(11) Ree
S
Op de fiets naar Praag, dag 11, dinsdag 29 juni 2910. Van Mehlmelsel naar Cheb, 62 km. Tot en met vandaag 1.042 km
Mehlmelsel is de hoogste overnachtingsplaats op onze route naar Praag. Het ziet er ook echt uit als een bergdorpje. Gisteravond reden Bert en ik, per fiets natuurlijk, een rondje door het dorp. We zijn even bij de kerk en het dorpshuis wezen kijken, maar ook keken we rond naar wat voor winkels er in het dorp zijn. Er is een wedwinkel annex kapsalon met één stoel en twee bakkerszaken. We vonden een Gasthof waar we iets te eten kunnen krijgen. De oude dame vertelde dat ze geen slapers meer heeft omdat dat niet loont. Je kunt er alleen nog eten, en dan op zijn Duits: rond de middag Mittagtisch (warme hap) en ′s avonds Brotmalzeit (brood dus). We namen een omelet met spek op hard Duits brood. Het smaakte best.
De bakkerswinkel wat hoger op de Bergstrasse verkoopt er ook enkele kruidenierswaren bij. Op de deur staat dat hij om 7 uur open gaat. Ik sprak met Bert af dat ik vanmorgen om 7 uur broodjes en iets als beleg zou gaan halen. Dat doe ik dus deze morgen. Van de cheffin van de camping, Gabi, mogen we twee plastic stoelen en een plastic tafel lenen, die tegen het ontspanningsgebouw van de camping staan.
Als we nog niet zo lang met de fiets onderweg zijn op onze route zien we een dode ree in de berm naast de weg liggen. Ook ligt er glas op straat. Waarschijnlijk is het beest door een auto aangereden.
Omdat het nog vrij vroeg is en de café-restaurants nog niet open zijn, vervoegen wij ons bij een bakkerswinkel. Bij deze in Ebnath kan je niet binnen zitten, maar je kunt er koffie kopen om mee te nemen. ′Coffee to go′ noemt de vrouw van de bakkerswinkel dat. Aan de andere kant van de bakkerswinkel staat een keurige bank voor de het gebouw van de brandweer/raadhuis, geschonken door de FFW (vrijwillige brandweer) bij haar 150 jarig bestaan acht jaar geleden. Even later maakt de bakker zelf, een man in witte werkbroek en wit T-shirt, nog een praatje met ons. Er komen sinds een aantal jaren regelmatig Hollandse fietsers onderweg naar Praag bij hem in de winkel.
Vandaag is het afwisselend stijgen en dalen. We drinken veel water en smeren ons in met zonnecrème. Eigenlijk hadden we het plan om ook het centrum van Marktredwitz te bezoeken, maar het erg warme weer nodigt ons daarvoor niet erg uit. Daarbij komt dat we er al voorbij zijn voor we er erg in hebben.
Bij de grens staan we even stil bij het idee dat we aan de grens staan. Bert zegt tegen mij: ′Ik ben nu in Tsjechië′. Dat zegt hij terwijl ik nog aan de Duitse kant van de grens sta te plassen. In Tsjechië komen we al snel op een erg brede weg, waaronder overigens maar enkele auto′s rijden. Later rijden we nog een stukje door het bos langs een stuwmeer.
Bij de dam in dit meer zijn we bijna in het centrum van de stad. We halen een stadsplan bij de VVV, nemen Tsjechisch geld uit de muur bij de bank en gaan op zoek naar een pension aan de Americka (een straat). Deze straat is langer dan we aanvankelijk denken. Beginnend in de buurt van het centrum gaat hij een stuk verder dwars door een vervallen winkelcentrum en daarna door een park naar de andere kant van een drukke weg, over een bospaadje en daarna komen we op een landweg, die nog steeds dezelfde naam heeft dan de straat in de binnenstad. Het is even zoeken. Het ligt er leuk bij. Aan de andere kant van de weg is wel een spoorbaan. We zien een lange trein met auto′s erop langs kome
’s Avonds eten we op het Marktplein en maken we nog een rondje door de binnenstad. Het plein en de omgeving zien er mooi uit, maar verder is er vele ouwe reut, vervallen panden, enz.
Buiten de vestigingsmuur is een tuin aangelegd met beelden, kinderspeel-attributen, een lange houten vlonder, enz. In 2006 was Cheb uitgekozen voor de landelijke tuinshow, een soort Floriade van dit land.
(10) Mieren
S
Op de fiets naar Praag, dag 10, maandag 28 juni 2010. Van Burgkunstadt naar Mehlmetse;, 75 km. Tot en met vandaag 980 km
Er is warm weer voorspeld. Daarom zitten we om 6:10 uur aan het ontbijt in hotel Drei Kronen. Om 7 uur rijden we weer op onze Gazelles. We fietsen door het stroomgebied van de Main. In de buurt van Kulmbach rijden we langs de Weisse Main. De Weisse (witte) Main en de Rote (rode) Main vloeien in Melkendorf samen tot de Main.
Vanaf Bad Berneck gaan we over een fietspad aangelegd op het traché van een vroegere spoorlijn. Gedurende tien km stijgen we van 400 m naar ruim 800 m hoogte, het hoogste punt van onze rit naar Praag.
Dat gaat voor het grootste deel geleidelijk omhoog en is daarom redelijk te doen. Twee km vóór Bischofsgrün, het is inmiddels na 12.00 uur, vinden we een stenen tafel met stenen banken. Er is lang niet gemaaid op deze plek. Struiken en brandnetels groeien deels tegen het degelijke meubelstuk.
Als we op de ruime tafel gaan zitten hebben we ruimte genoeg voor onze broodjes, kaas, enz. Bert poert wat in iets wat op een termietenhoop lijkt. Duizenden mieren zijn gestoord in hun habitat. Ze gaan direct aan het werk om blootliggende larven een nieuwe plek te geven. Gelukkig hebben we onze broodjes inmiddels naar binnen gewerkt. We ruimen snel op en gaan verder.
In Bischofsgrün, een wintersportdorp, kopen we een ijsje en laten onze bidons met water vullen. Dat doen we een paar keer per dag bij dit warme weer. Je moet blijven drinken. Een buitenthermometer geeft 24 graden aan, lang niet zo hoog als voorspeld was voor de middag van vandaag. Het is zo nu en dan ook even bewolkt. Prima!
Bij een dorpje voorbij Fichtelberg, Mehlmelsel, zetten we onze tenten op op een bescheiden nette camping. De eigenares moet ik telefonisch benaderen. Daarna komt ze in haar auto naar de camping om een en ander uit te leggen en natuurlijk af te rekenen. Om 16.00 uur zitten we voor de buis in de Aufenthaltsraum van de camping voor de WK-voetbalwedstrijd Nederland tegen Slovakije.
(9) Veldmuis
S
Op de fiets naar Praag, dag 9, zondag 27 juni 2010. Van Hildburgshausen naar Burgkunstadt, 75 km. Tot en met vandaag 905 km
We verlaten het Werragebied van Thüringen (Oost-Duitsland) en gaan door het voormalige niemandsland tussen Oost- en West-Duitland. We zijn nu in Beieren.
Om 11.00 uur zijn we in Coburg. Boven de stad staat de vesting met dezelfde naam met de bijnaam Frankische kroon.
In de dorpen hebben de kerken in Beieren meestal een uivormige top van de niet al te lange toren. Hier groet men niet met ′Guten Morgen′ of ′Guten Tag′, maar met ′Grüss Got′. Er zitten hier minder vorstgaten in de asfaltwegen dan in Thüringen. Ook zie je hier minder prachtige overdekte picknickplaatsen. Ze krijgen er hier waarschijnlijk geen Europese subsidies voor.
In Lichtenfels slaan veel mensen langs de weg. Er blijkt over 10 minuten een brandweeroptocht plaats te vinden. Daarom blijven we ook langs de weg staan en wachten op de stoet. Honderden brandweerlieden lopen per vrijwillig korps vanuit de wijde omgeving gegroepeerd door de straten. De brandweer van Lichtenfels bestaat vandaag 150 jaar. De plaatselijke groep wordt vooraf gegaan door een man met een vaandel of soms door enkele jongedames in speciaal gemaakte deftige jurkjes. Ook doen enkele brandweer-muziekkorpsen mee en rijden er een paar oldtimer-brandweerwagens mee. Kortom een groots spektakel, wat je bij ons niet zal zien.
We gaan de zon weer in en Lichtenfels uit. Omdat de brug over het spoor wordt verbouwd kunnen en we daar niet overheen kunnen rijden we door. Na ruim een kwartier klimmen komen we er achter dat we vanaf deze weg de route waarschijnlijk niet zullen bereiken. We keren terug om een stuk terug alsnog een alternatieve aansluiting op de route te vinden.
Als we op een bospad fietsen steekt er een muis over van links naar rechts. We zagen al eerder veldmuisjes oversteken.
Om 16.30 uur zijn we in een hotel in Burgkunstadt. Na douchen en onze ′avondkleding′ aangetrokken te hebben , kijken we naar de tweede helft van Duitsland tegen Engeland in de bar van het hotel. We zitten tussen enthousiaste aanhangers van die Manschaft.
Daarna bezoeken we de oude binnenstad (de hoge stad) en eten door ons avondmaal. Aan het Marktplein is minder horeca dan in ons dorp aan het centrale dorpsplein. Er is hier slechts één (Italiaans) restaurant en een dorpskroeg.
(8) Steekvliegen
S
Op de fiets naar Praag, dag 8, zaterdag 26 juni 2010. Van Bad Salzungen naar Hildsburgshausen, 85 km. Tot en met vandaag 830 km
Gisteravond zijn we na het avondeten rond 21.00 uur gaan douchen. Dat hadden we nog niet gedaan na onze fietsrit van vandaag. Om een lang verhaal kort te maken. Ik liet mijn pet liggen in het café-restaurant van de camping.
Na het afbreken van de tent en het inruimen van de tassen is het café nog dicht. We gaan naar het dorp een km terug op de route en doen onze boodschappen, ontbijten en doen een bakkie koffie. Als we om 8:58 uur weer langs de camping komen horen we dat het café-restaurant van de camping om 9:00 uur open gaat. De deur is nog dicht maar de baas van het café is al binnen en ziet mij lopen. Hij doet het raam los en zwaait met m′n pet.
We zitten nog steeds in het stroomgebied van de Werra. Zo nu en dan maken we toch aardige klimmetjes. Ik word een paar keer gestoken door een steekvlieg en/of mug terwijl ik over bospaden fiets. Bij een kleine stop gebruiken we de zonnebrandcrème. Ik smeer m′n onderbenen in met antimuggenolie. Ze ruiken nu naar citroenen.
Meiningen is een leuke stad. Deze bezoeken we en gebruiken hier onze lunch. Net als vorige dagen komen we regelmatig (Duitse) fietsers tegen. Meestal groeten we beleefd en soms maken we een praatje.
Bij Kloster Vessra ligt een klein dorpje met dezelfde naam. Het stelt weinig voor. Het te warm om het kloostercomplex te bezoeken. Het is heden ten dage een soort openluchtmuseum.
In Hildburgshausen zoeken we een onderkomen. Een hotel opgenomen in het routeboekje is vol, als we ons daar melden. De eigenaar belt een aantal andere adressen, maar nergens wordt opgenomen. Ik dank hem voor de moeite en bel in de binnenstad het mobiele nummer van een pension dat is opgenomen in het boekje. De vrouw des huizes is net met de fiets in de buurt van het marktplein. We spreken af bij het raadhuis. Ze begeleidt ons naar haar adres. Onze kamer ziet er netjes uit. We eten na een heerlijke douche in een restaurant, met de naam ′Erdbeeren′ (aardbeien). Het ligt vlak bij een volkstuincomplex, niet ver van ons B&B-adres.
(7) Herdershond
S
Op de fiets naar Praag, dag 7, vrijdag 25 juni 2010. Van Falken naar Bad Salzungen, 100 km. Tot en met vandaag 755 km
Al vroeg halen we broodjes bij een dorpsbakker. Er staat dat de winkel open is vanaf 5:30 uur. Dat zijn nog eens tijden. De bakkerswinkel is achter een woning. We moeten omlopen.
Als we per abuis een verkeerde weg nemen, komen we bij een steengroeve. Als we terugfietsen zien we dat het verboden was om die weg in te rijden (“auf eigener Gefahr”).
In Mihla drinken we onze eerste koffie van vandaag bij een bakkerswinkel in het centrum. Diploma′s van de Meistertitel hangen aan de wand.
Vandaag hebben we de zonnebrandolie weer nodig. Je kunt hier goed zien dat het hier vroeger Oost-Duitsland was. Onderweg spreken we een man, die herinneringen ophaalt uit die tijd. Hoe een stukje verder een onneembare grens was en nu gewoon veld en een fietspad. Hij vindt het nog steeds raar.
Op een hoge bergrug zien we de ruïnes van een slot, de Brandenburg. We gaan niet naar Eisenach, de stad waar Wartburg auto′s worden gemaakt, Luther woonde hier in zijn studententijd en waar Bach in 1685 werd geboren. So what?
We zien bergen van een paar honderd meter hoog gemaakt van afval van de kalimijnen. Het is te zien dat ze nu nog aangevuld worden.
In de buurt van Philippsthal komen we de Zaandammers weer tegen, met wie we gisteren een stukje op fietsten. Dat doen we nu weer.
Omdat het vandaag goed weer is gaan we niet naar de JH in Bad Salzungen, maar 7 km verder naar een camping bij een grindafgraving in Immelborn. Ik belde vanuit Bad Salzungen om te vragen of we ook kunnen eten bij de camping. Dat kan. De eigenaar van de behoorlijk grote camping is een vriendelijke man, maar een beetje patserig (wat ben ik bijdehand). Hij heeft een herdershond, die niet gezellig de hele dag met hem meegaat, maar hij houdt de wacht bij de caravan van zijn baas. Het is een makke beer, die altijd even overeind komt als je langs hem loopt. Daarna gaat hij weer ′lekker′ liggen.
Vandaag waren we vooral in de voormalige DDR, maar ook zo nu en dan in de deelstaat Hessen (West-Duitsland). Bad Salzungen en de camping liggen Thüringen in de vroegere DDR.
(6) Roofvogel
S
Op de fiets naar Praag, dag 6, donderdag 24 juni 2010. Van Hann. Münden naar Falken (Thüringen), 92 km. Tot en met vandaag 655 km
In de JH zijn er vanmorgen geen groepen kinderen, alleen stellen, wij en een gezin van vader, moeder en twee kinderen.
Vandaag staat een mooie tocht op het programma. We zijn in het Werratal. Er zijn hier aardig wat recreatiefietsers op de been, maar al met al is het toch rustig en mooi. Ik zie een mol op het fietspad. Of hij nog leeft onderzoek ik niet, ik rij gewoon door.
Later passeren we hoor de eerste keer de grens met de voormalige DDR. Hier staat een tandem-kunstwerk, gemaakt door leerlingen van de HTS. Vlak hierbij is een grensmuseum. Dat bezoeken we niet. Het zou iets zijn voor als het zou regenen. Nu is het prachtig weer.
Als we een broodje eten op een bankje in de schaduw, zien we een flinke roofvogel zweven in het dal voor ons. Hij heeft, schat ik, een spanwijdte van 2,5 m.
In Witzenhauzen doen we onze boodschappen bij de Aldi en de bakker aan de overkant. De fietsroute gaat door een tunneltje onder de drukke Dorpsstraat door. Allendorf heeft erg veel vakwerkhuizen. Hier doen we een bakkie bij een Konditorei, in de schaduw.
In de buurt van Treffurt staat een steen met de tekst dat hier vroeger het ijzeren gordijn was. Ik vraag aan een oudere dame, die daar op een bankje zit waar het Oost-Duitsland was en waar West-Duitsland. Ze vertelt dat de grens eigenlijk een stukje verder lag bij de brug wijst ze. Zelf is ze een voormalige DDR-burger. Ze vertelt dat in deze omgeving de Wartburg auto′s werden gemaakt. Zelf hadden haar man en zij een Trabant. Ze zegt: ′Er wordt altijd lacherig gedaan over Trabies, maar het waren goede auto′s′. We zijn ermee op vakantie geweest in Roemenië.
Omdat het prima weer is zetten we onze tent op een camping en wel in het gehucht Probsteizella. Dat is niet meer dan een manege, een cafê-restaurant en de camping. In het café-restaurant kunnen we ons avondmaal nuttigen. Daarna gaan we met de fiets naar Falken, twee km terug op de route, om de voetbalwedstrijd Nederland tegen Kameroen te zien. Het café-restaurant van de camping heeft geen openbare tv. In Falken komen we bij een ouderwetse dorpsknijpje terecht. Op ons verzoek wordt de tv aangezet. Ik help de man het geluid harder te zetten. De afstandsbediening doet het niet, daarom moet alles aan het toestel zelf worden verzet met een plastic pinnetje. Overigens het beeld is niet je van het. Je kunt niet alles hebben. De vrouw van de kroegbaas vertelt ons dat het apparaat nog uit het DDR-tijdperk stamt, dus meer dan 20 jaar oud is.
(5) Koekoek
S
Op de fiets naar Praag, dag 5, woensdag 23 juni 2010, van Etteln naar Hann. Münden, 105 km. Tot en met vandaag 563 km
In ons hotel sliep vannacht een Nederlands stel uit Haren (Gr.). Ze doen ook de fietsroute naar Praag. Aan het ontbijt wisselen we ervaringen uit. Later op de dag zullen we ze nog een keer tegenkomen.
Vanmorgen moeten we aan de bak. We gaan een heuvelrug over om het dal van de Diemel te bereiken. We bezoeken Warburg, een aardige stad, maar erg rustig en daarom niet leuk. Een stukje voorbij deze stad zitten we aan onze broodjes. Een koekoek roept zijn naam. In een dal fietsen we langs een hoog spoorviaduct. Zo nu en dan moeten we flink stijgen, maar meestal gaat het geleidelijk.
Hier en daar zie je vrijstaande huizen of boerderijen waarvan de daken vol zitten met zonnecollectoren, een aardige bijverdienste. In Duitsland krijgen of kregen de burgers ruime subsidies voor het opwekken van zonne-energie, die ze deels doorleveren aan het energiebedrijf.
We overbruggen 250 m hoogte. Vijf km voor Hann. Münden moeten we regelmatig in de remmen knijpen om niet te hard naar beneden te gaan. In de JH in Hann. Münden douchen we en kleden ons voor het avondmaal en de WK-voetbalwedstrijd van Duitsland tegen Ghana. De Duitsers zijn al dagen onrustig. Ze rijden met Duitse vlaggetjes door de stad.
.
(4) Fazanten
S
Op de fiets naar Praag, dag 4, 22 juni 2010, van Hamm naar Etteln, 108 km, t/m vandaag 458 km
Er is voor ons bij het ontbijt een aparte tafel gereserveerd in de jeugdherberg. Naast ons zijn er ongeveer 25 kinderen van ongeveer 7 jaar met drie juffen en een meester. Het scherpe mes om broodjes door te snijden is boven op een hoge kast gelegd om de tere handjes van de kinderen te beschermen. Als ik voor de tweede keer brood ga halen in de zijkamer, waar de ontbijtspullen staan uitgestald, vertrouwt een jongetje mij toe dat het meisje dat naast hem staat zijn vriendinnetje is, maar niet voor altijd, voor soms. De chocolade van het broodbeleg zit rond haar lippen.
Het is vandaag prima weer. We hebben onderweg de nodige gesprekken met mensen, die de Römerroute fietsen. Regelmatig zien we als vorige dagen, fazanten opvliegen. Ook lopen er hazen in het veld.
Als we om het begin van de middag in Lippstadt op het stadhuisplein in de zon aan de ice tea zitten, worden voor ons vier bierkarren geïnstalleerd. Warsteiner en Weissenburg denken vanavond goede zaken te gaan doen.
In Paderborn bel ik om 18 uur een Gasthof in Etteln aan de Altenau, 20 km ten zuiden van Paderborn. Ze hebben vandaag Ruhetag, maar we zijn toch welkom als we om 21 uur langs zullen komen. We eten in Paderborn en bekijken het centrum. Hier waren wij, Bert en ik, vorige zomer ook. Het is een mooie maar rustige route voorbij Paderborn. Tot deze plaats gingen we gemiddeld oostwaarts, nu gaan we naar het zuiden.
In Etteln zien we nog een deel van de WK-voetbalwedstrijd Argentinië tegen Griekenland in een simpel Italiaans restaurantje. We drinken er een biertje bij.
(3) Olifanten
S
Op de fiets naar Praag, dag 3, maandag 21 juni 2010, van Hünxe-Gartrop naar Hamm 110 km, t/m vandaag 350 km
Om 11 uur zitten we aan de koffie met rabarbertaart bij een boerenwinkel. Het is droog maar het weer valt ons toch wat tegen. We rijden nu in korte broeken, maar nog wel met een jack aan. Sinds vandaag is het landschap glooiend en het is erg landelijk.
Ergens ligt een grote stad aan de route met veel industrie die volgens het boekje ook nog eens erg druk moet zijn. Wij kiezen voor een alternatief een pad langs het doorgaande kanaal. Of het staat niet duidelijk in het routeboekje of ik las het niet goed, maar we moeten de fiets twee taluds omhoog optillen. Een hele klus.
In de loop van de middag zien we links een grote IKEA-winkel en rechts een enorme energiecentrale. Verder rijden we doorgaans langs kleinschalige akkerbouw met hier en daar een bescheiden dorpje.
We bezoeken Slot Cappenberg en gaan verder voor het laatste stuk naar Hamm. Eerst een flink stuk omlaag en daarna weer een stukje omhoog en een stukje omlaag, en dat meerdere keren achtereen.
In Hamm overnachten we in de jeugdherberg. Aan het centrum van deze 200.000plus stad is te zien dat deze stad aan het einde van de tweede wereldoorlog behoorlijk is vernield. Alleen een deel van de kerk is oud. Op diverse plaatsen staan op allerlei manieren geverfde beelden van olifanten in de stad, te vergelijken met vorig jaar in Amsterdam.
(2) Kangaroes
Fietsen naar Praag, dag 2, zondag 20 juni 2010, van Velp naar Hünxe, 110 km. Tot en met vandaag 240 km
We worden ′s morgens in Velp uitgezwaaid door mevrouw Van den Berg. De heer Van den Berg is naar de kerk. Buiten blijkt het toch aardig te regenen. Daarom doen we de regenkleding aan.
Het informatiebord bij de mammoet is inmiddels verwijderd door vernielzuchtige lieden. Op dit punt verdwijnt de Betuwelijn onder de grond om ergens aan de andere kant van het water weer boven te komen.
Voorbij Spijk fietsen we op een schapendijk Duitsland in. We komen diverse langeafstandsfietsers tegen, met sommigen maken we een praatje. Het wordt langzamerhand droog.
In Rees bestellen we thee met een gebakje. Als de serveerster wat gebakjes uit de vitrine wilt halen valt een hele aardbeientaart op zijn kop een verdieping lager op een chocoladetaart. Ze harken de boel een beetje bij elkaar en brengen het naar achteren. Waarschijnlijk is het niet meer te fatsoeneren.
Omdat het bij Wesel nog steeds droog is en we de wind mee hebben fietsen we door naar Hünxe-Gartrop. In het routeboek staat dat de camping hier een ′goede pers′ heeft. De eigenaar weet dat en vindt dat heel mooi. We hoeven voor onze kleine tentjes voor maar één tent te betalen. Het is een vriendelijke kerel en alles is erg schoon.
We vragen hem naar een eetgelegenheid in de buurt. Op twee km afstand is Toowonba′s, een Australisch café-restaurant
Voordat ik in slaap val hoor ik zo nu en dan een binnenschip op het Dattelkanaal varen. Onze camping ligt pal aan dit kanaal in het stroomgebied van de Lippe.
Gezien 