Rotterdam, zaterdag 8 september 2012.

Justus van Effencomplex in Spangen

Rotterdam Spangen, Justus van Effenncomplex

Het was modern wonen in 1922. Elk gezin had in dit complex een volwaardige woning met eigen keuken, centrale verwarming en eigen voordeur. Lijven en de kleding kon men wassen in de centrale badinrichting. Voor het eerst in Nederland werden er bovenstraten gemaakt, een soort brede galerijen. De melkboer en de bakker konden via deze bovenstraten langs de deuren gaan met hun waar.

Rotterdam Spangen, Justus Kwartier 1922 - 2012

Sinds 1985 is het een Rijksmonument. Dat gebeurde kort na een niet zo’n gelukkige  renovatie in het kader van de stadsvernieuwing.  Bij die renovatie werden de gevels witgeverfd en de kozijnen vervangen voor kunststof of aluminium exemplaren.

Het woningencomplex  in Rotterdam Spangen van de hand van architect Michiel Brinkman is nu op een prachtige manier voor 30 miljoen euro gerenoveerd en grotendeels teruggebracht in de oorspronkelijke staat.  Er zijn huurwoningen en koopwoningen in dit complex.

Delfshaven

De waardin van het volkscafé De Grootste Slok vertelt ons dat wij de derde straat aan de rechterhand moeten nemen om in het historische centrum van Delfshaven te kunnen komen. We lopen een rondje Voorhaven. Deze haven heette, voordat Delfshaven in 1886 Rotterdam werd, nog Oude Haven. Er staat een gebouw waar tot 1968 nog de jeneverstokerij van Henkes was. Naast brouwerij en restaurant De Pelgrim staat de Pelgrimsvadreskerk. In 1620 was dit het vertrekpunt van een kleine groep Engelse Puriteinen die op weg gingen naar Amerika. Zij worden beschouwd als de eerste Europese immigranten van Amerika.

Rotterdam Delfshaven, De Voorhaven

Rotterdam Delfshaven, Henkes stokerij

Rotterdam Delfshaven, Café De Oude Sluis

Piet Heyn werd geboren in Delfshaven en daarom is er een standbeeld van deze man die in 1628 een lief bedrag van 12 miljoen gulden buit maakte op de Spanjaarden. Dat zou nu 3 miljard euro zijn geweest.  Ook is eer een Piet Heynhuis. Dit is de geboorteplek van deze zeeheld of zeerover.

Wij bezochten vandaag Spangen en Delfshaven in het kader van de Open Monumentendagen 2012.

Dinsdag 28 augustus 2012.

Bosviooltjes

Riet in allerlei soort

Varens

Planten in bloei

Uitgebloeide bloemen

Vlinders

Libellen

Kleine bruine padden

Zangvogels

Watervogels

Roofvogels

Schapen met verf op hun achterste

Herkauwende koeien

Amsterdamse Waterleidingduinen

Zaterdag 25 augustus 2012.

Op het perron van het S-Bahn-station Zoologischer Garten roept een dame door de luidspreker: ‘Alle reizigers worden verzocht snel in te stappen. De treindeuren gaan sluiten’. Dat doet ze iedere keer als er weer een metrotrein van het perron vertrekt. Het is verantwoordelijk werk en daarom kijkt ze er erg serieus bij.

Vandaag beginnen we onze wandeling vanaf station Friedrichstrasse. Een groot winkelpand is opgesierd met ouderwetse handnaaimachines. In plaats van gordijnen zijn honderden van die machines opgesteld aan de binnenzijden van de buitenramen en dit strak opgesteld van boven naar beneden en van links naar rechts.

Op een brug over de Spree is een grote adelaar aangebracht. Er hangen hangsloten aan, een rage die al enige jaren in allerlei grote steden bestaat. We komen langs het Friedrichstadt Palast, een nieuw gebouw waarin theatervoorstellingen worden gegeven.

De synagoge van Berlijn werd in 1940 ernstig beschadigd en in 1945 compleet verwoest. Een aantal jaren geleden is dit gebouw, evenals heel veel andere gebouwen in  Berlijn, opnieuw opgebouwd. Het vergulde dak schittert in de zon.

Het is een genoegen om op een terras bij de Hackescher Markt te zitten. We bestellen hier een lunch. Het is niet erg dat het even duurt voordat deze wordt opgediend. Een zangeres uit Israël zingt Engelstalige liederen en begeleidt zichzelf op een gitaar.

Als afsluiting van ons Berlijnuitstapje bezoeken we de KaDeWe aan de Kurfürsterdamm, een soort Bijenkorf maar dan nog luxer en grootser. Dit is vlak bij ons hotel.  Op de bovenste verdieping zijn in prachtige vitrines verse vis en andere verse zaken uitgestald.

In het Hauptbahnhof van Berlijn stappen we op de trein terug naar Nederland. Mede omdat het weer prima was sluiten we een geslaagde minivakantie in Berlijn af.

Vrijdag 24 augustus 2012.

Het is vandaag een beetje regenachtig. Dat kan gebeuren, maar het valt wel mee. We gaan weer even naar de Potsdammer Platz om het Sonygebouw bij daglicht te zien. Het speciale dak dat gisterenavond blauw dan we roze was, is nu wit en van buitenaf grotendeels transparant.

De Rijksdag kunnen we alleen bezoeken als we een vooraanmelding gedaan hebben. Dat moet aan de overkant van de weg daar waar die lange ‘slang’ met mensen staat. We sluiten niet aan bij de rij, maar vergeten het voor vandaag maar. Een stukje verder komen we langs de Berlijner Dom. Je moet hier entree betalen. Betalen om een kerk te mogen bezoeken vinden we wat vreemd. Dan maar even kijken waar de boekverbranding bij de Humboldt Universiteit heeft plaatsgevonden. Ook brengen we nog een bezoek aan de RK kathedraal.

Bij een hotel staat veel politie te motor en een paar zwarte limousines. Het verkeer wordt tegengehouden. Heeft dit te maken met het bezoek van een minister uit Griekenland? Even later komen enkele zwarte, waarschijnlijk Afrikaanse, hotemetoten (een president, een generaal en een paar ministers) het hotel uit en stappen in de gereedstaande geblindeerde zwarte auto’s. Geëscorteerd door politievoertuigen rijden ze de straat uit richting het Bondsdaggebouw.

In het Duits Historisch Museum is een tijdelijke tentoonstelling over de DDR. Dat lijkt ons wel wat. Daarna pikken we in het zelfde imposante gebouw nog even een tijdelijke tentoonstelling over Friedrich de Grote mee.

Het eind van de middag en de avond zijn we in de wijk Kreuzberg. Deze wijk Lijkt wat op Prenzlauer Berg. Ook deze Oost-Berlijnse wijk was behoorlijk verpauperd en na de Wende kwamen er kunstenaars, krakers en buitenlanders wonen. Nu zie je voor een groot deel mooi opgeknapte huizen, winkels en restaurants en burgers van verschillende nationaliteiten.

Als we ’s avonds in de metro stappen stink het behoorlijk in onze coupé. Al snel merken we dat er een zwerver op een bank ligt en verschrikkelijk meurt. Veel mensen houden een zakdoek of das voor hun neus. Bij het eerstvolgende station stappen we snel uit de coupé en nemen de volgende.

Donderdag 23 augustus 2012.

Op de tweede dag van onze stedentrip in Berlijn gaan we Potsdam een stadje zo’n 30 km buiten Berlijn bezoeken. Met het Berlijnse metronetwerk kan je daar komen. We hebben een 72-uurs kaart, waarmee we op de U en S-Bahnen alsmede met de bus kunnen reizen in heel groot Berlijn. Nog in het centrum van Berlijn komt onze S-Bahn trein stil te staan. Iedereen moet uitstappen. De metrotrein kan niet verder omdat verderop er een aanrijding heeft plaatsgevonden. Niet alleen in Nederland springt er weleens iemand voor de trein.

Na een tijdje horen we dat we terug richting Friedrichstrasse moeten rijden en dan via een andere route de weg kunnen vervolgen naar Potsdam. Volgens een student die bij ons in een gereedstaand voertuig is gaan zitten is dat advies verkeerd en zal de groep mensen die dit advies opvolgen niet in Potsdam uitkomen omdat er in verband met groot onderhoud delen van metrolijnen voor langere tijd zijn afgesloten. Hij moet naar de Univesiteit in Golm vlak bij Postdam. Hij is de ‘reisleider’ van ons vieren en nog twee Spaanse vrouwen. We komen een stuk later in Potsdam aan dan we vanmorgen vroeg dachten. We stappen uit de bus bij het Neues Palaist in het Sanssouspark. Er is een hoop pracht en praal te zien.

’s Middags bezoeken we de wijk Prenzlauerberg in het voormalige Oost-Berlijn. Je ziet hier opgeknapte panden en er is veel horeca van allerlei soort. Na het eten gaan we naar het Sony-gebouw op de Potsdammer Platz. Er is een dak van tentdoek, waarop blauw licht wordt geprojecteerd. Het ziet er indrukwekken uit. Postdammer Platz was niemandsland voor de hereniging van de twee Duitslanden. Het was de afgelopen jaren een grote bouwput. Er staan nu veel hoge gebouwen.

Rond middagnacht stappen we in de lift van het hotel. Wij drukken op het knopje van de zevende etage, de hoogste verdieping. De oudere man die voor ons de lift inging had al op het knopje van de zesde verdieping gedrukt. Als de lift op de 6^e stopt, zegt de man dat hij op de 8^e moet zijn. Wij stappen even later uit op de zevende etage en wensen de man die waarschijnlijk meer dan een borrel op heeft een prettige avond.

Woensdag 22 augustus 2012.

Met onze vrienden uit Hoorn vertrekken we vanaf Schiphol voor een  vierdaagse trip naar Berlijn. We hoeven niet te wachten op ons vliegtuig, omdat we met de trein gaan. We zijn wel zodanig vroeg dat we nog tijd hebben om uitgebreid koffie te  drinken. Dat doen we op een terras tegen het stationsgebouw aan.  De dames willen nog wel even op de foto bij een reclame-uiting van de firma Douwe Egbert.

De reis met de trein duurt een uurtje of zes. Maar is lekker ontspannen. Een groot deel van de reis zitten we in blokje van vier treinbanken. Natuurlijk brengen we ook nog een bezoek aan de bistro, zoals het kleine café-restaurant in de Duitse trein heet. Een groep van zo’n dertien scholieren met twee leraren (een meneer en een mevrouw) zitten in onze coupé. Ze gedragen zich voorbeeldig, moet ik zeggen.

Het hotel aan de Wittenberg Platz in Berlijn hebben we snel gevonden. Het begint al donker te worden als we neerstrijken op een terras aan het plein bij het oude metrostation vlak bij ons hotel.

Zaterdag 18 augustus 2012.

Een tropische dag gaan we krijgen. Als we voor 11 uur op de fiets over het rijwielpad richting Langevelderslag rijden, worden er al volop auto′s in het mulle zand langs de rijbaan neergezet. Dat wordt vanavond weer een hele klus voor de boer uit de buurt om een deel van deze auto’s uit het zand te trekken.

Het stille strand

Voor we het strand opgaan nemen we eerst wat te drinken op het grote boventerras van de Langevelderslag. We trekken onze sandalen uit en maken op blote voeten een wandeling door de vloedlijn van de Noordzee. Als we een paar honderd meter verder zijn wordt al spoedig een stuk rustiger.

Zandvoort en IJmuiden in de verte

Zandvoort en IJmuiden lijken dichtbij. Als we ons omdraaien zien we Noordwijk ook liggen.  Meeuwen doen alsof het strand van hen is. Eigenlijk is dat natuurlijk ook zo. Die mensen komen alleen als het erg mooi weer is.

Maandag 13 augustus 2012.

In Gulpen zet ik de auto op een parkeerstrook tegenover ons hotel. De weg is zodanig steil dat ik het plastic blok, wat voor dergelijke situaties is gemaakt, achter een van mijn autobanden zet. Dit hulpstuk gebruikte ik nooit eerder.

We doen een voormelding bij het hotel – het is nog geen 11.00 uur – en zullen later vanmiddag hier terugkomen. De receptioniste heeft gevoel voor commercie. Ze nodigt ons uit alvast een tafeltje voor vanavond te reserveren. We geven aan nu nog niet te beslissen of we elders of in Hotel Gulpen in de Dorpsstraat te eten. De restaurants aan de Markt hebben terrassen.

Op één van die terrassen drinken we aan het eind van de morgen uitgebreid koffie met vlaai en lopen een stuk langs de Geul. Eerst gaan het door een woonwijk, daarna over een voetpad, waar je normaalgesproken zou kunnen fietsen, ware het niet dat er tourniquets staan, waar geen fietsen doorheen kunnen. Dat weten we dan ook weer.

Als we terug zijn in Gulpen pakken we de fietsen en gaan over de weg naar Schin op Geul en Valkenburg aan de Geul. In Schin op Geul neem ik een Limburgs abdijbiertje op een terras. Een herinnering uit mijn diensttijd komt bij me naar boven (1).

In Valkenburg bezoeken we het toeristencentrum. Er zijn hier heel veel terrassen en winkeltjes die zich richten op de vakantiegangers. Ook gaat het een beetje regenen. Een deel van de winkelstraat is opengebroken. Het riool, het wegdek en een deel van de kades van de Geul worden vernieuwd.

Het is droog als we terugfietsen richting Gulpen. Bij de Brandbierfabriek in Wijlra is een feest gaande. Mannen in pakken en vrouwen in zomerjurken op hoge hakken met een biertje in de hand staan bij statafels bij de ingang van de brouwerij.  Wij zullen hierbij niet welkom zijn en fietsen daarom door. We moeten nog een pukkeltje nemen voor we weer in Gulpen terug zijn.

We eten bij Herberg De Zwarte Ruiter. Wij vinden dat we daarmee een goede keuze  hebben gemaakt. Natuurlijk drink ik bij het eten een Gulpener bier.

—-

Zaterdag 11 augustus 2012.

Omdat we gisteren Aalst nog niet bezochten gaan we nu vanaf het hotel met de auto en de fietsen achterop richting het centrum van deze stad. Hoewel het hotel  IBIS Aalst-Centrum heet is het nog ongeveer drie km naar het stadshart.

We worden verrast door de vele opbrekingen en omleidingen. We komen na wat vieren en vijven ergens in het centrum in de buurt van de zaterdagmarkt, maar het lukt ons niet een parkeerplaatsje te vinden. Daarom gaan we na wat omzwervingen toch maar op weg naar Doornik. De Tomtom berekent de route. We gaan over Gent van Aalst naar Doornik, dat is met een grote omweg. Het zal wel de slimste route zijn, maar wij zouden hem zelf zo niet verzonnen hebben.

We zetten de auto net buiten het centrum vn Doornik en gaan vanaf die plek eerst naar de kathedraal , de belfort en omgeving. Na een cappuccino fietsen we de groene route richting de Franse grens. Onderweg komen we eerst door een akkerbouwgebied en daarna door een gebied waar heesters en planten worden gekweekt. Het is wel dikwijls wat klimmen en dalen, niet bepaald de hobby van Joke. Er zijn slechts enkele dorpjes onderweg zonder voorzieningen. We komen wel een loten- en gokwinkeltje tegen waar we een verpakt ijsje kunnen kopen.

Zo’n drie kilometer vóór de Franse grens gaan we op een dorpsrotonde bij de kerk richting de Schelde. Als we de rivier hebben bereikt volgen we deze naar het noorden richting de stad waar onze auto staat en we een hotel hebben geboekt.  We zien enkele vrachtboten en ook een boot waar schippers boodschappen bij kunnen doen. Hij vaart een stukje mee met een duwcombinatie.

Hoewel we vandaag niet zo veel kilometers hadden gepland zijn we toch pas om half vijf terug in Doornik. Bij de VVV kunnen ze mij in het Frans uitleggen waar ons hotel zich bevindt. Als ik de VVV-man vraag of hij Nederlands spreekt antwoordt hij ‘non’. Hoe is het mogelijk?  Doornik is een Franstalige stad waar veel Vlaamse Belgen en Nederlands op bezoek komen. Stel  je voor dat een VVV-medewerker in Scheveningen geen Duits en Engels zou kunnen spreken. Die zou nooit worden aangenomen.

Onze fietsen kunnen we in het hotel achter in de gang stallen. De auto vindt ook nog een plekje op het Place Saint Pierre vlak bij het hotel. We doen nog een rondje door het centrum voordat we terug naar ons overnachtingsadres gaan om het Herenhockey van de Olympische Spelen te kunnen zien.

Vrijdag 10 augustus 2012.

In Aalst zetten we de auto bij het IBIS-hotel aan de rand van de stad. We kozen niet voor het hotel La Gare waar Frits en ik een paar jaar geleden onze intrek namen toen we onderweg waren op de fiets naar Chartres.

Eerst maar even een bakkie bij de IBIS voor we op onze fietsen klimmen. Een stukje vanaf het hotel richting stad zijn politieagenten bezig met een verkeerscontrole. Aan een van hen vraag ik hoe we het beste bij de Dender kunnen komen. We zijn niet de enigen hier op het fietspad richting Denderleeuw. Het is mooi slingerend pad.

Tegen 12 uur nemen we plaats op het terras van café De Vrede in Denderleeuw. De straatnaam hier in het centrum  is Dorp. Het dorpje ligt zo’n twee kilometer vanaf het fietspad. Eerst zitten we in de zon, maar al gauw kiezen we er voor een plekje in de schaduw te nemen. De schouders van Joke beginnen al een beetje roze te kleuren.

Ninove slaan we over, daar gaan we op de terugweg door.In het Provinciaal Domien De Gavers zitten we om 15 uur aan de warme maaltijd. Het is lekker druk hier op het terras bij het zwembad in het natuurpark vlak bij het dorp Schendelbeke, een voorstadje van Geraardsbergen. We besluiten niet door te rijden naar het centrum van de stad van de bekende Muur, maar na onze warme hap terug te gaan richting Aalst.

In Ninove gaan we voor een thee bij een Tea Room in het centrum. We wandelen door wat straatjes van het centrum. Omdat de belangrijkste brug over de Dender is afgesloten moeten we omrijden. Waarschijnlijk nemen we niet de slimste omleiding. Met een grote boog zijn we pas weer aan de voor ons goede kant van de Dender.

In Aalst hebben we beiden geen zin meer om nog even de stad in te gaan. We blijven deze avond in het hotel.