Woensdag 27 juli 2016.

Bert had op internet een GPS track gevonden, waarop door iemand een rondje langs de beroemde bezienswaardigheden van Wenen was gemaakt.

We steken met onze fietsen bij de Reichsbrücke de Donau over en beginnen met een kop koffie bij een Italiaans restaurant met een Noord-Afrikaanse eigenaar aan het Mexikoplatz. Dan is Prater aan de beurt. Dit is  een soort permanent kermis met onder meer een reuzenrad. Het is nog rustig hier.

We zien onderweg een ingang naar een fraai park. Er staat een bordje met de tekst ‘Wiener Sängerknaben’. We gaan het park in door een openstaande poort. We kijken wat rond en willen aan de achterkant het park weer uit. Dat lukt niet, omdat dit allemaal is afgesloten met hekken. Daarom maar terug naar de doorgang waar we binnen kwamen. Die zit nu ook op slot. Na wat heen en weer kijken komt een man naar ons toe en zegt dat we hier helemaal niet mogen komen. Het is het terrein van een school met internaat. Hij haalt een sleutel op om het hek te openen en ons weer buiten de hekken te krijgen.

Niet veel verder komen we in de Wiener Augarten. Ook hier is sprake van een fraai aangelegd park. Er staat een oude toren aan de rand van het park met een platte bovenkant. Ons is niet duidelijk waarvoor deze toren heeft gediend.

Hartje centrum Wenen komen we langs veel fraaie gebouwen en tuinen. Regelmatig gaan we op een bankje in de schaduw zitten in één van die parken. We zien onder meer de Belverdere, de Universiteit, het Stadhuis, het Parlementsgebouw, de Staatsopera, het Natuurhistorisch Museum, de Karlkirche en het Russisch monument van de bevrijding van Wenen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.

Het valt ons op dat er redelijk goed te fietsen is in het centrum van Wenen. Regelmatig zijn er fietsstroken geschilderd op de asfaltstraten. Waar die er niet zijn heb je de keuze om op de weg tussen de auto’s of op de stoep te gaan fietsen. Bij dat laatste moet je natuurlijk wel rustig aan doen en goed op de voetgangers letten.

’s Avonds gaan we op de nachttrein terug naar huis. We moeten onderweg in Duitsland overstappen in Hannover.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 11 in Wenen, 32 km. Tot en met deze dag 968 km. Inclusief ritjes ’s avonds ruim 1.000 km. 

Dinsdag 26 juli 2016.

De eerste grote plaats vandaag is Mistelbach. Hier drinken we onze koffie, maar gaan daarna weer snel op weg. Vandaag is het weer een warme dag.

In Unterolberndorf is een ouderwets café-restaurant-pension. We nemen plaats in de achtertuin. Hier zitten we lekker in de schaduw. We gaan nu voor een wat langere middagpauze hier. Ik maak daarbij tevens gebruik van de mogelijkheid om mijn mobieltje bij te laden. Twee honden van de eigenaar schuifelen tussen de tafeltjes.

Van de campingbaas in Poysdorf hebben we gehoord dat als we de camping in Wenen willen nemen we de Donau niet moeten oversteken. We komen bij de rivier aan in wijk 21, moeten deze blijven volgen en komen dan vanzelf in wijk 22, waar de camping te zien is vanaf het fietspad. Althans zo begrepen wij dit.

We passeren UNO-City, een wijk waar hoge kantoren en flats staan van de Verenigde Naties. We fietsen verder over een groene strook tussen aan de ene kant de Neue Donau en de andere kant een drukke snelweg. Op vele plekken zijn vooral mensen van buitenlandse origine met hele gezinnen aan het BBQ-en. Daar waar het rustiger wordt komen we bij een FKK-gebied. Hier zitten, liggen en lopen mensen in hun blootje.

Als we zo’n tien kilometer langs de Donau hebben gefietst, vragen we toch maar eens of iemand weet waar we de camping kunnen vinden. Deze man zegt dat we ongeveer vijf kilometer te ver zijn doorgefietst. Na nog een paar keer vragen komen we uiteindelijk op de camping in de buurt van een Shell-tankstation.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 10 van Poysdorf  naar Wenen, 110 km. Tot en met deze dag 936 km.

Maandag 25 juli 2016.

Vlak bij onze camping is een kruidenierswinkeltje dat iedere dag om 5.30 uur opengaat. Voor 7 uur koop ik bij deze Vietnamese winkelier broodjes en beleg voor een ontbijt bij de tent.

Vandaag rijden we weer door een dunbevolkt gebied met weinig voorzieningen. Om 9 uur zien we het eerste café onderweg in een dorpje met de naam Stracholise. Het piepkleine café zit bijna stampvol met ongeveer 10 mannelijke klanten. Ze zitten allemaal aan halve literglazen bier en roken daarbij stevig. De potige vrouw achter de bar heeft het druk met bijvullen van de glazen. Wij houden het bij Nescafé (oplos)koffie, de enige koffie die hier geschonken wordt.

Langs een groot meer gaat de weg iets omhoog. Druivenvelden wisselen de maïs- en groenteakkers af. In een andere dorpje komen we warempel weer langs een café. Hier kunnen we kiezen tussen Turkse koffie (met prut) of cappuccino zonder drab maar met weinig smaak. Bert gaat voor de eerste en ik voor de tweede optie. Het zoontje van de eigenares speelt in het café met een bal en wordt een beetje gek gemaakt door twee stamgasten. Even later komt de oma van het kleine kind en neemt het jongetje mee de straat op. Achter het café staan konijnen in hokjes. Het duurt nog lang voor het kerstmis is.

Gisteren was het een zware dag. Vandaag hebben we in Tsjechië alleen zo nu en dan een bescheiden klim. We gaan over rechte wegen. Dit waren in de tijd van het ijzeren gordijn patrouillewegen voor langs de grens met Oostenrijk. Mikulov is de enige wat grotere plaats vandaag. Omdat het inmiddels verzengend heet is laten we deze stad links liggen en gaan verder op onze route. We komen langs de voormalige douaneplek. De huisjes staan er nog maar verder is er geen kip te zien.

In Oostenrijk zijn de wegen beter, maar we krijgen hier wel weer te maken met soms pittige klimmetjes. De enige camping die op onze kaart staat aangegeven tussen de grens en Wenen ligt in Poysdorf. Niet ver vóór dit dorp, als ik met een aardige vaart naar beneden gaat, springt er een keitje tussen de fietsband en mijn voorspatbord. Ik hoor een klap en zie even later dat het spatbord nog maar op een punt vastzit. Op de camping schroeven we het spatbord los. Deze verdwijnt in een afvalbak.

Als we ’s avonds bij de plaatselijke Italiaan aan de warme hap zitten valt op dat er veel doorgaand (vracht)verkeer door het dorp dendert.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 9 van Satov (SZ) naar Poysdorf (A), 95 km. Tot en met deze dag 826 km.

Zondag 24 juli 2016.

De barokke stad Slavonice leeft al volop op zondag om 9 uur ’s morgens. Mensen lopen met boodschappentassen en we zien verschillende mensen met fietsen op en rond de grote markt. De koffieterrassen zijn al open. Afgelopen nacht hadden we te maken met regen en onweer. In de tent bleef het gelukkig allemaal droog. Onderweg hebben we een gesprekje met een vader en zoon uit Zwitserland die ook de Greenways van Praag naar Wenen fietsen.

Vranov nad Dyji is een toeristisch dorpje te vergelijken met Valkenburg. Er zijn veel toeristen, er is een groot kasteel op een hoog punt en er rijdt een toeristentreintje op luchtbanden door de straten. Hier gaan we voor een lunch. Op het eerste terras moeten we te lang wachten voordat er een serveerster langs komt om op te nemen. Daarom pakken we onze spullen en gaan verderop in een meer volks eettentje  voor ons warme middageten.

Vandaag is het voor ons de dag van de nationale parken De omgeving is mooi, maar de fietspaden en andere weggetjes zijn op veel plaatsen zeer slecht en/of stijl. Daarom moeten we regelmatig lopen en onze fietsen voortduwen of tegenhouden. Dit al naar gelang we omhoog gaan dan wel omlaag. We hadden gepland om in Lukov op de camping te overnachten. Volgens de mevrouw achter de tap van een plaatselijk café in Lukov is deze camping echter al een paar jaar geleden gesloten. Ze verwijst naar de camping een kilometer of 10 terug in het nationale park. Dat lijkt ons geen goed idee. In Lukov zijn meerdere pensions, maar die zijn allemaal vol.

We rijden door en stuiten in de buurt van Satov op een kleine camping. Het eigenaarspaar ziet ons al aankomen. Ze zijn reuze vriendelijk en de mevrouw schenkt ongevraagd voor ons een gratis glaasje witte wijn in. Een echt gesprek lukt niet, omdat zij noch Engels noch Duits kunnen spreken.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 8 van Stare Mesto naar Havraniky bij Satov, 90 km. Tot en met deze dag 731 km.

Zaterdag 23 juli 2016.

Naast de camping wordt een kermis opgebouwd. Het ziet er allemaal wat simpeler uit dan bij ons in Nederland. Dirna is vandaag de eerste wat grotere plaats. Hier wordt op het centrale plein een jachtceremonie gehouden. Jagers staan, de honden aangelijnd, met hun jagershoedjes tegen de borst in een kring om de geschoten hazen heen. Deze dode dieren liggen op een bedje van kerstboomtakken. Er wordt een nogal lang gebed uitgesproken. We zien dit alles aan vanaf het terras van een café-restaurant.

Verder gaat onze tocht door een rustig dunbevolkt gebied. We pauzeren nog in de dorpen Dolni Zdar en Nova Bystrice. Bij het kasteel Landstejn staat een hele batterij auto’s van de Tsjechische televisie.

Onze camping in Stare Mesto ligt in een langlaufgebied, waar ook de biathlonsport wordt beoefend. Het heet hier weer zoals een keer eerder een cyklokemp. Er staan echter wel meer auto’s dan fietsen.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 7 van Skalice naar Stare Mesto, 83 km. Tot en met deze dag 641 km.

Vrijdag 22 juli 2016.

Na een natte nacht begint de dag bewolkt, maar wel warm. Als we onderweg bij een benzinestation een bakkie koffie hebben gedronken zien we de dames uit Denemarken weer. Zij overnachtten op een minicamping bij een kinderboerderij  annex vakantiekamp voor stadse bleekneusjes. We zullen ze na vandaag niet meer tegenkomen.

Tabor is een grote plaats met een historische binnenstad. Na het boodschappen doen, inclusief de aanschaf van een Tsjechische wegenkaart van de Greenway Praha-Wien, verlaten we graag weer deze drukke stad.

Het is inmiddels boven de 30 graden Celsius. We komen bij een brug die is opgebroken. We moeten omrijden. Via een alternatieve route komen we aan bij een camping aan een watertje. Net als bij veel andere campings werken ze hier met douchemunten. Je krijgt hier ook een sleutel van het ronde sanitairgebouw.

Op het campingterrein staat een hoop oude meuk van containers, pipowagens en omgebouwde tramwagons. Overigens is het er verder schoon en netjes. Als we in onze lakenzakken kruipen is, niet ver verwijderd van onze tent, een gezinnetje bezig te BBQ-en zoals wij dat thuis niet zien doen. Ze gebruiken een dunne boomtak waarbij met een zakmes een punt is gemaakt. Hieraan is een stuk vlees geregen. Dit houden ze aan de bovenkant in het vuur. Ze draaien wat met de stok. Mij lijkt het dat het vlees gaar wordt maar ook deels een zwarte buitenkant zal krijgen.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 6 van Sedlcany naar Skalice, 68 km. Tot en met deze dag 558 km.

Donderdag 21 juli 2016.

We gaan dwars door Praag. Het is spitsuur. Ergens wijst een bordje fietsers naar het centrum om hier op de doorgaande autoweg te gaan rijden. Het is erg druk met auto’s en de auto-forenzen rijden hier stevig door. Wij kiezen voor de veiligere optie om om te rijden en de kronkelige rivier te blijven volgen.

We zijn het centrum door. Op een fietspad met een bocht voor ons naar boven, komt van de andere kant een vrouw op rollerskates met een wandelwagen met baby aansuizen. De kinderwagen valt om en het kind gaan huilen, waarschijnlijk van de schrik. Het loopt goed af met het jonge kind.

In de buurt van de Barrandovbrug komen we twee Deense dames tegen. Die zijn in Praag gestart en fietsen dezelfde route als Bert en ik. Ze hebben wel een routeboekje maar geen navigatie. Wij wijzen ze de weg.

Bij een metrostation moeten we afstappen om aan de andere kant van het gebouw verder te kunnen fietsen. We verlaten de voorsteden van Praag. Het lijkt alsof het gaat regenen. Er komen waterdruppeltjes uit de lucht. Het zet gelukkig niet door. We komen langs een huis met een tuin, waarin een tent staat. Ik vraag de vrouw des huizes of zij een minicamping heeft.  ‘Nee’, zegt ze. ‘Dit is onze eigen tent’. Ze adviseert ons te overnachten in Sedlcany. Daar is geen camping, maar er zijn wel meerdere hotels. We komen in die stad terecht in een soort jeugdherberg. De andere gasten hier zijn jongens met dure lichte racefietsen.

We eten ’s avonds in een ouderwets hotel-restaurant. We kunnen kiezen tussen de rokersruimte, de rookvrije ruimte of het terras achter het hotel. Andere eters zijn er niet. Er zijn twee mensen die voor de bediening zorgen en er staan twee medewerkers in de keuken.

Als we terug zijn in ons onderkomen gaat het onweren met zware regenval.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 5 van Praag naar Sedlcany, 93 km. Tot en met deze dag 490 km.

Woensdag 20 juli 2016.

Het stadsplein van Litomenice is de moeite van een bezoek waard. Het restaurantje waar we aan de koffie gaat ziet er chique uit. In het Duitse deel van de Elberadweg kan je veelal aan twee kanten van de Elbe (veilig) fietsen. In het Tjechische deel loopt de fietsroute steeds aan één zijde van de rivier.

We fietsen via diverse dorpjes. Roudnice nad Labem is de volgende stad van deze etappe. In een stad heb je meer last van de warmte dan op de wegen over de velden en door de dorpjes. We besluiten de stad daarom maar zo vlug mogelijk weer te verlaten. Met zonnebril en helm op ga ik onder een viaduct door. Bert roept ‘Dick’.  Ik denk dat hij wil zeggen dat we links- of rechtsaf moeten gaan of dat hij iets bezienswaardig heeft gezien. Ik ga op mijn snufferd omdat er een kuil van ruim tien cm diep en een omtrek van een halve meter in het wegdek zit. Het loopt allemaal goed af. Ik kruip weer overeind en houd er alleen een blauwe plek aan over op mijn bovenbeen.

Bij Nelnik verlaten we de Elbe en gaan verder langs de Moldau. Een stuk verderop in een dorpje moeten we met een fiets/voetveer over naar de andere kant. Bij het pontje staat aangegeven dat bovenaan de trap een belletje is om aan te geven dat we over willen. Als ik op de bel heb gedrukt steekt een man zijn hoofd uit het raam van het huis ernaast. Hij roept zoiets als ‘Ik kom er aan’. Het pontje ligt aan kabels en werkt zonder motor.

Ongeveer 25 km vóór Praag gaat de weg omhoog over een pad met een slecht wegdek. Het wordt drukker, Praag nadert. Bij een groepje wielrenners vraag ik of iemand Engels spreekt. Eén van deze racefietsbezitters kan me goed uitleggen waar een camping is. Het is nog geen kilometer van deze plek. De camping ligt in de stadswijk Troja.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 4 van Usti nad Laden naar Praag, 106 km. Tot en met deze dag 397 km.

Dinsdag 19 juli 2016.

We fietsen terug naar het centrum van Dresden. De meeste mensen gaan hier met eigen auto of met de bus naar hun werk. Sommige werkers gaan op de fiets. Met zo iemand fietsen we een tijdje op. Hij wijst ons een snelle route naar de Elberadweg. Het wordt weer een warme dag vandaag.

Na zo’n 60 kilometers zijn we aan de grens met Tsjechië. Een paar kilometers verder worden we teruggestuurd. Het fietspad is een halfjaar afgesloten voor werkzaamheden. Dit was ergens bij een café en een pont in drie talen aangegeven, maar dat hadden we over het hoofd gezien.

We gaan terug en per pontveer over naar de andere kant van de Elbe, waar geen fietspad is. In plaats van met kronen te betalen kunnen we ook voor 1 euro p.p. over. Op het asfalt staat om de zoveel meter een fietsje geverfd. Dit is vooral bedoeld voor de automobilisten. Veel van deze weggebruikers rijden harder dan de 60 km die hier tijdelijk is aangegeven.  Bij de eerstvolgende stad, Decin, komen we weer op een fietspad uit. Ook maken we hier gebruik van de mogelijkheid om Tsjechisch geld te pinnen.

Voorbij de stad Usti nad Laden vinden we een fietscamping, cyclokemp. De camping ligt direct aan het fietspad.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 3 van Dresden (DE) naar Usti nad Laden (SZE), 111 km. Tot en met deze dag 291 km.

Maandag 19 juli 2016.

Afgelopen nacht sliep ik als een blok. Tussen 22.00 en 07.00 werd ik niet één keer wakker. We nemen nu de linkeroever vanaf Torgau. Dat is voor ons de rechterkant van de rivier. Op verschillende plaatsen groeien zonnebloemen.

In Belgern gaan we om 10 uur aan de koffie in een ijscafé aan het centrale dorpsplein. Ik breng een bezoek aan de wc van deze horecagelegenheid. De ‘heren’ heeft alleen een plasgelegenheid, daarom maar naar de vrouwenafdeling. Evenmin als aan bij de ‘mannen’ kan ik hier ook geen werkend lichtknopje vinden. Dan maar de met de deur op een kier. De toiletpot vind ik in het donker met de achterkant van mijn benen. Het resultaat van mijn toiletbezoek kan ik niet zien, alleen ruiken.

Onderweg komen we meerdere Nederlanders tegen die een fietsvakantie boekten bij Effenweg.nl. Ze rijden op elektrische fietsen en doen iedere dag ongeveer 50 km. Ze worden vanuit Dresden per bus met aanhanger naar plaats A gebracht. Aan het eind van de middag worden ze in plaats B weer opgepikt. Een stel wijst ons op ‘wilde’ pruimen langs de weg. Wij plukken er ook een paar.

In Dresden vinden we in de Altstadt al snel het kantoor van de VVV. De informatrice kan mij aan de hand van een stadsplan uitleggen waar de camping is gelegen. Het is ongeveer vijf kilometer fietsen vanuit het centrum. Op de camping is het erg druk. We zien ook heel wat Nederlanders hier. We zetten de tent op, gaan douchen en fietsen weer terug naar de binnenstad. We vinden een restaurant waar ze nog een plekje voor ons hebben. Als we het avondeten achter de kiezen hebben doen we nog een rondje binnenstad. Het wordt al aardig donker.

Fietsen van Wittenberg naar Wenen. Dag 2 van Torgau naar Dresden, 111 km. Tot en met deze dag 186 km.