Home » 2013 Fietsen (Pagina 6)
Categorie archief: 2013 Fietsen
Echte beesies
Woensdag 14 juli 2010
De oranje, rode, witte en blauwe beesies van AH zijn al weer een paar weken “uitverkocht”. De echte beesies zijn nog volop aanwezig en zichtbaar in de bossen, parken en sloten van ons land.
Onze kleindochter noemt het eendjes, wij noemen het zwanen. Het maakt niet uit. Het is altijd weer een prachtig gezicht. Hier zwemt een ouderpaar vooraan en aan het eind van de sliert van jonge blagen.
Deze jonge lama’s staan op een veldje op de grens van Warmond en Sassenheim, vlak langs de spoorbaan van Leiden naar Schiphol.
Business as usual
Maandag 12juli 2010
Morgen nog even de huldiging van het Nederlands voetbalelftal dat net geen wereldkampioen werd, en dan doen we weer gewoon. Aan het werk of zomers vakantievieren.
De oranjeslingers zullen weer uit het straatbeeld verdwijnen, de vaantjes worden van de auto's gehaald en we kijken 's avonds alleen nog maar naar de Tour de France waar de Nederlanders geen deuk in een pakkie boter kunnen slaan.
Tederheid, onrust
Vrijdag 9 juli 2010
Op een weilandje naast het volkstuincomplex likt in de ochtendzon een koe haar pasgeboren kalfje droog. Als je naar de kleur van het kalf vergelijkt met dat van de moeder, zou je denken dat het een pleegmoeder is, maar ik weet niet hoe de vader, de stier, eruit ziet.
Bij de boerderij vlak bij de molen roep ik “volluk” bij de horrendeur van de bijkeuken. Ik meld aan de boer dat er een koe in de sloot staat, die er zelfstandig niet uit kan komen. Alle koeien zijn daarbij erg onrustig. De boer zegt dat hij weet waarom de koeien onrustig zijn. Hij heeft zojuist een nieuwe koe bij de een groepje koeien op de dijk gezet. “Dan zijn ze altijd onrustig. Waarschijnlijk is een koe door de onrust in de sloot terecht gekomen “. De boer komt naar buiten, zijn knecht heeft een tractor mee en de boerin banden om de koe uit de sloot te trekken.
Als we even staan te kijken, steekt de koe de sloot over en kan aan de andere kant wel het gras op. De boer zegt dat hij ook aan die kant hoort. De zon zal de koe wel drogen.
(16) Uilen
S
Op de fiets naar Praag, dag 16, zondag 4 juli 2010. Nog een dag in Praag.
Na een ontbijtje op de camping gaan we op de fiets met bepakking naar de burcht van Praag. De fiets laten we aan de voet van de trappen staan in een miniparkje tegen een zitbank in de schaduw. Een politieagent heeft vlak bij onze fiets een staanplaats ingenomen. Er is veel blauw op straat in Praag. Omdat het zo warm is, lopen ze weinig maar blijven lang op één plek staan in de schaduw.
Te voet nemen we de trappen omhoog naar de Burcht. Hier zijn allerlei gebouwen, zoals kastelen, een imposante kerk, ambassades, het parlement, ministeries, beelden, enz. Veel mooie pleinen en heel veel toeristen met gidsen. En heel vee
Daarna brengen we een bezoek, met fiets aan de hand, aan de Wallenstein-tuinen. Een toezichthoudster geeft ons te kennen dat we in het park niet mogen fietsen. Dat hadden we echter zelf ook wel begrepen, gezien de pictogrammen bij de ingang. Het park is goed onderhouden. Je ziet er pauwen, onder andere in de bomen. Ook is er een volière met een groot soort uilen. De wijze vogels zitten onbeweeglijk op een buis boven in het grote vogelverblijf.
Om de warmte iets te ontvluchten maken we een fietsritje langs de westkant van de Donau. Dat doen we lekker ontspannen. Als het fietspad ineens ophoudt, gaan we een stukje dezelfde weg terug en dan over een brug over de Donau naar de kant van het centrum. We komen in een moderne kantorenwijk met vestigingen van onder andere internationale accountantsfirma, zoals KPMG en Mazars. Bij een treinstation bij deze wijk vertrekken niet alleen treinen, maar ook metro– en internationale lijnbussen. Van hier is het niet ver meer naar hartje centrum van Praag. Gisteren zagen we hier al veel bezienswaardigheden, maar nu ontdekken we toch nog een paar aardige straatjes.
Goed op tijd, dus natuurlijk veel te vroeg, zijn we op het centraal station van Praag voor onze terugreis naar Nederland. Hier vinden we Doeke weer, die vanmorgen vroeg al naar het station ging om een treinticket naar Amsterdam te kopen. Hij vertelde ons eerder dat hij eigenlijk van plan was om terug vanaf Praag ook op de fiets te gaan, maar bij nader inzien zag hij er toch maar van af.
Een Nederlands stel dat we hier op het station tegenkomen, fietste de Elberadweg vanaf Hamburg. Zij maakten gebruik van pensionnetjes en jeugdherbergen, net als Joke en ik vorig jaar. Het laatste stuk van hun route, voorbij Lutherstadt Wittenberg, was zwaarder omdat er veel smalle paadjes waren en het wegdek soms vol kuilen zat, zeiden ze.
Maandagmorgen na een nacht treinen drinken we op Amsterdam Centraal samen met Doeke nog een kop koffie voor we overstappen op de trein richting Schiphol. De fietstocht van twee weken had een lengte van tussen de 1.300 en 1.400 km. Het was de moeite waard. Bert, bedankt voor de gezelligheid.
(15) Egels
S
Op de fiets naar Praag, dag 15, zaterdag 3 juli 2010. Van Zadni Treban naar Praag, 36 km. Het hele stuk naar Praag, meer dan 1.300 km
Vanaf de camping in Zadni Treban rijden we langs een beek, dan weer aan de ene kant en dan weer aan de andere. We rijden een keer op een fietspad over de Donau naast het spoor, bestaande uit een stalen rooster. Onder ons is het water goed zichtbaar. Sommige mensen vinden dit eng. Twaalf kilometer voor het centrum van Praag komen we op een fietsroute A2. Hier wordt gefietst, gewandeld en gerollerscaket.
Om op onze Praagse camping, gelegen op een eiland in de Donau, te komen moeten we op een fietspad langs een drukke autoweg de Donau oversteken. We fietsen samen op met een stel uit de buurt van Arnhem, Ineke en Jan. We kiezen de kleinste van de twee campings op dat eiland. We hoorden dat de wc′s bij de andere camping niet al te schoon zouden zijn.
Met tram 12 gaan we naar het centrum. Natuurlijk gaan we over de Karelsbrug en zien we de toren met de bijzondere uurwerken. Op het hele uur gaan de luikjes boven het uurwerk open en komen heiligenbeelden te voorschijn, die een rondje draaien voor die luikjes. Ook speelt een echte heraut een deuntje vanaf de torenomgang boven in de toren. We struinen langs bezienswaardigheden en zitten lang op een terras.
Aan het eind van de middag lopen we weer over het grote plein van de stad. Duitsland heeft vanmiddag de WK-voetbalwedstrijd gewonnen. Drommen Duitse jongens lopen juichend door de Praagse straten. Hyundai heeft een groot scherm opgesteld op het plein. Dat trok veel Duitse toeristen.
′s Avonds drinken we een glas bier op het terras van de camping, samen met Doeke uit Santpoort. Ineens zien we een egeltje over het terras wandelen. Vijf minuten later gaat er nog een egel die kant op.
(14) Olifant
S
Op de fiets naar Praag, dag 14, vrijdag 2 juli 2010. Van Ejpovice naar Zadni Treban, 72 km. Tot en met vandaag 1.254 km.
Rokycany is de eerste grotere plaats op onze route vandaag. Het centrum is beschermd stadsgezicht, hoewel de stad een paar honderd jaar geleden helemaal afbrandde. Na de stad volgt de route voor een groot deel een flink stromend beekje.
In Strašice nemen we een korte stop tegenover een mooi kerkje op het hoogste punt van het dorp. Er komt een auto aanrijden. Een oudere vrouw en een meisje van een jaar of negen stappen uit. Ze hebben een gieter bij zich en een bos bloemen. De Tsjechen besteden veel aandacht aan het graf van overleden dierbaren.
In Horovice fietsen we langs het mooi raadhuis en het stadsslot. Het is te warm om de stad uitgebreid te bezoeken. In een dorpje, Lochovice, eten we onze middagbroodje op een bank in het park vlakbij een bushalte. Het dorp straalt armoede uit. Er staan aardig wat mensen op de bus te wachten, onder andere zo′n vijftien mannen en vrouwen met een verstandelijke beperking. De bus is te laat omdat een stukje verder een ongeluk is gebeurd. Onderweg op de weg naar Lochovice kwamen al een brandweerauto en een ambulance ons al met zeer hoge snelheid voorbij scheuren.
Wij zijn onderweg naar de camping in Zadni Treban, zo′n dertig km vóór Praag. Vlak voor de camping moeten we wachten voor de overweg. Er komt een regionale trein langs met een gestileerde tekening van een olifant erop. De treindienst heet Elefant City. Als we onze tenten in rap tempo opzetten zijn we nog juist op tijd om naar Nederland-Brazilië te kijken. Ze hebben in de kantine een tv en een projectiescherm. Nederland wint met 2-1.
(13) Stadsduiven
S
Op de fiets naar Praag, dag 13, donderdag 1 juli 2010. Van Klaster Tepla naar Ejpovice, 80 km. Tot en met vandaag 1.182 km.
Gisteren aten we bij het kloosterrestaurant. Klaster Tepla (Klooster Tepla) is een enorm complex, dat maar voor een klein deel is opgeknapt. Jarenlang is er geen of bijna geen onderhoud aan gepleegd. Wij bezochten het complex vanuit de binnentuin en bekeken de gammele staat van de gebouwen. Ook gingen we nog even het dorpje Tepla in. Dat ligt op een heuvel aangebouwd met de vervallen dorpskerk op het hoogste punt.
Vanmorgen gaan we eerst omhoog het dorpje Tepla in, naar de bakker. Daar kopen we broodjes en kaas voor het ontbijt. Aan het dorp zelf is nog aardig wat achterstallig onderhoud te doen. De gebouwen zijn in slechte staat en er zijn veel gaten in het wegdek. Wel is er een schitterend fietspad gemaakt tussen de rand van het dorp en het klooster. Er staan heel wat banken en tafels voor de fietsers en wandelaars. Daar ontbijten we.
Op de route voorbij het klooster komen we in een rustig gebied, met maar weinig dorpjes, veel akkers afgewisseld met bossen. Hier en daar zijn mooie vergezichten het dal in.
Konstantinovy Lazne is een kuuroord, zoals Marienbad maar dan een stuk kleiner. Hier doen we bij de Co-op onze boodschappen. Voor het gesloten clublokaal van de plaatselijke voetbalclub van een dorpje verderop zetten we een lange bank in de schaduw van het oude houten gebouw en nuttigen hier onze lunch. Meestal doen we ons twaalfuurtje op een bankje in de buitenlucht met bij de bakker gekochte broodjes.
Rond drie uur rijden we Plzen binnen, de stad van Skoda en bier. Zo′n grote stad is altijd weer een cultuurschok, als je je zo lang buiten de steden beweegt met links en rechts akkerbouwland, bossen en hier en daar een dorpje. Op het Plein van de Republiek zijn de duiven net zo brutaal als die van de Dam in Amsterdam.
Als we het centrum van Plzen uitrijden komen we langs de bierfabrieken. De bierlucht is een paar kilometer ver te ruiken. Ruim tien km voorbij deze grote stad, aan een meer in Ejpovice, zetten we onze tent op bij een camping met de naam Diana. Het is erg warm. Voor we gaan douchen nemen we eerst een halve liter bier en een pizza in de campingkantine.
(12) Vos
S
Op de fiets naar Praag, dag 12, woensdag 30 juni 2010. Van Cheb naar Klãšter Teplá, 60 km. Tot en met vandaag 1.102 km.
Om 7 uur hebben we ons ontbijt in een pension in Cheb. Met de eigenaar praten we een beetje over koetjes en kalfjes in moeizaam Engels en Duits. We kunnen de weg naar het centrum inmiddels dromen. Als ik de batterijen van m′n Garmin verwissel ziet Bert een minisupermarkt op het marktplein. Deze zaak wordt gerund door een Vietnamees. Je ziet veel kleine winkeltjes van Vietnamezen. In de communistische tijd kwamen heel wat (Noord-) Vietnamese mensen als gastarbeiders naar Oostbloklanden.
Langs de weg zie je hier regelmatig lege plastic waterflessen liggen, die vanuit de auto in de berm zij
n gegooid. In Duitsland zie je dat niet want daar zit statiegeld op plastikflessen (en bierblikken). Veel dorpen hebben ze hier in een beneden en een boven-vorm, bijvoorbeeld Dolni Zandov (Laag Zandov) en Horni Zandov (Hoog Zandov).
Volgens het routeboek zouden er in het eerste stuk van vandaag nauwelijks voorzieningen zijn. Toch zien we hier en daar pensionnetjes. Die zien er allemaal erg armoedig uit.
Na een bocht steekt er tien meter voor ons een vos de weg over. Daar hebben we vanzelf geen foto van. Je bent altijd te laat.
We komen in de buurt van Mariánske Láznê. Ze hebben hier trolleybussen. De laatste keer dat ik die zag was op dag 1 van onze fietstocht in Arnhem. We zien een helikopter dalen. Hij landt op een landje naast de weg. Ik denk dat het een oefening is. Verderop staat ook een ambulance.
Mariánske Láznê (in het Duits Marienbad) is een wereldberoemd kuuroord met veel elegante gebouwen (vooral hotels) met veel tierelantijnen en geschilderd in pasteltinten. Al wachten enkele gevels nog op een grote opknapbeurt.
Vanuit deze stad is het een aardig stuk pittig klauteren. Behoorlijk bekaf neem ik twee glazen cola in een restaurantje langs de weg. Hier en daar zijn weiden nog niet gemaaid. Er staan ergens heel wat blauwe lupinen .
Op een camping twee km vóór Klãšter Teplá (Klooster Teplá) zetten we de tenten neer. Als we bijna klaar zijn met opzetten begint het te onweren en komt er een flinke bui uit de hemel. Gauw duwen we alle tassen in onze tenten.
Gelukkig heeft deze camping als voorziening een café-restaurant, zodat we niet in onze kleine tenten hoeven te wachten totdat de bui over is. Er is op de camping echter geen draadloos internet. Zodat de vaste lezers van mijn weblog dit bericht niet op dezelfde dag zelf kunnen lezen.
(11) Ree
S
Op de fiets naar Praag, dag 11, dinsdag 29 juni 2910. Van Mehlmelsel naar Cheb, 62 km. Tot en met vandaag 1.042 km
Mehlmelsel is de hoogste overnachtingsplaats op onze route naar Praag. Het ziet er ook echt uit als een bergdorpje. Gisteravond reden Bert en ik, per fiets natuurlijk, een rondje door het dorp. We zijn even bij de kerk en het dorpshuis wezen kijken, maar ook keken we rond naar wat voor winkels er in het dorp zijn. Er is een wedwinkel annex kapsalon met één stoel en twee bakkerszaken. We vonden een Gasthof waar we iets te eten kunnen krijgen. De oude dame vertelde dat ze geen slapers meer heeft omdat dat niet loont. Je kunt er alleen nog eten, en dan op zijn Duits: rond de middag Mittagtisch (warme hap) en ′s avonds Brotmalzeit (brood dus). We namen een omelet met spek op hard Duits brood. Het smaakte best.
De bakkerswinkel wat hoger op de Bergstrasse verkoopt er ook enkele kruidenierswaren bij. Op de deur staat dat hij om 7 uur open gaat. Ik sprak met Bert af dat ik vanmorgen om 7 uur broodjes en iets als beleg zou gaan halen. Dat doe ik dus deze morgen. Van de cheffin van de camping, Gabi, mogen we twee plastic stoelen en een plastic tafel lenen, die tegen het ontspanningsgebouw van de camping staan.
Als we nog niet zo lang met de fiets onderweg zijn op onze route zien we een dode ree in de berm naast de weg liggen. Ook ligt er glas op straat. Waarschijnlijk is het beest door een auto aangereden.
Omdat het nog vrij vroeg is en de café-restaurants nog niet open zijn, vervoegen wij ons bij een bakkerswinkel. Bij deze in Ebnath kan je niet binnen zitten, maar je kunt er koffie kopen om mee te nemen. ′Coffee to go′ noemt de vrouw van de bakkerswinkel dat. Aan de andere kant van de bakkerswinkel staat een keurige bank voor de het gebouw van de brandweer/raadhuis, geschonken door de FFW (vrijwillige brandweer) bij haar 150 jarig bestaan acht jaar geleden. Even later maakt de bakker zelf, een man in witte werkbroek en wit T-shirt, nog een praatje met ons. Er komen sinds een aantal jaren regelmatig Hollandse fietsers onderweg naar Praag bij hem in de winkel.
Vandaag is het afwisselend stijgen en dalen. We drinken veel water en smeren ons in met zonnecrème. Eigenlijk hadden we het plan om ook het centrum van Marktredwitz te bezoeken, maar het erg warme weer nodigt ons daarvoor niet erg uit. Daarbij komt dat we er al voorbij zijn voor we er erg in hebben.
Bij de grens staan we even stil bij het idee dat we aan de grens staan. Bert zegt tegen mij: ′Ik ben nu in Tsjechië′. Dat zegt hij terwijl ik nog aan de Duitse kant van de grens sta te plassen. In Tsjechië komen we al snel op een erg brede weg, waaronder overigens maar enkele auto′s rijden. Later rijden we nog een stukje door het bos langs een stuwmeer.
Bij de dam in dit meer zijn we bijna in het centrum van de stad. We halen een stadsplan bij de VVV, nemen Tsjechisch geld uit de muur bij de bank en gaan op zoek naar een pension aan de Americka (een straat). Deze straat is langer dan we aanvankelijk denken. Beginnend in de buurt van het centrum gaat hij een stuk verder dwars door een vervallen winkelcentrum en daarna door een park naar de andere kant van een drukke weg, over een bospaadje en daarna komen we op een landweg, die nog steeds dezelfde naam heeft dan de straat in de binnenstad. Het is even zoeken. Het ligt er leuk bij. Aan de andere kant van de weg is wel een spoorbaan. We zien een lange trein met auto′s erop langs kome
’s Avonds eten we op het Marktplein en maken we nog een rondje door de binnenstad. Het plein en de omgeving zien er mooi uit, maar verder is er vele ouwe reut, vervallen panden, enz.
Buiten de vestigingsmuur is een tuin aangelegd met beelden, kinderspeel-attributen, een lange houten vlonder, enz. In 2006 was Cheb uitgekozen voor de landelijke tuinshow, een soort Floriade van dit land.
(10) Mieren
S
Op de fiets naar Praag, dag 10, maandag 28 juni 2010. Van Burgkunstadt naar Mehlmetse;, 75 km. Tot en met vandaag 980 km
Er is warm weer voorspeld. Daarom zitten we om 6:10 uur aan het ontbijt in hotel Drei Kronen. Om 7 uur rijden we weer op onze Gazelles. We fietsen door het stroomgebied van de Main. In de buurt van Kulmbach rijden we langs de Weisse Main. De Weisse (witte) Main en de Rote (rode) Main vloeien in Melkendorf samen tot de Main.
Vanaf Bad Berneck gaan we over een fietspad aangelegd op het traché van een vroegere spoorlijn. Gedurende tien km stijgen we van 400 m naar ruim 800 m hoogte, het hoogste punt van onze rit naar Praag.
Dat gaat voor het grootste deel geleidelijk omhoog en is daarom redelijk te doen. Twee km vóór Bischofsgrün, het is inmiddels na 12.00 uur, vinden we een stenen tafel met stenen banken. Er is lang niet gemaaid op deze plek. Struiken en brandnetels groeien deels tegen het degelijke meubelstuk.
Als we op de ruime tafel gaan zitten hebben we ruimte genoeg voor onze broodjes, kaas, enz. Bert poert wat in iets wat op een termietenhoop lijkt. Duizenden mieren zijn gestoord in hun habitat. Ze gaan direct aan het werk om blootliggende larven een nieuwe plek te geven. Gelukkig hebben we onze broodjes inmiddels naar binnen gewerkt. We ruimen snel op en gaan verder.
In Bischofsgrün, een wintersportdorp, kopen we een ijsje en laten onze bidons met water vullen. Dat doen we een paar keer per dag bij dit warme weer. Je moet blijven drinken. Een buitenthermometer geeft 24 graden aan, lang niet zo hoog als voorspeld was voor de middag van vandaag. Het is zo nu en dan ook even bewolkt. Prima!
Bij een dorpje voorbij Fichtelberg, Mehlmelsel, zetten we onze tenten op op een bescheiden nette camping. De eigenares moet ik telefonisch benaderen. Daarna komt ze in haar auto naar de camping om een en ander uit te leggen en natuurlijk af te rekenen. Om 16.00 uur zitten we voor de buis in de Aufenthaltsraum van de camping voor de WK-voetbalwedstrijd Nederland tegen Slovakije.
Gezien 