Home » 2009 (Pagina 3)
Jaarlijks archief: 2009
(3) Prins Claus
S
Dag 3. dinsdag 25 augustus 2009. Fietsen langs de Elbe van Hitzacker naar Lenzen, 52 km.
Gisteren werd ons verteld dat Claus von Ambsberg in Hitzacker is geboren. Ook de baas van het hotel vertelt het ons vanmorgen bij het afrekenen. Net als eerder andere mensen verwijst hij naar het grote herenhuis tegenover het benzinestation. Het is voor ons de verkeerde kant op, maar toch gaan we even kijken. Voor de zekerheid vraag ik het nog even aan de kassière van het tankstation. “Ja, het is hier tegenover”.
We zijn brutaal en rijden de oprijlaan van het huis op en kijken wat rond. Een man in een auto vraagt of wij soms Nederlanders zijn die denken dat Claus hier geboren is. Volgens hem heeft dit huis “nichts zu tun” met Claus von Amsberg. Die is een stuk verderop geboren. Wij geloven het nu verder wel.
Het weer oogt goed, maar een Duitser zegt ons dat er voor in de loop van de middag onweer is voorspelt. Om elf uur drinken we koffie in Dömitz. Ze hebben daar een vesting, die ze flink aan het opknappen zijn. Er is wat achterstallig onderhoud. Veel winkels staan hier leeg en zijn dichtgetimmerd.
Bij het Raiffeisenbenzinestation krijg ik met een “beetje boel” moeite extra lucht in de achterband van mijn fiets. Het ventiel heeft zijn beste tijd gehad. We krijgen vandaag ook te maken met betonplaten van de vroegere DDR. Daar zitten overlangs groeven in. Dat rijdt niet lekker met de fiets. Bert weet daar alles van. Meestal is er hier ook nog een strook half verhard dat goed rijdt.
Al om twee uur gaan we thee drinken omdat regen en onweer dreigt. We blijven hier ruim een uur plakken. Volgens Joke is in Nederland vorige week een vrouw door de bliksem getroffen die de koeien ging binnen zetten. We spreken af samen in elk geval geen oude koeien uit de sloot te halen. Je weet maar nooit. In Lenzen, 7 km verder, nemen we al betrekkelijk vroeg een kamer bij Gasthof ′Stadt Hamburg′, dat niet ver van de binnenstad afligt.
In de stad zijn enkele openbare gebouwen flink opgeknapt, zoals de Burcht en omgeving. We eten in een restaurantje in de oude stad. Als we binnenkomen zijn we de enige klanten. Ook als een uur later weggaan zijn we nog steeds de enige klanten. Overigens zijn in het Gasthof ook de enige twee klanten.
Lenzen is een stad in verval. Heel veel panden staan leeg en zien er allerbelabberdst uit. Het wegdek van de straten ziet er wel erg net uit. Er is veel geld besteed aan openbare werken (riolering en wegen).
Onze fietsen staan vannacht in een garage van het Gasthof. Ook de eerdere keren konden we de fietsen goed stallen. Ook vandaag kwamen we de nodige Elbefietsers tegen. Het is dan steeds “Gute Morgen”, “Gutetag” of “Hallo”. Uitgebreide verhalen hebben we nog niet uitgewisseld.
Beneden in het Gasthof is een ouderwets café, maar dat lijkt al jaar geen bezoek van drinkers meer gehad te hebben.
(2) Wind tegen
S
Dag 2. Fietsen langs de Elbe. Van Krümmel naar Hitzacker, 69 km, 24 augustus 2009.
Even voorbij ons hotel ligt een kerncentrale; het koelwater staat in verbinding met de Elbe. In Tesperhude gaat de Elberadweg het bos in. Hier is het regelmatig heuveltje op en heuveltje af. Bij Jeugdherberg Zündholzfabrik gaat een bospad stijl naar beneden door mul zand. Afstappen dus. Onder aangekomen mogen we een stukje direct langs de Elbe fietsen. Lauenburg heeft veel vakwerkhuizen.
Bij Restaurant Zum Rufer ligt een terras met uitzicht op de rivier. Er zijn speciale parkeerplekken voor fietsen.
Als we verderop in het stadje rijden, zie ik aan de naam van een winkel, “Schmink und Schmack”, dat ik hier twee jaar geleden ook met de fiets was. In 2007 fietste ik de Hanzefietsroute van west naar oost. Ik zette toen m’n fiets bij de winkel met de vreemde naam en ging met de trap omhoog naar de bovenstad. Nu fietsen we door richting de oudste sluis met kamers van noord Europa. Zo’n bijzonder gezicht is het op zich niet. We zagen wel eens meer sluizen.
Vóór Boizenburg is het toch weer zo nu en dan klimmen. Later fietsen we over een vernieuwde slaperdijk van de rivier. Er staan hier geen Radwegbordjes, maar we weten dat het de goede richting is. Als de dijkweg dood loopt vragen we advies aan een wegwerker. We zijn vlak bij het pont naar Bleckede. Daar wilden we toch de Elbe oversteken. Dat kwam dus goed uit. We zitten nu weer aan de linkerkant (westkant).
Het laatste stuk naar Hitzacker is weer 20 km over een kale dijk met een pittge wind tegen. Dat is zwaar werken. Gelukkig is Hitzacker de moeite waard. Een mooi stad met veel bezienswaardigheden, een mooie haven en veel oude goed bijgehouden huizen. We eten net als gisterenavond buiten. Vandaag in een tuin achter Hotel zur Linde. Na het eten maken we nog een stadswandeling met een stadsplan gekregen van het hotel.
We zijn vandaag aardig wat fietsers tegengekomen met Ortlieb- of andere fietsvakantietassen. Voor zover wij konden zien waren die allemaal Duitsers.
(1) Terasse mit Elbebliche
S
Dag 1. Fietsen langs de Elbe. Zondag 23 augustus 2009. Van Winsen (bij Hamburg) naar Krümmel.
Al vroeg gaan we van huis en fietsen naar het station. Op Schiphol heeft de trein al vijf minuten vertraging. Ook in Duitsland krijgen we te maken met vertragingen tot ruim 25 minuten. Gelukkig is de treinreis met ruime overstapmarges berekend. Volgens ons schema staan we om half vijf voor het station van Winsen. Het eerste stukje van de route hebben we via Google Maps uitgedokterd. Dit loopt allemaal op rolletjes.
Toen ik twee jaar geleden ten noorden van Hamburg fietste viel me op dat er daar veel fruitteelt is. Ook hier ten zuiden van Hamburg lijkt het hier en daar de Betuwe. We kopen appels bij een fruitstalletje langs de weg.
Op een terras op de Elbedijk drinken we een bakkie thee. We zijn van plan om in het centrum van Geesthacht een hotelletje te boeken. We komen voorbij deze plaats terecht in Krümmel. Daar we eerder, vóór de overgang via de brug, aan de linkeroever van de rivier reden, zitten we nu aan de andere kant.
Het ging over een lange brug, inclusief een Elbe-eiland. Daar is een grote sluis met stuw en vistrappen. Toen we hier even stonden te kijken komt er een sleepboot met oud ijzer langs.
Ook kwamen we bij een stuwmeer met een energiecentrale. Hier ligt tevens een veld met zonnecollectoren. De eigenaar hiervan is de Zweedse onderneming, Vatterflallen, die ook Nuon wil gaan overnemen.
(11) Kunst en koffie
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 11. Dinsdag 7 juli 2009, van Bunnik naar huis, 68 km
We zijn in de ontbijtzaal van Stayokay Bunnik. In het Engels vraagt een man in fietstenue ons of wij de weersverwachting voor vandaag gehoord heb. Ik kan hem zeggen dat de voorspellingen niet erg gunstig zijn. Als ik hem vertel dat wij in Hannover zijn vertrokken, schakelt hij direct over om in het Duits te spreken. Hij is zijn trip in Bielefeld gestart. Dat is niet zo gek ver van Hannover af, zegt hij. Ik neem aan dat hij via de R1 fietste en vandaar de Midden-Nederlandroute volgt. Hij is van plan naar Calais te gaan. Als het weer te slecht is overweegt hij om samen met zijn fietsmaat de trein terug naar Duitsland te pakken.
Met vijf kilometer zijn we in de binnenstad van Utrecht. Bunnik ligt dus best wel dicht bij de stad. Het is nu ochtendspits. Daarom is het even goed opletten. Voorbij Utrecht gaan we over een ingepakte brug over het Amsterdam-Rijnkanaal. Hier vinden onderhoudswerkzaamheden plaats.
Omdat het bij Kockengen begint te regenen, steken we daar op bij het koffiezaakje van het Christelijk kunst- en koffieproject voor mensen met een verstandelijke beperking. Omdat het niet erg snel droog wordt, blijven we daar wat “plakken”. De directrice maakt een praatje met ons en vertelt dat we ook soep kunnen bestellen. We vragen wat voor soep ze hebben. Na wat overleg wordt ons gemeld dat ze tomatensoep hebben. We willen graag allebei een kopje van dat spul. Na een tijdje komt een horecamedewerkster van het project, behorend tot de doelgroep van de stichting, het koffiezaakje weer binnen met een zak Unoxsoep. Ze is waarschijnlijk even naar de plaatselijke supermarkt geweest. Ze is aardig nat en wij zitten droog. Het duurt niet lang meer en dan zitten wij aan de soep met twee afbakbroodjes. Het smaakt prima.
Inmiddels is het minder gaan regenen. We danken de mensen van het koffiehuisje hartelijk voor ons verblijf daar en stappen weer op de fiets. Vanuit Kockengen gaan we verder westwaarts. De fietsbrug over de Kromme Mijdrecht kunnen we niet gebruiken, omdat hij tijdelijk buitengebruik is gesteld in verband met vandalisme.
Ruim voor etenstijd zijn we weer thuis. Daar waar Bert en ik vorig jaar wat minder weer hadden, hebben we over het weer dit jaar absoluut niet te klagen. Bert, bedankt voor de gezelligheid en petje af voor het klimmen met een 7-versnellingenfiets in Sauerland en omgeving. In totaal legden we in elf dagen ruim 950 km per fiets af.
(10) Bruggen en ponten
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 10. Maandag 6 juli 2009, van Wijchen naar Bunnik, 103 km
Voor deze nieuwe week is aanzienlijk minder weer voorspeld dan we de afgelopen week hadden. Geen probleem. Wat minder warm mag best. We fietsen vanmorgen op de grens van Gelderland en Brabant vooral westwaarts langs de Maas en de Waal. Grotendeels hebben we de wind tegen.
In Batenburg worden stoelen en andere zaken verwijderd van het terrein van de ruïne. Hier was gisterenavond een openluchtconcert. We gaan twee keer over met een pont. De eerste bij Lith en de tweede keer bij Alem.
.
We naderen de Hanzestad Zaltbommel en zien de brug al van verre. Dat geldt ook voor de stompe toren. In het dorp maken we een rondje door het centrum en doen hier ook wat boodschappen. Daarna gaan we de grote brug over en dwars door de Betuwe naar het noorden naar Culemborg. Dit stadje heeft wel iets van Zaltbommel. Een derde pont van vandaag brengt ons naar de andere kant van de Lek. Nu zijn we in de provincie Utrecht. De wegen zien er hier een stuk gezelliger uit dan de rechte weg door de Betuwe richting Utrecht. Eerst houden we nu de richting Houten/Utrecht aan om later Odijk en Bunnik aan te houden.
Bij de Stayokay in Bunnik staat een rij bij de receptie. Er zijn hier veel volwassenen, waarvan een groot aantal buitenlanders, en ook velen met de fiets. Enkele plekken zijn er nog maar vrij. Daarom komen wij op een gemengde kamer.
Het regent pijpenstelen als we ’s avonds bij de JH aan de maaltijdsalade zitten. Het is te vergelijken met gisterenavond in Wijchen. We zijn met opzet binnen gaan zitten in plaats van op het terras. Dat blijkt geen verkeerde keuze te zijn.
Op onze kamer praten we nog met een vader en zoon uit Moordrecht. De zoon had al vrij van school en moet alleen a.s. vrijdag nog zijn cijferlijst van de brugklas ophalen. Ze gaan samen richting Duitsland. Ze denken aan Keulen. Dit is hun eerste fietsdag. Terug gaan ze met de trein of moeders komt ze met de auto ophalen.
(09) Grafzerken
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 9. Zondag 5 juli 2009, van Swalmen naar Wijchen, 111 km
Als we om kwart voor negen langs het eerste fietscafé komen is deze nog gesloten. We zitten pas een uur op het zadel. Dus dat is geen ramp. Vanaf de camping gingen we tot zover vooral over bospaden.
In Venlo worden de terrassen uitgezet. Langzaam komt de stad op deze koopzondag tot leven. De koffie smaakt prima bij de AH To Go. Die is al open voor publiek en heeft ook lekkere stoelen.
Bij Lingfort is een kruispunt van fietsroutes. Hier wordt vandaag veel gefietst door Nederlanders en Duitsers. Nier ver van hier wordt grond en zand gewonnen uit de Maas. We nemen koffie met vlaai bij een ouderwets café, dat net open gaat om 12:00 uur.
Als we bij het pont staan kijkt een mevrouw zenuwachtig om zich heen. Ze loopt naast haar fiets. Ik vraag haar of ze een lekke band heeft. “Nee”, zegt ze. “De fiets van mijn man heeft een lekke band.” Ik vraag haar of ze een erg groot stuk moet wandelen. Dat blijkt niet zo te zijn omdat ze op de camping staan een paar kilometers verderop. “Mijn man is nu al te laat voor de start van de Grand Prix in Nürenberg op de tv”. In mijn onschuld zeg ik dat de Tour de France nu bezig is. Ik denk dat haar man de hele avond niet om te genieten is. Zielige man.
Bij Nieuw Bergen liggen de Maasduinen. Ook gaan we hier aan de koffie met vlaai en wel bij een vogelasiel. De grafstenen van de grootouders van de beheerder staan hier in de tuin als ware het hier een privé-begraafplaats. Hij vertelt dat de familie geen zin meer had om de verlenging van de grafrechten te betalen. Ze hebben toen de stenen maar meegenomen van het kerkhof.
In Grave aan de Maas wordt een grootst smartlappenfestival gehouden. Alleen al de deelnemers van de koren uit alle hoeken van het land maken het stadje bomvol. Er zijn heel veel mensen op de been. Er wordt volop bier getapt. Eigenlijk wilden we hier wat eten, maar dat kunnen we wel schudden. We besluiten daarom dat in Wijchen te doen. Daar is het niet zo erg druk, maar er is hier wel een Horecastraatconcert gaande. Als we een vorkje wegprikken bij een eetcafé komt plotseling de regen met bakken naar beneden. Omdat wij onder een zonneluifel zitten blijven wij droog. De stof spoelt lekker van onze fietsen.
In Wijchen maken we gebruik van Vrienden van de Fiets bij Martien en Nelleke. Ons wasje kan ook nog even in de wasmachine en de -droger. Nelleke en Martien bedankt.
(08) Langs de Roer
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 8. Zaterdag 4 juli 2009 van Echtz naar Swalmen, 96 km
Vandaag rijden we langs of in de nabijheid van de Roer. We gaan stroomafwaarts. Hier en daar zitten er watervallen in het riviertje. Düren is een stad met militaire complexen, chemische industrie en een herdenkingsmonument voor de gevallenen als gevolg van de aanvallen van de geallieerden in de tweede wereldoorlog.
Voorbij deze stad is het allemaal weer erg landelijk: akkers en grasland. Als we aan de koffie zitten praten we even met een gezin (vader, moeder en twee kinderen). Die zijn onderweg van Deventer naar de Middellandse Zee. Ze denken er vier weken over te doen. In dit dorp koop ik tomaten en appels bij de plaatselijke groenteman. Hij vertelt dat hij volgende week met zijn vrouw een week naar De Koog op Texel gaat. Hij is vele malen naar Griekenland geweest, maar vindt het strand van Texel het mooiste van alle stranden van de wereld.
Er wordt hier veel gefietst. Het is nu dan ook weekend en heel erg mooi weer. Een aantal keren rijden ons mannen tegemoet, die Nederlanders zouden kunnen zijn die onderweg zijn naar Rome.
Op een bankje zitten twee vrouwen uit Haarlem. Die zijn met de trein naar Roermond gegaan en fietsen vandaar naar Venetië. Ze zijn dus nog maar een paar uur onderweg. Ze eten een boterhammetje met gekookte eieren en een snufje zout uit een zeer klein zoutvaatje. Ze kennen Babs Wassenaar uit ons dorp. Die moet ongeveer 60 jaar zijn. Bert en ik kennen deze vrouw niet.
Voor onze laatste lunch in Duitsland van deze fietstocht vinden we een leuk zitje onder een afdak tegen de zon. Een Duitse fietser roept naar ons: “Das ist Urlaub!”
Om 16:00 uur zijn we in Roermond. We drinken een glas fris en kopen op de markt krentenbollen voor morgenochtend. We besluiten tot Swalmen te rijden. Dat ligt 10 km ten noorden van Roermond. Onderweg rijden we op paden met wit-rode aanduidingen. Die zijn waarschijnlijk van het Pieterpad.
(07) De Keulse dom
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 7. Vrijdag 3 juli 2009, van Rõsrath naar Echtz 95 km
Bij de plaatselijke bakker nemen we koffie met een lekker broodje en kopen brood voor onderweg. Een flinke klim moet nog worden genomen. De laatste van de Hanzeroute.
Een paar keer gaat er een vliegtuig over. We fietsen in het bos vlak bij het Vliegveld Keulen-Bonn. We volgen de Rijn aan de rechteroever. Daar ligt een mooi fietspad langs de rivier. Op een bepaald moment maakt een Duitse ons erop attent dat we hier het fietspad moeten verlaten en de drukke weg moeten nemen, omdat verderop een brug van een zijkanaal stukgevaren is en daarom het fietspad verspert is.
Deze dame rijdt nog een stukje met ons op. Ze spreekt beter Nederlands dan wij Duits. Bij de Deutschlandbrücke gaan we de binnenstad in. Dit is vlak bij de dom. We bezoeken deze kerk en de omgeving. De dom is indrukwekkend groot. De buitenkant is echter grijszwart en is hard toe aan een schoonmaakbeurt. Nu ik in mei diverse kathedralen in Frankrijk en Spanje heb gezien, is mijn mening dat de dom van Keulen niet de mooiste in zijn soort is, ondanks de verhalen die je overal hoort.
Onze weg gaat langs de Brühl en daarna over een grindpad door het bos. Het is niet meer stijgen en dalen, zoals de afgelopen dagen. We horen al een uur lichte onweer. Dat houdt op, maar het gaat nu regenen. We stappen daarom om 15:00 uur van de fiets bij een Chinees restaurant (Min’s Palace Erfstadt Lechenich) om aan de koffie te gaan. Vanaf het overdekte terras hebben we uitzicht op het gekletter van de regen op het asfalt van de straat voor ons.
Graan, suikerbieten, augurken, tuinbonen en groenbemesting. We komen langs grote percelen en hier en daar een dorpje. Verderop komen we in de buurt van de Roer (of Rur), niet te verwarren met de Ruhr van het Ruhrgebied. Hier fietste ik ook in 2007 toen ik onderweg was van Bregenz naar Roermond.
Op de camping in Echtz treffen wij een man uit Veenendaal die onderweg is naar Rome. Het is zijn tweede dag en hij gebruikt het boek van Reitsma. Hij is van plan gemiddeld per dag 100 km te rijden in vijf uur (!?).
We eten op het terras aan het meertje en drinken samen met de Veenendaler halve liters Weisenbier. Als we in onze tent liggen worden we nog uren getrakteerd op muziek vanaf het openlucht grill-restaurant naast de camping. De muziek houdt op om 04:00 uur.
(06) Richting Keulen
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 6. Donderdag 2 juli 2009, van Olpe naar Rösrath, 78 km
Vandaag zullen we een niet toeristisch gebied doorkruisen tussen Sauerland en het Bergische Land. Het is me weer gelukt om een aantal kilometers verkeerd te rijden. Als ik het in de gaten heb, kunnen we gelukkig een heel stuk naar beneden rijden. Olpe blijkt een aardig groot dorp te zijn. Er is een station, een belastingkantoor en een C&A.
Op 496 m hoogte ligt Blockhaus. Daar zijn ook skivoorzieningen. Vandaar gaan we een flink stuk naar omlaag. Bij een verpleeghuis voor volwassenen met de naam ′Zur schönen Aussicht′ is in het huis een café gemaakt waar passanten koffie kunnen drinken. Een mevrouw met een wit haarkapje op zet een bakkie voor ons en serveert dat met een puntje abrikozengebak met slagroom. Het is de eerste keer dat ik onderweg op de fiets koffie drink bij een verpleeg- of verzorgingshuis.
We zitten op een bankje bij een voetbalveldje. Bert wordt gegroet door een Nederlandse man met reisfietstassen. Ik zie en hoor niks, omdat ik met m′n rug naar de weg zit. Later komen we Anton uit Venlo nog een paar keer tegen. Hij is onderweg voor de hele Hanzeroute. Hij heeft inmiddels 2.650 km op de teller staan in vier weken. Vanmorgen was hij in Amecke vertrokken. Vandaag wil hij tot voorbij Keulen komen om morgen het laatste stuk naar huis te rijden. Hij ruikt de stal. Hij vertelt dat hij voorvorig jaar nog met zijn vrouw naar Florence fietste. Vorig jaar is zij plotseling overleden. Hij twijfelde of hij dit jaar of volgend jaar de Hanzeroute zou gaan fietsen. Zijn kinderen hebben hem geadviseerd om het dit jaar te doen.
Als we ongeveer om 16:00 uur wat onweer in de lucht horen in Marienlinden is het tijd om ons middagbakkie te doen. Na een half uur is het vrijwel droog en horen we geen gerommel meer.
Bij Hoffnungsthal nemen we de afslag naar Rösrath. Het is eigenlijk geen openbare camping. Een vereniging huurt al een ruim aantal jaren de camping van de gemeente. De leden van deze club hebben hier hun vaste plekken, meestal huisjes. Voor toevallige passanten met fietsen hebben ze een speciaal hoekje. We worden prima geholpen door een bestuurslid. ′s Avonds eten we pizza in de stad die niet erg ver meer van Keulen af ligt.
(05) Sauerland
S
Fietsen van Hannover via Keulen naar huis in elf dagen
Dag 5. Woensdag 1 juli 2009, van Langscheid naar Olpe, 67 km
We beginnen de dag met een stuk rond het meer. Hier doen nogal wat 55-plus mannen met een racefiets een rondje stuwmeer. We groeten ′Gute Morgen′ en worden teruggegroet. Bij Amecke (Op de Hoek) verlaten we het stuwmeer en volgt een geleidelijke stijging en later een iets pittigere stijging naar het hoogste punt van de Hanzeroute van Michael Wannet.
Bij Wildewiese is een kabelbaan en worden langlaufloipen aangegeven. Hier wordt ′s winters dus geskied. Het is op deze plek 640 km boven de zeespiegel. We gaan nog een paar keer door een bos om daarna over een rustige asfaltweg een mooie afdaling te maken.
Het valt ons op dat we weinig Hanzeroutefietsers tegenkomen onderweg. We zien nauwelijks fietsers met bepakking. Rijden die in Duitsland alleen langs de rivieren, zoals over de Elberadweg? In de buurt van Finnendorf vraagt een man op de fiets bij een stoplicht welke kant we op gaan. Ik wijs hem die kant. Hij zegt `Scheiße`. Later begrijp ik wat hij bedoelt. De weg is erg druk en er is een groot stuk geen fietsrand langs de weg.
Om 15:00 uur zitten we op een bankie aan de Biggesee aan onze fruithap. We maken de balans op en besluiten vandaag in de Hanzestad Olpe te stoppen. Het alternatief is Wiehl. Dat is 28 km verder. Tussen deze plaatsen zijn noch jeugdherbergen noch campings.
De Biggesee is het derde stuwmeer in twee dagen, aangelegd voor de watervoorziening van het Ruhrgebied. Als we de fiets bij de deur van de JH neerzetten komt de baas naar buiten en vraagt wat hij voor ons kan betekenen. Het is een flink gebouw. De gemeenschappelijke ruimte is ook groot. Onze tweepersoonskamer is ruim opgezet. Naar het centrum is een flink stuk klimmen. In het boekje van Michael Wannet staat dat een groot aantal stadsbranden weinig over is van de middeleeuwse stad. Daarom besluiten we de warme hap in de JH te nuttigen.
Gezien 