S

Fietsen in West-Duitsland

Als je het verslag van de hele fietstocht wilt lezen, moet je naar beneden scrollen naar dag 1. 

Dag 15. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, donderdag 30 augustus 2018. Van Fischenich naar Roermond, 125 km.

Al snel zitten we op grindpaden door het bos. Afgelopen nacht heeft het stevig geregend. Dat is overal te zien. Alles is kletsnat. Hele stukken gaan we over rechte landbouwwegen richting Düren. In deze stad zijn diverse kazernes en andere militaire gebouwen.

We komen door een dorpje met een bakkerswinkel. Het is half twaalf. Als we koffie bestellen zegt de winkeldame dat de koffie op is. Haar lichaamstaal toont ons dat ze niet van plan is voor ons opnieuw koffie te zetten. We kopen er maar zes rozijnenbollen. Je weet nooit wanneer we de volgende winkel zien.

Later fietsen we langs het riviertje de Rur. Het is makkelijk fietsen omdat alles vlak is en het wegdek meestal goed. De volgende stad is Linich. Normaal zou je deze stad niet bezoeken. Het is theetijd, daarom rijden wij Linich in. Ze zijn hier in het centrum bezig met de riolering en de bestrating. Een eindje kunnen wij over de stoep en verder over de straat, waar even niet wordt gewerkt. Dan staan we ineens voor een soort muur. De weg is van links naar rechts grondig afgezet. We kunnen absoluut niet verder. Alleen voetgangers kunnen verder over een trap. Dat wordt met een grote boog via een andere weg naar de plaatselijke bakker.

Bij Vlodrop komen we Nederland binnen. Het volgende dorp is St.-Odiliënberg. Hier gaan we voor een biertje. We vieren dat we nu bijna in Roermond zijn. In Roermond zien we de Roer in de Maas stromen.

In totaal fietsten we in 15 dagen meer dan 1.300 kilometers.

In de stad aan de monding van de Roer nemen we een maaltijd bij een Italiaan en gaan daarna naar het station. Om 10.15 uur komen we aan op station Sassenheim. Vandaar fietsen we terug naar Lisse. Het was een mooie fietstocht. Piet bedankt voor je gezelschap.

S

Dag 14. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, woensdag 29 augustus 2018. Van Eckenhagen naar Fischenich, 85 km.

Bij het ontbijt babbelen we gezellig met de eigenaren Elke en Jürgen. Hij is een bijdehande bouwer en klusjesman, zij is het type dat het heel netjes is op haar spulletjes. Jürgen is dit jaar 65 geworden. Tegen de wand hangt een grote plastic 65. Elke zegt dat dit pas wordt opgeruimd als de kerstversiering  van zolder wordt gehaald.

Vandaag gaat het landschap gemiddeld naar beneden, maar toch zijn er nog enkele pittige klimmen. Bij een bakker krijgt Piet zure koffiemelk. Hij gaat met zijn bakkie terug naar de bakkersvrouw. “Kein Problem”. Hij krijgt een nieuwe kop koffie met een ander koffiemelkhoudertje. Als ik later afreken krijgen we allebei nog een harde mueslikoek “zum  probieren”.

Vóór Keulen fietsen we enkele kilometers door een bos dat vroeger een militair oefenterrein was. Bij de Rijn gaan we niet met het pont over maar kiezen ervoor verderop via de brug in de buurt van de gemeentecamping de rivier over te steken. In Keulen zitten we op een terras met uitzicht op de Rijn. De lucht wordt grijs. Voor vandaag was er toch geen regen voorspeld. Helaas, het gaat regenen. We verlaten de Rijn en gaan via Rodenkirchen naar het westen.

Als we ons melden bij een hotel in Fischenich hebben we vandaag al drie aanrijdingen gezien. Voor zover wij na kunnen gaan was er alleen sprake van blikschade. Na de warme maaltijd in het hotel maken we een wandeling door het dorp. Het wordt geen lange wandeling want het dreigt stevig te gaan regenen.

S

Dag 13. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, dinsdag 28 augustus 2018. Van Stockum naar Eckenhagen, 72 km.

Van Stockum gaan we terug naar de zuidhoek van de Sorpesee, Amecke. In plaats van over bospaden nemen we het asfaltalternatief over Hagen. Na een pittige klim zijn we in Wildenwiese. Dit wordt aangegeven als een skigebied Hier runt een Nederlands stel een hotel-restaurant. De man komt van de noordkant van de Veluwe. Hij zegt dat hier in Wildenwiese eigenlijk bijna nooit te skiën valt. Er zijn een paar sneeuwkanonnen aangeschaft. Ze kunnen niet worden gebruikt, omdat ze niet weten waar ze water vandaan moeten halen. Zijn hotel moet het hier hebben van motorrijders. Tot begin 2020 zit hij al aardig vol geboekt.

In Finnentrop is een spoorwegovergang opgeheven. Dat is niet te zien op onze GPS-track. We rijden een stukje verder en zien dat we bij het treinstation met de lift omhoog kunnen. Daar steek je over naar de achterkant, waar een hellingbaan naar beneden is aangelegd.

Verderop fietsen we langs het riviertje de Bigge. Anders dan onze route aangeeft nemen we de westzijde van het stuwmeer de Biggensee. Bij een parkeerpleintje is een snackbar waar je vette worsten en hamburgers kunt kopen. Ze hebben er ook lekker koud alcoholvrij Weissbier. Veel motorrijders zitten hier te eten en/of te drinken op de houten banken. Een halve liter bier kost hier maar € 2,50. In een Duits restaurant kost dit gemiddeld € 4.

Halverwege de Biggensee steken we over naar de oostzijde. We komen zo weer op de route van M. Wannet. Er staat aangegeven dat de weg is “gespert.”  We gokken het erop dat het niet geldt voor fietsers.

Even voor Eckenhagen komen we langs een pension. De eigenaar heeft lang grijs haar en een naar beneden hangende snor die er uit ziet als een baard. Er is een kamer voor ons vrij. . Er lopen kippen en ganzen op het erf van het pension en de woning van de eigenaars. Eten doen we bij het Griekse restaurant met de Oerduitse naam Lindenstübchen.

S

Dag 12. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, maandag 27 augustus 2018. Van Rüthen naar Stockum, 80 km.

Eerst moeten we terug naar het hoger gelegen centrum van Rüthen. Vandaar gaan we als een speer richting het riviertje.

De Möhnesee is een stuwmeer. De stuwdam werd op 17 mei 1943 door de geallieerden verwoest. Door de vloedgolf die ontstond kwamen 1.200 mensen om het leven. We volgen dit meer via de zuidzijde. Soest slaan we over. We drinken weer een koffie, nu bij een imbiss. Piet maakt een babbeltje met de eigenaar. Het gaat over de marskramers die vroeger vanuit Duitsland naar Nederland liepen om spulletjes te verkopen. De man weet dat er in Nederland ook een Soest is. Daar woonde destijds Koningin Juliana. Hij is ooit langs het paleis gereden in de buurt van de stad Utrecht. Voordat we weer doorfietsen maken we nog een praatje met een man, die zegt dat hij ook een Flyer e-bike heeft. Hij vraagt of wij vader en zoon zijn.

Vijfentwintig kilometer verder zijn we weer bij een stuwmeer. Dit is de Sorpesee. In Langscheid willen wij wel overnachten. De jeugdherberg is vol. Een viersterrenhotel met een zwembad op het dak heeft wel een kamer vrij, maar die kost € 159. Dat vinden we iets te duur. We fietsen verder over het fietspad aan de oostkant van het stuwmeer naar Amecke. Daar is een klein hotel met drie kamers. De deur is dicht. We zoeken het telefoonnummer op op internet. Daar is geen plek meer voor ons. Na ons telefoongesprek komt de eigenaar naar buiten. De man met snor verwijst ons naar het dorp Stockum. Daar zijn drie hotels. Het tweede hotel is bingo. Op de kamer zien we dat er maar één dekbed en één kussen ligt. Dat wordt wat krapjes. Na melding wordt hier nog even wat aangedaan.

Even iets anders. De afgelopen dagen valt me op dat Duitsers bij gesprekken onderling dikwijls het woordje “genau” (letterlijke vertaling “precies”) gebruiken. Als de ander een tijdje aan het woord is, zeggen wij “ja” om aan te geven dat we nog bij de les zijn. Hier in Duitsland gebruiken ze dikwijls “genau”.

We eten Lachsforelle in het hotel. Voor de Duitslandkenners onder lezers. We zijn nu in Sauerland/Westfalen. Bij onze avondwandeling door Stockum komen we langs een bankje. Hierop staat de tekst: “ Wie hier zit wil graag meegenomen naar Sundern”. Sundern is de grotere plaats niet ver van het dorpje Stockum.

S

Dag 11. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, zondag 26 augustus 2018. Van Horn-Bad Meinberg naar Rüthen, 92 km.

Onze fietsen stonden vannacht op de laminaatvloer van het restaurant. Vanmorgen rekenen we af en krijgen een handgeschreven ouderwets bonnetje met de omschrijving Ü Fr DZ. Deze afkorting betekent overnachting met ontbijt in een tweepersoonskamer. Het hotel was voor ons prima. Echter er is een behoorlijke achterstand in ouderhoud van het gebouw, het terras en de tuin.

Een bezoek aan de Externsteinen kan je niet overslaan. Het is nu nog heerlijk rustig. We zijn bijna de enige gasten bij dit bijzonder fenomeen van hoge smalle rotsen van zo’n 40 meter hoog.

Hele stukken fietsen we door het Teutoburgerwald. Regelmatig omhoog of omlaag over kiezelstenen. De fietsen hebben heel wat te verduren. De Schwalbe-Marathon-Plus banden zijn hard opgepompt. Deze zondagmorgen is het niet erg druk in de toeristische stad Paderborn. Voorbij deze stad volgen we ongeveer 40 km de Almeradweg. Dat is makkelijk fietsen.

Als we in het centrum van Rüthen zijn bel ik naar hotel Spitze Warte met de vraag of ze nog een kamer voor ons hebben. We zijn welkom. Het is vanuit het centrum drie kilometer fietsen naar het hotel. De eigenares van het hotel komt al naar buiten als we aankomen rijden. Ze staat raar te kijken dat wij twee mannen blijken te zijn. Ze dacht aan een echtpaar en had een kamer met een tweepersoonsbed klaargemaakt. We moeten even 10 minuten wachten. In die tussentijd maakt ze een kamer met twee eenpersoonsbedden in orde.

We eten in het hotel en gaan vandaag vroeg onder de wol.

Dag 10. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, zaterdag 25 augustus 2018. Van Hameln naar Horn-Bad Meinberg, 81 km.

De dag begint met een beetje regen. Aan de andere kant van de rivier de Weser haken we aan bij de Hanzefietsroute deel 3. Het is veel stijgen en dalen. Mijn e-bike en Piet moeten hard werken. Op een bord zien we dat er  een afslag is naar een golfterrein.  Uit een bestelbusje bij de ingang van het restaurant klinkt Arabische muziek. De chef van het restaurant bij golfterrein Schloss Schwöber laadt zijn auto uit. Onder meer pakken met ijsblokjes en snoepgoed worden naar binnen gedragen. Vanmiddag en vanavond is er hier een chique bruiloftsfeest.

Als de bestelauto leeg is, wordt onze koffie gezet. We schuilen een tijdje voor de regen. De regenkleding hangt over een paar stoelen op het overdekte terras te drogen. Zeventien kilometer verder staat het viersterren-hotel-restaurant Burg Sternberg. Ook hier schuilen we ruim een uur voor de regen. We bestellen een apfelstrudel met vanillesaus bij de koffie. Het is bijna droog als we hier weer vertrekken. Twee keer nemen we het asfaltalternatief in plaats van grindpaden door het bos.

Niet ver van Externsteine in Horn-Bad Meinweg valt ons oog op hotel Waldruhe. We lopen naar de voordeur. Een vrouw komt naar buiten en zegt: “We schenken geen koffie”.  De opmerking negerend vragen we of ze een kamer vrij heeft voor ons. Die heeft ze. We krijgen voor € 75 een zit- en een slaapkamer, inclusief ontbijt. Ze heeft een tip voor een restaurant in de nabije omgeving. Als we daar aankomen blijkt dat restaurant vandaag gesloten te zijn.

Daarom gaan we voor het avondeten we naar Bärenstein, een restaurant ook niet veraf van Waldruhe. Vorig jaar toen ik onderweg was op Radweg 1 van Berlijn naar Winterwijk heb ik hier nog geluncht. Toen was de ingrijpende verbouwing nog niet helemaal afgerond.

Piet en ik laten ons de maaltijd goed smaken. Plotseling heb ik een hard stukje in mijn mond. Ik denk dat het een stukje graat is. Het blijkt een lipje te zijn van een plastic bakje. Ik meld het bij de ober. Hij verontschuldigt zich. We krijgen de koffie toe van het huis.

S

Dag 9. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, vrijdag 24 augustus 2018. Van Petershagen naar Hameln, 81 km.

Minden is een stad van 80.000 inwoners. Er is een enorme sluis, die zo te zien, nog niet zo lang geleden, helemaal opnieuw is gemaakt. We passeren meerdere viaducten en fietsen onder een aquaduct door. Er is regen voorspeld. Daarom gaan we niet naar de binnenstad maar  fietsen door. Ongeveer een uur hebben we vanmorgen de regenkleding aan. Om half elf komen we bij een ouderwets café op een “hoogje” met uitzicht op de rivier. Het is open omdat er een monteur voor de koffiemachine langs kwam. Behalve de monteur zijn er geen andere gasten in het café. Alles ziet er schoon en heel uit. Het eigenaarsstel van boven de 70 heeft er de laatste jaren weinig aan opgeknapt.

Vandaag hebben we te maken met heuvels, terwijl we tot op nu vooral op vlak land reden. In Rinteln brengen we een bezoek aan de binnenstad. We hebben daar een gesprekje met een stel uit Aken, dat ook een fietstocht maakt.

Om 15.00 uur komen we aan bij de jeugdherberg in Hameln. Als we aangebeld hebben doet een man in kokskleren open. Wij vragen of wij onze bagage alvast hier neer kunnen zetten en dan later terugkomen om ons aan te melden. De receptie gaat pas om 17.00 uur open. De man, die niet al te welbespraakt is, wijst ons waar we de fietstassen kunnen neerzetten.

We gaan de binnenstad in voor een biertje. Omdat de gestreste eigenaar van het café flink tekeer gaat tegen zijn drie jonge vrouwelijke personeelsleden gaan we snel weer weg. Buiten vind ik het een beetje koud zonder jas. Daarom gaan we terug naar de jeugdherberg om een jas uit onze tassen te halen. Een andere medewerker van de JH die van achteren komt zegt dat we ons al kunnen inschrijven al is het nog lang geen 5 uur. We krijgen de sleutel van onze kamer. Dus douchen en andere kleren aan. De kamer heeft zegge en schrijven in totaal één stopcontact. Mijn meegenomen verlengsnoertje met contactdoos voor drie apparaten komt goed van pas.

’

s Avonds storten wij ons in het feestgedruis in de binnenstad van Hameln. Dit weekend is het Pflasterfest, een straatfeest waarbij de muziek van de bandjes op de zes door de gemeente en het bedrijfsleven opgerichte podia, de ratten uit de binnenstad moeten wegjagen.

S

Dag 8. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, donderdag 23 augustus 2018. Van Schweringen naar Petershagen, 72 km.

Een prima ontbijt samen met de twee Zwitserse dames en het Duitse echtpaar.  Daar starten we de dag mee. Voordat we in Nienburg aankomen gaan we eerst nog over met een pontveer. Bij een Back Fisch nemen we een kop koffie. Bakvis is in Nederland een ouderwets woord voor tienermeisje. In Duitsland is het een snackbar waar gebakken vis wordt verkocht, die je kunt nuttigen op het terras of binnen. De koffie is niet echt lekker. Je kunt in Duitsland beter koffie drinken bij een bakker.

Nienburg, is Oudduits is voor Nieuwebrug. Er zijn hier veel vakwerkhuizen. Er is in dit dorp onder meer een aspergemuseum. In Estorf nemen we bij een klein café-restaurant, met vooral streekproducten, een broodje kaas met een glas karnemelk. Zo’n Hollandse  lunch kan je ongeveer nergens krijgen in Duitsland. Het eethuisje heet Storchennest (ooievaarsnest).

We melden ons aan voor de overnachting bij Pension Rad-Haus in Petershagen. Na een douche doen we te voet een rondje in deze kleine stad. We zien onder andere het kasteel, het gebouw van de rechtbank, een molen en de jeugdherberg. Bij de vroegere rechtbank kan je nu trouwen en een bruiloftsfeest organiseren. We eten bij de plaatselijke Chinees.

Het pension heeft van de stoep een terras gemaakt. Aan de stoeprand staat de motorfiets van Martin, de man van de pensioneigenares. Dan kunnen er geen auto’s worden geparkeerd voor zijn terras. We drinken hier onze AV Erdinger biertjes. Sabine, de eigenares van het pension, maakt met alle gasten een gezellig praatje. We hebben op het terras een gesprek met de bewoner van een vakwerkhuis aan de overkant, die hier ook een biertje doet.

S

Dag 7. Fietsen met  broer Piet in West-Duitsland, woensdag 22 augustus 2018. Van Bremen naar Schweringen, 135 km.

In Bremen is het druk met wielrijders onderweg naar het werk. De meeste fietsen met flinke snelheid laverend om andere fietsers en auto’s heen. Vandaag zijn we overgestapt van de Hanzefietsroute deel 1 naar de Weserradweg.

De rivier is nooit ver weg. We hebben een GPS-track van de Weserradweg op de Garmin staan. Deze geeft de hoofdroute aan. De bordjes langs de weg geven regelmatig ook verwijzingen naar de alternatieve route aan de andere kant van de Weser. Dat kan wat verwarrend zijn. We volgen ook een deel de alternatieve route. Het landschap is over het algemeen agrarisch met hier en daar een dorpje. We hadden gepland om in Hoya een hotelletje te vinden. Dat wil niet erg lukken.

Na 20 extra kilometers en 2 ½ uur zoeken vinden we een B&B in Schweringen. Het kostte wat moeite maar dan heb je ook wat. Het is een prachtig huis met een vriendelijke mevrouw Harms. Ze zorgt ook voor een voortreffelijke avondbroodmaaltijd. Frau Harms heeft ook alcoholvrije Radler en bier in huis. Herr Harms is ZZP-er. Hij maakt dingen op maat van hout, zoals deuren, kozijnen en trappen. Ook heeft hij veel aan zijn eigen huis opgeknapt en verbetert.

Er zijn nog twee andere gasten, twee Zwitserse dames op de fiets. Ook die eten mee. Zij hadden ook een zoektocht naar een slaapplaats achter de rug. Er schuift iets later ook nog een echtpaar uit Noord-Duitsland aan. Die hebben hier ook een kamer. De Duitsers hebben Gazelle e-bikes. Ze dachten dat het Duitse fietsen zijn.

De Duitse vrouw was vandaag gevallen met haar e-bike. Bij de man verloor onderweg één van zijn fietstassen van zijn e-bike en zijn vrouw reed daar overheen of tegenaan. Dat veroorzaakte haar val. Ze heeft schaafwonden aan haar arm en gezicht. Na de val is ze verder gaan fietsen met één hand aan het stuur, haar linker. Schakelen kon ze niet meer, want dat moest ze met haar rechterhand doen.

Van één van de Zwitserse dames krijgt ze aan de etenstafel wat zalfjes die erg goed zouden werken. De Duitse mensen wonen in Ostfriesland. Dat is niet ver van de Nederlandse grens (het noorden van de provincie Groningen). Ook ligt Ostfriesland aan de Duitse Waddenzee. De Duitse Waddeneilanden horen ook bij dit gebied.

Dag 6a. Fietsen met broer Piet in West-Duitsland, dinsdag 21 augustus 2018. Bezoek aan Bremen.

Bremen is een Hanzestad aan de rivier de Weser. De stad wordt ook wel Freie Hansestadt Bremen genoemd. We bezoeken de belangrijkste bezienswaardigheden in de oude binnenstad en genieten daarna van de zonsondergang en het uitzicht vanaf het dakterras van de jeugdherberg.