Home » 2009a Santiago de Compostela (Pagina 3)
Categorie archief: 2009a Santiago de Compostela
(8) Les Landes
S
Dag 8, maandag 11 mei 2009. Van Espiet naar Pissos, 100 km
Ik zit vandaag niet helemaal op de route van het boekje van Clemens. Na tien km kom ik op een fietspad dat is aangelegd op een voormalige spoorlijn. Het pad gaat zelfs door een spoortunnel.
In Cadillac kom ik de drie Nederlanders tegen, die ik gisteren in St. Emilion zag, weer tegen. Twee komen uit Naaldwijk. De derde is door hen geadopteerd. Die komt uit Zutphen. Het zijn niet erg spraakzame mannen. We wensen elkaar een goede reis. Cadillac ziet er verpauperd uit, heel anders dan een dorp als Saint Emilion en de omgeving daarvan. Daar is de rijkdom overal vanaf te zien. De horeca heeft het hier goed met elkaar afgesproken. Alle cafés zijn dicht in Cadillac, omdat het maandag is. Gelukkig had ik in het landhuis bij het ontbijt al ruim koffie gedronken. Brood, beleg en water heb ik onderweg al ingeslagen. Voor Cadillac heet de streek ‘Entre deux mers’. Nu begint Les Landes. De route gaat nu een stuk naar het zuidwesten. Vandaag is het een en al dennenbossen. Die zijn in opdracht van Napoleon aangelegd. Daarvoor waren hier onherbergzame moerassen.
Ik kom een fietsende pelgrim tegen. Ik denk eerst dat het een Nederlander is. Het is een Vlaming Dirk en woont tussen Antwerpen en Gent. Hij heeft een Nederlandse fiets en AGU-tassen. Hij had de drie Nederlanders een paar dagen eerder ook ontmoet en ook stukje mee opgereden. De Nederlanders maken iedere morgen een plan waar ze heen gaan en bellen dan direct of er plek is. De Belg houdt daar niet van. Die wil gewoon kijken wat de dag brengt. Overigens rijdt hij meestal zo’n 120 á 130 km per dag.
In Pissos kom ik mede na inschakeling van het gemeentehuis op een kajakcamping terecht. Ongeveer gelijk met mij komt ook een stel uit Vlissingen met de caravan aan. De man is twee keer naar Santiago gefietst. De eerste keer toen hij 61 jaar was. Het is hard gaan regenen en het onweert daar nog bij. De Vlissingers nodigen mij uit om bij hen in de caravan met hen mee te eten. Daar zeg ik geen nee tegen. Ze hebben eigenlijk pasta voor twee personen, zegt de mevrouw. Ik heb nog tomaten in mijn tent. Dat kan er mooi bij zegt ze. Er is volgens mij al met al zat voor drie personen. Het wijntje erbij smaakt ook goed bij. Daarna drinken we nog een bakkie in de caravan. Ondertussen hoor ik aardig wat ervaringen over de fietsreizen naar Santiago. Om 21.30 uur neem ik afscheid en kruip in het pikkedonker nog in mijn fietskleren in mijn slaapzak in mijn tentje. Pas tegen de morgen wordt het droog.
Fietsen naar Santiago in 2009
(7) Wijnstadje St. Emilion
S
Dag 7, zondag 10 mei 2009. Van Aubeterre-sur-Dronne via St. Emilion naar Espiet, 86 km.
Vannacht heeft het flink geregend. Omdat het vanmorgen nog steeds regent als het tijd is om op te staan, blijf ik nog maar even liggen. Pas om 8:30 uur kruip ik uit mijn tent. Nu is het een beetje droog. Nadat ik gedoucht heb gaat het weer regenen. Onder een afdak ruim ik mijn spullen in. Nadat ik het stel uit Venhuizen (NH) om 9:30 uur heb uitgezwaaid ga ik om 10:30 uur de camping af. In een volgend dorp – ik zit inmiddels in de Dordogne – koop ik twee chocoladebroodjes bij de bakker en neem een bakkie bij het plaatselijke café. Het is een arbeiderscafé. De mensen achter de bar hebben het over politiek. Ik hoor woorden als de regering en de communisten. De cafébaas vraagt mij voor hem te bidden in Santiago. Nou ja, zegt hij, bid maar voor alle de bezoekers van dit café. Hij vindt de Hollanders taaie rakkers. Dat die helemaal naar Santiago gaan op de fiets. Sommigen nemen zelfs hun vrouw mee.
Gisteren reed ik veel langs akkers, sommige nog kaal, andere akkers met wintertarwe van ongeveer 60 cm hoog, al volop met aren. Vandaag zie ik vooral bossen. De varens staan ongeveer een halve meter hoog.
Om 13:00 uur zit ik aan een tafel van een restaurantje in Eygurande met 30 km op de teller. Het is zondag en het regent. Dus vandaag geen stokbrood op een bankje. Het restaurant heet La Dusche. Ik neem aan dat dit niets van doen heeft met een stortbad, maar zoiets betekent als Mijn liefje. In de dorpjes hier op het Franse platteland rijdt je zo een café of bakker voorbij. Geen schreeuwende letters aan de gevels of lichtreclames van biermerken. In de loop van de middag komen er steeds meer wijnboerderijen. Een dorp vóór St. Emilion kom ik langs een grote wijnfabriek. St. Emilion is een mooi plaatsje maar wel heel erg toeristisch. Hier spreek ik nog even met drie fietsende Nederlandse mannen. Ze zijn 12 dagen onderweg vanuit Nederland. Ze hebben een stempel gescoord bij de VVV en ook hebben ze hier in dit dorp een kamer geboekt.
Nadat ik het een en ander bekeken heb in het stadje besluit ik weg te gaan naar het volgende stadje. In het routeboek staat dat er daar een hotel is. Echter dat is er mee gestopt. Ik vraag een heer waar hier verder nog een hotel is. Hij verwijst me naar een volgende plaats. Dat zou een hotel met restaurant zijn. Ik fiets die kant op maar zie een aantal kilometers verder een bord met de aanduiding van een hotel linksaf. Wat later blijkt is dat hotel nog 25 km verder.
Uiteindelijk kom ik na wat “vieren en vijven” bij een chambre d’hote in een landhuis in Espiet, een stukje van de route af. Het is gebouwd in de tiende eeuw volgens de eigenaar. Het doet met een beetje denken aan de fietstocht die ik vorig jaar maakte met broer Piet van Bregenz naar Florence. Toen kwamen we bij een tandarts die hobby-wijnboer is. Hier is een echtpaar en een inwonende zoon, die voor hun plezier er een minidierentuin bij heeft. Ze hebben tijgers, luipaarden en apen. Beneden in het huis zijn twee enorme open haarden. Ze hebben wifi, maar ik ben de eerste gast die er naar vraagt. Die vraag van mij geeft een heleboel gedoe. Uiteindelijk lukt het ze niet mij een kloppende code te geven.
Fietsen naar Santiago in 2009
(6) Het mooiste dorp van Frankrijk?
S
Dag 6, zaterdag 9 mei 2009. Van Angoulême naar Aubeterre-sur-Dronne, 60 km.
Een ontbijt is niet inbegrepen. Dus die tijd spaar ik uit. Het is even zoeken om de juiste weg de stad uit te vinden. Mijn GPS-spoor volgt de route om de stad heen. Na 20 minuten sta ik weer vlak bij de binnenstad. Kom ik toevallig de hoteleigenaar tegen. Hij herkent mij en ik hem bijna niet. Hij heeft zijn zondagse pak aan. Hij weet me feilloos te vertellen welke straat ik moet hebben. Overigens het heeft het afgelopen nacht geregend. De straten zijn nog flink nat.
In Torsac zou volgens het routeboek een café zijn. Er is een restaurant maar dat gaat pas om 12:00 uur open. Volgens een boer, die ik erom vroeg, is er geen bakker in het dorp. Ik eet het restant van mijn stokbrood van gisteren op. Mijn ontbijt. Ronsenac is het volgende stadje. Hier ga ik voor koffie. Daar aangekomen is het restaurant ook dicht, waarschijnlijk de hele dag. Ik vraag aan een man die voor zijn deur staat waar de bakker van het dorp is. Hij vertelt dat de rijdende bakker ieder moment langs kan komen. “Daarom sta ik voor m’n deur”. Ze komt eraan in haar Peugeot minibestel. Ik neem een baquette en een soort gedraaide koek. De man voor zijn deur vraag ik de waterfles voor me te vullen. Ik kan er weer even tegen.
“Hierna volgt een prachtige weg met weinig voorzieningen”, zegt het routeboek. Het is wel pittig rijden, maar het is te doen. Ik stop in Aubeterre-sur-Dronne. Er staat op een bord aan het begin van het dorp, dat het één van de mooiste dorpen van Frankrijk is. Het is niet te veel gezegd. In het plaatselijke hotel is geen plaats meer. Daarom zet ik mijn tentje op de gemeentecamping. Hij is nog nat van een paar dagen geleden. Hij droogt nu snel in de zon. Het is inmiddels heel mooi weer geworden!
Ik pik een terrasje op het dorpspleintje. Ook bezoek ik de Eglise Monolithe, een in de rotsen uitgehakte kerk uit de 12e eeuw. Ik maak ook nog een foto van de gevel van de St Jaques-Santiagokerk (12e eeuwse Spaans -Moorse invloeden). Daarna nog even terug naar de camping kijken of ik nog steeds de enige gast ben. Er zijn twee mensen uit West-Friesland gearriveerd in een grote caravan. Die vertelden mij dat ze onderweg moesten omrijden omdat daar een film werd opgenomen, nota bene door Nederlanders. Zij zijn ook op doorreis naar Spanje.
Fietsen naar Santiago in 2009
(5) Nationale feestdag in Frankrijk
Dag 5, vrijdag 8 mei 2009. Van Chaurroux naar Angoulême, 79 km
Meneer John Heaton van de chambre d’hote zegt dat ik een grappig petje heb. Op mijn pet staat “Bien Venue chez les Châtis”. Hij vraagt of ik de film gezien heb. Dat niet dus. Hij heeft de film op dvd. Hij laat mij het doosje zien. “Mooie film”, zegt hij. Nadat ik de tassen op de fiets heb gehangen, komt hij aanzetten met een bierflesje met het etiquette van Châtis. Voor de lunch, zegt hij.
In het dorp koop ik mijn dagelijkse stokbroodje bij de boulangerie. De bakkers zijn zondagmorgen altijd een paar uur open. Dus ook vandaag. Dat is mooi meegenomen.
Onderweg vlak voor Nanteuil-en-Vallee steek ik mijn hand op voor een boer. Hij roept terug: “A gauche” (linkaf). Dit is vlak voor een onoverzichtelijke kruising. Ze rijden zeker weleens verkeerd of vragen hem de weg. Het dorpje zelf lijkt uitgestorven op deze feestdag. Maar het dorpscafé is open. Het is nu kwart over tien ’s morgens. Er zitten wat mannen achter een glas bier. De barman zet een tafel en een stoel voor me bij de brandende open haard. Hij vraagt: “Een koffie?” Ik zeg: “Een koffie met melk”. In Frankrijk krijg je koffie in erg kleine kopjes, als je zwarte koffie bestelt. Daarom drink ik onderweg maar koffie met melk. Even later komt er een stamgast binnen. Hij geeft iedereen een hand, mij ook. Ik denk: dat is zeker een notabele. Even later komt er weer een gast binnen. Die geeft ook iedereen een hand. Ik had dus ook een hand moeten geven toen ik binnen kwam. Nu de volgende keer als ik hier weer kom.
Het is onderweg steeds of de rits van mijn jack omlaag (bij tegen de heuvel op) of de rits omhoog (de heuvel af). Het is vooral boerenland en erg rustig onderweg. Hier en daar een dorpje. Daar zie ik meestal ook niemand. Bij de kleine bossen onderweg staat dikwijls: Réserve de chasse. Jagen doen ze hier zeker erg graag. Tegen 2 uur kom ik door het dorp Brie. Niks te zien van de witte schimmelkaasjes. Alles is ook hier potdicht. Dan maar een slok drinken uit mijn waterfles. Dat wordt hier geen bakkie. Jammer maar helaas.
Als ik in Angoulême ben zie ik al snel de borden met Auberge de jeunesse. Prachtig. Drie km verder sta ik voor de jeugdherberg. Die is gesloten van 7 tot en met 11 mei. Ja, die mensen willen ook weleens vrij. Dan maar verder naar de binnenstad. De VVV is helaas gesloten. De kathedraal is open. Daar krijg ik een stempel, maar omdat de inkt bijna op is, lijkt hij niet erg mooi (ziet er niet uit). Het mevrouwtje in de kerk heeft haar best gedaan. Ze deed zelfs wat gewijd water op het stempelkussen, maar echt baten mocht het helaas niet. Omdat ik geen advies kan vragen bij de VVV vraag ik op een terras of ze daar weten waar de straten zijn van de hotelletjes die in mijn routeboek staan. Dat weet de ober niet, maar in elk geval niet in de binnenstad, hoog verheven boven de buitenwijken van de stad. Ik vraag hem of hij een goedkoop hotel weet. Dat weet hij. Ik vind het 1-sterrenhotel. De baas is het pand aan het schilderen. Ik kan mijn fiets in de garage zetten om de hoek een stukje lager dan de entree.
Op het terras waar ik eerder vroeg naar een hotel, kan ik wifi internetten. Dan ben ik weer helemaal bij op internet en de e-mail
Fietsen naar Santiago 2009
(4) De Notre Dame van Poitiers
Dag 4, donderdag 7 mei 2009. Van Chattellerault via Poitiers naar Charroux, 103 km.
Om 8:30 uur is het al lekker zonnig als ik van de camping vertrek. Toen ik opstond was de zon nog niet te bekennen. Daarom zit de tent, net als de vorige keer, nat in de zak. Als ik het campingterrein afrijd gaat hun enige klant van afgelopen nacht weg. Hopelijk voor hen komen er vandaag weer nieuwe klanten. Ik ga nog even langs de St. Jacqueskerk, want op de plattegrond heb ik gevonden waar hij precies ligt. De kerk is nog dicht. Daarom maak ik even een kiekje.
Om half elf staat de zon te branden, zoals ik de afgelopen drie dagen niet heb meegemaakt. Ik pak de zonnecrème van onderuit één van mijn tassen en smeer me goed in. Nog geen tien minuten later is de zon weg en wordt de lucht donker. Het doet me denken aan de fietstocht die ik vorig jaar met Joke maakte langs de Donau in Oostenrijk. Toen kwam er een grote onweersbui juist toen we met een ander Nederlandse stel aan de koffie met gebak zaten. Op het dorpsplein van St. Georges is een leuk terras. Ik besluit hier aan de koffie te gaan. De tafeltjes worden hier om 11.00 uur al van kleedjes voorzien. Als ik koffie bestel wordt mij vriendelijk verzocht aan een tafeltje te gaan zitten, waar nog geen kleedje ligt en nog even ook niet komt te liggen.
Als ik na een tijdje toch maar vertrek is het nog steeds droog. Hier wordt de weg drukker omdat we in de buurt van de grote stad Poitiers komen. In Poitiers nuttig ik de lunch op een bankje voor de kathedraal Notre Dame aan het gezellige hoge plein van de stad, Marché Notre Dame. Mijn vanmorgen in Chattellerault gekochte stokbrood met ‘La Vache qui rit’ smaakt weer prima. Hier zie je punkers en bedelaars, maar ook heel chique geklede dames, die vast niet de afgelopen nacht op de camping sliepen. Ik krijg bij de VVV mijn stempel. Ze willen wel mijn nationaliteit en mijn naam weten, want dat noteren ze. Voor de accountants onder mijn lezers: Ze houden een creatieregister bij. Ook voorbij Poitiers is het erg druk met auto’s. Mijn helm gaat weer op, net als het gele hesje, zoals ik ook deed vóór Poitiers.
In Nouaillé-Maupertuis (zo’n naam krijg je toch niet uit je strot) is er een mooi uitzicht op de Abdij. Ook nu weer denk ik zo nu en dan dat het weer gaat regenen. Even later staat de zon weer te branden. De camping waar ik wil overnachten, zie ik niet. Daarom rijd ik naar een dorp 14 km verder. In Charroux kom ik uit bij een chambre d’hote (B&B) van een Engelse eigenaar. Het is al ongeveer 19:00 uur en ik heb honger als een paard en trek in een biertje van de tap. Snel ga ik na ik me gemeld heb met de fiets terug naar het dorp, ongeveer 700 m vanaf de chambre d’hote. Het restaurant wat ik eerder zag, gaat net sluiten. Aan de andere kant van de weg is een pizza-restaurant. Het ziet er hier allemaal wat sjofeltjes uit. Maar als je honger heb, zeur je daar niet over. Ik neem een vegetarische pizza. Wat kan je daar aan verknoeien?
Eenmaal terug bij de B&B praat ik nog even met de eigenaar in zijn tuin. Ik vertel hem dat het morgen nationale feestdag in Frankrijk is. Dat was hij even vergeten. Hij zegt dat de bakker in het dorp op zo’n dag ’s morgens wel een paar uur open is. Verder moet ik maar zien. Er is geen pijl op te trekken. Van Joke hoorde ik aan de telefoon dat de komende dagen veel regen wordt voorspeld in deze regionen van Frankrijk. Ik zie wel. Ik kan dan mooi de waterdichte Duitse fietstassen, het nieuwe fietsjack en de ‘rain legs’ testen. Om eerlijk te zijn heb ik liever droog weer.
Fietsen naar Santiago in 2009
(3) Als God in Frankrijk
S
Dag 3, woensdag 6 mei 2009. Van Tours naar Châtellerault, 90 km
Afgelopen nacht heb ik mijn netbook opgeladen, dankzij m’n Zuid-Europese tussenstekker en een wasje gedaan, dankzij mijn universele afvoerstop. Ook heb ik mijn telefoon opgeladen.
Vanmorgen ontbijt ik samen met de gepensioneerde vrachtwagenchauffeur uit Brabant. Hij was ergens onder Parijs gestart, nadat hij met een vrachtwagen daarheen was meegereden. Hij gaat tot de Pyreneeën en buigt dan weer een stukje naar het noorden volgens de route van het boekje Frankrijk over oude wegen. Zijn vrouw komt hem met de auto oppikken de dag na Hemelvaart.
Als ik 6 km weg ben, net goed en wel uit Tours, roept een mevrouw ‘Bravo, bravo!’ en klapt in haar handen van achter het stuur van haar auto. Heel kort daarna loopt de ketting ervan af. Inmiddels weet ik dat het niet moeilijk is om de ketting er weer op te leggen, maar je krijgt altijd zulke vuile handen. Ik offer een plastic zakje uit mijn voorraad eraan op en klaar is Kees en mijn handen nog schoon.
Rond half twaalf kom ik een wandelende pelgrim tegen onderweg naar Santiago. Ik loop een stukje met hem op. Hij komt uit Parijs en wil rond half juli in Santiago zijn. Hij loopt gemiddeld 40 km per dag. Deze man maakt een foto van mij en ik één van hem. Hij zal de foto van mij opsturen naar mijn e-mailadres.
[DW: Een jaar later de foto ontvangen]
Om 11.45 neem ik mijn lunch, gezeten op de voet van een kruisbeeld op een kruispunt van boerenwegen. Ik voel me als God in Frankrijk. Met mijn, een uur geleden bij een bakker gekocht, stokbrood tezamen met tomaat van gisteren van de Lidl, heb ik een geweldige lunch. Het is een erg rustige Franse omgeving hier. Mijn water is op. Ik zie een mevrouw in de tuin van het boerderijtje achter het kruisbeeld. Ik vraag om wat water. Ze zegt Oké en komt met anderhalve liter bronwater aanzetten. Gratis. Om 12.00 uur hoor ik het alarm van de BB. Het is de eerste woensdag van de maand. Bij ons in Nederland is dat de eerste maandag van de maand.
Halverwege de geplande route van vandaag, in St. Mauré, zijn om 12:30 uur het kasteel, de kerk, het gemeentehuis en de VVV dicht. Alles is van 12:00 tot 14.00 uur gesloten. Lunchpauze. Dan maar geen bezoekjes hier. Verder gaat mijn fietstocht.
De stad Châtellerault kom ik binnen over een fietsbrug gelegen langs een oude spoorweg. Vergane glorie. Het ziet er erg verwaarloosd uit. Het pad langs de rivier zou slecht zijn volgens het routeboekje. Dat valt erg mee. Opgeknapt? Het rijdt wel erg prettig met GPS. Het boekje heb ik overigens altijd wel bij de hand.
Om 16:30 uur kom ik aan op de gemeentecamping van Châtellerault. Ik moest wel een paar keer de weg vragen. Het ligt aan de rivier. Aan de andere kant van het water gaat regelmatig een trein langs. Dat staat ook in het boekje. Ik was gewaarschuwd. De beheerder is aan het schilderen. Daarom is het sanitairgebouw voor het grootste deel gesloten. Alleen het invalidentoilet en idem-douche zijn open. Lijkt me prima. Lekker ruim opgezet. Rond de kinderspeelplaats zijn een paar picknicktafels. Daar kan ik morgenochtend even zitten als ik uit de slaapzak ben gekropen. Brood en beleg koop ik wel in de stad. Dat is vlakbij.
Nadat ik de tent heb opgezet vraag ik de beheerder of ik de enige klant bent. Hij zegt: Tot nu toe, ja. Na wat dagelijks gekeutel ga ik op de fiets naar het centrum. Bij de VVV vertellen ze me waar de kerk van St. Jacques is. Ik vraag al vast maar een stempel van hier. Als ik de Église St. Jaques toch niet kan vinden, zoek ik maar een plekje op het terras op tegenover het stadhuis. Er rijdt weliswaar verkeer langs maar het is toch een levendig terras. Het is natuurlijk geen Tours! Nu aan het eind van de middag/begin van de avond is het lekker zonnig weer. Van Roel hoor ik aan de telefoon dat het weer in Nederland niet zo geweldig is. Ik had dit gisteren ook al op nu.nl gezien.
Fietsen naar Santiago in 2009
(2) Tours, het Maastricht van Frankrijk
S
Dag 2, dinsdag 5 mei 2009, Van Morée naar Tours, 95 km.
Vandaag sta ik niet op met een ochtendzonnetje. het kan niet altijd feest zijn. Twintig km verder zit ik in Vendé. Voordat ik het centrum in fiets neem ik het routeboekje even door voor de bezienswaardigheden. We zouden over een voetbrug het oude centrum in kunnen rijden. Nu dat lukt niet, omdat de brug geschilderd wordt en ook aan het wegdek wordt geklust. Het toeristenseizoen gaat bijna beginnen. De kapel van St. Jaques is dicht. Toevallig komt er net een ambtenaar van de stad langs, die vertelt dat er in de kapel geen stempel is. Ik kan even met hem meelopen. Het stadhuis is vlak bij. Daar kunnen ze mij aan de stempel helpen. Koffie drink ik een een barretje annex wedkantoor. Er staan vandaag geen stoelen op het terras in Vendé.
Onderweg zie je hier en daar oude kastelen en landhuizen. Meestal met muren of hekken erom heen. Je ziet ze dus enkel van een afstandje. Zo’n twintig km voor Tours komen de eerste wijngaarden en verkooppunten voor de lokale wijnen. Het is hier geen Noord-Frankrijk meer. Verder zijn het hier vooral rustige gebieden met slechts enkele dorpjes en een enkele stad.
De hele route is het niet zonnig totdat ik Tours binnenkom rijden. Richting de binnenstad gaat de route over een ideaal weggetje voor fietsers. Hier rijden bijna geen auto’s, alleen aanwonenden. Dan over twee oude hangbruggen over de rivier (over twee rivierarmen). Hier kunnen alleen fietsers en wandelaars over. Lekker ontspannen rijd ik de drukke binnenstad in. Vlakbij aan de andere kant is de kathedraal. Ik wip even naar binnen voor de stempel. Daarna weer snel naar buiten.
Overal zie ik terrasjes in de binnenstad als ik op zoek ben naar de jeugdherberg. Na wat vragen vind ik de grote jeugdherberg van vier verdiepingen. Ik krijg een kamer op de tweede. Er zijn erg veel gasten. Ook diverse Nederlanders. Ik praat nog even met een gepensioneerde vrachtwagenchauffeur. Hij doet op zijn fiets 120 á 130 km per dag. Hij gaat nog even op de fiets naar een truckers-restaurant aan de rand van de stad. Die mensen kent hij van zijn werkzaam leven als vrachtwagenchauffeur door Europa.
Op het terras in de wijk St. Martin, waar de zon nog schijnt pak ik een paar biertjes en een pizza. Een Frans setje vraagt mij hen op de foto te zetten. Nadat ik dat gedaan heb, vraag ik direct ook maar of ze zo goed willen zijn mij op dit terras vast te leggen op de plaat. Tours lijkt op Maastricht, maar dan niet met twee bekende pleinen maar tientallen.
Omdat er wifi is in de jeugdherberg kan ik vanavond weer het een en ander bijwerken op de blog en mijn e-mail lezen.
Fietsen naar Santiago in 2009
(1) Brood doorsnijden?
Dag 1, maandag 4 mei 2009. Van Chartres naar Morée, 90 km.
Het duurt even voor de douche warm is, maar daarna heerlijk gedoucht in de jeugdherberg van Chartres. Er zijn maar een paar gasten van zondag op maandag. Tussen half 9 en 9 vertrek ik. Het is nog niet erg warm, maar de zon schijnt. Wat wil een mens nog meer?
Net buiten de stad kom ik een echtpaar uit Apeldoorn tegen. Zij sliepen op de camping. Ze hebben degelijke fietsen met boodschappentassen, een zware tent en stoeltjes. De man wil zijn vrouw op de kiek zetten bij een paaltje met het teken van Santiago erop. Omdat ik wel kan zien dat het Nederlanders zijn, vraag ik hen of ze er niet allebei tegelijk op willen. Wel zo gezellig voor thuis. Onderweg zie ik zo nu en dan een haas er als een haas vandoor gaan. Ook zie ik fazanten tussen het maïs of het graan.
In Bonneval is de straat geblokkeerd omdat er markt is. Ik koop er gelijk wat tomaten voor op het brood. Dan zie ik dat de marktkoopman pal voor het gemeentehuis staat. Daar staat een bord richting de VVV. De VVV blijkt echter gesloten, daarom maar het gemeentehuis in voor een stempel. De mevrouw aan de balie snapt zonder dat ik al iets gezegd heb, dat ik voor een stempel kom. Daarna nog even een stokbrood gekocht. De bakkersvrouw vraagt of ze het brood moet (door)snijden. Ik zeg: “nee”. Per slot van rekening heb ik een mes bij me en een stokbrood kan je ook breken. Bij fietstochten in latere jaren liet ik het stokbrood wel regelmatig doorsnijden. Dat is makkelijker op te bergen in de fietstassen.
Als ik weer op pad ga nog even gesproken met een Fransman, die vraagt of ik naar Compostela ga en waar ik vandaan kom. Onderweg vooral in het stroomgebied van riviertjes gereden. Je moet dan niet denken dat je steeds aan de oever van de rivier rijdt. Alleen zo nu en dan ga je vlak langs de rivier, meestal er wat verder vandaan. Daarom moet er soms ook wel wat geklommen worden.
In Morée zie ik een banier, waarop staat “gemeentecamping 500 m”. Ik neem de zijweg, want het is al tegen 5 uur. Ik zet me tent op op deze rustige niet al te grote camping aan een meertje. De Apeldoornse mensen hebben daar ook hun tentje neergezet. Het zijn nu mijn buren. Hij gaf tot voor kort technisch onderwijs op een school. Hij werd overcompleet en mocht daarom met buitengewoon verlof voor anderhalf jaar tot zijn vut.
Ik had een groot bord aan de weg gezien dat er in dit dorp een restaurant is. Na het douchen die kant op. Als ik voor de tent staat is die gesloten. De baas vertelt het mezelf. Ik vraag naar een ander restaurant. Nu die zijn er niet in Morée, wel 7 km verderop. Dat is me te gortig. Op mijn verzoek vertelt hij mij waar de supermarkt is. Die is gelukkig nog open. Ik kom vanavond niks te kort en nu heb ik gelijk alvast brood voor het ontbijt van morgen.
Fietsen naar Santiago 2009
(0) Met de trein naar Chartres
Dag 0, zondag 4 mei 2009
Ik zie plots een bekend gezicht op station Nieuw Vennep. Daar komt Bas de trap opzetten. Hij vraagt waar de trein naar Schiphol aankomt. Leuk dat hij even gedag komt zeggen. Bas zet me op de foto als ik met mijn fiets de trein in ga. Op Schiphol hoor ik dat ik een andere trein richting Rotterdam moet nemen, omdat de trein van 07:10 vandaag niet via Schiphol rijdt. Als ze dat 5 minuten eerder hadden omgeroepen dan was ik in de trein richting Rotterdam gestapt die zo-even vertrok. We zien wel verder. Als ik later in Rotterdam ben, heb ik ruim de tijd om over te stappen op de trein naar Antwerpen, want die heeft een half uur vertraging. In Antwerpen heb ik nu een half uur in plaats van het geplande uur. Aan de conducteur vraag ik waar ik de fiets kan plaatsen. Hij wijst me de plek. Ook hoor ik van hem dat er vandaag geen treinen naar Lille gaan. Ik zal ergens over moeten stappen op de bus. Op mijn vraag of de fiets ook in de bus kan, zegt hij: “U heeft toch ook een vervoersbewijs voor uw fiets. Dus zal dat geen probleem zijn”. We zullen zien hoe het straks gaat.
Tussen St.Niclaas en Gent zit een jongen tegenover mij die gisteren meedeed aan een brasbandkampioenschap in Oostende. Nu gaat hij eerst naar zijn kot in Gent en vandaar stilaan weer naar Oostende. Vanmiddag en vanavond is daar nog muziek. Nu kan er een pintje gedronken worden, want het gaat niet meer om prijzen. Onderweg door België zie ik weer aardig wat racefietsers aan de gang. In Moeskroen bij het uitladen van de fiets ging de kettingkast een beetje stuk. Ik zal zien of ik dit zelf vanavond of morgen kan fiksen. Voor het station van Moeskroen staat een oude bus, die me naar Lille brengt. Eerst nog even de fiets in de bagageruimte schuiven. Nadat ik de tassen eraf gehaald heb, gaat dit met wat gewurm. In Lille helpt de chauffeuse van de bus me een beetje met de fiets eruit halen. De trein naar Parijs is aardig vol. Mijn fiets hangt aan de voorvelg in het hok voor vier fietsen. Ik kwam met de eerste fiets. Waarschijnlijk blijft het bij die ene fiets van mij. De tassen neem ik maar even mee naar een plekje vlak bij m′n stoel. Het graan staat hier en daar ongeveer 15 cm hoog. Verder zie ik ook veel koolzaadvelden. Die ogen mooi geel.
Centre Pompidou in Parijs
Van Gare du Nord ga ik naar Gare de l′ Est. Ik moet wel een paar keer vragen hoe te rijden. Als ik eenmaal voorbij Care de l′ Est ben is het steeds recht door naar het zuiden over de Ile de la Cité, langs Centre Pompidou en de Notre Dame. Daarna over de Rue St. Jaques (de Santiagostraat). Bij station Montparnasse heb ik een uur om te wachten op de trein naar Chartres. De andere was net weg. Ruim een uurtje in de trein en dan ben ik om 17:45 uur in Chartres. De JH staat goed aangegeven. In grote lijnen weet ik het nog wel. Nadat ik ingecheckt ben en het bed heb opgemaakt wandel ik naar het centrum. Het is erg stil. In de kathedraal wordt een kerkdienst gehouden. Dus dat wordt niet rondlopen. Daarom snel maar weer naar buiten.
Chartres
Veel restaurantjes zijn of dicht of er zit geen kip. Daarom uiteindelijk maar een Mac Menu met vis genomen. Als ik terug ben in de JH vraag ik of de Wifi-code mag hebben. Zijn verhaal: “Het werkt alleen voor Orangeklanten, die hun eigen code invoeren”. Zijn code kan/mag ik niet gebruiken. Ook niet tegen een vergoeding. Dan maar niet. Morgen is een nieuwe dag met nieuwe kansen. Ik ben nog steeds de enige klant op kamernummer 2.
Fietsen naar Santiago 2009
(00) Dick vertrokken voor zijn Santiago-reis
Zondag 3 mei 2009
Vanmorgen vroeg is Dick met de trein van 6.30u vertrokken vanuit Nieuw-Vennep naar Chartres.
Bas stond hem daar stiekem op te wachten om hem een goede reis te wensen en een foto te maken voor de weblog. Rond 17.30u verwacht Dick station Chartres (ten zuid-westen van Parijs) te bereiken.
Dick zal op zijn weblog de vaste bezoekers op de hoogte houden over de voortgang van zijn reis.
Dick, veel plezier gewenst.
Joke en Roel.
Gezien 