Dag 11, fietsen in Zuid-Engeland. Van Wimborne Minster via Isle of Wight naar Portsmouth.

Zaterdag 15 juli 2017.

Het regent een beetje als we net onderweg zijn. Het is de moeite niet. Het duurt niet lang voordat het weer droog is. We komen door natuurgebieden met loslopende paarden en koeien. Er zijn hier grindpaden, maar ook asfaltweggetjes. Voor koffie gaan we naar een traditionele pub in Boldre een dorpje tussen Sway en Lymington.

Bij die laatste plaats kopen we een kaartje voor de overtocht naar Yarmouth op het Isle of Wight. Op de veerboot spreken we een Nederlandse vrouw die alleen met de trein naar hier is gereisd. Ze  gaat met een groep een wandeling maken op het eiland. Op ons verzoek zet ze ons samen op de foto.

Op het eiland gaan we eerst een stukje over een natuurpad. Aan de zuidkust van het Isle of Wight zien we witte kalkrotsen. Verder gaan we door de ‘binnenlanden’ van het eiland. Er staan hier veel mooie oude huizen en cottages. In totaal fietsen we een kleine 60 km op het eiland.

Bij Ryde hebben we een half uur voordat een catamaran ons weer naar het vaste land van Engeland brengt. Daar komen we aan in Portsmouth. Hier is veel éénrichtingsverkeer. We moeten een heel eind omrijden om bij de camping aan de zuidoostkant van de stad te kunnen komen. De bestrating van de binnenstad is nog niet zo lang geleden netjes opgeknapt. Fietsers kunnen op doorgaande routes op het trottoir rijden.

Het is een echte grotestadscamping. Tot laat in de nacht wordt er stampmuziek gedraaid in het horeca-gebeuren.  We hebben er niet veel last, we vallen toch wel snel in slaap.

Dag 10, fietsen in Zuid-Engeland.

Vrijdag 14 juli 2017.

De eerste stad waar we langs komen is een havenstad met erg veel pleziervaartuigen. Weymouth ligt aan een grote baai. Vroeger was het een handels- en vissershaven. Nu moeten ze het hebben van toeristen. In 1789 kwam de zieke koningin George III hier baden in de zee. Sindsdien is het een trekpleister geworden.

In Moreton willen we koffie drinken en wat eten. We zien buiten het dorp een verwijzing naar een tea room. Als we bij de deur staan horen we veel gekakel. Binnen zien we de hele zaal vol met vrouwen. De eigenares zegt dat de tea room is geboekt door een vrouwenclub voor een high tea. We zullen ergens anders iets moeten vinden. Een stukje verderop vinden we een lunchzaakje bij de ingang van een camping. Hier werken mensen met een beperking. Daar worden we goed geholpen.

We kiezen voor een alternatieve route en komen bij Corfe Castle langs. Bij Poole moeten we over met een pont over om in die stad te kunnen komen. In Poole fietsen we een heel stuk op een fietspad direct langs het water van Poole Harbour. Het is vrijdag aan het eind van de middag en het is zonnig weer. De vele terrassen zitten vol met mensen die het begin van het weekend vieren.

Onze camping ligt ten noorden van Wimborne Minster. De GPS track is gemaakt van noord naar zuid. Wij gaan van zuid naar noord. We mogen daarom niet over dezelfde straten van de binnenstad. We moeten omrijden. Na een paar keer vragen komen we op de goede route naar ons overnachtingsadres.

Dag 9, fietsen in Zuid-Engeland.

Donderdag 13 juli 2017.

We rijden vandaag vooral over fietsroute 33 vanaf Tauton naar de Kanaalkust. Tot en met gisteren volgden wij het boekje van Eric van der Horst. Na route 33 volgen we vandaag en de volgende dagen het boekje Fietsen langs het Kanaal.

Aan de linkerkant van de weg zie ik een enorme brug met een deur ervoor. Wat raar. Ik ga wat dichterbij kijken. Er staat aangegeven dat deze brug privé is. Waarschijnlijk was hier vroeger een officiële zijweg.

In Illminster is het marktdag. Hier lopen we wat rond om de sfeer van een kleine Engelse stad op te snuiven.

We komen ’s morgens langs wellicht het kleinste winkeltje van Engeland. Je kunt hier de basislevensmiddelen kopen, maar ook kranten en felicitatiekaarten. Voorin de winkel staan twee tafeltjes met stoelen voor koffie of thee. Achterin de winkel is een postagentschap gevestigd. We hebben een plezierig gesprek met de eigenaar van deze dorpsvoorziening.

Hier in Engeland zie je in het landelijk gebied, net als in België en in Frankrijk, houten masten met stroomdraden die naar de verschillende huizen voeren.

’s Middags eten we een home made boerderij-ijsje bij een oude dame die een ijswinkeltje heeft op onze route. Hier hebben we ook een gesprek met een Nederlands stel dat ieder jaar naar Engeland gaat om daar vakantie te vieren. Ze zijn ongeveer overal al geweest, behalve in Noord-Engeland waar het veel regent.

Het valt ons op dat je in Engeland zaken tegenkomt, waarvan je denkt dat het echt Nederlands is. Ik noem als voorbeelden: contactloos betalen, buurtpreventie en centra voor jeugd en gezien.

We bereiken het schilderachtige dorpje Abbotsburry na een enorme klim met een prachtig uitzicht op de omgeving en Het Kanaal.  Vandaag fietsten we een bergetappe. Zo duidt Bert deze fietsdag.

Vanavond kiezen we voor een hotel in dit dorpje en laten de tent in de tas zitten. Onze fietsen mogen in de bierkelder overnachten.

Dag 8, fietsen in Zuid-Engeland.

Woensdag 12 juli 2017.

’s Morgens is het gelukkig weer droog. Ik heb schone en droge fietskleding in mijn tas. Eergisteren waste ik en liet die kledingstukken die avond drogen in de zon aan de droogmolen van de camping.

We komen op een fietspad te rijden, dat is aangelegd op een oude spoorlijn, de Strawberry Line. De spoorbaan vervoerde veel aardbeien van de nabijgelegen tuinderijen. In 1963 werd de spoorlijn buiten gebruik gesteld. We komen ook door Cheddar. De bekendste kaas van Engeland is naar deze plaats genoemd. Het gebied na Cheddar is erg dun bevolkt. De rietmoerassen van weleer zijn voor een groot deel verdwenen. Je ziet er er koeien grazen. Ook hier staan volgens mij veel koeien op stal, want op vele grasvelden is geen koe te bekennen.

De kleine camping in de buurt van Tauton is een voormalige fruitboerderij waar vroeger cider werd gemaakt. De campingbaas heeft geen hekel aan rommel. Als ik hem was, ging ik eens flink wat zooi opruimen. Allerlei soorten gereedschappen, maar ook oude caravans met rommel staan op zijn terrein. Verder is het een gezellige kleine camping. Kalkoenen en pauwen scharrelen over het terrein.

We kunnen eten aan de andere kant van het kanaal in een pub. Deze is minder dan 500 meter van de camping verwijderd. We gaan er op de fiets heen. Later op de avond gaan we terug en dan lopend.

Dag 7, fietsen in Zuid-Engeland.

Dinsdag 11 juli 2017.

Weer gaan we vandaag eerst een stuk langs een kanaal. Het is erg stoffig en uitgroeiende bramenstruiken en brandnetels doen niet altijd vriendelijk aan. We komen over twee aquaducten. Dit zijn ongelijkvloerse kruisingen van kanalen. Bath is onze eerste stad. Hier gaan we aan de koffie. In Bristol begint het te regenen. Het gaat over in een stortbui. We schuilen in een loods van DPD, een pakjestransportbedrijf.

De manager komt vijf minuten later vragen of wij van iemand toestemming hebben gekregen om hier te schuilen. We kunnen haar zeggen dat wij die toestemming niet hebben. Ze vindt het geen prettig idee in verband met de security van haar bedrijf dat wij hier schuilen, maar stuurt ons toch ook niet echt weg. Als de bui, weer gewoon regen is geworden, gaan we weer naar buiten.

Drijfnat komen we aan op de camping in Seymour. Het is een kleine camping. Een campingbaas is in geen velde of wege hier te bekennen. De tent zetten we op onder een afdak van de afwasruimte om hem daarna met haringen vast te zetten in het natte gras. Ons avondeten bestaat uit brood, kaas en tomaten, onderweg gekocht bij een kleine supermarkt. We eten in de tent.

Dag 6, fietsen in Zuid-Engeland.

Maandag 10 juli 2017.

Newbury is bekend om zijn paardenraces. We komen langs renbanen, die op dit moment niet in gebruik zijn. Hele stukken gaan we over rustige trekpaden, langs het Avon & Kennetkanaal. Meestal over gravel maar hier en daar over gras Het kanaal dateert uit 1727. Het duurde 80 jaar voordat het kanaal kon worden gebruikt tussen Reading en Bristol. Maar 30 jaar is er goed gebruik van gemaakt. De Great Western Railway zorgde ervoor dat het kanaal zijn belangrijke betekenis kwijt raakte.

We zijn in het graafschap Wiltshire. Over landweggetjes met hoge hagen komen we in Hungerford. Het is een typische Engels stadje.  Het stadhuis heeft een toren. Hierna gaan we door het Savanake Forest. Het is één van de weinige overgebleven oerbossen van Engeland. Er zijn hier bomen van meer dan 1.000 jaar oud.

De volgende stad is Malborough. Ze hebben hier de breedste highstreet van Engeland. Er staan erg veel auto’s geparkeerd.

We hebben niet gekozen voor de grote omleiding naar Stonehenge, maar nemen de route via Avebury. In die stad liggen net als in Stonehenge grote stenen in het landschap. Hiervoor komen we door het Fyfield Down natuurreservaat. Dit is een indrukwekkende in de ijstijd gevormde hoogvlakte met een prachtig uitzicht. Naar beneden gaan hier is een uitdaging, omdat de afdaling behoorlijk steil is en het pad door tractoren is voorzien van diepe betrekkelijk smalle wielsporen in een kleiachtige ondergrond. Eigenlijk vind ik het Fyfield Down-gebied, waar je met een auto helemaal  niet kan komen, aantrekkelijker dan de stenen van Aveburry.

Wat valt je zo al op onderweg? Weinig fietsen zie je in Engeland. Je ziet er niet veel auto’s rijden van een Engels merk, maar wel veel Duitse (o.a. Mercedessen) , Franse en Japanse. Ook zie je nogal wat Volvo’s op de Engelse wegen rijden. Illegale vuilstortplekken zie je ook regelmatig onderweg. Hier worden oude ijskasten, oud hout, tegels en andere rommel neergegooid.

Dag 5, fietsen in Zuid-Engeland.

Zondag 9 juli 2017.

We hebben ze meer hier gezien in Zuid-Engeland. Ook nu zien we weer grijze eekhoorn de weg oversteken.

We fietsen op deze rustige zondagmorgen door het Windson Park. Dit park is van het Brits koninklijk huis. Er lopen hier en daar groepen herten. Groepjes dagjesmensen komen we in het park tegen. Er staat een groot standbeeld van Elisabeth II, de huidige koningin, te paard. Er is hier een lange roeibaan te vergelijken met die in het Amsterdamse Bos.

Het koninklijk paleis gaat deels schuil achter bomen en andere planten. Aan de andere kant van een historische rivierbrug licht Eton met haar beroemde school. Maidenhead is ook een stad waar we doorheen komen. Hier hebben we weer te maken met vervelende hekjes in het fietspad, waardoor we onze bagage van de fiets moeten halen, om de fiets over de wegversperring te kunnen tillen. We komen langs een hele batterij sluizen.

In Reading lopen groepjes militairen met automatische geweren door de hoofdstraat. Wij pikken hier een terrasje in de zon.

De camping waar we onze tent opzetten ligt ten zuiden van Newbury. Het is de enige camping in de wijde omgeving. De campingbaas had ons geadviseerd om te gaan eten bij de cricketclub een paar kilometers verderop. Samen met twee Engelse mannen die ook op fiets zijn en op de camping staan gaan we daarheen.  Het blijkt dat deze avond de keuken van dit restaurant is gesloten. We worden verder verwezen naar een Indiaas restaurant. Bert en ik kiezen een gerecht dat niet al te spicy is.

Dag 4, fietsen in Zuid-Engeland.

Zaterdag 8 juli 2017.

Vanaf ons hotel is het ongeveer 15 km naar het centrum van de stad. We zien een vos lopen in een woonstraat. Het is nog vroeg en zaterdag. Dus is het niet druk op straat. We merken goed dat de wijk Christal Palace op een heuvel is gebouwd. We hoeven het eerste stuk maar weinig te trappen. Op rechte stukken weg, pal naar het noorden, zien we de belangrijke gebouwen van het centrum in de verte liggen. Net als gisteren komen we door de wijk Elephant and Castle. Dit is ook de naam van het metrostation.

Vanaf London Bridge gaan we naar de Big Ben en het Parlementsgebouw, Westminster Abbey en het Hyde Park. Later fietsen we door een enorm park/natuurgebied Richmond Park.

In Kingston wordt een botenparade gehouden. Een groot aantal simultaan roeiende mannen bevaart een soort gouden koets te water. We zien een stukje verderop op het pad langs het water een glimmende zwarte Mercedes met een chauffeur staan die duidelijk staat te wachten op een hotemetoot. We vragen hem of die auto van de koningin is. Dat blijkt niet het geval. De auto is van de burgemeester van de deelgemeente Kingston.

We gaan een water over met een klein pontje type groot uitgevallen roeiboot. De fietsen worden door de bootsman in de boot getild. Onze camping staat in Chertsey. Het dorp, twee kilometer verderop ziet er niet aantrekkelijk uit. Daarom eten we bij The Kingfisher (het ijsvogeltje), een restaurant over de brug bij de camping. Het is er flink druk. Dat is altijd een goed teken.

Dag 3, fietsen in Zuid-Engeland.

Vrijdag 7 juli 2017.

Vanaf de camping gaan we terug richting Woolwich om daar de route uit het boekje London-Land’s End Cycle Route van Eric van der Horst weer op te pakken. Onderweg laat Bert bij een Hallfords winkel nieuwe pedalen opzetten. De reparatieafdeling is boven. Er is een lift. Maar raar maar waar een Nederlandse fiets past niet in deze lift, ook niet als je het voorwiel zo hoog mogelijk optilt. De tassen waren er al af. Dat wordt voor Bert trappen lopen naar de eerste verdieping. Zo maak je nog eens iets mee.

We rijden een heel stuk over een fietsroute langs de Theems. Op bepaalde stukken is het fietspad in prima staat op andere stukken van het fietspad zijn van mindere kwaliteit en smaller. Aan de overkant van de rivier staan indrukwekkende gebouwen. Aan de kant waar wij fietsen wordt nog veel gebouwd. We zien een kabelbaan hoog over de Theems, en het Millennium Dome. Het ziet er allemaal indrukwekkend uit.

We moeten aardig klimmen om bij het punt in het Greenwich Park te komen, waar de 0-meridiaan wordt aangegeven. Vanaf het pleintje bij de Royal Observatory heb je een mooi uitzicht op het paleis van het Greenwich Park en op de sky line van de stad. In het park is ook het Maritiem Museum. Voor het gebouw staat een fles van meer dan vijf meter lang met daarin een zeilboot.

We gaan langs tot woningen verbouwde pakhuizen naar de Tower Bridge en vandaar naar de London Bridge. We moeten hiervoor wel anders rijden in verband met de grote bouwwerkzaamheden in de buurt van de Tower Bridge. We komen langs London Eye, een groot reuzenrad dat je veel op foto’s en tv ziet.

Maanden vooraf hadden we al een hotel geboekt in Londen. Het hotel staat in de wijk Christal Park. Het is altijd druk in Londen en nu spitsuur. Wij fietsen vooral op de busbanen. Steeds moeten we wachten achter een bus, omdat hij voor een rood licht staat of dat hij passagiers in- en uitlaadt.

We komen door de grote stadswijk Brixton. Hier wonen vooral mensen met Caribische en Afrikaanse roots. Het is op deze warme dag enorm druk met mensen op straat en er zijn vele gezellige winkeltjes.

Later dan gedacht komen we aan bij ons hotel. Na ons te hebben opgefrist gaan we naar een winkelcentrumpje niet ver van ons hotel vandaan. Hier nemen we een warme maaltijd en een biertje. Een leuk ‘dorpscentrum’ dat je niet zo maar zou aandoen.

Chistal Palace is genoemd naar een grotendeels glazen gebouw dat aanvankelijk was gemaakt voor de Wereldtentoonstelling van 1851 in Hyde Park. Na de Wereldtentoonstelling werd het verplaatst naar Sydenham Hill ten zuiden van London. De wijk die hier ontstond werd genoemd naar het glazen gebouw van de Wereldtentoonstelling. In 1936 brandde het gebouw volledig af en is nooit meer herbouwd.