Dag 7, fietsen in Zuid-Engeland.

Dinsdag 11 juli 2017.

Weer gaan we vandaag eerst een stuk langs een kanaal. Het is erg stoffig en uitgroeiende bramenstruiken en brandnetels doen niet altijd vriendelijk aan. We komen over twee aquaducten. Dit zijn ongelijkvloerse kruisingen van kanalen. Bath is onze eerste stad. Hier gaan we aan de koffie. In Bristol begint het te regenen. Het gaat over in een stortbui. We schuilen in een loods van DPD, een pakjestransportbedrijf.

De manager komt vijf minuten later vragen of wij van iemand toestemming hebben gekregen om hier te schuilen. We kunnen haar zeggen dat wij die toestemming niet hebben. Ze vindt het geen prettig idee in verband met de security van haar bedrijf dat wij hier schuilen, maar stuurt ons toch ook niet echt weg. Als de bui, weer gewoon regen is geworden, gaan we weer naar buiten.

Drijfnat komen we aan op de camping in Seymour. Het is een kleine camping. Een campingbaas is in geen velde of wege hier te bekennen. De tent zetten we op onder een afdak van de afwasruimte om hem daarna met haringen vast te zetten in het natte gras. Ons avondeten bestaat uit brood, kaas en tomaten, onderweg gekocht bij een kleine supermarkt. We eten in de tent.

Dag 6, fietsen in Zuid-Engeland.

Maandag 10 juli 2017.

Newbury is bekend om zijn paardenraces. We komen langs renbanen, die op dit moment niet in gebruik zijn. Hele stukken gaan we over rustige trekpaden, langs het Avon & Kennetkanaal. Meestal over gravel maar hier en daar over gras Het kanaal dateert uit 1727. Het duurde 80 jaar voordat het kanaal kon worden gebruikt tussen Reading en Bristol. Maar 30 jaar is er goed gebruik van gemaakt. De Great Western Railway zorgde ervoor dat het kanaal zijn belangrijke betekenis kwijt raakte.

We zijn in het graafschap Wiltshire. Over landweggetjes met hoge hagen komen we in Hungerford. Het is een typische Engels stadje.  Het stadhuis heeft een toren. Hierna gaan we door het Savanake Forest. Het is één van de weinige overgebleven oerbossen van Engeland. Er zijn hier bomen van meer dan 1.000 jaar oud.

De volgende stad is Malborough. Ze hebben hier de breedste highstreet van Engeland. Er staan erg veel auto’s geparkeerd.

We hebben niet gekozen voor de grote omleiding naar Stonehenge, maar nemen de route via Avebury. In die stad liggen net als in Stonehenge grote stenen in het landschap. Hiervoor komen we door het Fyfield Down natuurreservaat. Dit is een indrukwekkende in de ijstijd gevormde hoogvlakte met een prachtig uitzicht. Naar beneden gaan hier is een uitdaging, omdat de afdaling behoorlijk steil is en het pad door tractoren is voorzien van diepe betrekkelijk smalle wielsporen in een kleiachtige ondergrond. Eigenlijk vind ik het Fyfield Down-gebied, waar je met een auto helemaal  niet kan komen, aantrekkelijker dan de stenen van Aveburry.

Wat valt je zo al op onderweg? Weinig fietsen zie je in Engeland. Je ziet er niet veel auto’s rijden van een Engels merk, maar wel veel Duitse (o.a. Mercedessen) , Franse en Japanse. Ook zie je nogal wat Volvo’s op de Engelse wegen rijden. Illegale vuilstortplekken zie je ook regelmatig onderweg. Hier worden oude ijskasten, oud hout, tegels en andere rommel neergegooid.

Dag 5, fietsen in Zuid-Engeland.

Zondag 9 juli 2017.

We hebben ze meer hier gezien in Zuid-Engeland. Ook nu zien we weer grijze eekhoorn de weg oversteken.

We fietsen op deze rustige zondagmorgen door het Windson Park. Dit park is van het Brits koninklijk huis. Er lopen hier en daar groepen herten. Groepjes dagjesmensen komen we in het park tegen. Er staat een groot standbeeld van Elisabeth II, de huidige koningin, te paard. Er is hier een lange roeibaan te vergelijken met die in het Amsterdamse Bos.

Het koninklijk paleis gaat deels schuil achter bomen en andere planten. Aan de andere kant van een historische rivierbrug licht Eton met haar beroemde school. Maidenhead is ook een stad waar we doorheen komen. Hier hebben we weer te maken met vervelende hekjes in het fietspad, waardoor we onze bagage van de fiets moeten halen, om de fiets over de wegversperring te kunnen tillen. We komen langs een hele batterij sluizen.

In Reading lopen groepjes militairen met automatische geweren door de hoofdstraat. Wij pikken hier een terrasje in de zon.

De camping waar we onze tent opzetten ligt ten zuiden van Newbury. Het is de enige camping in de wijde omgeving. De campingbaas had ons geadviseerd om te gaan eten bij de cricketclub een paar kilometers verderop. Samen met twee Engelse mannen die ook op fiets zijn en op de camping staan gaan we daarheen.  Het blijkt dat deze avond de keuken van dit restaurant is gesloten. We worden verder verwezen naar een Indiaas restaurant. Bert en ik kiezen een gerecht dat niet al te spicy is.

Dag 4, fietsen in Zuid-Engeland.

Zaterdag 8 juli 2017.

Vanaf ons hotel is het ongeveer 15 km naar het centrum van de stad. We zien een vos lopen in een woonstraat. Het is nog vroeg en zaterdag. Dus is het niet druk op straat. We merken goed dat de wijk Christal Palace op een heuvel is gebouwd. We hoeven het eerste stuk maar weinig te trappen. Op rechte stukken weg, pal naar het noorden, zien we de belangrijke gebouwen van het centrum in de verte liggen. Net als gisteren komen we door de wijk Elephant and Castle. Dit is ook de naam van het metrostation.

Vanaf London Bridge gaan we naar de Big Ben en het Parlementsgebouw, Westminster Abbey en het Hyde Park. Later fietsen we door een enorm park/natuurgebied Richmond Park.

In Kingston wordt een botenparade gehouden. Een groot aantal simultaan roeiende mannen bevaart een soort gouden koets te water. We zien een stukje verderop op het pad langs het water een glimmende zwarte Mercedes met een chauffeur staan die duidelijk staat te wachten op een hotemetoot. We vragen hem of die auto van de koningin is. Dat blijkt niet het geval. De auto is van de burgemeester van de deelgemeente Kingston.

We gaan een water over met een klein pontje type groot uitgevallen roeiboot. De fietsen worden door de bootsman in de boot getild. Onze camping staat in Chertsey. Het dorp, twee kilometer verderop ziet er niet aantrekkelijk uit. Daarom eten we bij The Kingfisher (het ijsvogeltje), een restaurant over de brug bij de camping. Het is er flink druk. Dat is altijd een goed teken.

Dag 3, fietsen in Zuid-Engeland.

Vrijdag 7 juli 2017.

Vanaf de camping gaan we terug richting Woolwich om daar de route uit het boekje London-Land’s End Cycle Route van Eric van der Horst weer op te pakken. Onderweg laat Bert bij een Hallfords winkel nieuwe pedalen opzetten. De reparatieafdeling is boven. Er is een lift. Maar raar maar waar een Nederlandse fiets past niet in deze lift, ook niet als je het voorwiel zo hoog mogelijk optilt. De tassen waren er al af. Dat wordt voor Bert trappen lopen naar de eerste verdieping. Zo maak je nog eens iets mee.

We rijden een heel stuk over een fietsroute langs de Theems. Op bepaalde stukken is het fietspad in prima staat op andere stukken van het fietspad zijn van mindere kwaliteit en smaller. Aan de overkant van de rivier staan indrukwekkende gebouwen. Aan de kant waar wij fietsen wordt nog veel gebouwd. We zien een kabelbaan hoog over de Theems, en het Millennium Dome. Het ziet er allemaal indrukwekkend uit.

We moeten aardig klimmen om bij het punt in het Greenwich Park te komen, waar de 0-meridiaan wordt aangegeven. Vanaf het pleintje bij de Royal Observatory heb je een mooi uitzicht op het paleis van het Greenwich Park en op de sky line van de stad. In het park is ook het Maritiem Museum. Voor het gebouw staat een fles van meer dan vijf meter lang met daarin een zeilboot.

We gaan langs tot woningen verbouwde pakhuizen naar de Tower Bridge en vandaar naar de London Bridge. We moeten hiervoor wel anders rijden in verband met de grote bouwwerkzaamheden in de buurt van de Tower Bridge. We komen langs London Eye, een groot reuzenrad dat je veel op foto’s en tv ziet.

Maanden vooraf hadden we al een hotel geboekt in Londen. Het hotel staat in de wijk Christal Park. Het is altijd druk in Londen en nu spitsuur. Wij fietsen vooral op de busbanen. Steeds moeten we wachten achter een bus, omdat hij voor een rood licht staat of dat hij passagiers in- en uitlaadt.

We komen door de grote stadswijk Brixton. Hier wonen vooral mensen met Caribische en Afrikaanse roots. Het is op deze warme dag enorm druk met mensen op straat en er zijn vele gezellige winkeltjes.

Later dan gedacht komen we aan bij ons hotel. Na ons te hebben opgefrist gaan we naar een winkelcentrumpje niet ver van ons hotel vandaan. Hier nemen we een warme maaltijd en een biertje. Een leuk ‘dorpscentrum’ dat je niet zo maar zou aandoen.

Chistal Palace is genoemd naar een grotendeels glazen gebouw dat aanvankelijk was gemaakt voor de Wereldtentoonstelling van 1851 in Hyde Park. Na de Wereldtentoonstelling werd het verplaatst naar Sydenham Hill ten zuiden van London. De wijk die hier ontstond werd genoemd naar het glazen gebouw van de Wereldtentoonstelling. In 1936 brandde het gebouw volledig af en is nooit meer herbouwd.

Dag 2, fietsen in Zuid-Engeland.

Donderdag 6 juli 2017.

Ieder jaar maken we samen een fietstocht in het buitenland. Het is voor het eerst dat broer Bert en ik in Engeland fietsen. Vooral in Duitsland en Frankrijk hebben we veel gefietst. Dikwijls gingen we dan ook een stuk met de trein. Nu voor onze trip in Engeland fietsten we van huis uit naar Hoek van Holland om daar over te varen met de boot naar Harwich. Over twee weken gaan we weer op de boot terug naar Nederland.

Het eerste stuk vandaag gaan we over trekpaden langs een kanaal. Erg breed zijn die paden niet; brandnetels en bramen maken de doorgang nog smaller. Later fietsen we over wegen met aan beide kanten hoge hagen. We zijn in het graafschap Essex. Hier wordt veel graan geteeld.

Hier in Engeland zie je in de dorpen en steden knipperbollen bij zebrapaden. Overdag vallen ze niet zo op, omdat ze zwak licht afgeven. Overigens zie je ook moderne uitvoeringen met LED-lampjes, die geven alleen ’s avonds licht. Heel lang geleden stonden er in Nederland ook knipperbollen bij zebra’s.

Als we in de buitenwijken van Londen komen, zien we veel vliegtuigen laagte maken. Hier in de buurt moet een vliegveld liggen. Voor fietsers zijn de wegbeheerders niet altijd even vriendelijk. Soms moet alle bagage van de fiets om hem daarna samen over een hekwerk over te tillen.

Bij Woolwich moeten we met een pont de Theems over. Fietsers mogen de rij met auto’s passeren en staan daarmee vooraan om de veerboot op te gaan. Als we op het kampeerterrein aan de rand van Londen aankomen is de receptie al gesloten. We kijken waar op deze camping tentjes staan, daar zetten wij ook onze tent op. We horen gerommel in de lucht. Toch komt er geen onweer. Het blijft droog.

Woensdag 5 juli 2017. Dag 1, fietsen in Zuid-Engeland.

Het is nog vroeg als we in Harwich met de fiets aan de hand van de veerboot van Stena Line afwandelen. We mogen pas fietsen als we van de boot af zijn. Nog even langs de grenscontrole van het Verenigd Koninkrijk en dan gaat de reis aan de linkerkant van de wegen beginnen. Gisterenavond spraken nog enkele Engelsen die in Nederland hadden gefietst. Het ene stel was naar Amsterdam, Volendam en Hoorn geweest. Het andere stel was wat verder weg gegaan en had ook een stuk in Duitsland gefietst. Ze vroegen ons om nog een keer ‘Gouda’ uit te spreken, dat klonk zo apart voor hun. Ze wilden nog even kwijt dat er in Nederland zoveel borden staan met aanwijzingen in de Engelse taal.

Voordat we de ferry afgingen maakten we nog een praatje met Remco uit Egmond. Hij is alleen onderweg voor een fietstrip door Zuid-Engeland.

We hebben besloten om in Engeland met een helm op te rijden. We komen bij de eerste rotonde die we linksom moeten nemen. Een kwartier later zijn we in het stadscentrum ban Harwich. We hebben nog geen Brits geld. We vinden al snel een flappentap, die ons van een paar honderd pond voorziet in allemaal briefjes van 10 pond. Het valt ons op dat meisjes en jongens hier schooluniformen aan hebben. De jongens lopen in lange broeken en de meisjes in rokken. Zowel de jongens als de meisjes hebben stropdassen om.

Ik zie verwijsborden naar Clacton on Sea. Hier bezocht ik ooit meer dan 45 jaar geleden een popconcert.

In Wivenhoe bij het treinstation staan we even stil en bel ik naar Joke om door te geven dat we nu echt onderweg zijn. Een man op het naast de weg gelegen perron spreekt ons aan. Hij stelt de bekende vragen, als waar komen jullie vandaan en waar gaat de reis naar toe. Hij heeft een beker koffie in zijn hand. Ik vraag hem waar hij die gescoord heeft.  Dat blijkt op perron 1. Daar kan je komen via een ingangetje een stukje verderop. Een jonge vrouw runt het take away koffiezaakje van het merk ‘Steam’. Op dit betrekkelijk kleine stationnetje is een man aanwezig die kaartjes verkoopt, al hoewel er ook een kaartjesautomaat is. Als een aankomende trein weer moet vertrekken staat de man op het perron en gebruikt hij zijn fluitje.

Colchester is onze volgende stop. Er wordt gezegd dat dit de oudste stad van Engeland is. We bezoeken niet alle bezienswaardigheden en rijden na weer een koffie en voorzien van boodschappen verder. Onderweg komen we Remco weer tegen en rijden enkele tientallen kilometers samen op. Na een thee-stop nemen we afscheid.

In Maldon duurt het behoorlijk lang voordat we de camping op het Osea eiland vinden. Het is hier wel een mooie omgeving aan het Blackwater, een soort meer in open verbinding met de zee. Ook Remco treffen we hier. Hij had een andere, kortere, route naar Maldon genomen.