Zaterdag 11 augustus 2012.

Omdat we gisteren Aalst nog niet bezochten gaan we nu vanaf het hotel met de auto en de fietsen achterop richting het centrum van deze stad. Hoewel het hotel  IBIS Aalst-Centrum heet is het nog ongeveer drie km naar het stadshart.

We worden verrast door de vele opbrekingen en omleidingen. We komen na wat vieren en vijven ergens in het centrum in de buurt van de zaterdagmarkt, maar het lukt ons niet een parkeerplaatsje te vinden. Daarom gaan we na wat omzwervingen toch maar op weg naar Doornik. De Tomtom berekent de route. We gaan over Gent van Aalst naar Doornik, dat is met een grote omweg. Het zal wel de slimste route zijn, maar wij zouden hem zelf zo niet verzonnen hebben.

We zetten de auto net buiten het centrum vn Doornik en gaan vanaf die plek eerst naar de kathedraal , de belfort en omgeving. Na een cappuccino fietsen we de groene route richting de Franse grens. Onderweg komen we eerst door een akkerbouwgebied en daarna door een gebied waar heesters en planten worden gekweekt. Het is wel dikwijls wat klimmen en dalen, niet bepaald de hobby van Joke. Er zijn slechts enkele dorpjes onderweg zonder voorzieningen. We komen wel een loten- en gokwinkeltje tegen waar we een verpakt ijsje kunnen kopen.

Zo’n drie kilometer vóór de Franse grens gaan we op een dorpsrotonde bij de kerk richting de Schelde. Als we de rivier hebben bereikt volgen we deze naar het noorden richting de stad waar onze auto staat en we een hotel hebben geboekt.  We zien enkele vrachtboten en ook een boot waar schippers boodschappen bij kunnen doen. Hij vaart een stukje mee met een duwcombinatie.

Hoewel we vandaag niet zo veel kilometers hadden gepland zijn we toch pas om half vijf terug in Doornik. Bij de VVV kunnen ze mij in het Frans uitleggen waar ons hotel zich bevindt. Als ik de VVV-man vraag of hij Nederlands spreekt antwoordt hij ‘non’. Hoe is het mogelijk?  Doornik is een Franstalige stad waar veel Vlaamse Belgen en Nederlands op bezoek komen. Stel  je voor dat een VVV-medewerker in Scheveningen geen Duits en Engels zou kunnen spreken. Die zou nooit worden aangenomen.

Onze fietsen kunnen we in het hotel achter in de gang stallen. De auto vindt ook nog een plekje op het Place Saint Pierre vlak bij het hotel. We doen nog een rondje door het centrum voordat we terug naar ons overnachtingsadres gaan om het Herenhockey van de Olympische Spelen te kunnen zien.

Vrijdag 10 augustus 2012.

In Aalst zetten we de auto bij het IBIS-hotel aan de rand van de stad. We kozen niet voor het hotel La Gare waar Frits en ik een paar jaar geleden onze intrek namen toen we onderweg waren op de fiets naar Chartres.

Eerst maar even een bakkie bij de IBIS voor we op onze fietsen klimmen. Een stukje vanaf het hotel richting stad zijn politieagenten bezig met een verkeerscontrole. Aan een van hen vraag ik hoe we het beste bij de Dender kunnen komen. We zijn niet de enigen hier op het fietspad richting Denderleeuw. Het is mooi slingerend pad.

Tegen 12 uur nemen we plaats op het terras van café De Vrede in Denderleeuw. De straatnaam hier in het centrum  is Dorp. Het dorpje ligt zo’n twee kilometer vanaf het fietspad. Eerst zitten we in de zon, maar al gauw kiezen we er voor een plekje in de schaduw te nemen. De schouders van Joke beginnen al een beetje roze te kleuren.

Ninove slaan we over, daar gaan we op de terugweg door.In het Provinciaal Domien De Gavers zitten we om 15 uur aan de warme maaltijd. Het is lekker druk hier op het terras bij het zwembad in het natuurpark vlak bij het dorp Schendelbeke, een voorstadje van Geraardsbergen. We besluiten niet door te rijden naar het centrum van de stad van de bekende Muur, maar na onze warme hap terug te gaan richting Aalst.

In Ninove gaan we voor een thee bij een Tea Room in het centrum. We wandelen door wat straatjes van het centrum. Omdat de belangrijkste brug over de Dender is afgesloten moeten we omrijden. Waarschijnlijk nemen we niet de slimste omleiding. Met een grote boog zijn we pas weer aan de voor ons goede kant van de Dender.

In Aalst hebben we beiden geen zin meer om nog even de stad in te gaan. We blijven deze avond in het hotel.

Donderdag 9 augustus 2012.

Vandaag  fietsen we  van Nijlen naar Mechelen en van Mechelen via een andere route weer naar Nijlen. Onderweg van Turnhout naar onze startplaats krijgen we te maken met files in verband met werkzaamheden aan de snelweg. Daarom zijn we meer dan een uur later op de fiets.

Net als gisteren beginnen we hier met  een kop koffie. We krijgen er beiden een glas advocaat bij. Dat vinden we een beetje te veel van het goede. Die laten we staan. De heenweg, in dit geval de groene route, de route die niet langs een kanaal of riviertje gaat, komt door Bavel en St. Katelijne-Waver. Het eerste stuk rijden we op een fietspad langs een doorgaande weg, maar voorbij Berlaar stappen we over op een knooppuntenroute en rijden hier op rustige weggetjes. Het valt ons wel op dat lang niet bij ieder knooppunt een bord met een overzichtskaart hangt, waarop je je volgende knooppunt(en) kan plannen.

De Mechelse Steenweg voert naar de stad Mechelen. Daar waar het fietspad ophoudt zijn we binnen de gemeentegrens van deze mooie stad. De Rombouttoren is al van verre te zien. Deze kerktoren heeft geen spits. Daar kwamen ze nooit aan toe. Er is een grote Grote Markt met veel terrassen. Het heeft wel wat weg van het Vrijthof in Maastricht maar dan een stuk mooier. Dit centrale plein en de naaste omgeving is versierd met bloeiende planten, die aan de straatlantaarns hangen.

We zoeken het pleintje op bij het congrescentrum, daar waar vroeger een brouwerij was. Hier zijn ook veel terrassen. Joke herinnert zich nog dat wij daar samen ongeveer tien jaar geleden warm eten in restaurant De Akker en er ’s avonds op een terras wat dronken. Nu is vanaf dit punt een vlondervoetpad langs de kade boven de rivier.

Duffel laten we voor wat het is. We gaan hier alleen naar de andere kant van het Netekanaal. De gebreide versieringen die Bert  en ik een paar maanden geleden nog aan de trapleuningen zagen zijn  verwijderd. Er zijn wel allemaal bakken met bloemen aan de leuningen gehangen.

In Lier was ik meerdere keren, maar Joke komt hier voor het eerst. De binnenstad komen we binnen bij de Zimmertoren en het Zimmerplein. Vlakbij is het Begijnhof. Aan de Grote Markt staat een imposant stadhuis en net als in Mechelen zijn hier veel mooie huizen met allerlei soorten dakgevels.

Van deze stad naar Nijlen is het nog zo’n 12 km. De weg gaat voor een groot deel langs het water. De spits is voorbij als we met de auto terug gaan naar Turnhout.

Woensdag 8 augustus 2012.

We hebben een korte vakantie in België. Iedere dag fietsen we een route. We gaan met de auto naar de startplaats en komen hier aan het einde van onze fietsdag weer terug. Van hieruit gaan we naar ons overnachtingshotel, in principe iedere avond een ander onderkomen.

Op deze eerste dag beginnen we in Ulvenhout, een dorp ten zuiden van Breda. Vandaag staat het riviertje De Mark op het programma. We fietsen naar het zuiden de grens over naar België. Soms fietsen we aan de rechterzijde en een andere keer  weer aan de linkerzijde van het stroompje. Er groeien heel veel grote struiken met rood/roze bloemetjes.

Het fietscafé van Meer, het eerste dorp in Vlaanderen, is nog dicht om 11 uur. Op een hoek even voorbij dit café is een frituur met de naam De Vredesboom. Hier schenken ze koffie met een glaasje slagroom met op de  bodem een beetje advocaat erbij.

Hoogstraten is ons keerpunt. Van hieruit gaan we door een stukje Nederland dat aan de zuid- en aan de noordkant grenst aan België, eigenlijk een soort Nederlands schiereiland. Niet zo vreemd  een vreemde grens, want we zijn hier in de buurt van  Baarle-Nassau/ Baarle-Hertog, een dorp met Nederlandse en Belgische huizen schijnbaar lukraak door elkaar neergezet. Zo nu en dan gaat het een beetje regenen. Dat was niet afgesproken. We gingen uit van een droge dag.

In Chaam, bekend van de Acht van, is niet echt een spannend dorp. Het dorpsplein bestaat uit alleen naoorlogse panden en wordt gedomineerd door een AH-vestiging. We nemen een kopje koffie met, bij de warme bakker op de hoek van dit plein.

Als we terug zijn in Ulvenhout gaan we met de auto en de fietsen op de drager naar Turnhout. Hier staat ons hotel voor vandaag (en morgen). Turnhout heeft dit jaar 800 jaar stadsrechten en is in 2012 Culturele Hoofdstad van Vlaanderen.

Aan de rand van de Grote Markt staat een mooie grote kerk. Deze wordt vandaag voor een deel aan het zicht onttrokken door de kermis die al opgebouwd is en op 10 augustus geopend wordt. Ons hotel staat vlak bij het station. Dit is weer niet ver van de watertoren van deze Vlaamse stad. De lampen van de bovenste verdieping gaan ’s avonds achtereenvolgens aan en uit, als ware de watertoren een vuurtoren.

Zaterdag 28 juli 2012.

Deze oudste brug van Leiden – hij werd in zijn huidige vorm gebouwd in 1637 – verbindt de beide oevers van de Nieuwe Rijn tussen de Hoogstraat en de Aalmarkt. De brug dankt zijn naam aan de vissers uit Katwijk en Noordwijk die hier hun waar kwamen verkopen.

In de buurt van de Visbrug zijn diverse terrassen, waarvan verschillende op platte schuiten. De bekendste is wellicht Annie’s.  Ook zijn er  leuke winkeltjes aan de Nieuwe Rijn en omgeving.  Hier is ook de V&D en de Waag. De bekende winkelstraten Haarlemmerstraat en Breestraat zijn vlakbij.

Wij zijn vandaag op de fiets naar Leiden. Het warme weer is tijdelijk voorbij, maar als we vlak bij de Visbrug een terrasje pikken, is het nog steeds goed toeven.

Terug fietsen we door het oude centrum van Warmond. Het is er niet erg druk, maar wel  zijn bijna alle winkeltjes en restaurantjes open.

Donderdag 26 juli 2012.

Het spiksplinternieuwe bezoekerscentrum van Meijendel in de duinen bij Wassenaar staat nieuw te zijn, maar is nog niet open. Wij, Joke en ik,  spreken een man die met grote dozen brochures onder z´n  arm het gebouw inloopt. Pas half september 2012, ruim op tijd voor het zomerseizoen 2013, wordt het officieel geopend. Volgende week gaan ze proefdraaien, wat dat ook mag voorstellen.

Café–restaurant De Boerderij is wel open. Dus doen we op deze warme dag eerst maar een glas thee voor we in de duinen gaan wandelen. Het valt op dat in dit duingebied geen gekleurde paaltjesroutes zijn uitgezet, die je bijvoorbeeld wel ziet in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Misschien komt Dunea hier nog mee.

We wandelen eerst richting het strand. Op een bepaald moment voelen we het beetje frisse briesje dat vanaf zee het land op komt. Lekker. We nemen het fietspad richting de watertoren bij Scheveningen. Het briesje is nu helaas verdwenen. Er is ook niet veel beschutting van bomen. Gelukkig zijn we de laatste dagen aardig aan het zonnige weer gewend. We besluiten het eerste pad linksaf te nemen. Dat is voorbij de watertoren, maar dat weten we nu nog niet.

Bij de watertoren staat een Italiaanse ijskar. Joke neemt een ijsje met cakesmaak, dat is iets nieuws volgens de ijsboer. Ik houd het bij aardbeismaak.

Over een smal wandelpad met aan weerskanten bomen komen we een stuk verder op de Van Alkemadelaan. Achter de pas gesloopte Alexanderkazerne langs –  een stuk verder staat de bekende kruik op een rotonde −  en het TNO gebouw komen we een paar kilometer verder langs het monument van de Waalsdorpervlakte. We nemen er even een kijkje, we zijn niet de enigen. Een paar honderd meter verder heet het duin weer Meijendel. Vanaf hier staat De Boerderij aangegeven op nieuwe roestige bordjes met uitgefreesde letters.

Het was warm maar toch een aangename wandeling, zo op de grens van Wassenaar en Den Haag.

Woensdag 25 juli 2012.

De Braassemroute uit de ANWB-VVV-Fietsgids, 4^e herziene druk van 1997, is niet overal meer bewegwijzerd. Ik start bij Oude Wetering bij het pontje. Het oude routeboekje heb ik mee en verder volg ik mede de knooppuntkaarten. Rond de eeuwwisseling, wat klinkt dat lang geleden, fietste ik regelmatig deze route.

De fietspaden tussen Hoogmade, Leiderdorp en Koudekerk aan de Rijn liggen tussen prachtige weilandgebieden. Voor iemand die hier nog nooit was: ga eens kijken.  Het is ook hier dan de HSL onder het Groene Hart doorrijdt. In Koudekerk staat een stukje van de weg af een oud poorthuis dat ooit deel uitmaakte van het Slot Groot Poelgeest. Dirk van Poelgeest vestigde zich hier in 1326. Omdat Gerrit van Poelgeest in 1417 zich achter Jacoba van Beieren schaarde, vernielde Jan zonder Vrees zijn kasteel. Het werd weer opgebouwd en later nog een paar keer vernield. In 1717 werd het slot behalve het ene poorthuis definitief gesloopt.

De dijk van de Wijde Aa is en wordt versterkt. Je ziet tegenwoordig veel dijkversterkingen en –verhogingen. Vandaag wordt door kinderen en jongelui in dit water gezwommen. Op een grasveld in de laagte liggen moeders te zonnen terwijl de ukkies zonder uit te kijken het smalle fietspad naar het water oversteken.

De brug van Woubrugge is een keerpunt in de route, eerste rijdt je aan de westkant en daarna aan de oostkant van de Woudwetering. Restaurant Disgenoten doet goede zaken. Overigens het bakkertje aan de andere kant van de wetering schenkt tegenwoordig ook koffie met of zonder gebak. Vroeger kochten we daar onderweg nog weleens krentenbollen. Als het erg mooi weer was, waren ze dikwijls uitverkocht. Vandaag neem ik ice tea op het terras van Disgenoten.

Bij Rijnsaterswoude fiets ik richting Leimuiden om bij de kerk de Heilige Geestweg te nemen naar het pontje van Oude-Wetering. Het meest oostelijke deel van de route, over het Kerkepad van Langeraar en langs de Drecht bij Vriesekoop laat ik even voor wat het is.