Donderdag 5 januari 2023

We verlaten Station Rotterdam Centraal en steken het Stationsplein recht over. Een kilometer op weg gaan we aan de koffie bij ‘Heilige Boontjes’. Bij dit restaurant worden jongeren geholpen die een kans nodig hebben om hun rol in de maatschappij te herontdekken. Sinds de oprichting in 2015 werden meer dn 120 kwetsbare jongeren geholpen om hun leven weer zin en inhoud te geven.

We wandelen over het buitenterrein van het Havenmuseum. We passeren de Glashaven en lopen een stukje over de Boompjes aan de kant van het water. Ja ook vandaag gaan we over de Erasmusbrug. Aan de overkant heet het de Kop van Zuid met de hoge kantoortoren van Deloitte. Later steken we de rode Willemsbrug over.

De Kubuswoningen zijn al bijna veertig jaar een architectonisch fenomeen. Van binnen lijken ze me erg onpraktisch. Een van de woningen fungeert als een soort museum. Het rondje om de Kralingse Plas slaan we over en korten daarmee de afstand van 18 kilometer met drie kilometer in.

Bij de Zaagmolenbrug zijn we aan de Rotte, het riviertje waar Rotterdam naar genoemd is. Hier gaan we nog een keer aan de koffie nu bij de Brunch Club aan de Zaagmolenkade. We wandelen onder het in 2006 gesloten Station Bergweg door. Het doet on-Nederlands aan. Als we bij de achterkant van Station Rotterdam Centraal aankomen begint het een beetje te regenen.

Wandelen met broers Leo en Piet, Groene Wissel Rotterdam Centraal ingekort, 15 km.

Maandag 29 augustus 2022

We rijden vandaag door Zeeuws Vlaanderen en een rustig deel van België. Daarom doen we eerst boodschappen bij Albert Hein dicht bij ons overnachtingshuis in Vlissingen. De Prins Willem Alexander brengt ons van Vlissingen naar Breskens.

In IJzendijke is het tijd voor een koffietje. De twee horecazaken zijn dicht. Margo stelt voor om bij de PLUS-Markt te kijken of daar koffie gedronken kan worden. In de hal van deze winkel staat een koffieapparaat met prima koffie. Op een bankje bij de Witte Juffer, drinken wij het donkerbruine vocht. Deze molen is de enige bovenkruier in Nederland met een Vlaamse kap.

In België rijden we door Eeklo. Dit is de grootste plaats van de regio Meeltjesland. Deze kleine stad vervult een streekfunctie en is weinig indrukwekkend.

Ons VodF-adres staat in Gentbrugge, een stadswijk van Gent. We laten de fiets op ons overnachtingsadres staan en gaan met de tram naar het centrum van Gent voor eten en een rondwandeling. Betalen in de tram gaat anders dan in Nederland. Je houdt je bankpas tegen een speciaal apparaat. Dan verschijnt er een groene vink op het scherm. Een standaardbedrag wordt van je bankrekening afgeschreven. Bij eventuele controle kan de controleur van je bankpas aflezen dat je hebt betaald.

Fietsen in NL, BE en NL, dag 3,  van Vlissingen naar Gent, 84 km.

Dag 1. Van Bregenz naar Pfullendorf, 87 km. Het is mijn eerste meerdaagse fietstocht alleen in het buitenland. Gisteren kwam ik met de trein aan bij de Bodensee. Eén slaapplaats had ik besproken bij de jeugdherberg in Bregenz (Oostenrijk). Tegen de klok in fiets ik vandaag om de Bodensee terug naar Duitsland. Als ik afscheid neem van het meer, is het best wel even klimmen om uit het dal te komen. Ik had het idee om in het dorp Echbech te overnachten. Als ik daar aankom zie ik dat het dorp niks voorstelt. Ik rij door naar een grotere plaats, Pfullendorf. In het internetcafé daar wordt waterpijp gerookt.

Dag 2. Naar Sigmarinnen, 44 km. Het is vandaag een echte regendag. Onderweg bezoek ik daarom uitgebreid een kasteel. Mijn fiets kan hier onder een afdakje staan. Het wordt een korte fietsdag. Na ruim 40 km vind ik het welletjes. In Gutenstein, niet ver van Sigmarinnen, vind ik een slaapplaats.

Dag 3, Naar Tübingen, 93 km. Ik fiets terug naar Sigmarinnen. Daar bij de VVV is internet en een computer om mijn weblog bij te werken. De toetsen gaan erg zwaar; best lastig voor iemand die gewend is om met tien vingers te typen. Bij Jungnau wordt een stenen berg afgegraven, zoiets als bij de Pietersberg, maar dan kleinschaliger. In de buurt van Melchingen verlaat ik de Schwäbische Alb. Hier zijn veel dorpjes met bollen op de torens. In Tübingen vindt ik onderdak zo’n twee kilometer vanaf het centrum. Na een douche en met andere kleren aan bezoek ik te voet het centrum. Het oude centrum heeft veel interessante gebouwen.

Dag 4, Naar Grötzingen bij Karlsruhe. In het Natuurpark Schönbuch, het vroegere jachtgebied van de koningen van Würtenberg, kom ik veel wandelaars tegen, vooral scoutingleden. In de buurt van Weil der Stadt raak ik in gesprek met een oudere vrouw. Ze vertelt over de oorlog. Haar moeder had twee Nederlandse Arbeitseinsatz-mannen in huis genomen. Eén van hen vroeg na de oorlog aan deze vrouw of zij met hem mee wilde gaan naar Australië. Dat deed ze niet. Dit ondanks dat de man, Cornelus Verheijen, van ‘gegoede huize’ was. ’s Avonds drink ik op een terras een biertje met een fietser uit Capelle aan den IJssel, die ook in Gasthof Zur Linde overnacht. Hij is onderweg naar Noord-Italië. 

Dag 5. Naar Weinheim, 94 km. Aan het ontbijt heb ik uitgebreid gebabbeld met de fietser uit Capelle. Hij is bedrijfstrainer en heeft een paar weken vrij om te fietsen. Zijn vrouw die uit Peru komt, moet werken. Het is nu prima weer. Er zijn vandaag veel mensen onderweg om een stukje te fietsen in het bos. Bij Heidelberg besluit ik om nog twintig kilometer door te fietsen. In Bruchsal wordt een cart race gehouden. Over de stoep kan ik erom heen. Voorbij Forst is er een triatlon aan de gang. Dat wordt een stuk omrijden voor mij. Ladenburg is een prachtig dorpje. Verder in Weinheim krijg ik een kamer in de jeugdherberg. Het is zondagavond. Er zijn maar weinig gasten. Het dorp heeft een mooi marktplein.

Dag 6. Naar Schwabenheim. Het gebied waar ik nu ben heet de Bovenrijnvlakte. De Rijn zelf had ik tot vandaag nog niet gezien. In Gerheim is het zo ver. Allemaal vieze fabrieken langs de Rijn. Ik fiets door het landelijk gebied bij Stockstadt am Rhein. Nu kan ik de bordjes van de R2 volgen. In Schwabenheim kom ik terecht bij Hotel Stadt Mainz. Het eigenaarsechtpaar vertelt over twee Nederlandse fietsers die hier twee weken geleden waren. Ze waren onderweg naar Rome, omdat daar een Nederlander heilig verklaard ging worden.

Dag 7 en verder. Die publiceer ik later onder deel 2.

Donderdag 18 november 2021

Het eerste dorp dat we aandoen aan de andere kant van de Haarlemmermeer is Oude Wetering. Aan de Kerkstraat staat meer dan één kerk en aan diverse pandjes is te zien dat hier vroeger winkels waren. Nu zijn er bijna geen winkels meer aan de Kerkstraat. Er is wel een klein modern winkelcentrum verderop.

Oude Wetering loopt over in Roelofarendsveen. We zien niet alleen de beroemde watertoren met tulp, maar fietsen ook over een groot bedrijventerrein vlak bij de snelweg. We gaan de bebouwing uit en komen uit op een lang recht pad, het Veenpolderpad. Bij Hoogmade zijn we in het gebied waar de HSL ondergronds gaat.

Nu zijn we In Leiderdorp. Hier ligt aan de andere kant van de A4 WOOON, een meubelboulevard. Er worden buitenwerkzaamheden uitgevoerd bij het voormalige HSL/A4-gebouw. Het fietspad is opgebroken en er worden aardig wat parkeervakken aangelegd. Het gebouw krijgt een andere bestemming en gaat het ‘Groene Hart Centrum’ heten. Het heeft ook nog een paar jaar gediend als bezoekerscentrum en projectkantoor van netbeheerder Tennet tijdens de aanleg van de 38kV-verbinding.

Het Molenpad voert van Zoeterwoude-Rijndijk naar Zoeterwoude-Dorp. Voorbij het dorp is een TOP met een groot La Place-restaurant. Deze tijd van het jaar is het een goede zaak om binnen een kop koffie te scoren. Het is een mooi restaurant met lekkere spullen en vriendelijk personeel.

We steken de A4 over bij de Vlietlanden en gaan dan naar Wassenaar. Op het Valkenburgermeer wordt gesurft door mannen in wetsuits. Zij liever dan ik. Bij Leiden wordt er nog steeds grootschalig aan de weg gewerkt. In Warmond wordt een nieuwe brug gemaakt. Voor de fietsers is er een tijdelijke noodbrug.

Fietsen met zus Margo en zwager Leo, 62 km.

TOP is Toeristische Overstap Plaats.

S

Rondje Leiden Centrum wandelen met broer Piet.  Woensdag 12 februari 2020.

Donderdag, 16 maart 2017.

Een buurtbus brengt ons van Lage Zwaluw naar Moerdijk. Bij verschillende haltes stappen scholieren voortgezet onderwijs in. De chauffeur kent zijn klantjes. Ze krijgen allemaal een goedemorgen en regelmatig een persoonlijk woordje. Aan één jongedame vraagt hij waar ze vorige week was. Hij had haar gemist. Ze reageert licht geschrokken, maar geeft de chauffeur geen antwoord op zijn vraag, anders dan ‘Uh, uh, ik weet het niet meer’.

Bij de bushalte tegenover de protestantse kerk nemen we onze eerste bak koffie uit eigen thermosfles. Achter de ramen van de kerk staan schaalmodellen van oude zeilschepen. Al snel lopen we in het groen. De Appelzak is een natuurgebied aangelegd als compensatie voor het industriegebied Moerdijk. De bomen zijn nog kaal maar de struiken beginnen uit te lopen.

Over het fietspad van de Zuidelijke Randweg aan de rand van het industriegebied, parallel aan een spoorbaan,  lopen wij westwaarts. Het is vandaag een fraaie lentedag. Vrachtwagens, de meeste met containers, rijden af en aan. Het eerste dorp voorbij het immense complex heet Klundert. Eigenlijk is het geen dorp maar een vestingstadje. Er is een prachtig oud stadhuis en een winkelstraat. Het valt hier niet op dat het zo dicht bij een groot industriegebied ligt.

Over de buitendijk van het Hollands Diep vervolgen wij onze weg. Rechts zijn weilanden aan de kant van het brede water en links liggen akkers op vette klei. Hier en daar staat een boerderij en er zijn ook een paar minidorpjes en een camping. Vóór Willemstad staat een monument op de dijk, als een soort minipiramide van Austerlitz. Het is gemaakt ter gelegenheid van de voltooiing van de dijkverzwaring na de watersnoodramp.

In Willemstad doen wij een terrasje en kuieren nog even door de toeristische straatjes voordat wij met het openbaar vervoer terug naar de Bollenstreek gaan.

Wandelen van Moerdijk naar Willemstad, etappe 17 van het Maaspad.