Dinsdag 30 december 2014.

Bij Bakker Van Toor in Rhenen krijg je bij de koffie een borrelglaasje met een bodempje likeur. Het glas is verder gevuld met slagroom. Wij zitten aan een tafeltje op een verhoogde vloer, zeg maar een podium.

Omdat we vandaag onderweg weinig of helemaal geen horeca zullen tegenkomen laten we in dit stadje aan de Nederrijn in de provincie Utrecht ons de verse koffie goed smaken. In de trein hier naar toe namen we al een kop koffie uit de thermos.

Vanuit Rhenen volgen we de Nederrijn in de richting van de Grebbeberg. Daar gang we via een trap van houten bielzen de berg op, waar we een fraai uitzicht hebben op de rivier en verder op de Blauwe Kamer.

Op de grens van twee provincies volgen we het Valleikanaal. Hier en daar zit of staat iemand te vissen, meest met meer dan één hengel. Twee hobbyvissers met een herdershond hebben een tray eieren mee en maakten een gebakken ei voor de lunch. Zo nu en dan horen we in de verte individuele knallen van vuurwerk of carbid. Een verkeersbord heeft de jaarwisseling 2014-2015 nu al niet overleefd.

Als we van de Gelderse Vallei afbuigen naar Bennekom en Ede komen we in een gebied waar veel kippen worden gehouden. De uitloopkippen zijn ook vandaag nog binnen in de omvangrijke schuren.

Station Ede-Wageningen is het eindpunt van onze wandeling van vandaag.

Wandelen Rhenen, Grebbeberg, Valleikanaal, Bennekom, Ede, 21 km. De route is een onderdeel van de Trekvogelroute.

Dinsdag 23 december 2014.

In de Kinkerstraat stap ik uit tram 17. De Hallen, de voormalige tramremise van het GVB, zijn vlakbij. De Foodhallen zijn even voor 11 uur nog uitgestorven. Ik vraag een man die in één van de zaakjes wortels aan het snijden is, waarom het zo erg rustig is. Hij vertelt me dat ze nog niet open zijn. Kom om een uur of twee maar terug, dan zal je zien dat het dan druk is.

Daarom wandel ik eerst maar richting het centrum. Ik ga over de Elandsgracht, De Berenstraat en de Wolvenstraat. Op de Dam wordt gewerkt, een podium wordt afgebroken en een tijdelijk gebouwtje wordt weggetakeld. Bij de Beurs van Berlage kom ik via allerlei smalle straatjes op de Zeedijk midden in de Chinese wijk van de hoofdstad.

Van hier uit wandel ik aan de hand van mijn Garmin min of meer evenwijdig aan de op de heenweg gevolgde route. Ik laat me verrassen. In sommige straten of langs sommige grachten kwam ik eerder, maar dikwijls zijn het voor mij nieuwe ervaringen.

Weer bij de Hallen aangekomen, ervaar ik de gezellige drukte in de Foodhal. Vergeleken met de Markthal van Rotterdam, valt op dat hier geen markt is maar alleen een verzameling eettentjes. Alles is wat compacter dan ik ruim een maand geleden in Rotterdam zag.

Al met al een mooie winterdag. Geen regen maar zon en van de wind heb je in de stad niet veel last.

Dinsdag 16 december 2014.

Het is tussen half negen en negen uur bij bushalte ’t Koetshuis in de bossen niet ver van het dorp Elst als ik uit de bus stap. Mijn Garmin geeft nu nog de nachtkleuren aan. Eigenlijk moet ik gebruikmaken van de optie schermverlichting. Nog geen vijf minuten laten is het echt licht en schakelt het navigatiesysteem over op normale kleuren.

Zandgroeve De Dikkenberg

Gebouw De Vrijheid bij station Rhenen

Een mevrouw met een hond zegt: ‘Wat hebben we hier toch een mooie plek, hé?’ Vanaf een bankje heb ik uitzicht op zandgroeve De Dikkenberg. De zon schijnt met intensieve stralen schuin van rechts en doet zijn best om het natte bos een mooie aanblik te geven. De bospaden zijn redelijk. Hier en daar liggen plassen. In die gevallen is het zaak om op de kantjes te gaan lopen.

Rond elf uur ben ik in Rhenen. Het is nog rustig in de winkelstraat van deze stad aan de Nederrijn. Via een nogal steile trap gemaakt van houten bielzen kom ik op de Grebbeberg. Hier volg ik een pad op de rand van de berg met uitzicht op de rivier. Als ik ter hoogte van Natuurreservaat De Blauwe Kamer ben, vormen zich donkere wolken en krijg ik te maken met een regenbuitje.

Ringwalburcht

De Blauwe Kamer

Voorbij de Grebbesluis wandel ik vijf kilometer op de Grebbedijk naar Wageningen. Halverwege staat een hoge scheersteen van een voormalige steenfabriek. Net als vanmorgen in Rhenen voert mijn route ook nu dwars door de stad. Hotel ‘De Wereld’ is een historische plek. Op 5 mei 1945 kwamen de Duitsers hier de overname door de Canadezen overeen. Om die reden wordt in Nederland 5 mei gevierd als Bevrijdingsdag.

Hotel De Wereld Wageningen

Voorbij het centrum van Wageningen hebben de routemakers nog een uitdagende trap in de etappe opgenomen. Deze gaat naar Arboretum Belmonte, waar over een heel eind weer een groots uitzicht is op de rivier. Na Hotel De Wageningsche Berg loop ik weer door bossen. Nu met een grote boog om Renkum heen naar het eindpunt in Heelsum.

Wandelen:  ’t Koetshuis bij Elst, Rhenen, Grebbeberg, Wageningen, Renkum/Heelsum, 27 km. Dit is een etappe van de oudste ANWB-wandeling, die gaat van Amsterdam naar Arnhem.

Het is al meer dan twee jaar geleden dat ik samen met Bert en Leo de vorige etappe van deze wandeling dwars door Nederland maakte. Zie de link

https://dickwalraven.wordpress.com/2012/11/15/de-kaapse-bossen-aa-4/

Dinsdag 9 december 2014

Zeehonden zagen we niet. In de bijlage van het Leidsch Dagblad van afgelopen zaterdag staat een idee voor een wandeling langs de Hondsbossche en Pettemer zeewering. ‘Met een beetje mazzel zie je zeehonden’ staat in het krantenartikel. Het duurt niet lang meer of de kustversterking is hier klaar.

Wij begonnen onze wandeling op een parkeerterrein niet ver van het centrum van Petten. Een man die zijn hond uitlaat vertelde ons hoe wij het beste naar de dijk kunnen wandelen om daar met een trapje omhoog te gaan. Wel waarschuwde hij voor het feit dat de dijk wat glad is van de duizenden mensen die de afgelopen tijd naar de zandsuppletiewerken keken.

Alleen het eerste stuk hadden we nog vrij uitzicht op de kustlijn, verderop ligt al een duin van aangevoerd zand. Een groep Poolse werknemers plant riet om het zand te beschermen tegen de wind.

Na zes kilometer waren we bij de Schoolse duinen. Café-restaurant ‘Struinen’ is gesloten. Dat had ik al op internet gelezen. Op de Duitse versie van de site van die strandtent staat dat het paviljoen iedere dag open is, maar dat terzijde.

Vlak voor de bebouwde kom va Camperduin liepen we door de polders terug naar Petten. We kwamen onder meer langs de Hargermolen. Het is hier een rustig mooi Hollands landschap. Bij Petten wandelen we door het centrum weer naar ons beginpunt.

Wandelen met zus Gré van Petten naar Camperduinen via de dijk en terug door de polders, 15 km.

Dinsdag 11 november 2014.

Vlakbij de Coentunnelweg ligt de snackfabriek van Febo. De straten hebben namen die verwijzen naar naar de pc, zoals Toetsenbordstraat, Beelschermstraat en Diskettestraat.

We komen langs het hoofdkantoor van de Hema, waar ook een winkel is, waar je warme worsten kan kopen. Op een 268 meter lange betonnen onderstel, waarop in vroeger jaren rijdende kranen stonden, staat sinds 2007 een enorm kantoorgebouw op palen. In dit gebouw met de naam Het Kraanspoor zijn allerlei mediabedrijven gevestigd, zoals IDTV en Discovery Channel.

Aan de NDSM-pier ligt het oude zendschip Veronica, het Botel en een oud koopvaartdij-opleidingsschip. In 1984 ging de NDSM failliet. Het terrein is nu een creatieve broedplaats van kunstenaars. Eén oude kraan is nu een hotel met enkele peperdure suites. Een grote betonnen hellingbaan wordt door de gemeente met subsidie van de provincie Noord-Holland gerenoveerd.

Aan de Distelweg was voor de oorlog een opvoedingskamp voor ‘lastige gezinnen’. Het vroegere poortgebouw zou hier nog ergens staan. Wij kunnen het niet vinden. Shell heeft haar bedrijfsgebouwen op het vroegere galgenveld. Van de 14^e tot de 18^e eeuw werden lijken van misdadigers, die in de stad waren opgehangen of geradbraakt, hier aan palen geknoopt om door de vogels te worden opgegeten.

De middagpauze nemen we bij De Pont, een café-restaurant aan het IJ tegenover het Centraal Station. We wandelen door een woonwijk, waar in vroeger tijden de Amsterdamse Droogdokmaatschappij was gevestigd. De ramen van Café ’t Eitje zijn geblindeerd.

Het asfalt van het vroegere Storkterrein wordt nu opgeknapt. Hier is een restaurant met de niet originele maar wel toepasselijke naam Stork. Niet veel verder staan grote lege haspels op het terrein van de Drakafabriek. Bij muziektheater het M-Lab nemen we nog een kop koffie en een broodje uit onze rugtassen. We zitten in de zon en uit de wind aan een mooie picknicktafel, bestemd voor rokers, die het theater bezoeken. Hotel De Goudfazant, gevestigd in een vroegere garage, is een restaurant maar geen hotel.

Voorbij het Vliegenbos komen we op de Nieuwendammerdijk. Nieuwendam is een oud scheepsbouw- en vissersdorp dat in 1921 door de gemeente Amsterdam werd geannexeerd.

Hier maken we een uitstapje over een pad door een weiland en lopen even later strak langs het IJ. Twee zelfbedieningstrekpontjes maken de plattelandsbeleving compleet. Aan de andere kant van de Schellingwouderbrug zijn we ten zuiden van het IJ. Bij de Piet Heintunnel brengt de tram ons naar Station Amsterdam Centraal.

Een wandeling van 21 km langs het IJ door Amsterdam-Noord met zus Margo en zwager Leo Hoeks. We deden dit aan de hand van de brochure ‘Slenteren langs het IJ’ van Stadsdeel Noord.

Donderdag 6 november 2014.

Bij Station Mediapark steken we de drukke weg over via een traverse. Aan de overkant gaan we via een stalen wenteltrap naar het fietspad. Hilversum is in nevelen gehuld. De straten zijn hier genoemd naar BN-ers van radio en tv, zoals familie De Mol en Mies Bouman.

Na de Crailose Brug zijn we op de Westerheide. Vandaag maken we een wandeldag met veel bos, afgewisseld met heidevelden en hier en daar een beetje dorpsbebouwing. Net als vorige week genieten we van de herfsttinten. Het is bijna windstil. Er zijn vandaag weinig wandelaars onderweg. Zo nu en dan zien we een trimmer of een persoon met meer dan tien honden, een zogenoemde hondenuitlaatservicegroep.

Echt zonnig is het nog niet, maar de mist is grotendeels weggetrokken als we langs de vijvers van Kasteel Groeneveld komen. We passeren Station Baarn, waar een Koninklijke Wachtkamer is. Er is weinig aan te zien. Een hermetisch afgesloten deur en een wapen met twee leeuwen erboven. In Café-Restaurant De Generaal nemen we onze middagbreak.

Bij Paleis Soestdijk is het rustig. Hier zie je nu geen marechaussee meer maar wel borden met de tekst ‘Bewaking met honden’. Via de 2^e Amalialaan komen we op een groot heidegebied, met de naam De Stulp, omgeven met bos.

Kasteel Drakensteyn is omgeven met een hoog zwart hek met aan de bovenkant stevig prikkeldraad. Als we In het pannenkoekendorp Lage Vuursche zijn, komt binnen twee minuten de bus naar Hilversum. We vinden ons grote bofkonten met deze goede niet bewust uitgevoerde timing. Dat we toch laat thuis waren kwam door misères bij de spoorwegen. Daar zal ik jou niet mee lastig vallen.

Wandelen met zwager Leo van Hilversum Noord via Baarn en Paleis Soestdijk naar Lage Vuursche, 25 km.