Vrijdag 9 juli 2010

Op een weilandje naast het volkstuincomplex likt in de ochtendzon een koe haar pasgeboren kalfje droog. Als je naar de kleur van het kalf vergelijkt met dat van de moeder, zou je denken dat het een pleegmoeder is, maar ik weet niet hoe de vader, de stier, eruit ziet.

Bij de boerderij vlak bij de molen roep ik “volluk” bij de horrendeur van de bijkeuken. Ik meld aan de boer dat er een koe in de sloot staat, die er zelfstandig niet uit kan komen. Alle koeien zijn daarbij erg onrustig. De boer zegt dat hij weet waarom de koeien onrustig zijn. Hij heeft zojuist een nieuwe koe bij de een groepje koeien op de dijk gezet. “Dan zijn ze altijd onrustig. Waarschijnlijk is een koe door de onrust in de sloot terecht gekomen “. De boer komt naar buiten, zijn knecht heeft een tractor mee en de boerin banden om de koe uit de sloot te trekken.

Als we even staan te kijken, steekt de koe de sloot over en kan aan de andere kant wel het gras op. De boer zegt dat hij ook aan die kant hoort. De zon zal de koe wel drogen.