Dag 9. Van Miel naar Roermond
Roermond, 24 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Vandaag ga ik vroeg op pad. Al voor 7 uur zit ik op de fiets. De route gaat met een bocht om Euskirchen heen. Waarschijnlijk is dat omdat het daar verder niet echt leuk is. Vanmorgen passeren diverse hazen mijn pad. Ook zie ik zo nu en dan een konijntje weghuppelen. Winter- en zomertarwe, mais, vlas, suikerbieten, tuinbonen en Rollrasen (graszoden) staan aan beide zijden van de weg.
Eén van de vier poorten van Zülpich
Als ik door Zülpich rijd, zie ik dat een stadspoort de Kölnertor heet. Het bier wat ik gisteren in het café-restaurant Zur Post dronk heette zo. Daarom ga ik maar even een rondje door het dorp. Op het Raadhuisplein is een kleine markt en aan de andere kant van het centrum is weer een poort. In het boekje staat dat in de Romeinse tijd is ontstaan als versterkte post aan de weg van Trier naar Keulen. In totaal zouden er vier poorten zijn.
Bij Düren kom ik aan de Roer. Het niet geasfalteerde fietspad voert dan eens aan de rechterzijde en dan eens aan de linkerzijde van de stroom. Bij Jülich gaat de route een stuk van de Roer af. Hier is een groot militair complex, een onderzoekscentrum (wat dat ook moge zijn), een suikerfabriek en chemische fabrieken. In de buurt van Jülich wordt bruinkool gewonnen in dagbouw. Dat wil zeggen dat er geen diepe mijnen zijn, maar dat nadat een laagje aarde is afgeschept, de bruinkool met grote machines wordt opgeschept.
Op een terras in Jülich
Aan het eind van de tweede wereldoorlog lag Jülich voor 90 % in puin. In deze stad ga ik aan de koffie met gebak. Daarna bezoek ik de supermarkt voor wat broodjes. Ik kom terecht bij een soort Digros met de naam Kaiser. De Kaiserbroodjes zijn in de aanbieding. Daarom neem ik er maar een paar. Overigens vraag ik me af of ik er steeds meer als een Duitser ga uitzien. Hier werd naar mijn klantenkaart gevraagd.
Een half uur later zie ik een boerderij waar aardbeien worden verkocht. Ik vraag de boerin om een klein portie. Ja dat kan. Ze komt aanzetten met een pond aardbeien in een plastic bakje. Ik vraag haar of ik niet de helft kan krijgen. Daar kan ze niet aan beginnen. Omdat het bakje maar euro 1,80 kost neem ik toch maar het hele bakje, al is het veel te veel voor op mijn Kaiserbrötschen.
In Duitsland volg ik vooral de RUR-route. RUR staat voor Rur Ufer Radweg. Zodra ik in Nederland kom is de bewegwijzering van deze route knudde. Daarom besluit ik al spoedig het fietspad langs de doorgaande weg naar Roermond te nemen.
Antieke wegwijzer van de ANWB in Vlodrop
In Roermond stap ik op de trein van 17.58 uur. In Eindhoven en in Amsterdam-Zuid moet ik overstappen om in Nieuw-Vennep aan te komen.
Vandaag tot Roermond 137 km. In totaal in 9 dagen 920 km.
Dag 8. Van Koblenz naar Miel
Remagen / Miel 23 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Vanuit de JH uit ga ik als een speer naar beneden. Nu neem ik de brug in plaats van de boot. Ook moet ik nog de Moezelbrug over. Door het centrum van Koblenz regent het een beetje. Forenzen in regenbroeken en met poncho’s fietsen door de stad.
Voor het eerst heb ik stramme benen. Voorbij Koblenz is het gelukkig inmiddels droog. Wel is het nog erg bewolkt. Ook heb ik een beetje wind tegen. Ik stuur een sms naar Bas en Roel. Ook maak ik een foto van het naambordje van een dorp “Heilige Bas”, Sankt Sebastian.
Met de fiets aan de Rijn
Bij Andernach gaat de fietsroute iets verder van de Rijn af. Ik fiets deels onder een weg gebouwd op palen door. Dat is droog fietsen bij regenweer. Om half twaalf zoek ik een bakker op in het dorp Brühl voor koffie met appelgebak. Ik blijf daar drie kwartier.
Ik merk dat mijn fietssleutel een beetje verbogen is. Ik hoop niet dat hij gaat afbreken. Bas sms-t dat bij de JH van Koblenz op Google Earth heeft gezien.
Beeld van Rudolph Benz in Remagen
In Remagen zijn de geallieerden de Rijn overgetrokken. Ook is daar een vernielde brug te zien. Verder is het een rustig dorpje. Er staan veel winkels te koop of te huur. Ze hebben een mooi internet-café.
Voorbij Remagen ziet het landschap er geheel anders uit. Geen Rijn meer, maar echt platteland met hier en daar dorpjes en steeds weer klimmen en dan weer een stukje snel naar beneden. Er zitten enkele behoorlijke kuitenbijtertjes bij. De route is een doorsteek van de Rijn naar de stad Düren. Na deze stad zal ik langs het riviertje de Roer gaan fietsen.
Het eerste ongelijke gebied heet de Ville en is een uitloper van de Eifel. Waarschijnlijk omdat het weer niet meewerkt spreekt de omgeving niet tot mijn verbeelding. Hemelsbreed ligt het gebied ten zuiden van Bonn en Brühl.
Boerenhumor
Vóór de betrekkelijk grote stad Euskirchen zoek ik een slaapplaats. Die vindt ik in een piepklein dorpje, genaamd Meil. Het is een kamer van hotel Zur Post. ′s Avonds eet ik in dat restaurant. Dan betaal ik gelijk voor de overnachting. Ik heb met de eigenaar afgesproken dat als ik weg ga, ik het raam op de kantelstand zal zetten en de sleutel van buiten naar binnen zal gooien.
Als ik Joke bel, hoor ik dat het morgen mooi weer gaat worden in het gebied waar ik nu zit. Dat mooie weer is vandaag in Nederland. De fiets staat vannacht in mijn slaapkamer. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.
Aantal km′s vandaag 98. In 8 dagen 782 km′s
Dag 7. Van Schabenheim naar Koblenz
St Goar en Koblenz, 22 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Vanmorgen samen met het eigenaars-echtpaar van het hotel ontbeten op de binnenplaats van het hotel in de open lucht. Gezellig bijgepraat over allerlei zaken. Speciaal voor mij maakten zij een gekookt eitje klaar. Zelf aten ze liever roerei. De broodjes kwamen van de buren, de bakkerij. Het hotel staat op het dorpsplein (Marktplatz). Allerlei onderwerpen komen aan de orde, zoals zijn by pass operatie 9 jaar geleden, hun liefde voor Italie, de kinderen Pieroth die in Spanje wonen, het versnijden van wijn (mengen van Duitse wijn met Italiaanse wijn), de Keukenhof, Amerikaanse auto′s, de rijkdom van het Vaticaan en de rk kerk.
Klaprozen onderweg
Bij het afscheid nemen gaf de vrouw mij de suggestie om hier ooit nog eens terug te komen met Joke. De heer Pieroth wenste mij “Gute Speissen” . Hij zag dat ik dit niet begreep. Hij legde uit dat Speisen in het Duits ” spaken” zijn.
Bij Ingelheim zit ik alweer bijna bij de Rijn, bij Bingen weer helemaal. Het ziet er daar mooi uit: de rivier, de spoorlijn, de heuvels met druivenplanten. De rest van de dag fiets ik steeds langs de Rijn. Onderweg staan er regelmatig kastelen op de rotsen rond de Rijn, bijvoorbeeld in Oberwesel. Vlak voor St Goar is de bekende Lorelei. Daar zit een bocht in de Rijn, die in vroegere tijden erg gevaarlijk was.
Aan de Rijn tegenover Kaub
Van St. Gaor gaat de reis naar Koblenz. Vlak voor deze stad steekt een wind op en het begint het een beetje te regenen. Ik controleer de tassen en de spullen. Alles moet extra in plastic vuilniszakken. Op Hemelvaartsdag was mijn leesboek van Henning Mankell een beetje nat geworden.
Koblenz ligt op het punt waar de Moezel en de Rijn samenkomen. De jeugdherberg ligt 100 meter boven de rivieren. Het uitzicht op de Deutsche Eck is daar prachtig. De JH is gevestigd in een enorme vesting Ehrenbreitstein. Na Gibraltar is dit de grootste rotsvesting van Europa. Het is wel even puffen om boven te komen. Ik had om 5 uur mobiel gebeld en geboekt. Dus ik weet dat ik niet voor de kat zijn viool komt. De dag is droog gebleven op een paar spatjes na.
Kasteel aan de Rijn
′s Avond spreek ik in de JH met een Spanjaard die twee jaren in Leiden woonde en trainee was bij Estec in Noordwijk. Hij spreekt Nederlands noch Duits en zijn Engels houdt ook niet over. Hij is met de fiets vertrokken vanuit Leiden en had al stops in Gorichem en Den Bosch. In Duitsland was hij onder meer in Keulen. Hij gaat naar Basel. Vandaar gaat hij met het vliegtuig naar Spanje.
Ook maak ik nog kennis met twee Canadese broers. Die maken een tochtje Europa met de rugzak. Ze zijn onder andere al in Londen en Amsterdam geweest. Ze gaan bijvoorbeeld ook nog naar Berlijn.
Uitzicht vanaf het terrein van de vesting (de JH)
Aantal km 94 ( in 7 dagen 684 km).
Dag 6. Van Weinheim naar Schwabenheim
Schwabenheim, 21 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Het gebied dat ik gisteren fietste en ook vandaag heet de Bovenrijnvlakte. De Rijn zelf heb ik nog niet gezien. Vandaag zal ik in Gernheim een stukje direct langs de Rijn gaan fietsen. Eerst nog wat frisdrank ingeslagen bij Aldi-Süd. Bij Heppenheim steekt een jonge ree, een reetje dus, de weg en de sloot over. Daarna rent hij over de akkers.
Als ik de Rijn zie bij Gernheim valt die mij erg tegen. Allemaal vieze fabrieken daar.
Raadhuis van Lorsch
In Lorsch maak ik een foto van het raadhuis. Verderop in het landelijk gebied bij Stockstadt am Rhein valt me op dat Duitsers veel vogelkijkhutten hebben. Bij Erflelden is een appelsoorten-leersstraatje: allemaal soorten appelbomen met naambordjes.
Ergens in de buurt van Leeheim staan grote schotels in het veld.
Van een Nederlandse collega-fietser had ik een adres gekregen om te overnachten in Nierstein. Als ik daaraan kom, zegt de buurvrouw dat de mevrouw juiste even is gaan boodschappen doen. “Kom over een uur maar weer eens kijken”. Daar heb ik geen zin in. Ik ga verder.
Pont over de Rijn naar Nierstein
Later kan ik de bordjes van de langeafstandfietsroute R2 volgen. Dat is een stuk makkelijker dan de beschrijving uit het boekje. Drie Duitse fietsers bieden mij aan een stuk met hen op te fietsen. Op een bepaald moment stoppen ze bij een wijnavond -gebeuren en wensen mij een goede reis. Hoe ik het voor elkaar krijg, weet ik niet, maar op een bepaald moment was ik toch weer van de route af. Een man op een brommer, een soort Chris de Bruin, stelt me voor een stuk voor te rijden om me een binnen-door-weg aan te wijzen.
Verderop maak ik een foto van een wijngaard, als ik niet weet of ik bij een T-kruising links of rechtsaf moet. Een boer op een tractor vertelt me, dat ik linkaf moet om in Selzen te komen.- Hij vraagt of ik vakantie heb. Ik vertel hem dat ik met pensioen ben. ′Heb je dan wel zo′n 1.000 euro in de maand?′ vraagt hij. Ik zeg dat ik het bedrag niet kent. ′Mijn vrouw gaat over het geld′, zeg ik. Hij houdt varkens, terwijl de meeste collega,s van hem daar wijnbouwers zijn. Een neef van hem is met een Nederlandse vrouw getrouwd. Hij is weleens in Venlo geweest.
In Schwabenheim zoek ik een slaapplaats. Ik kom ten slotte terecht in hotel “Stadt Mainz” . Een aardig echtpaar vertelt dat zij woensdag bijna twee weken geleden ook twee Nederlandse fietsers te gast hadden. Het regende toen vreselijk. Ze waren tot aan hun onderbroek nat. Die twee hadden ook haast. Ze moesten op tijd in Rome zijn omdat een Nederlander heilig verklaard zou worden.
Vandaag belde mij ex-collega Marcel nog met een paar vraagjes over het werk. Het kwam in zoverre goed uit. Ik ging juist een appel eten op een bankje. ′s Avonds tijdens mijn avondmaal kreeg ik een sms van Piet. Ik sms-te gelijk terug.
Vandaag 116 km. In 6 dagen 589 km.
Dag 5. Van Grötzingen naar Weinheim
Heidelberg / Weinheim 20 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Aan het ontbijt uitgebreid gebabbeld met de collega-fietser uit Capelle. Hij maakt ieder jaar een fietstocht. Twee jaar geleden heeft hij in Zuid-Amerika zijn huidige vrouw leren kennen. Ze komt uit Peru. Hij is bedrijfstrainer en heeft een paar weken vrij. Zijn vrouw woont nu in Nederland en moet werken.
Triathlon aan de Heidensee
Vandaag is het weer prima weer. Ik fiets al de hele dag in mijn fietskleding zonder een jack of lange broek. Er zijn vandaag veel Duitsers een stukje rijden in de bossen. Hele gezinnen. Nu ben ik in Heidelberg. Ik ga waarschijnlijk nog zo′n 20 km verder en zoek daar een slaapplaats.
Onderweg naar Bruchsal verkopen ze nog asperges. Dat lijkt me nogal laat in het seizoen. Bij een meer zie ik mensen in duikuitrusting. Zij liever dan ik. Ik zou daar geen zin in hebben. Laat mij maar fietsen.
In het centrum van Bruchsal wordt een cart-race gehouden. De rijwegen van de belangrijkste straten zijn afgezet. Over de stoep kan ik erom heen. Na het eind van de afzetting staat een stand van de ADAC met een kanariegele Ferrari. Een medewerker staat hem nog een beetje op te poetsen. Volgens mij kan hij niet meer glimmen dan hij nu al doet.
Voorbij Forst wordt de Heidensee Triatlon gehouden. Dat wordt weer een lekker stukje omrijden voor mij.
Om 12 uur zit ik aan de lunch in het bos met de van gisterenavond overgebleven broodjes kaas, banaan en ice tea.
In Sankt Leon maak ik een foto van de Wallgraben Strasse. Volgens mij hebben ze onze naam een beetje verkeerd geschreven.
Heidelberg is een grote stad. Daar werk ik mijn weblog bij. Op 11 km verder ligt Ladenburg. Dat stadje is een juweeltje en staat geheel onder monumentenzorg.
Op een terras in Ladenburg
Ik raak daar op een terrasje in gesprek met een Duitse en Engelse medewerker van Leica. De Duitser spreekt Engels tegen de Engelsman en de Engelsman Duits tegen de Duitser.
Ik kom door Leutershausen. Dat klinkt al een stuk beter dan Leuter, dat in België ligt. Ergens tussen Ladenburg en Weinheim spitst een haas zijn oren en maakt daarna dat hij wegkomt.
In Weinheim krijg ik een bed op een eigen kamer in de jeugdherberg. Inclusief ik zijn er maar drie gasten. De binnenstad van Weinheim bezoek ik ’s avonds nadat ik bij de Griek heb gegeten. Het marktplein is de moeite waard. Een lekker ijsje gegeten bij een goede Italiaan.
Weinheim ’s avonds
Vandaag 94 km, tot en met vandaag 473 km.
Dag 4 Van Tübingen naar Grötzingen (bij Karlsruhe)
Grötzingen, 19 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Vanmorgen heb ik een regionale krant gelezen. De weersverwachting voor vandaag is mooi weer. Vanuit het westen kan een enkele bui komen. Als ik naar buiten kijk, ziet alles er goed uit. In Tübingen blijkt het internetcafé vandaag pas om 10.00 uur open te gaan in plaats van om 9.00 uur. Ik heb geen zin om nog een uur te wachten.
In natuurpark Schönbuch, het vroegere jachtgebied van de koningen van Würtenberg,kom ik veel wandelaars tegen met rugzakken, vooral padvinders. Het is immers zaterdag scoutingdag.
Ik kom een stel uit Hillegom tegen. Die zijn onderweg van Hillegom naar Venetië. Terug gaan ze met het vliegtuig.
In de buurt van Weil der Stadt praat ik met een oude Duitse dame over de Krieg en dergelijke. Haar moeder had twee Nederlandse Arbeitseinsatz-mannen in huis genomen. Eén had deze mevrouw na de oorlog gevraagd met hem naar Australië te gaan. Dat heeft ze maar niet gedaan. Ondanks dat deze Nederlandse man, Corneles Verheijen, van goede huize was.
Brugje over de Lauchert
In Weil der Stadt neem ik nog een paar foto’s van de binnenstad. Langs een riviertje ga ik naar Pforzheim. Daar moet ik dwars doorheen. Het is druk met auto’s en het is behoorlijk klimmen. Een rotstad voor fietsers. Voorbij de stad zijn er weer leuke weggetjes en dorpjes. De zon is volop aanwezig. Ik bel naar het natuurvriendenhuis in Bruchsal of er nog plek is. Alles is er vol. Een ander hotelletje neemt niet op.
Stevige en lange afdaling
Ik besluit naar Grötzingen te gaan en daar net zo lang te zoeken dat ik een kamer gevonden heb. Op het dorpspleintje vraag ik naar Gasthof Zur Linde. De twee Duitse Turken weten me het goed uit te leggen. Het is daar vreselijk oud en rommelig, maar de kamers zijn schoon. Een oude vrouw zegt dat der Frans mijn fiets in de schuur zal zetten.
’s Avonds zit ik heerlijk in de zon op een terras een biertje te drinken in mijn T-shirt. Kort na mij is in het hotel nog een Nederlandse fietser aangekomen uit Capelle aan de IJssel. Die is onderweg naar Noord-Italië.
Dag 3. Van Sigmaringen naar Tübingen
Tübingen, 18 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland
Het is droog. Het is alleen een beetje nevelig, maar dat zal wel weer wegtrekken. Om half tien ben ik vanuit Gutenstein weer in Sigmaringen. Alles ziet er een stuk mooier uit dan gisteren. Bij de VVV kan ik internetten. De toetsen gaan erg zwaar. Dat is even wennen voor iemand die normaal met tien vingers tikt.
Bergafgraving bij Jungnau
Vanuit Sigmaringen naar het noorden moeten een paar flinke klimmetjes genomen worden. Bij Jungnau wordt een berg afgegraven, zoiets als bij de Pietersberg maar dan kleinschaliger. Voor Jungnau-dorp raak ik het spoor een beetje bijster. Na vele akkers, heuvelachtige wegen en een paar keer vragen, kom ik toch in Veringenstadt aan. Veringendorf heb ik gemist.
Om 1 uur zit ik aan de koffie met appelgebak. Ik ben nog niet erg opgeschoten vandaag, maar de dag is nog lang. De zon laat zich volop zien en de wolken hebben geen donkere randen meer zoals vanmorgen vroeg. Ik zit weer helemaal op de route. Ineens zie ik een zwarte eekhoorn. Eekhoorn horen toch bruin te zijn?
Kerk met bolletjestoren
In de buurt van Melchingen verlaat ik de Schwäbische Alb. Veel dorpjes hebben bollen op de torens. Ook zie je veel vakwerkhuizen in de dorps- en stadscentra. Na de Alb ga ik met 7 % naar beneden. Het laatste stuk vandaag schiet lekker op.
In Tübingen is het niet makkelijk slaapruimte te vinden. Ik kom bij een hotel terecht zo’n 20 minuten lopen naar het centrum. Na een douche en een telefoongesprek met Joke ga ik in de stad op een terras eten en drinken en bekijk daarna nog een groot aantal interessante gebouwen, zoals het oude raadhuis, het slot en veel vakwerkgebouwen.
Ook kom ik nog een internetwinkel tegen waar ik morgen naar toe kan gaan. Conclusie een mooie tocht, een mooie dag. Tübingen een heel mooie stad met vele terrassen.
Tübingen, vakwerkhuizen
Aantal km’s vandaag 93. In drie dagen 224.
Dag 2. Van Pfullendorf naar Sigmarinnen
Sigmaringen, 17 mei 2007 (Hemelvaartsdag- Vatertag)
Fietsen van Bregenz naar Nederland
De dag begint met regen. Later blijkt dat het een echte regendag is geworden. Om half tien ben ik in Hausen am Andelsbach. Hier is een Romeins museum. Die gaat echter pas om tien uur open. Ik heb geen zin om een half uur onder het afdak van de Schlenker drogist te staan wachten. Alle cafés in het dorp zijn nog dicht. Ik ga maar verder.
De hier aanwezige bron was enkele jaren geleden, dankzij sponsors, weer in ere hersteld.
Als je tien dagen gaat fietsen heb je makkelijk 1 á 2 regendagen. De eerste heb ik vandaag. Gelukkig heb ik gisteren een stuk extra gefietst. Voor vandaag vind ik het genoeg met 44 km. Ik overnacht in het dorpje Gutenstein aan de Donau, elf km ten westen van Sigmaringen.
Het slot Sigmaringen met stambeeld voor de deur
Onderweg heb ik in Sigmaringen uitgebreid het kasteel bezocht. Ondertussen werden mijn kleren wat droger. Morgen met frisse moed weer verder. Ik heb er zin in.
Aantal km’s 44 km. Aantal in 2 dagen 131.
Dag 1. Van Bregenz naar Pfullendorf
Pfullendorf, 16 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland.
De Muziektent van Bregenz
Vandaag gaat de reis naar Obersiggingen. Al vroeg ben ik buiten om een luchtje te scheppen. Op het terrein van de jeugdherberg is gedeeltelijk schaduw en gedeeltelijk zon. Het is dus zonnig. De lucht is blauw met hier en daar een schapenwolkje.
Rond de Bodensee is het nog rustig. De oudere mensen, die een tocht rond de Bodensee maken, gaan niet voor tien uur / half elf de deur uit. Die kom ik vanmorgen daarom niet tegen.
Het is hier erg rustig onderweg. Het is een min of meer uitgestorven landelijk gebied. Onderweg bel ik naar Echbech, een plaatsje 10 km voorbij Obersiggingen. Ze hebben daar nog plek in de herberg. Als ik in Echbech aankom, zie ik dat het een echt gat is.
Ik ga nog een stukje verder. Via de VVV vind ik een kamer met ontbijt in Pfullendorf. Het is een leuk stadje. Het Internetcafé ga ik niet in. Daar wordt waterpijp gerookt.
Aantal km’s 87.
Met de trein naar de Bodensee
Bregenz (Oostenrijk),15 mei 2007
Fietsen van Bregenz naar Nederland.
Om 7 uur opgestaan. Met de fiets naar het station. Even een kaartje kopen voor mijn fiets. De mevrouw achter het loket doet een potje moeilijk. Ik had voor de fiets moeten reserveren voor in de trein van Keulen naar Ulm. Dat is namelijk een IC-trein. Dat kan nu niet meer. Ze zouden helemaal volgeboekt zitten. Nu ik zie wel. Later blijkt er plek zat te zijn in de trein voor de fiets.
Mijn Gazelle in de verder lege fietsenafdeling in de DB-trein
Mooi stuk langs de Rijn, waar ik volgende week ongeveer zal fietsen. Het notenbrood smaakt nog steeds prima. Ook had ik nog een Kaiserbrötschen meegenomen van het ontbijt. Om ongeveer half drie heeft de trein er behoorlijk de sokken in, nadat we een tijdje hadden stil gestaan als gevolg van werkzaamheden aan het spoor. We gaan door aardig wat tunnels.
Het begint weer flink te regenen. Hopelijk is het in Zuid-Duitsland beter. In Lindau komt de trein aan om 17.50 uur. De boot van 18.00 uur naar Bregenz kan ik nog halen.
De overtocht van Lindau (Duitsland) naar Bregenz (Oostenrijk)
Het waait en de lucht is grauw. Ik kom droog aan in de jeugdherberg.
Gezien 