S

Op de fiets naar Praag, dag 16, zondag 4 juli 2010. Nog een dag in Praag.

Na een ontbijtje op de camping gaan we op de fiets met bepakking naar de burcht van Praag. De fiets laten we aan de voet van de trappen staan in een miniparkje tegen een zitbank in de schaduw. Een politieagent heeft vlak bij onze fiets een staanplaats ingenomen. Er  is veel blauw op straat in Praag. Omdat het zo warm is, lopen ze weinig maar blijven lang op één plek staan in de schaduw.

Te voet nemen we de trappen omhoog naar de Burcht. Hier zijn allerlei gebouwen, zoals kastelen, een imposante kerk, ambassades, het parlement, ministeries, beelden, enz. Veel mooie pleinen en heel veel toeristen met gidsen. En heel vee

Daarna brengen we een bezoek, met fiets aan de hand, aan de Wallenstein-tuinen. Een toezichthoudster geeft ons te kennen dat we in het park niet mogen fietsen. Dat hadden we echter zelf ook wel begrepen, gezien de pictogrammen bij de ingang. Het park is goed onderhouden. Je ziet er pauwen, onder andere in de bomen. Ook is er een volière met een groot soort uilen. De wijze vogels zitten onbeweeglijk op een buis boven in het grote vogelverblijf.

Om de warmte iets te ontvluchten maken we een fietsritje langs de westkant van de Donau. Dat doen we lekker ontspannen. Als het fietspad ineens ophoudt, gaan we een stukje dezelfde weg terug en dan over een brug over de Donau naar de kant van het centrum. We komen in een moderne kantorenwijk met vestigingen van onder andere internationale accountantsfirma, zoals KPMG en Mazars. Bij een treinstation bij deze wijk vertrekken niet alleen treinen, maar ook metro– en internationale lijnbussen. Van hier is het niet ver meer naar hartje centrum van Praag. Gisteren zagen we hier al veel bezienswaardigheden, maar nu ontdekken we toch nog een paar aardige straatjes.

Goed op tijd, dus natuurlijk veel te vroeg, zijn we op het centraal station van Praag voor onze terugreis naar Nederland. Hier vinden we Doeke weer, die vanmorgen vroeg al naar het station ging om een treinticket naar Amsterdam te kopen. Hij vertelde ons eerder dat hij eigenlijk van plan was om terug vanaf Praag ook op de fiets te gaan, maar bij nader inzien zag hij er toch maar van af.

Een Nederlands stel dat we hier op het station tegenkomen, fietste de Elberadweg vanaf Hamburg. Zij maakten gebruik van pensionnetjes en jeugdherbergen, net als Joke en ik vorig jaar. Het laatste stuk van hun route, voorbij Lutherstadt Wittenberg, was zwaarder omdat er veel smalle paadjes waren en het wegdek soms vol kuilen zat, zeiden ze.

Maandagmorgen na een nacht treinen drinken we op Amsterdam Centraal samen met Doeke nog een kop koffie voor we overstappen op de trein richting Schiphol. De fietstocht van twee weken had een lengte van tussen de 1.300 en 1.400 km. Het was de moeite waard. Bert, bedankt voor de gezelligheid.