben de verkeerde kant opgereden. Hoewel het slecht weer is het niet verkeerd dat ik dit dorpje bezoek. Er is een fraai kasteel en daarnaast een restaurantje. Hier lunch ik op mijn dooie gemak terwijl de fiets onder het zonnescherm in de tuin staat. Er zitten vandaag geen mensen op het terras..

Dan weer terug richting Tonnerre en verder. Het regent nu minder hard. Bij Épineuil wordt het pad langs het kanaal te slecht op te fietsen. Er zijn veel plassen en flinke stukken zijn erg drassig. Ik ga daarom op de D905 rijden. Het signaaljack gaat aan, evenals de voor- en achterlichten van mijn fiets. Het regent inmiddels weer flink als ik in Dannemoine aan de thee ga. Ik besluit om tot Sint Florentin te fietsen en er dan mee te stoppen voor vandaag.

Drijfnat kom ik het stadje binnen en schrijf me in bij hotel Het Oosten. 

S

Dinsdag 1 mei 2012. Fietsen in Bourgondië. Vandaag van Venarey-les-Laumes naar Tonnerres, 94 km. Tot en met vandaag 227 km.

Het is vanmorgen erg rustig langs het Canal de Bourgogne op deze 1^e mei. Net als gisterenmiddag zitten hier en daar aardig wat mensen te vissen (hengelen). Dat doen ze dikwijls niet met één hengel maar met een stuk of vier, vijf. Die staan dan in een rek op de oever. Soms blijven ze zelfs in de auto zitten met de autoportier open.

Na tien kilometer verlaat ik het kanaal om naar de Abdij van Fontenay te fietsen. Net als gistermorgen bij het kasteel kijk ik hier wel rond maar koop geen toegangskaartje om een uur zoet te zijn. Het weer is vandaag beter dan gisteren, lijkt het. Dit werd vanmorgen ook op de televisie gezegd toen ik in het deftige chambre d’hôtes van een grote boerderij was.

Wasplaats in Cry

Om 11 uur doe ik een bakkie in een PMU-café, op zijn Frans in een heel klein kopje en fiets daarna weer naar het kanaal om de route het Rondje Bourgondië weer op te pakken. La Grande Forge de Buffon, de grote smidse van Buffon, moet een attractie zijn volgens het boekje van Luc Oteman. Alle hekken zijn dicht. Of het gesloten is omdat het nog geen seizoen is of omdat het 1 mei is weet ik niet.

In het dorpje Cry kijken Sarkozy en Hollande vanaf twee evengrote posters uit op een lading houten pallets die op een grote stapel voor het plaatselijke bar-restaurnant liggen. Is dit café in de ban gedaan door de dorpsgenoten? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Op deze Dag van de Arbeid lijkt het dorp uitgestorven. Met een heerlijk zonnetje in mijn gezicht ga ik aan de lunch van stokbrood en vis uit blik, die ik een vorig dorp net voor 12.00 uur kon scoren bij een bakkertje.

Verderop bezoek ik de dorpjes Nuits links van het kanaal met een kasteel en Ravières een groter dorp aan de rechterkant van het kanaal. Het kasteel van Nuits ziet er mooi uit, verder is alles gesloten in deze dorpjes. Het valt me op dat veel gebouwen verpauperd zijn. Zes kilometer verderop direct langs het kanaal is een soort fietscafé in Chassignelles. Dat is wel open. Hier neem ik dagelijkse theepauze.

Vanaf hier ga ik nog zo’n 30 kilometer langs het kanaal zonder plaatsjes te bezoeken. Er liggen veel plassen in de wagensporen, waarover ik m’n weg vervolg. Het is zaak om zoveel mogelijk deze plassen te omzeilen. Dat lukt meestal goed, maar al met al ziet mijn fiets er niet uit door de baggerspetters.

Tonnerre is een wat grotere plaats, een echte stad. Je komt de stad binnen over drie á vier bruggen. De VVV die vandaag gesloten is is gevestigd in Hôtel Dieu. Dit gebouw werd in 1293 door Margareta van Bourgondië gesticht. Ook in deze stad zou er nodig wat opgeknapt kunnen worden. Het hotelletje dat in het routeboekje staat is gesloten, zonder dat dat op een stukje papier is aangegeven. Op de gemeentecamping is genoeg plek.